ذوالنون مصری نقل است که گفت:دوستی داشتم فقیر وفات کرد اورا به خواب دیدم
گفتم:خدا باتو چه کرد؟
گفت مرا بیامرزید و فرمود :تو را آمرزیدم که از این سفلگان دنیا هیچ نگرفتی با همه احتیاجی که داشتی.
و گفت:عجب نیست از آنکه به بلایی مبتلا شود پس صبر کند عجب از آنست که به بلایی مبتلا شود و راضی باشد به رضای خداوند.
وگفت:صحبت مدار با خدا جز به موافقت..و با خلق جز به مناصحت وبا نفس جز به مخالفت و با دشمن جز به عداوت.
وگفت:عبودیت آن است که بنده او باشی در همه حال چنانکه او خداوند توست در همه حال.

التماس دعا

چقدر بي عدالتي؟

سلام خدمت مبين عزيز و تشكر به خاطر مجله بسيار خوبتون. دست به نوشتنم زياد خوب نيست و لي ميخوام حرفاي دلمو بزنم.اول بگم كه من يكي از طرفداراي سرسخت پرسپوليسم ولي ديشب يه خبر از تلويزيون شنيدم كه دلمو لرزوند. مديرعامل باشگاه پرسپوليس گفت : در صورتي كه تيم پرسپوليس بتونه باشگاه استقلالو شكست بده، به هر كدوم از بازيكنا يه دستگاه پژو 206 اهدا ميكنه . يكي نيست بگه مگه مي خوان چكار كنن (البته قصد توهين به باشگاه استقلال و طرفداراشو ندارم) اگه اينقدر پولتون زيادي كرده اونو تو يه راه ديگه صرف كنيد. حالا بازيكناي پرسپوليس ماشين ندارن؟ من توي يه
شركت كاريابي در يه استان محروم كار مي كنم . باور كنيد اتفاق افتاده كه يه آقا با ريشاي سفيدش با چشم گريون ازمون خواسته يه كاري براش پيدا كنيم اونم فقط چند روز تا بتونه فقط يه گوني آرد بخره. كجا داريم زندگي مي كنيم ؟ تازه اين فقط يه نمونه از كسايي بودن كه به اينجا مراجعه كردن . يعني نميتونن اين پولو صرف زدن يه كارخونه توي يه جاي محروم بكنن تا هم سودي عايد خودشون بشه و هم اينكه چند خانوادرو صاحب نون شب كنن. بيايد باور كنيم كه روزي خواهيم مرد اونم فقط با بردن پرونده اي از اعمال و يك كفن سفيد.بياد باور كنيم كه خرج كردن اين پولا فقط باعث افزايش
فاصله طبقاتي و فقر ميشه.

بسمه تعالي
پيرامون عملكرد متعجبانه ي مجلس در مورد استيضاح علي احمدي
"در تعجبم از دنيا طلبان جاه طلبي كه روزي حسين (ع) را امام خوانده و روز ديگر او را به مسلخ مي كشانند"
مختصر و مفيد:
1- اگر علل مطروحه از جانب نمايندگان جهت استيضاح علي احمدي بجا و به حق بود ، پس چطور ظرف چند روز يكباره علي احمدي از تمام آن علت هاي مذكور مبري مي شود؟!
2- اگر علتهاي مذكور براي استيضاح وي به حق و بجا نبود (تهمت بود) پس چرا نمايندگان اتهام زننده محكوم يا مجازات نشدند؟!
3- شايد علي احمدي با صفت گذشت خود نمايندگان اتهام زننده را بخشيده باشد ، اما عكس العمل ساير نمايندگان و رييس مجلس در اين ميان كجاست؟!
4- نظر 90 درصد فرهنگيان محترم كشور كه در بند پنجم علل استبضاح علي احمدي ذكر شده بود ، چقدر اهميت داشته است؟!
با آرزوي موفقت
صادقي - طباطبايي
17/6/87

به نام حضرت عشق
هر نسیمی که می آید نوازشی است . و هر صدای پرنده ایی سخنی که اولی صورتم را می نوازد و دومی گوشم را . در بند بند وجودم احساسش میکنم . چه پاک . چه صادقانه . می دانم که دوستم دارد .می دانم که عاشقم است . می دانم غیر از خوشبختی من هیچ چیز دیگر نمی خواهد . صبحها وقتی چشمانم را باز می کنم به من لبخند می زند و من با تمام وجودم گرمای حضورش را حس می کنم و می گویم صبح بخیر . شبها وقتی برای آخرین بار پلکهای خسته ام را روی هم می گذارم و دوباره باز می کنم او را می بینم که منتظر است تا به او بگویم روزم را چگونه گذرانده ام هر چند که او خودش خوب می داند ، اما با حوصله ایی که انگار تمام شدنی نیست به تمام حرفهایم ، گله هایم و آرزو هایم گوش می دهد . و من انگار که سبک شده ام . خالی از تمام کشمکشهای روزانه به او می گویم شب بخیر و او باز لبخند می زند . مثل همیشه ...و من باز عاشقتر می شوم . همه چیز را می داند . همه کس را می شناسد . نیازم را قبل از اینکه خودم بدانم می داند . وقتی عصبانی می شوم بر سرش داد می زنم و او چه صبورانه نگاهم می کند . وقتی خسته می شوم ، وقتی نا امید می شوم ، وقتی گناه می کنم او ناراحت می شود . اما می دانم که مرا می بخشد . میدانم که مرا را هیچوقت از خود نمی راند . چه عشقی است . نمی دانم ... فقط می دانم که مرا به همه چیز و همه کس عاشق کرده و در سراسر وجودم لانه دارد . دلم می خواهد کاری بکنم ، حرفی بزنم یا چیزی بالاتر از اینها که بفهمد چقدر عاشق و محتاجم . دلم می خواهد بداند که قلبم به شوق او می تپد . می دانم که می داند . و این روزها بیشتر احساسش می کنم . هر وقت غمی دارم که تحملش سخت است بیشتر احساسش می کنم . انگار بیشتر نگرانم می شود و بعد من دوباره آرام می گیرم ، درست مثل کودکی که در آغوش مادر آرام می گیرد . او برایم زمزمه می کند و من صدایش را می شنوم . بارها صدایش را شنیده ام . او را دیده ام ، احساسش کرده ام حتی او را لمس کرده ام درست مانند نوازش گلبرگ گلی تازه و پر طراوت است. اینست خدای من اومهربان وآمرزنده است بيايد قدر اين ماه عزيزرا بدانيم وطلب آمرزش كنيم.

