ابوريحان بيرونى و سلطان محمود غزنوى   

روزى سلطان محمود غزنوى در باغ هزار درخت شهر غزنين بر بالاى كوشكى كه چهار در بود نشسته بود و جمعى از جمله ابوريحان در حضور او بودند، ناگاه رو به ابوريحان نمود و گفت : من از كدام يك از اين چهار در بيرون خواهيم رفت ؟ نظر خود را بر كاغذى بنويس و در زير تشك من بگذار، ابوريحان كه از منجمان بزرگ بود و خوى سلطان محمود را مى دانست نگاهى به چهار در نمود و نظر خود را بر پاره اى كاغذ نوشت و زير تشك سلطان نهاد.
محمود گفت : نظرت را اعلام كردى ؟ ابوريحان گفت : آرى ، آنگاه سلطان محمود دستور داد، بنا و بيل و كلنگ آوردند و بر ديوارى كه جانب شرق كاخ بود درى بگشودند و سلطان از آن در بيرون رفت و گفت آن كاغذ پاره بياورند، چون نيك نظر كرد ديد ابوريحان بر روى آن نوشته است ، كه : سلطان از اين چهار در بيرون نمى رود بلكه بر ديوار شرق درى بكند و از آن در بيرون شود!!!
محمود از ابوريحان سخت دلگير شد و دستور داد او را در قلعه غزنين شش ‍ ماه زندانى نمودند و بعدها از ابوريحان پرسيدند چگونه اين كار پيش بينى نمودى گفت : از غرور سلطان محمود دانستم كه از هيچكدام از درها بيرون نخواهد رفت.
 

يوهان سباستيان باخ  

باخ در سال 1685 بدنيا آمد و در سن 64 سالگي به دليل آنکه قدرت بينايي اش بتدريج رو به کاهش مي گذاشت تصميم گرفت که چشمان خود را جراهي کند. پزشکي بنام John Taylor مسئوليت جراحي چشمان او را بعهده گرفت. او که در اصل چشم پزشکي اهل انگليس بود در طول مدت فعاليت پزشکي خود چشم دو تن ديگر از بزرگان عصر خود يعني هندل موسيقيدان و ادوارد گيبون مورخ را نيز جراحي کرد.
تيلور دقيقا" به همين خاطر يعني جراحي چشم اين سه بزرگ مرد، بسيار مشهور مي باشد اما متاسفانه او توفيق اين را نداشت که حتي در يکي از اين جراحي ها موفقيتي را کسب کند. در هر صورت پس از جراحي باخ به مدت شش ماه چشمان خود را بسته نگاه داشت و به توصيه تيلور نگذاشت که نور به آنها تابيده شود.
باخ که به سبب بي کاري بسيار بي حوصله شده بود در پايان موعد استراحت قبل از آنکه پزشک چشمان او را معاينه کند، خود اقدام به باز کردن چشمانش کرد و اجازه داد تا نور به آنها تابيده شود. بله او توانست افراد خانواده خود را در اطراف خود ببيند و به همين سبب بسيار هيجان زده شد. شدت هيجان بزرگ مرد موسيقي آنقدر بود که وي را چند ساعت بعد دچار حمله قلبي کرد.
باخ به مدت ده روز در بستر بيماري و بيهوشي بسر برد و بالاخره در 28 جولاي 1750 پس از برجاي گذاردن بيش از 1000 کار موسيقي از دنيا رفت. متاسفانه هنگامي که باخ از دنيا را رفت بتدريج پيانو جاي ارگ کليسا را گرفته بود و از آنجايي که او نوازنده قدر و تواناي ارگ بود و بيشتر به همين خاطر مشهور شده بود؛ کم کم بجز خانواده او کسي از او نام نمي برد و خيلي زود نامش به فراموشي سپرده شد. همسر او آناماگدلنا ده سال پس از باخ همچنان به سختي زندگي با چهار فرزند را ادامه داد.
جالب است بدانيد که محل دفن باخ تا حدود يکصد سال گم بود تا اينکه در اواخر قرن نوزدهم توسط يک مورخ کشف شد.
يك صد سال گمنامي:
شايد ندونيد که تا يک صد سال پس از مرگ يوهان سباستيان باخ هيچ کس وي را بعنوان يک موسيقي دان بزرگ نميشناخت! او در سال ۱۶۸۵ بدنيا آمد و در سال ۱۷۵۰ نيز فوت کرد اما تقرييا" تا قرن نوزدهم کسي نامي از وي نبرد. افتخار شناساندن باخ به دنياي موسيقي نصيب شومن و مندلسون شد. البته موتزارت و بتهوون هم اورا ميشناختتند اما آنقدر درگير تحليل کار هاي وي بودند که همتي براي شناساندن وي به دنيا نکردند. خبر کشف باخ به سرعت از آلمان به انگليس منشر شد.
اين دو نفر (شومن و مندلسون) باعث شدند تا در سال ۱۸۵۰ انجمني بنام Bach Gesellshaft در آلمان تشکيل شود و نسبت به ثبت و انتشار آثار او اقدام کند. در اين انجمن ۲۳ نفر از خاندان هاي سلطنتي از سراسر جهان شرکت داشتند. ميگويند اين انجمن آن چنان در کار شناساندن باخ به دنيا موفق و خوب عمل ميکرد که حتي اگر خودش زنده بود مات و مبهوت ميشد. باخ فکرش را هم نمي کرد روزي اورا بزرگترين مصنف موسيقي در روي زمين تصور کنند.
گوشهاي دقيق باخ :
معروف هست که Bach بزرگ، داراي گوشهاي بسيار تيز و حساسي بود بگونه اي که کوچکترين اختلاف در pitch يک نت موسيقايي رو ميتونست تشخيص بده. اين بود که در زمان حياتش وي تنها کسي بود که براي آزمايش سازهاي جديد انتخاب ميشد. مشکل وقتي بود که وي را براي آزمايش
سازي مانند ارگ بزرگ کليسا دعوت ميکردند. در اين زمان سازندگان ارگ واقعا" عزا ميگرفتند چرا؟ چون هيچ شکي نداشتند که Bach از ساز آنها ايراد خواهد گرفت و مشکل اينجا بود که يک ارگ کليسا دست کم از 600 لوله صوتي درست شده بود و آنها ميبايست دريچه هاي خروجي تمام لوله هاي صوتي رو آنگونه تنظيم کنند که Bach بزرگ راضي از ميدان بيرون برود.
نگاهي به انوانسيونهاي باخ:
انوانسيونهاي دو و سه صدايي باخ علاوه براي آنکه حاوي نکات زياد آموزشي براي هنرآموزان سازهاي کلاويه اي است، در عين حال جزو دسته کارهاي زيباي باخ قرار دارد که ظرافت هاي کنترپوآنيک و ملوديک بسيار دارند، بگونه اي که برخي از آنها جزو شناخته شده ترين کارهاي باخ به حساب مي آيند.
15 انوانسيون دو صدايي که به Invention معروف بوده و نيز 15 انوانسيون سه صدايي که به Sinfonia معروف هستند، از جمله قطعاطي است که هر هنرآموز رشته نوازندگي پيانو مي بايست اقلا" نيمي از قطعات هر کدام از اين کتابها را در دوران فرا گيري پيانو تمرين کرده باشد.
نحوه شماره گذاري و ترتيب قرار گرفتن آنها بگونه اي است که گام هاي هر دو سري از اين انوانسيون ها بصورت يکسان تغيير مي کند. هر چند امروزه اين آثار باخ براي آموزش در دو مجلد جداگانه منتشر مي شود اما شواهد زيادي در دست است که در نسخ قديمي و دستي در صفحه مقابل هر يک از انواسيون هاي دو صدايي يک انواسيون سه صدايي قرار داشته است و هدف از آن توجيه فرم هاي حرکتي ملودي در مقابل هم بوده است.
انواسيون هاي باخ همانند کتاب "کلاويه خوش آهنگ" (Well-Tempered Clavier) پس از مرگ باخ گردآوري شد. واقعيت آن است که پس از مرگ باخ در سال 1750 تا سالها بسياري آموزگاران موسيقي از روي نسخ خطي از انوانسيون هاي باخ براي آموزش شاگردان خود استفاده مي کردند و انتشار رسمي آنها با نام باخ به سال 1801 ميلادي باز ميگردد.
بسياري از هنرآموزان موسيقي هنگام تمرين اين کارهاي باخ، از خشکي و بي روح بودن آنها ابراز نارضايتي مي کنند. اما نبايد فراموش کرد که برخلاف ظاهر خشک و تقارن هندسي که اين قطعات مشاهده مي شود، با درک صحيح و درست از موسيقي باروک و باخ مي توان از زيبايي هاي اين قطعات لذت برد. در آنصورت هنرآموز علاوه بر تمرين انگشتان، با فرم موسيقي باروک که اغلب بصورت کنترپوآن بوده بهتر آشنا مي شود.
نکته مهمي که در فرا گيري انواسيون ها بايد به آن اشاره کرد، يافتن کليد نواختن اين قطعات است. شايد در نگاه اول نواختن تميز و خوش آهنگ اين قطعات کار بسيار سختي بنظر آيد اما بدون شک، هنرجوياني که همه اين قطعات را اجرا کرده اند بخوبي مي دانند که پس از اجراي سه، چهار قطعه از هر سري - دو و سه صدايي - هنرجو با تکنيک نواختن آنها آشنا مي شود و حتي ممکن است بتواند از پيش تشخيص دهد که جملات آتي چگونه حرکتي خواهند داشت.
اينکه چرا باخ نام اين سري کارهاي خود را صدايي Invention/Sinfonia گذاشته خيلي مشخص نيست. تنها در نسخه دست خط باخ در ابتداي صفحه اصطلاح "Inventions and Sinfonias " قرار داشته است. لغت Invention در زمان باخ از جمله لغات پيچيده و سنگين علوم ادبي بوده است و احتمالي که داده مي شود آن است که باخ از اين لغت به معني آموزش مستقيم و سر راست يعني اصطلاح Straightforward Instruction استفاده کرده است. يعني اينکه چگونه ميتوان با استفاده از کنترپوآن يک ايده ساده موسيقي را به يک قطعه تبديل کرد.
بنابراين بوضوح مشخص است که باخ اين قطعات را هم براي هنرجويان نوازندگي و هم براي هنرجويان آهنگسازي تهيه و تنظيم کرده است.
اما لغت Sinfonia که در انگليسي اصطلاح سمفوني هم از همين ريشه گرفته شده است، بيشتر تکيه بر چند صدايي بودن انوانسيون هاي دو صدايي را دارد و بسياري هنوز اين مجموعه از کارهاي سه صدايي باخ را بجاي Sinfonias، انوانسيون هاي سه صدايي مي نامند.
 

دکتر علي شريعتي
تشیع علوی؛ تشیع صفوی (19)

چگونه روحانيت صفوي توانست چنين تشيعي درست كند كه همه چيزش درست به شيعه مي ماند،اما هيچ شباهتي به شيعه ندارد؟
با يك حقه هوشيارانه بزرگ!
بطوري كه تشيع از اصلش هم بالاتر و مهمتر جلوه كند و هم يك جو براي زندگي مردم اثري و براي دشمنان مردم ضرري نداشته باشد!
چطور ؟مگر مي شود؟
......
بله مي شود!خيلي هم ساده و سريع،بطوري كه آب هم از آب تكان نخورد و كسي هم نفهمد!روحاني صفوي حلال مشكلات است،چنان حلال و حرام را حلال مي كند كه شاخ در مي آوري آن هم چنان شرعي و قانوني و قرآني كه حظ كني!
مگر نمي بيني،ربا خواري را كه در قرآن دشمني با خدا اعلام شده است،چه قشنگ و چه ساده و بي زحمت درستش كرده اند كه شخت گيرترين بازرسان شرع هم اگر بخواهند رسيدگي كنند،مي فهمند كه ربا است و كلاه و كلك،اما كوچكترين ايراد قانوني نمي توانند بگيرند!چگونه؟...