mage emsal kam esteghlal va perspolis pool gereftand ye chize dige bashgah haye dige age pool nadashte bashan bazi kon nemikharan chera esteghlal va piroozi ba vojoode bipooli ke hich in hame bedehkari bayad bazikon bekharan esteghlal va piroozi jozve bi emkanat tarin bashgahaye keshvaran entezare bijaei ke natije begiran oona ke ye zamin e tamrinam az khodeshoon nadarn tim aval bayad fekre emkanatesh bashe bad fekre bazikon kharidan in dota tim shodan masraf konandeye bazikon in 10 sale andazeye angoshtaye ye dastam bazikon az in do ta tim biroon nayoomade joz in ke bazikonan ro kharab kone kare dige ei nadashte andazeye 5 ta timmelli barghe shiraz, sepahan, pas ,esteghlale ahvaz , sanate naft ,va gheire bazikon sakhtan va aksaran dar oonje shayestegi hatta varede time melli nashodan chera chon kasi ro tooye fedrasion nadarn chon esteghlali naboodan ya piroozi .
raje be oon doostemoon ke mikhast be perspolis komak kone begam age bashgahe piroozi 30 milion tamashagar dashte bashe va esteghlalam hamintor pas baghie kashkan dar hali ke inharfa faghat zaeideye fekre shoma va doostane hamfekretoone mage esteghlale ahvaz kam tamashagar dare mage sanate naft kam tamashagar dare . sepahan hamishe tamashagaraye khodesho dare pas hamintor baghe shiraz va aboomoslem ham hamintor . ye chizi ke hast ine ke ghablan ina tim haye khoobi boodan vali alan timhaye behtari ham vojood daran vali kheilia nemikhan ghabool konan ke timhaye behtari hastan tamame fedrasion ya esteghlalian ya piroozi age bashe yeki dota ham be bashgahaye dige beresan tooye tasmim giri haye komite enzebati ke hamishe yaroo ro mahkoom mikonan bade do hafte nemidoonim chi mishe bakhshide mishe vali bazikonaye tim haye dige bakhshide nemishan
modiriat tooye in dota bashgah shode bekesh bekesh ali prvin estili hala ghotbi oonvar esteghlal mansoorkhan ghale noei hejazi fatolahzade ....age ye kam vaghe binbashin ina modiriat nemikonan har az chand gahi mian mikhoran michapan va miran taze talab karam mishan ye nemooneye modiriate ghavi bashgahe sepahane ke emsale 2 ta time lige bartar dasht dota tim ro edare kardan kam chizi nist ke bazia tooye yekisham moondan
dar payan harchi ham shoma va doostanetoon be in bashgah komak konid baratoon mikhoran o ye abiam roosh
man anche sharte aghl ast ba to migoyam ..