مي گويي من در يك دستگاه ظلم و گناه و خلاف شرع و خيانت به جمع،خدمت مي كنم و حقوق مي گيرم،اشكال شرعي ندارد؟مسلم است كه دارد،خيلي هم اشكال دارد،اسلام كسي را كه مي بيند ظلمي بر ديگري واقع شده است و او ساكت مانده است نمي بخشد و شيعه،هنوز هم پس از چهارده قرن،كساني را كه گذاشتند بر حسين(ع)ظلم شود و لبي به اعتراضي نگشودند و گذاشتند جلادان او را بكشند و دستي به دفاع بر نكردند،در رديف ظالمان و قاتلان او لعن مي كند،چطور خدمتگزاري رسمي ظلمه اشكال شرعي ندارد؟چطور مزدوري خلافت غصب جائز مي شود؟چطور پولي را كه از محل غير مشروع،ماليات هاي غير مشروع،به طرق غير مشروع و طبق قوانين غير مشروع بدست آمده،از دست حاكم غير شرع مي توان گرفت؟...
جادوي سياه
راست است،اين ها چيزي نيست،
مگر با آن همه نفرتي كه پيغمبر و علي از خريد و فروش انسان داشتند،همين روحانيت اموي و عباسي و صفوي-به نام فقه سنت و يا فقه اهل بيت!-در زير عنوان روشن و مترقي”عتق“(آزاد كردن برده،كه تنها باب مشخصي است كه در آن ،فقه اسلامي از برده سخن مي گويد)،قرنها”اصل بردگي“ و احكام خريد و فروش برده را رسماً و علناً و در حوزه علمي اسلام،تدريس نمي كردند و هم اكنون نيز-بي آنكه رسوائي آن را احساس كنند تدريس نمي كنند؟و حتي در قرن بيستم به دنيا اعلام نمي كنند كه اسلام دين بردگي است و حتي هم اكنون نيز هر كسي از نظر شرعي مجاز است كه انسان بخرد وبفروشد،مگر رسماً به يك روشنفكر امروز نمي گويند كه اگر سمفوني پنجم بتهوون را-كه آزادي اراده انسان را در قبال سلطه جبر و زنجير سرنوشت حكايت مي كند-حتي اگر گوش بدهي حرام است،اما اگر هم اكنون دختري يا پسري را به عنوان كنيز و غلام،از پدرش يا خواجه اش ابتياع كردي حلال است؟چرا احكام آزادي برده را بصورت احكام بردگي انسان ارائه مي دهند؟پيدا است كه چرا،چون حكام،تجار،خلفا،سلاطين،فئودالها به كنيزكان و غلام بچگان و عمله خلوت و جلوت و حيوانات زبان بسته دو پا براي حرمسراها و دربارها و باغها و املاكشان هم علاقه داشته اند و هم احتياج!و اينست كه هر كسي اندكي با روح قرآن،بينش انساني پيغمبر و مكتب آزادي بخش علي آشنا باشد مي داند كه اگر رژيم قرآن و سنت،با”رويه علي“ادامه مي داشت،شكل خاصي كه اسلام براي مبارزه زيربنائي و در عين حال نفي اخلاقي و انساني بردگي انتخاب كرده بود،در همان قرن اول بردگي را ريشه كن مي كرد و”حركت فقه اسلامي بسوي تحريم مطلق بردگي پيش مي رفت“،ولي اين ها بردگي را با توجيه فقهي تحكيم كردند و چنان استوار كه كسي در قرون اخير نيز،كه در دنيا برافتاده،جرأت آن را نكرده است تا رسماً تحريم كند و حتي در بازاري كه برده اي نيست تا خريد و فروش شود،هنوز جرأت آن را ندارند تا احكام خريد و فروش برده را لااقل تدريس نكنند!...
 

آتش بازي ستاره ها

آتش بس 300 ميليون تومان را پشت سر مي گذارد. گلزار و افشار كل كل مي كنند. سالن ها خالي و پر مي شوند. گلزار و افشار شيرين كاري مي كنند. خنده ها سينما را منفجر مي كند. گلزار و افشار حال هم را مي گيرند. تماشاگران غش و ضعف مي روند. گلزار و افشار ظرف ها را مي شكنند. پخش كنندة فيلم از رقابت جدي آتش بس و جام جهاني مي گويد. افشار و گلزار دعوا مي كنند. آتش بس ركورد فروش يك هفته را مي شكند. گلزار هاي هاي گريه مي كند، افشار ريزريز خنده مي كند. همه ديدن آتش بس را توصيه مي كنند. گلزار و افشار توي تيتراژ پاياني غوغا مي كنند. منتقدان از بازي خوب گلزار و افشار مي گويند. زوج گلزار و افشار در فيلم تله سيروس الوند هم بازي مي كنند. آتش بس 400 ميليون تومان را پشت سر مي گذارد. گلزار و افشار بعد از 6 سال واقعا ستاره مي شوند...
آسمان همه جا همين رنگ است. آن طرف دنيا آلن دلون 22ساله خوش تيپ و بي پول و بيكار توي خيابان هاي پاريس چرخ مي زد. تازه از ارتش به خاطر بي نظمي اخراج شده بود و براي هر كار نصفه و نيمه اي كه كمي تويش پول باشد، له له مي زد. يك مدت گارسن بود، چند وقت دربان بود و مدتي هم فروشنده. توي آن دوران با يك بازيگر زن درجه چندم فرانسوي هم آشنا شده بود كه توي يكي از همين روزهاي دربه دري و نزديك روزهاي برگزاري جشنواره كن، به سراغش آمد و پيشنهاد داد بروند كن. آلن دلون هم حسابي خوش تيپ كرد و خودش را براي قدم زدن توي بلوار ساحلي كراوزات بندر كن آماده كرد. توي همين ساحل، يكي از بروبچه هاي ديويد اُ. سلزنيك (يكي از كله گنده هاي هاليوودي و تهيه كنندة فيلم هايي مثل بربادرفته و ربكا) آلن دلون را شكار كرد. سلزنيك از دلون تست تصويري گرفت و از نتيجة كار، اين قدر راضي بود كه همان جا با او قرارداد بست...
اين طرف دنيا، گلزار 21 سالة خوش تيپ توي سواحل خزرشهر، ايرج قادري را ديد و دعوتش كرد به كنسرت گروه آريان. قادري هم از او خوشش آمد و دعوتش كرد براي بازي.
آسمان همه جا همين رنگ است. آن طرف دنيا آيدا والي به خاطر شباهت چهره اش با اينگريد برگمن چمدان هايش را بست و به هاليوود رفت. باز هم پاي سلزنيك در ميان بود كه قصد داشت يك اينگريد برگمن جديد به دنياي سينما بياورد. آيدا والي در ايتاليا آدم گمنامي نبود، فيلم هاي زيادي بازي كرده بود و جايزة جشنواره ونيز را هم گرفته بود. ولي جذابيت هاليوود چيز ديگري است. براي اولين فيلمش يك نقش درست و حسابي در قضيه پارادين هيچكاك پيدا كرد. توي فيلم معروف مرد سوم كارول ريد هم نقش اول زن فيلم را بازي كرد...
اين طرف دنيا مهناز افشار به خاطر شباهت چهره اش به خواننده و بازيگر معروف قبل از انقلاب، دفتر محل كارش را ترك كرد و به سينما رفت.
فيلم را همين جا نگه داريد. آسمان همه جا هم همين رنگ نيست. آن طرف خوش تيپ ها و خواننده ها و ستاره هاي ورزشي را به همين راحتي ها هم به سينما راه نمي دهند، حداقل در اين روزها. همين دي كاپريوي كشته مرده دار فعلي، از اوايل دهه 90 حسابي خودش را به آب و آتش زد، دربه دري كشيد، كلي نقش هاي فرعي بازي كرد تا سال 1997 برسد و بازي در نقش جك تايتانيك به او پيشنهاد شود و يك شبه به ستارة محبوب بين المللي تبديل شود. يك شب دي كاپريو شش هفت سال طول كشيد. تام كروز هم از اوايل دهه هشتاد شروع كرد و شش سال طول كشيد تا توانست در فيلم تاپ گان بازي كند و به ستارة محبوب هاليوودي تبديل شود. به سراغ بيشتر ستاره هاي امروز هاليوودي برويد، همين سير را در كارنامة كاري شان خواهيد ديد. آن ها معمولا از نقش هاي فرعي شروع مي كنند، كلاس هاي بازيگري مي روند، تئاتر كار مي كنند و حتي مدتي را توي سيرك مي گذرانند و هزار جور مرحلة ريز و درشت را طي مي كنند تا بتوانند در تالار ستاره ها وارد شوند. ستاره شدن آدابي دارد كه بايد رعايت شود. رسم و رسومي دارد كه بدون آن ها كسي ستاره نمي شود و ستاره نمي ماند. فتوژنيك بودن (خوش چهره بودن جلوي دوربين) يكي از شرايط است، ولي همه چيز نيست. مردم فقط براي ديدن چهرة زيبا به سينما نمي روند. آن ها مي خواهند ستاره اي گرم و جذاب را روي پردة سينما ببينند. ستارة مورد نظر يا بايد خودش اين كاره باشد و يا آموزش ببيند. بايد حداقل استانداردهاي بازيگري را داشته باشد. بايد اخلاق ستاره شدن را بلد باشد. بايد بداند چگونه با مردم و با رسانه ها برخورد كند. بايد بداند چگونه وجهة خودش را حفظ كند، در چه فيلمي بازي كند و در چه فيلمي بازي نكند، چه حرفي را بزند و چه حرفي را نزند. آن ها خوب بلدند چطوري ستاره هايشان را هر روز پرنورتر بكنند. صنعت سرگرمي آن ها بر مدار ستاره ها مي چرخد...
اين طرف گلزار به عنوان گيتاريست محبوب آريان وارد سينما مي شود و در سام و نرگس بازي مي كند. اين مي توانست شروع خوبي، هم براي گلزار باشد و هم براي سينماي ما. ولي هيچ كس به فكر پر كردن يك خلأ بزرگ نيست: اين بازيگر فتوژنيك در كورة نقش هاي كوچك و بزرگ آبديده نشده. خودش هم يك بازيگر بالفطره نيست. سردي اي دارد كه براي هر ستاره اي سم است. ولي نه گلزار به فكر اين كمبود است و نه سينماي ما. نتيجه اش مي شود حجمي از فيلم هاي بي خاصيت با بازي گلزار در نقش اول و حجمي از صفحات هفته نامه هاي زرد با اخبار عجيب و غريب از او. چند سال بايد مي گذشت تا حميد نعمت الله، جهان بوتيك را به او بدهد و همه متوجه شوند اين گلزار، روي ديگري هم دارد. چند سال بايد مي گذشت تا فرصت بازي در آتش بس پيش بيايد و ستاره اي متولد شود.
اين طرف، مهناز افشار با بازي در سريال گمشده و فيلم هاي شيرهاي جوان و دوستان مزة بازيگري را مي چشد. ولي شور عشق او را به صفحه اول همة هفته نامه هاي زرد پرتاب مي كند: خيلي اذيت شدم و واقعا چند سالي به عقب رفتم... نشريات خيلي من را اذيت كردند. مطالبي را مي نوشتند كه اصلا گفته هاي من نبود. اين ها من را به عقب پرت كرد و همة آدم ها ديدگاه ارزان و كوچكي نسبت به من پيدا كردند. (شرق- 9/06/84) براي بازي در نقش هاي بهتر، خودش را به آب و آتش زد، ولي فيلم هايش يكي بعد از ديگري به دلايل مختلف شكست خوردند و افشار ماند و همان چهرة زرد شور عشق. چند سال بايد مي گذشت تا جيراني يك نقش منفي اساسي به افشار بدهد و همه متوجه شوند اين افشار، روي ديگري هم دارد. چند سال بايد تلف مي شد تا فرصت بازي در آتش بس پيش بيايد و ستاره اي متولد شود.