به نام خدای عالی اعلی
عرض سلام و ادب 
شب بیست و یکم ماه رمضون بود و من در حالیکه مثل خیلیهای دیگه از بچه شیعه ها حالم خیلی گرفته بود و بغض شدیدی در گلوم داشتم... وضو گرفته بودم که نماز بخونم.
سجاد" (داداشم) که ۴ سالش بود گفت داداش میای باهام بازی ؟
گفتم داداشی من حس و حالشو ندارم و میخوام نماز بخونم" ضمنا امشبم شب شهادت حضرت علی (ع) هست و نباید زیاد دنبال بازی و خنده و... باشی .
سجاد کنار دستشویی در حالی که من وضو میگرفتم ایستاد و باز با اون زبون شیرین بچه گونش گفت: داداش... شهادت یعنی چی؟
یه کمی منقلب تر شدم اما خودم رو نگه داشتم که بتونم جوابش رو بدم. اوردمش نشوندمش رو بروی خودم سر سجاده نماز و گفتم یعنی کشته شدن" کشته شدن برای خدا " در راه خدا.
سجاد در حالیکه با اون صورت با نمک و تپلش و چشمای سیاهش با نگرانی به چشمای من خیره شده بود و به ابروهاش چروک انداخته بود  باز سوال کرد...
داداش...
گفتم جانم ؟
گفت داداش...
حضرت علی رو چرا شهیدش کردند؟
من نتونستم خودم رو کنترل کنم و  یه دفعه بغضم ترکید
 رومو برگردوندم و بلند شدم و رفتم به طرف حیاط
نشستم روی پله های جلوی درب ورودی و بعد از اینکه دلم با گریه یه کمی سبک شد سرم رو بلند کردم
دیدم سجاد پشتم ایستاده و خیره شده به من دستش رو گرفتم و نشوندمش تو بغلم.
باید چی میگفتم ؟ باید چطوری یه پسر بچه ۴ ساله رو متوجه میکردم که حقیقت چیه و قضیه چطوریه؟
گفتم داداشی... 
چون حضرت علی (ع) نمیذاشته ادم بدا به کسی زور بگن به کسی ظلم کنند کسی رو اذیت کنند و همیشه از حق دفاع میکرده و... اون ادمای بد حضرت علی (ع) روشهیدش کردند. و یه کمی براش توضیح دادم در این زمینه.
اخر سر هم چون برای سجاد از ابن ملجم  گفته بودم... در حالیکه بازم به صورتش چروک انداخته بود از توی بغل من بلند شد روبروی من ایستاد و با اون حالت قشنگ و با مزه اما بدون کلک بچگیش گفت:
داداشی ابن ملجم خیلی بده . اگه دیدمش با اون شمشیری که برام خریدی محکمه محکم میزنم تو شیکمش که حالش جا بیاد" بعد با این مشتم میزنم تو سرش که بمیره.
گرفتمش تو بغلم و با یه دنیا بغض که داشت گلوم رو میترکوند بوسیدمش و گفتم باشه داداشی منم میام کمکت
انداختن عشق اهل بیت تو دلای پاک و صاف بچه هامون و اشنایی کودکان و نسلهای بعدی با مذهب و دین و ائینمون از واجبات واسه همه ما
دست علی (ع) یارتون
خدا نگهدارتون 

مستند دفاع مقدس

سلام به همه همشهریهای مبین
چند وقت است که ساعت نه و نیم شب از شبکه 1 مستند دفاع مقدس رو نشان داده میشود.خیلی ها این مستند را نگاه میکنند و درخارج کشور هم از طریق شبکه خبر هر روز عصر به وقت ایران میتوانند این برنامه را نگاه کنند.
اما موضوعی که باعث شد بنده این مطلب را بنویسم این است که دوستان عزیز توجه کنند که:
حقيقتا هدف واقعی و سعادت واقعی در نگاه مردم و رزمنده های ایرانی چیست؟وحس ناسیونالیستی تا چه حد در گفتارو شعارها و منش ان مردمان نقش بازی میکرده.از بقیه دوستان موافق و مخالف هم همانطور که دعوت کردم به خواندن وصیتنامه های شهیدان اینجا نیز از همه انها دعوت میکنم که این مستند را با دقت نگاه کنند و ببینند که واقعا اهداف ان مردان روزهای سخت چه بوده؟من هر چه نگاه کردم و منتظر ماندم که کسی بگوید برای دفاع از خاک به جنگ رفتیم موفق به شنیدن این جمله و یا این نوع گفتار نشدم.از هر که میپرسیدند میگفتند برای دفاع از اسلام و سربلندی اسلام و رضای خدا قدم در این راه گذاشتند و در اقشار مردم این جمله های به چشم میخورد:راه امام،امام پیروز است،اسلام پیروز است،کفار نابود میشوند،دفاع از قران،وظیفه شرعی و...اگر هم نامی از ایران و یا خاک برده میشد بعد از ان کلمه اسلام را به ان میچسباندند یعنی ایران اسلامی،مملکت توحیدی و...شعرها هم همه اسلامي و انقلابي بودند.در مستند روایت فتح نیز این اسناد تصویری را میتوان مشاهده کرد.
دوست عزیزمان ليدمستر جمله زیبایی گفتند که در موقع کارزار مرد از نامرد مشخص میشود و خیلی از این وطن پرستان( نه وطن دوستان) دنبال سوراخ موش خواهند گشت و کسی جز ان مسلمان واقعی که قلبش برا اسلام و دفاع از ان میتپد برای دفاع از مرز و بوم قدم جلو نمیگذارد.
نگاهی به وطن پرستان ان موقع مانند رجوي و بني صدر خائن و ملي مذهبي ها و توده اي هاو فداييان خلق هم كه بيندازيم اين بزدلي و حكايت سوراخ موش وخيانت در موقع دفاع از خاك را ميتوان يافت.
عقاب تيز پرواز وطن پرستي حرف كاملا خنده داري زده كه گفته برويد وصيتنامه شهيد باكري و همت را بخوانيد.در ادرسهاي زير وصيتنامه اين عزيزان را ميگذارم ببينيد ايا يك كلمه از ايران برده شده يا نه؟خبط كردي دوست عزيز يعني سوتي دادي(اقاي ابق اين عقاب دارد ابروي شما را ميبرد.كنترلش كنيد)

شهيد باكري
http://cans.ir/Shakhsiat%20shenasi/Shohada/Shahid%20bakeri/01-Asare%20Shahid/02-Vasiatnameh/01-Vasiatnameh.htm

شهيد همت
http://www.basiji.gigfa.com/shahid/page-1.htm

اقاي ابق(غفاري) جواب درستي براي نوشته هايت در نوشته بعديم ميدهم.چون اين نوشته زياد شده.اما دو نكته.يك اينكه هنوز وصيتنامه هاي شهداي وطن پرست را نياوردي (با ديگر وطن پرستان هم هستم)و دو اينكه هنوز اتهام هايي كه به طرز تفكرت زدم(شماره991)را پاسخ ندادي.پس خيلي رو ميخواهد بازهم امدي و خزعبلات تحويل ملت ميدهي.