گلزار به عنوان گيتاريست محبوب آريان وارد سينما مي شود و در سام و نرگس بازي مي كند. اين مي توانست شروع خوبي، هم براي گلزار باشد و هم براي سينماي ما. ولي هيچ كس به فكر پر كردن يك خلأ بزرگ نيست: اين بازيگر فتوژنيك در كورة نقش هاي كوچك و بزرگ آبديده نشده
اين طرف البته آسمان هميشه به همين رنگ نيست. زوج افشار در شور عشق هم به وسط هفته نامه هاي زرد پرتاب شد. بهرام رادان هم بدون هيچ پشتوانة بازيگري (او حتي مثل افشار تجربة بازي در دو سه نقش كوتاه را هم نداشت) و تنها به خاطر تيپ و چهره وارد سينما شد. مثل افشار زرشك زرين هم گرفت. ولي كم كم سعي كرد آداب و رسوم اين وادي جديد را ياد بگيرد. در آواز قو آتيلا پسياني را به عنوان بازيگردان بالاي سر خود ديد و يك قدم از زردي شور عشق فاصله گرفت. يك روزنامه نگار آشنا به پيچ و خم هاي دنياي مطبوعات و سينما را به عنوان مدير برنامه در كنار خود ديد و انتخاب هاي بهتري كرد و چند قدم بيشتر از زردي فاصله گرفت. در نتيجه فرصت بازي در يك فيلم متفاوت مثل گاوخوني تنها بعد از 2 سال و بعد از سه چهار فيلم براي او پيش آمد. بعد از آن بود كه ديگر كسي با شنيدن نام رادان به ياد رنگ زرد نمي افتاد.

چند وقت پيش، شبكه اي فرانسوي به نام
Star Academyروز و شبِ يك كالج موسيقي را به تصوير مي كشيد. برنامه اي از نوادگان برنامه هاي معروف به Reality TV كه زندگي واقعي تعدادي آدم را از صبح تا شب و از شب تا صبح روي آنتن مي فرستند. معروف ترينشان هم مسابقة پرطرفدار Big Brother است. توي اين شبكه با چند تا دانشجوي رنگارنگ فرانسوي كه مي خواستند خوانندة پاپ شوند طرف بوديم و مراحل آموزش آن ها ريز به ريز پخش مي شد. حتما با خودتان مي گوييد چقدر خسته كننده! مگر ديدن كلاس هاي موسيقي و آواز هم جذابيتي دارد؟ اصل ماجرا همين بود. تصور ما از خواننده شدن در اين طرف، با واقعيت آن طرف از زمين تا آسمان فرق دارد. كلاس هاي آموزش موسيقي و آواز، تنها بخش كوچكي از آموزش آن ها بود. كلاس بدنسازي سخت و پدر درآور داشتند (براي اين كه بدنشان براي چند ساعت اجراي روي سن آماده شود)، كلاس بازيگري داشتند، براي چگونگي آمدن روي سن كلاس داشتند، براي چطوري حرف زدن روي سن كلاس داشتند و... ما از ستاره هاي پاپ آن ها تنها نور و رنگ سن و پول و شهرت را مي بينيم و از پشت صحنة ماجرا خبر نداريم كه براي ستاره شدن چه سختي هايي مي كشند. اگر آلن دلون تنها يك جوان خوش تيپ بود، فرصت بازي توي فيلم هاي بزرگاني مثل رنه كلمان، ويسكونتي ، ملويل و آنتونيوني را پيدا نمي كرد و جايگاه فعلي اش را در ميان ستاره هاي ريز و درشت سينما نداشت. ساده دلانه است كه باور كنيم آلن دلون را تنها قيافه اش اسطوره كرد.
 

جهان امروز و پيشگوييهاى آخرالزمان

به‏همان‏سان كه انتظار دستيابى به «مدينه فاضله» و وضعى بهتر و متفاوت با وضع موجود و گريز از ناملايمات، از ابتداى خلقت يار قرين و رفيق دائمى انسان بوده و وعده فرارسيدن روزگار رهايى توسط انبيا، اوليا و حكما نيز اين تمنا و انتظار را قوت بخشيده، تلاش براى كسب آگاهى از امكان و زمان وقوع وعده رهايى و فصل بهار حقيقى نيز او را رها نساخته است. شايد اين تلاش مرهمى بر زخمهاى آدمى بوده و آن را انگيزه‏اى براى تاب آوردن ناملايمات و مبارزه با همه آنچه كه نامطلوب بوده مى‏شناخته؛ تا آنجا كه اين «تمنا» و «مجاهده» فصل قابل توجهى از فرهنگ و ادبيات اقوام را به‏خود اختصاص داده است.
فقدان ادوات مناسب براى گشودن اين راز سر به مُهر و عدم توانايى عموم مردم در دسترسى به آنچه در پس پرده نهان مانده، موجب بوده تا عموم اقوام، پرده‏بردارى از اين راز را از قديسان، راهبان، كاهنان، منجمان، طالع‏بينان و بالاخره پيشگويان بخواهند. چه، دست يازيدن به اين اسرار نهان را از توان انسانهاى معمولى خارج مى‏دانستند و تنها اين توان را در كسانى جست‏وجو مى‏كردند كه قادر به خرق عادت و شكستن محدوديتهاى عالم محسوس بودند و يا با ايجاد نوعى رابطه با نيروهاى ماورايى و قدسى امكان كسب خبر از آينده را در اختيار داشتند. از همين روست كه بخشى از آثارى كه سخن از آينده به ميان آورده‏اند؛ منسوب به طالع‏بينان و منجمان و كاهنان است...
اين تلاش در ميان همه ملل و نحل در هيأت مجموعه‏اى از «پيشگوييها» رخ نموده است. چنانكه هيچ دوره و قومى را نمى‏توان سراغ گرفت كه در آثار فرهنگى خود فصلى ويژه در اين باره نگشوده باشند.
آثار اساطيرى، ادبى و مذهبى عموم اقوام، مشحون از «پيشگويى» درباره آينده وفرجام تاريخ، جهان و انسان است. به دلايل مختلفى كه در اينجا مجال گفت‏وگو درباره آن نيست زبان عموم اين آثار تمثيلى، رمزگونه و استعارى است.