یک نرم‌افزار خوب برای دانلود ویدئوهای آنلاین

چند لينک

بسم الله

سلام

...آن شبي كه شب... ضربت خوردن ايشان هست، آن شب مهمان ام كلثوم، مي گويند بوده است. وقتي كه برايش غذا مي آورند، ايشان غذا براي افطارش مي آورد، مي بيند كه نمك آورده و شير. مي گويد؛ تو چه وقت ديدي من دو تا خورش داشته باشم؟ يكي اش را بردار. مي گويند كه رفته است نمك را بردارد، ]اميرالمؤمنين[ گفته است: ]تو را[ به جان من، شير را بردار. با نمك دو لقمه دست برد و خورد. اين حكومت ماست، حكومت اسلام است، حاكم اسلام است...
صحيفه امام- جلد 4- صفحه 220

روی شیشه نوشته «قیمتها شکسته شد» ما پشت ویترین صف می کشیم تا شاید کلاه یا پیراهنی را ارزانتر از آنچه می ارزد بفروشد. صف می کشیم و نوبت می گذاریم . هول می زنیم ، از هر کدام دو تا می خریم برای روزهای مبادایی که گاهی اصلا نمی آید... مردی گنجی را حراج کرده است. گنجی را بی بها می فروشد .گفته لازم نیست چیزی بدهید ، یعنی اگر گفته بود لازم است ، ما چیزی در خور این معامله نداشتیم... گفته فقط ظرف بیاورید.........ظرف! هیچکس نمی آید ، صف نمی بندند، مرد فریاد می زند «کیلا بغیر ثمن لو کان له وعاء؛ بی بها پیمانه کنم اگر کسی را ظرفی باشد» (نهج البلاغه-خطبه 70 +). ما به اندازه یک پیاله گندم عشق هم جا نداریم . کف دست دانایی اگر در ما بریزند پر می شویم ، سر ریز می کنیم و غرور از چشم ها و زبانهامان بیرون می تراود. با ما چه کند این مرد ، که گنجی را حراج کرده است؟

باز روي لب اين پنجره ها نامِ كسي ست
شب شد و كوفه به رقص آمده ي گامِ كسي ست
...سايه ي كيست كه در كوچه به راه افتاده ست؟
كه چنين عكس رخش در رخ ماه افتاده ست...
ادامه

وَ قَالَ (عليه السلام) : كَانَ لِي فِيمَا مَضَى أَخٌ فِي اللَّهِ وَ كَانَ يُعْظِمُهُ فِي عَيْنِي صِغَرُ الدُّنْيَا فِي عَيْنِهِ وَ كَانَ خَارِجاً مِنْ سُلْطَانِ بَطْنِهِ فَلَا يَشْتَهِي مَا لَا يَجِدُ وَ لَا يُكْثِرُ إِذَا وَجَدَ وَ كَانَ أَكْثَرَ دَهْرِهِ صَامِتاً فَإِنْ قَالَ بَذَّ الْقَائِلِينَ وَ نَقَعَ غَلِيلَ السَّائِلِينَ وَ كَانَ ضَعِيفاً مُسْتَضْعَفاً فَإِنْ جَاءَ الْجِدُّ فَهُوَ لَيْثُ غَابٍ وَ صِلُّ وَادٍ لَا يُدْلِي بِحُجَّةٍ حَتَّى يَأْتِيَ قَاضِياً وَ كَانَ لَا يَلُومُ أَحَداً عَلَى مَا يَجِدُ الْعُذْرَ فِي مِثْلِهِ حَتَّى يَسْمَعَ اعْتِذَارَهُ وَ كَانَ لَا يَشْكُو وَجَعاً إِلَّا عِنْدَ بُرْئِهِ وَ كَانَ يَقُولُ مَا يَفْعَلُ وَ لَا يَقُولُ مَا لَا يَفْعَلُ وَ كَانَ إِذَا غُلِبَ عَلَى الْكَلَامِ لَمْ يُغْلَبْ عَلَى السُّكُوتِ وَ كَانَ عَلَى مَا يَسْمَعُ أَحْرَصَ مِنْهُ عَلَى أَنْ يَتَكَلَّمَ وَ كَانَ إِذَا بَدَهَهُ أَمْرَانِ يَنْظُرُ أَيُّهُمَا أَقْرَبُ إِلَى الْهَوَى فَيُخَالِفُهُ فَعَلَيْكُمْ بِهَذِهِ الْخَلَائِقِ فَالْزَمُوهَا وَ تَنَافَسُوا فِيهَا فَإِنْ لَمْ تَسْتَطِيعُوهَا فَاعْلَمُوا أَنَّ أَخْذَ الْقَلِيلِ خَيْرٌ مِنْ تَرْكِ الْكَثِيرِ.

(امام علیه السلام درباره ی ابوذر) فرمود: پيش از اين مرا برادرى بود، در راه خدا كه خرد بودن دنيا در نظرش او را در چشم من بزرگ داشته بود، هرگز بنده شكم نبود. چيزى را كه نمى يافت ، آرزو نمى كرد و چون مى يافت ، بسيار به كار نمى برد. بيشتر روزگارش در خاموشى مى گذشت و اگر سخن مى گفت بر ديگر گويندگان غلبه مى يافت . و عطش پرسندگان را فرو مى نشاند. مردى افتاده بود و همه ناتوانش مى انگاشتند. چون زمان كوشش فرا مى رسيد، شير بيشه را مى ماند و مار بيابان را. تا نزد قاضى نمى رفت ، حجت نمى آورد. كسى را كه خطا مى كرد و مى دانست عذرى دارد، تا عذرش را نمى شنيد، ملامتش نمى كرد. از درد شكوه نمى نمود، مگر آنگاه كه بهبود يافته بود. اگر كارى را مى كرد، مى گفت و اگر نمى كرد، نمى گفت . اگر در سخن مغلوب مى شد، در خاموشى مغلوب نمى شد. همواره به شنيدن حريصتر بود تا به گفتن . هرگاه دو كار براى او پيش مى آمد مى نگريست كه كدام يك از آن دو به هواى نفس نزديكتر است تا خلاف آن كند. بر شما باد به اين خويها، آنها را فرا گيريد و در فراگرفتنشان با يكديگر رقابت نماييد. اگر نتوانستيد به همه آنها برسيد، بر گرفتن اندك بهتر از ترك كردن همه است.

حسادت خانمها

در مطلب قبلي (اندام عالي لعنتي ) قول دادم در مورد حسادت خانمها موردي كه اغلب اقايان از آن شكايت دارند بيشتر توضيح بدهم . كساني كه مايل به خواندن اين مطلب هستند مي توانند به وبلاگ www.getinshape.blogfa.com مراجعه كنند .

يكي از نيازهاي مهم زنان در روابط عاطفي احساس امنيت است در حقيقت امنيت احساسي و عاطفي و يك حس عميق و دروني از اين كه رابطه شان محكم استوار و ماندگار است و اطمينان از اينكه همسر / نامزدشان در عشق خود جدي و ثابت قدم است و به آنها متعهد و پاي بند .
و اما چرا احساس امنيت اينقدر براي زنان مهم است ؟ تمام زنان در ژرفاي وجود خويش احساس ناامني دارند و هر زني هر قدر هم كه آزاد – در مناسبات اجتماعي و شغلي موفق و از نظر شخصيتي مستقل باشد اين احساس در بخشي از روح و روان آنها وجود دارد كه زاييده اجتماعي است كه مردها بر آن تسلط بيشتري دارند و زنان در بسياري موارد نياز به حمايت مردان دارند .
در موقعيت هاي شغلي برابر هنوز هم زنان حقوق كمتر از مردان دريافت مي كنند و ارتقا آنان دير تر صورت مي گيرد نام خانوادگي پدر به عنوان نام خانوادگي بچه ها انتخاب مي شود و اين پيام را منتقل مي كند كه مردها مهمتر هستند . زنان از نظر جسماني هم ضعيف تر و آسيب پذير تر هستند ( يكي از موارد هم به قول صفحه حوادث روزنامه ها آزار واذيت گفته ميشود ) و به همه اين موارد در جامعه ما اضافه كنيد قوانين شرعي مجاز شمردن چند همسري و نا كارآمدي سيستم قضائي كه دادگاه خانواده هم جزئي از آن است .
به همين دليل بسياري از خواسته ها و توقعات زنها از مردها در واقع تلاشي است براي احساس امنيت بيشتر حتما اينجا و انجا شنيده يا خوانده ايد كه مدام به همسرتان بگوئيد دوستش داريد و اين يك كلمه جادوئي است خوب يكي از دلائلش همين است . هر چه قدر همسر شما احساس امنيت بيشتري كند احساس رضايت بيشتر خواهد كرد و به همان نسبت همسر بهتري براي شما خواهد بود و برعكس احساس ناامني زنها را پرتوقع – غرغرو – وابسته تر و حسود تر خواهد كرد و متاسفانه اين رفتارها بيشتر اقايان را دلزده و فراري مي كند و بيشتر خود را كنار مي كشند و اين چرخه علت و معلول مخرب همچنان ادامه پيدا مي كند .
بعد از اين مقدمه برگرديم به اصل مطلب اكثريت اقايان متفق القول هستتند كه خانمها حسود هستند اما در حقيقت زنها به دليل احساس ناامني در ضمير ناخودآگاه شان نقش محافظ و نگهبان رابطه خود را بازي مي كنند اگر همسرشما در مورد همكار خانم مجرد و خوشگل محل كارتان و رفتار صميمانه اش عكس العمل نشان مي دهد و شما از او مي پرسيد مگر به من اعتماد نداري در واقع پاسخ همسر شما اين است " مسئله بي اعتمادي به تو نيست به زنان ديگر اعتماد ندارم "
زنها گوش به زنگ خطرات احتمالي در رابطه با همسر و نامزد خود هستند و يكي از اين خطرات بالقوه زنان ديگر هستند و در اين رابطه خداوند يك سيستم هشدار مركزي در نهاد آنها قرار داده است كه امواج انرژي جنسي و بوي خطر را از يك كيلومتري تشخيص مي دهند . ضمنا خودم به شخصه اعتقاد دارم در اكثر موارد ( و نه همه )‌ زنها هستند كه زود تر از مردان انرژي جنسي نامناسب از خود ساطع مي كنند .
مسلما خيلي از شماها مي توانيد چندين مثال واقعي بزنيد از زناني كه صميمي ترين دوستان خود را وارد زندگي و روابط اجتماعي خود كرده اند و بعد از مدتي ناباورانه پي به خيانت همسرش با دوست صميمي اش برده اند .
پس آقايان محترم اجازه ندهيد غرورتان بر دور انديشي همسرتان غلبه كند و خودتان را گول نزنيد از خود و ازدواجتان در برابر اين خطرات احتمالي محافظت كنيد .
و اما شما خانمهاي محترم اين واقعيت را در نظر داشته باشيد كه زنان بيشتر از محركهاي كلامي و شنيداري تاثير مي گيرند ( كافيست يكسري به وبلاگهاي شعر و شاعري عاشقانه بزنيد و آمار جنسيت نويسندگان آنها را دربياوريد ) اما مردان خيلي بيشتر به محركهاي بصري پاسخ مي دهند و جذب مي شوند پس با در نظر گرفتن اين اصل قدري از حساسيت تان به يك لحظه گرد شدن چشم همسرتان در يك مهماني در مقابل يك خانم زيبا و خوش لباس كم كنيد براي يك لحظه جذابيت و تحسين زيبائي آن خانم از طرف شوهرتان يك واكنش طبيعي است اما منظورم توجه نكردن به صحبت شما و خيره شدن مداوم به ميز كناري تان در رستوران نيست اين را به حساب اپيدمي مشكل چشم چراني اقايان بگذرانيد كه در اين مورد خاص بايد يك راه حل اساسي پيدا كنيد اما نبایدتصور کنید به این دلیل که اگر شوهرتان دوستتان دارد به هیچ وجه نباید به زنهای دیگر توجه کند .
با تشكر صانعي