اگر چه علوم جديد كه جملگى مبتنى بر دريافتهاى تجربه‏گرايانه و كمّى از عالم و آدم است نافى هرگونه سخن در اين‏باره است اما، مى‏بايست متذكر اين نكته شد كه نسبت با مبدأ هستى و علم لدّنى انبيا و اولياى الهى، مكاشفات پيران طريقت و قديسان، رؤياهاى صادقه، رياضتهاى نفسانى و بالاخره علوم غريبه در گذشته امكان كشف زمان و مكان وقوع بسيارى از حوادث و وقايع مربوط به حيات فردى و جمعى در كره خاك و در آينده دور را فراهم آورده است. چنانكه اين اطلاعات به نسبتهاى مختلف در ميان عموم موجود بوده و عرضه آثارى را نيز موجب گشته است.
مراجعه به اين آثار و توسل به برخى از طرق (حتى ناپسند و مذموم مثل فالگيرى و رمالى) براى آگاهى از آينده خود، با وجود انكار ظاهرى آن، جزء لاينفك حيات انسان غربى و از جمله سياستمداران و روشنفكران است.
زبان تمثيلى و گاه شاعرانه اين آثار موجب بوده تا اين آگاهى، همواره قرين با ترديد در كشف مصاديق و تشخيص دقيق زمان و مكان وقوع حوادث باشد.
تنوع نشانه‏ها، نمادها و پيچيدگى زبانى را وجه مشترك عموم اين آثار مى‏توان دانست. با اينهمه هيچ‏گاه از جذابيت پيشگويى و رونق بازار پيشگويان كاسته نشده است؛ چرا كه «نگاه به آينده» و تلاش براى آگاهى درباره آينده جزء لاينفك حيات انسان و به عبارتى ذاتى وجود او بوده است. امرى كه انسان را از ساير موجودات متمايز ساخته و انگيزه لازم براى تاب آوردن جهان و گذار از فراز و نشيبهاى آن را در وى ايجاد كرده است.
از وجهى ديگر، اگر چه ملل گوناگون از «جهان‏بينى» و «جهان‏شناسى» متفاوتى برخوردارند و هر يك تعريفى ويژه از مبدأ و انتهاى جهان و جايگاه و نقش انسان در ميانه عالم ارائه مى‏دهند اما، جملگى در منتهى شدن عمر جهان و حيات كلى انسان به «عصرى طلايى» و عارى از هرگونه عيب و رنج و الم مشتركند؛ هر يك نيز اين عصر را به نامى و عنوانى خوانده‏اند و فرارسيدنش را نيز نويدبخش انسان مانده در رنج و ظلم و تباهى ساخته‏اند.
در ميان همه ملل، «يهوديت» به دليل قدمت تاريخى از يك سو و تذكر درباره ظهور مسيح موعود، بيشترين آثار با موضوع و مضمون «پيشگوئى آينده» را عرضه داشته چنانكه، علقه ويژه اقوام يهودى به «كاهنان» نيز بر دامنه اين آثار افزوده است. تاريخ حيات اين قوم هيچ‏گاه منفك از حضور و رأى «كاهنان» نبوده است. از سوى ديگر «مكاشفات قديسان و رهبانان» مسيحى نيز از جايگاه قابل توجهى برخوردار است. آنان نيز واسپس آخرين گفت‏وگوى مسيح(ع) با حواريون - كه خبر از آينده و ظهور مجددش مى‏داد - در انتظارى بزرگ فرو رفتند تا از آن پس عارفان و رهبانان مسيحى مصاديق بارز حوادث و پيشگوييهاى مسيح(ع) و قديسين پس از وى را شناسايى، تفسير و اعلام كنند. شايد كه منتظران مؤمن از حوادث سوء ماقبل از ظهور حضرت مسيح(ع) در امان مانند و توفيق ديدار دوباره «موعود» را حاصل آورند.
از همين روست كه على‏رغم وقوع تحريف در دو كتاب مقدس تورات و انجيل بخشهاى قابل تأملى از اين دو كتاب را «پيشگوييهاى مربوط به آخرالزمان» و ظهور دوباره موعود منجى تشكيل مى‏دهد.
در ميان ملل و نحل مختلف و از جمله برهمنان هندى، كاهنان معابد تبت، عالمان بودايى و غيره نيز آثارى از اين دست موجود است. بخشى از آثار و منابع كتبى و شفاهى مسلمين نيز دربردارنده اخبار آخرالزمان، ملاحم و فتن و بالاخره ظهور موعود(ع) است. قدمت اين اخبار به روزهاى آغازين بعثت نبى‏اكرم(ص) مى‏رسد. چنانكه حديث معراج، خطبه غدير و بسيارى از احاديث و روايات منقول از زبان حضرت دربردارنده اين اخبار و تذكر حوادث سالهاى پايانى و ماقبل الظهور است.
پس از نبى اكرم(ص) نيز ساير ائمه دين(ع) به گونه‏هاى مختلف از اين اخبار و حوادث سخن گفته‏اند چنانكه على(ع) در نهج‏البلاغه در ميان خطبه‏ها و كلمات و حكمتها بارها متذكر وقايع و اخبار اين فصل مهم از حيات مسلمين شده‏اند.
سپرى شدن ايام حيات هر يك از ائمه(ع) و فراهم شدن زمينه‏هاى غيبت صغرى و كبراى حضرت ولى‏عصر(ع) به صورت طبيعى بر حجم اين اخبار و روايات افزوده است. سؤالات اصحاب و ياران، ضرورت آماده‏سازى شيعيان براى تاب آوردن ايام دورى و فترت و بالاخره درامان نگه داشتن شيعيان از گرداب «ترديد» و شبهه و بلاياى سخت آخرالزمان موجب افزايش حجم اين اخبار و روايات بوده است.
وجه بارز و مميز اين اخبار در مقايسه با پيشگوييهاى قديسان و طالع‏بينان ساير اقوام در موارد زير است:
1. وضوح و روشنى مصاديق؛
2. ذكر علائم و نشانه‏هاى وقايع طبيعى و غير طبيعى كه در سالهاى پايانى (ماقبل از ظهور) آشكار مى‏شود؛
3. بيان تكليف فردى و اجتماعى مسلمين (و به ويژه شيعيان) در هنگام مواجه شدن با اين مصاديق و وقايع.