چطور به زندگی پس از مرگ اعتقاد پیدا کردم؟

"لرد تامسون" از بزرگترین روزنامه نگاران دوران معاصر در یک دوره صاحب 285 نشریه در انگلیس، اسکاتلند، کانادا و امریکا بود.
یک روز او مرا دوستانه به سالن ناهارخوری دفتر روزنامه تایمز لندن، برای صرف ناهار دعوت کرد. موضوع صحبت ما در مورد درگیری و جنگ در کشورها، سیاست های امریکا و انگلیس و چشم اندازی از آینده و موفقیت های آن بود. ناگهان در میان صحبت هایمان آقای تامسون بی هیچ مقدمه ای گفت دکتر پیل، من پیرمردی هستم که به زودی خواهم مرد. ناگهان اتاق را سکوت فرا گرفت. سپس پرسید: می خواهم بدانم آن جا زندگی وجود دارد؟
در یک لحظه فکر کردم شاید او مرا دست انداخته است، ولی وقتی حواسم را متمرکز کردم متوجه شدم که سوال نسنجیده ای است و به آقای تامسون گفتم: " من به آن چه که خداوند در انجیل وعده داده است معتقدم، علاوه بر آن، حسی مرموز و مشترک هم در من وجود دارد."
سپس برای درک بهتر این موضوع برایش مثالی آوردم. مثال من در مورد یک جنین بود که قبل از تولدش، قلب پر مهر مادرش به او وابسته است و در این حال گویی کسی می آید و به این بچه متولد نشده می گوید: تو نمی توانی به مدت طولانی اینجا بمانی، در چند ماه آینده یا متولد خواهی شد و یا مرگ تو را فراخواهد گرفت.
جنین ممکن است خودسرانه پاسخ دهد که من نمی خواهم این جا را ترک کنم. جایم گرم است و خوشبخت هستم. نمی خواهم آن چه را که به آن تولد و یا مرگ می گویید خارج از این محیط برای من اتفاق بیفتد. در هر صورت این نوزاد متولد می شود اما به راستی چه چیزهایی را به دست می آورد؟ احساس می کند در دنیای خاکی با دست هایی پر از محبت و احساس رو به رو شده است. او به دنبال یک صورت زیبا همراه با عشق می گردد که بی شک صورت زیبای مادرش است. او با خوشبختی به دنیا آمده و با خود می گوید: چقدر من احمق بودم واقعا که این جا، جای شگفت انگیزی است. بعدها او به دنبال لذات و بازی های بچگی می رود به تدریج رشد می کند و به دوران جوانی می رسد، با تمام هیجانات و عشق های جوانی، او ازدواج می کند و به فرزندانش عشق می ورزد سال ها می گذرد با همه مشکلاتی که آدمی با آن ها سروکار دارد. در میانسالی، موفقیت ها و کارهای بزرگ، لذت زندگی او خواهند بود، به تدریج با بالا رفتن سن، پیر می شود و گام هایش کوتاه تر و آرام تر می گردد و اینک کسی به او می گوید: تو به زودی خواهی مرد و یا بهتر بگویم تو در جای دیگر متولد خواهی شد. و او بار دیگر ممکن است مخالفت ورزد و با تعرض بگوید: من نمی خواهم بمیرم. من چیزهایی زیادی برای دوست داشتن و عشق ورزیدن دارم. من این دنیا را دوست دارم، غروب خورشید، دیدن ماه و درخشش ستارگان را. من دوست دارم وقتی که هوا سرد می شود، گرمای آتش را روی صورتم احساس کنم و در یک عصر زمستانی قرچ قرچ برف ها را زیر پاهایم بشنوم. من نمی خواهم بمیرم با همه این اوصاف، این قانون طبیعت است و او می میرد.
پس از آن چه اتفاقی می افتد؟ خدایی که خالق ماست چرا ناگهان همه چیز را تغییر می دهد؟ حال ما می توانیم بپذیریم که او یکبار دیگر احساس عشق کند و در جست و جوی چهره زیبایی باشد، چهره ای دوست داشتنی تر از چهره اولی که او سال ها پیش دیده بود؟ و آیا او برای همیشه و تا ابد آن جا خواهد ماند؟ حرف هایم را خاتمه دادم، آقای تامسون در حالی که میان اطرافیان سکوتی فراگیر شده بود، آهی کشید و گفت: من هیچ گاه این مثال شما را فراموش نمی کنم چرا که به من کمک کرد تا پاسخ سوالی را که سال ها مرا باه خود مشغول داشته بود، پیدا کنم. و پس از مکث کوتاهی ناگهان حالت او تغییر کرد و پرسید آیا تو فکر می کنی من آن جا را دوست خواهم داشت؟ و من پاسخ دادم: البته خیلی مهیج خواهد بود. با پوزخندی پرسید: من آن جا چه خواهم کرد؟ - شاید روزنامه بخری و بفروشی.
همه اطرافیان خندیدند. بعد از گذشت جند ماه لرد تامسون زندگی را بدرود گفت و به سرای باقی شتافت و به عبارت بهتر یکبار دیگر متولد شد و من فکر می کنم خداوند او را خوب حفظ خواهد کرد.