اطمينان از صحت اقوال و اخبار صادره از سوى ائمه معصومين(ع) به دليل نسبت حقيقى آنان با منبع وحى و الهام و جايگاه ويژه آنان به عنوان ولى و سرپرست مسلمين و حجج الهى در گستره زمين، موجبات توجه جدى و تذكر مسلمين و شيعيان به اين اخبار را در سالهاى سخت و طاقت‏فرساى قبل از ظهور فراهم آورده است.
حتمى‏الوقوع بودن برخى از اين حوادث، بحرانهاى نفس‏گير طبيعى و غيرطبيعى - كه جان ميليونها نفر را در آخرين سالهاى قبل از ظهور به خطر مى‏اندازد - و بالاخره آشكار شدن علائم بسيارى كه حكايت از نزديك شدن فصل رهايى مى‏كند در اين منابع مورد توجه و تأكيد واقع شده است. غلبه علوم تجربى كه حاصل تاريخ غربى است و غربزدگى مسلمين طى دويست سال اخير متأسفانه موجب بى‏اعتنايى شيعيان به اين وجه از حيات و تأمل درباره حوادث آينده و اخبار رسيده در اين باره گرديده است. چنانكه بلافاصله گوينده را متهم به نشر خرافات و اوهام و بسط ترس و رعب و ناامنى در ميان جامعه مى‏كنند و خود رها از اين همه به تنظيم مناسبات و معاملات مبتنى بر عقل جزوى، حال‏نگر، كمّى و غافل از گذشته و آينده مشغول مى‏شوند.
بايد پرسيد: آيا به همان اندازه كه امروزه مسلمين درگير و دار با ظاهر دين و دنيا روزگار مى‏گذرانند و همه امور را متكى به عالم محسوس و تجربه‏گرايى صرف مى‏شناسند؛ يهوديان، مسيحيان و حتى برهمنان هندو نيز از اين امور غافلند؟ تمامى قراين و شواهد حكايتى ديگر را بيان مى‏دارند.
در هيچ دوره‏اى نظريه‏پردازان، سياستمداران و عموم مردم ساكن سرزمينهاى غربى به اندازه دوره‏اى كه در آن به سر مى‏بريم درباره آينده جهان، جنگ پايانى، پايان تاريخ، ظهور مسيح، ضد مسيح(دجال) و همه آنچه غرب و تمدن مادى آن را به خطر مى‏افكند؛ گفت‏وگو نكرده و براساس پژوهشهاى انجام شده اقدام به توليد آثار فرهنگى و تدوين استراتژيها و تنظيم سياستهاى منطقه‏اى و بين‏المللى خود ننموده‏اند.
توليد و توزيع گسترده فيلمهاى سينمايى - كه عمدتاً محصول كمپانيهاى امريكايى‏اند - تأسيس سايتهاى اطلاع‏رسانى در شبكه جهانى اينترنت، انتشار مجموعه گسترده‏اى از كتابها و مقالات مرتبط با موضوعات ياد شده و... تنها در زمره بخش آشكار اين رويكرد عمومى غرب به موضوع آخرالزمان و آينده‏نگرى در اين‏باره است.
بسيارى از شما درباره «نوسترآداموس» و پيشگوييهاى او كه چهارصد سال پيش صورت گرفته، شنيده‏ايد. اولين بار حدود سالهاى 60 و 61 بطور اتفاقى نسخه‏اى از فيلم نيمه مستند «نوسترآداموس» برادران وارنر را ديدم.
تأكيد بازيگر راوى داستان فيلم مبنى بر به واقعيت پيوستن صدها پيشگويى اين پيشگوى يهودى‏الاصل فرانسوى و نمايش فيلم ورود امام خمينى به ايران، همراه با قرائت قطعه‏اى از پيشگوييهاى وى در اين باره و ارائه عباراتى كه حكايت از وقايع شگرف و مهم در آينده و حتى تا وقت ظهور منجى موعود داشت توجه هر بيننده‏اى را جلب مى‏كرد.
سازندگان فيلم با نوعى شيطنت اين موضوع را به بيننده القا مى‏كردند كه حسب پيشگوييهاى نوسترآداموس پس از نبردهاى طولانى و جنگ جهانى سوم، جهان صلحى هزار ساله را زير پرچمى در بيت‏المقدس تجربه خواهد كرد.
طى چندين دهه اخير، مضامين اين پيشگوييها با چاشنى تحليل سياستمداران غربى و جهت‏گيرى ويژه گردانندگان پشت پرده مدينه ليبرال سرمايه‏دارى، دستمايه ساخت دهها فيلم با موضوع و مضمون آخرالزمان و موجودى ماورائى كه از فضايى خارج از كره زمين جهان را تهديد مى‏كند، شده است.
اين موضوعات و انتشار آراء اشخاصى چون هانتينگتون، تافلر، فوكوياما و امثالهم كه به‏عنوان نظريه‏پرداز سخنانشان درباره «پايان تاريخ»، «جنگ تمدنها» و... تبديل به استراتژى سياسى، نظامى سياستمداران حاكم بر آمريكا و انگلستان شده بيش از پيش نگارنده را متوجه جريانى كرد كه در ميان مسلمين مغفول مانده است.
«نوسترآداموس» پيشگويى بود كه در عباراتى پيچيده و الفاظى نمادين و سمبليك از آينده سخن مى‏گفت، اما بسيارى از حوادث و اتفاقات طى همين يكى دو دهه در كنار بن‏بستهاى نظرى، ابتذال فرهنگى و بحرانهاى مدنى دلواپسى درباره آينده و انتظار رهايى بزرگ را مبدل به دغدغه فكرى بخش بزرگى از مردم جهان كرد. چنانكه امروزه تنها بيش از پنجاه پايگاه اطلاع‏رسانى در شبكه جهانى اينترنت وظيفه گفت‏وگو و تفسير پيشگوييهاى نوسترآداموس را عهده دارند و قريب به يكصد و بيست پايگاه نيز آراء عرضه شده درباره گذشته و آينده جهان در ميان ساكنان ربع مسكون را مورد بحث و تجزيه و تحليل قرار مى‏دهند.