نویسنده : دکتر پیل
مترجم : زهره سخا

تاریخچه آتش نشانی در ایران

حاجی میرزا احمد نام قهوه خانه سرپوشیده ملکی سراج الملک را که نزدیک قراولخانه دروازه قدیم شمیران واقع است، اجاره کرده، بالاخانه و خود قهوه خانه را مملو از چیلک های نفت کرده است. این انبار خیلی خطر دارد. چنانچه خدای نخواسته حریق در آنجا واقع شود، معالجه پذیر نیست. به جناب وزیر نظام در این باب اطلاع داده شد.
با توجه به مطلب ذکر شده در بالا، خدمات اطفای حریق «اداره احتسابیه» را نباید در ردیف فعالیت «اداره آتش نشانی» قرار داد. در حقیقت به رغم اینگونه خدمات، تا سالهای متمادی شهر تهران و سایر شهرهای کشور از وجود «اداره آتش نشانی» واقعی محروم بودند.

اداره احتسابیه و شعبه تنظیف
در اواخر سلطنت ناصرالدین شاه وظیفه اداره احتسابیه، به نظافت شهر منحصر شد. از جمله آبپاشی خیابانهای خاکی شهر که توسط جمعی «سقا» به کمک مشکهای آب انجام می گرفت، تا مردم و رهگذران از گرد و خاک خیابانهای شهر در امان باشند. در سال 1328 هجری قمری، هنگام نیابت سلطنت عضدالملک قاجار، اولین بلدیه قانونی تهران به ریاست «دکتر خلیل خان اعلم الدوله ثقفی» تشکیل شد. یکی از مهمترین وظایف این بلدیه (شهرداری)، نظافت شهر به شمار می رفت که به خاطر خاکی بودن خیابانها، آبپاشی خیابانها از امور بدیهی آن بود. نکته قابل ذکر آن که در آن سالها چنانچه حریقی رخ می داد، همین مأموران نظافت و سقاها نیز با امکانات اندک خود که به هیچ وجه برای اطفاء حریق مناسب نبود، با آن مبارزه می کردند. بدیهی است در اکثر موارد تلاش آن بی نتیجه می ماند. در سایر شهرهایی که بلدیه در آنجا وجود داشت نیز همین رویه مرسوم بود.

بلدیه تهران و تأسیس شعبه اطفائیه
با شروع سلطنت پهلوی اول، تصمیم بر آن بود که شهرها به خصوص تهران، سر و سامان بگیرند و وضع آبرومندی پیدا کنند. در نتیجه «بلدیه» مورد توجه بیشتری قرار گرفت. در سال 1303 شمسی، بلدیه تهران یک دستگاه اتومبیل آبپاشی خیابانهای خاکی شهر تهیه کرده بود. از آن جایی که این کامیون به یک موتور پمپ مجهز بود، با تهیه چند متر لوله، یک سر لوله و چند شیر، از آن برای اطفاء حریقهای احتمالی نیز استفاده می شد. از آنجایی که شهر فاقد لوله کشی آب بوده از این تانکر برای آب فروشی به مردم نیز استفاده می شد. تا آن تاریخ تنها منبع تأمین آب آشامیدنی مردم تهران، جویهای روباز و به شدت آلوده ای بود که از کنار خیابانها می گذشت. به همین دلیل به تدریج تقاضا برای خرید آب بیشتر شد. بنابراین، تانکرهای دیگری نیز خریداری شد و افراد بیشتری نیز استخدام شدند. البته در کنار ارایه این خدمات، اطفاء حریق نیز به صورت وظیفه دوم، به عهده این افراد بود.
با توسعه شهر بر تعداد حریقها افزوده شد، در نتیجه لازم بود که اداره مشخصی مسئول مقابله با این آتش سوزیها شود. بدین جهت در سال 1304 یا 1305، شالوده اداره آتش نشانی ریخته شد. این اداره که «شعبه اطفائیه» خوانده می شد، تحت سرپرستی بلدیه تهران در گاراژی به نام «حسینی» در خیابان چراغ برق (امیرکبیر)، سه راه امین حضور، تأسیس گردید. در آن سالها کفالت بلدیه به عهده شخصی به نام «سرهنگ کریم آقابوذر جمهری» بود. ریاست نظامی اداره اطفائیه به عهده یکی از افسران روس سفید (که به ایران پناهنده شده بود) به نام «کاپیتان ان، وربا» و ریاست فنی آن به عهده یک نفر آلمانی به نام «هانری فردریش دوئل» که از مکانیک های قشون بود، واگذار گردید. وسایل اصلی اطفاء حریق نیز همان وسایل آبپاشی خیابانها و آب فروشی بود که اکنون شامل چهار دستگاه اتومبیل لاستیک توپر با مارک «ان – ا – گ» می شد. تأمین افراد آتش نشان نیز، عده ای از شوفرهای مستعد قشون و گروهبان های قدیمی هنگ های بهادر و آهنین به این اداره منتقل شدند. گاهی اوقات، به خصوص در حریق های شدید، نیروهای امدادی سایر ارگانها مثل نظمیه (نیروی انتظامی) یا قشون (ارتش) نیز به کمک مأموران اطفائیه شهرداری آمده و در عملیات اطفایی شرکت می کردند. به عنوان مثال:
وقوع حریق – سه ساعت قبل از ظهر امروز حریقی در عمارت مسکونی آقای ناصر ندامانی واقع در خیابان شاه آباد رخ داد. مأمورین نظمیه و بلدیه با جدیت فوق العاده به وسیله اتومبیل اطفائیه و وسایل دیگر مشغول خاموش کردن آن شده، در این بین یک دستگاه اتومبیل اطفائیه اداره قشونی نیز رسیده و پس از دو ساعت اشتعال و سوختن سقف و مقداری از دیوارها و قسمت عمده اثاثیه موفق به خاموش کردن آن و جلوگیری از سرایت به منازل دیگر گردیدند. آقایان کفیل بلدیه و ادیب السلطنه سرداری نیز در آنجا حضورداشته و با مأمورین کمک می نمودند. علت حریق هنوز معلوم نیست و گویا از آتش سیگاری بوده است.
الزام به توسعه و تجهیز اطفائیه
مسأله وقوع حریقهای شدید و کمبود امکانات مسوولان را واداشت تا به توسعه آتش نشانی بپردازند. لازم به تذکر است، از بدون تأسیس آتش نشانی به جای آن که با تجزیه و تحلیل مشکلات، مطالعه کافی و پیش بینی مسایل آتی، آتش نشانی طبق رویه مناسب توسعه یابد، این وقوع آتش سوزیهای شدید بود که تا مدتی فکر مسوولان وقت را متوجه تقویت و توسعه آتش نشانی آنهم در حد خرید چند دستگاه اتومبیل آتش نشانی می کرد.
به هر حال در سال 1306، یکدستگاه و در سال 1307 چهار دستگاه اتومبیل اطفائیه با کلیه وسایل و لباس نسوز خریداری شد.
در 8 مهر 1307 سالن سینمای مدرسه صنعتی واقع در خیابان لاله زار، که به نمایش فیلم برای بانوان اختصاصداشت، دچار حریق گشت. این آتش سوزی به سادگی شدت یافت و بناهای اطراف را نیز به خطر انداخت تا سرانجام توسط مأموران آتش نشانی شهرداری (اطفائیه بلدیه)، گردان مهندسی ارتش و پلیس اطفاء گردید. فردای آن روز طی مقاله ای که در روزنامه اطلاعات درج شد، ضمن شرح واقعه، به لزوم تقویت آتش نشانی تهران اشاره گردید. در ادامه قسمتی از مقاله مزبور آورده می شود:
... موضوع دیگر عدم وسایل اطفائیه است. واقعاً وقتی فکر کنیم ما هیچ وسیله اطفائیه نداریم، ما یک اداره مخصوص اطفائیه می خواهیم. برای این که به مجرد وقوع حریق و صدا کردن زنگ تلفن آن اداره، سوت اتومبیل های اطفائیه هم از طرفی بلند می شود. متأسفانه تاکنون در این قسمت توجهی نشده است و مأمورین نظمیه و بلدیه باید با نبودن وسایل کافی خود را در خطر حریق بیاندازند.
علی ایحال امیدواریم بلدیه زودتر در صدد تهیه وسایل کافی برای اطفاء حریق و تهیه چند دستگاه اتومبیل های اطفائیه و اداره و بودجه مخصوص برای این منظور برآید که از مشقت کارکنان و مأمورین فعلی اطفائیه و خطرات آن کاسته شود و همان طور که ما طالب کسب تمدن جدید دنیا هستیم، باید لوازم آن را نیز از هر حیث فراهم کنیم ...

ولی علائی
مربی امداد ونجات از استان اردبیل

2 مهر / 23 سپتامبر / 22 رمضان