اين همه حكايت از «واقعه‏اى شگرف» يا جريانى پيوسته و سازمان‏يافته در لايه‏هاى پنهانى سياست، فرهنگ و اقتصاد جهان استكبار مى‏كند.
بسيارى از منابع و مصادر مذهبى (يهودى، مسيحى و اسلامى) و پيشگوييهاى پراكنده در ميان ملل مختلف از اين «واقعه شگرف» و مقدمات و نشانه‏هاى آن خبر مى‏دهند و در وجه ديگر عملكرد عوامل استكبار و استعمار (آمريكا، انگليس، پرتغال و اسپانيا) خبر از «جريانى پيوسته» و سازمان يافته دارد كه مى‏تواند از سويى ديگر حاكى از اطلاعات آنان از اين واقعه شگرف هم باشد و يا...
جناب «شيخ على كورانى» محقق مباحث مهدوى و مؤلف مجموعه پنج جلدى معجم احاديث الامام المهدى(ع) در كتاب عصر ظهور مى‏نويسد:
بعد از پيروزى انقلاب اسلامى در ايران نشانه‏هاى اعتقاد به حضرت مهدى منتظر(ع) در ميان ملل جهان اسلام و حتى غير اسلام... يعنى پرسش از او و سخن گفتن پيرامون او و مطالعه و تأليف درباره او به اوج خود رسيد.
تا جائيكه اين لطيفه شايع شده كه وزارت اطلاعات آمريكا پرونده‏اى از تمام اطلاعات لازم درباره امام مهدى(ع) تهيه و تنظيم نموده كه تنها نقص آن تصوير آن حضرت است5.
تفاسير مختلفى از اين اطلاعات و آنچه در جغرافياى سرزمينهاى اسلامى مى‏گذرد مى‏توان ارائه نمود.
غرب به مدد «مراكز مطالعاتى و استراتژيك» خود، همه آنچه را كه درباره «آينده جهان» و «جهان آينده» بيان شده گردآورى و بررسى كرده است و حسب خوى ذاتى (استكبارورزى) خود نيز سر در پى ترسيم نقشه‏اى براى «آينده جهان» و «جهان آينده» گذارده است. چيزى كه از آن با عنوان «نظم نوين جهانى» ياد مى‏شود. در اين مراكز بى‏گمان آثارى كه محصول خلوت، مكاشفه، اخبار و روايات و حتى رياضت راهبان و قديسان عالى‏مقام‏اند نيز از نظر دور داشته نشده است.
نمى‏بايست از اين نكته غفلت كرد كه سياستمداران امروز دو كشور مدعى؛ يعنى «آمريكا و انگليس» عموماً همپا با سازمانهاى جهانى مجرى طرحها و خواست سرمايه‏داران يهودى و محافل صهيونيستى هستند. جريانى كه بيش و پيش از ساير اقوام دست در كار پيشگويى و طراحى توطئه دارند.
شايد بتوان پيشگوييها و روايات و اخبار قديسان و مكاشفات موجود در منابع علماى مسيحى و پيشگوييهاى طالع‏بينانى چون نوسترآداموس را ناديده انگاشت و با لبخندى از كنار اخبار علماى مستقل يهودى گذشت؛ اما آيا مى‏توان پذيرفت كه گردانندگان پشت پرده سياست جهانى هم، چون ما به اين منابع و اخبار مى‏نگرند؟!
آيا مى‏توان اخبار و روايات و احاديث مربوط به آخرالزمان را كه عموماً از قول ائمه معصومين(ع) نقل شده و در ميان منابع و مصادر مطمئن اسلامى نيز موجود است ناديده انگاشت و آنها را با ايجاد ترديد و ابهام به تمامى كنار گذاشت؟! بى‏گمان اين اخبار براى مسلمين سالهاى اوليه بسط اسلام و ايام امامت ائمه معصومين(ع) ذكر نشده؛ بلكه مخاطب اين اخبار ما و مسلمانان و شيعيان بعد از ما هستند.
مطالعه آنچه در اين باره در ميان شبكه‏هاى جهانى اينترنت، مقالات منتشر در ميان مطبوعات غربى و آثار ارائه شده توسط مبلغان كليساى انجيلى و همچنين فيلمهاى سينمايى فراوانى كه توسط كمپانيهاى غربى ساخته شده دو فرض را فراروى ما قرار داده است:
1. فرض اول اين است كه مستقل از سياستمداران، جماعتى با پيگيرى اخبار و مطالعات جدى و مستمر حاصل تأمل و خلوت خود را فرا روى پيروان خود قرار داده‏اند. چنانكه امروزه كليساى كاتوليك به نحوى سازمان يافته و به كمك ابزار دقيق نجومى، اخبار و مكاشفات پيشينيان درباره آخرالزمان را بررسى مى‏كنند و سعى در كشف موارد قابل تطبيق در وضع كنونى سيارات و كواكب با آنچه كه در منابع آمده دارند.× و اين وقايع به‏طور مستقل بروز و ظهور همان چيزى است كه قبلاً پيشگويى شده است.
در ايامى كه جنگ متحدين غرب عليه عراق شدت يافت؛ پاپ، اين واقعه را امرى مختوم و مقدر اعلام كرد.1 و نويسندگان بسيارى، از جمع پيروان كليسا از «جرج دبليو بوش» به عنوان آنتى كريست يا ضد مسيح سوم ياد كردند كه قبل از ظهور حضرت مسيح عامل بسيارى از جنگها و ويرانيهاست.2
2. فرض دوم اين است كه مراكز عمده مطالعاتى و گردانندگان پشت پرده سياست در آمريكا و انگليس با آگاهى از اين اخبار و با مشاهده قراين نزديك شدن ايام سقوط و ركود خود سعى در سوار شدن بر موج حوادث دارند.
در واقع غرب كه امروزه فاقد عنصر قوى نظرى و مراتب عالى فرهنگى است «بسط قدرت» و سلطه‏جويى از طريق «نظاميگرى» صرف را، راه خلاص خويش فرض مى‏كند و با درك مجموعه عوامل و شواهدى كه سقوط غرب و ظهور تاريخى جديد به نام دين و معنويت را در حوزه جغرافياى سرزمينهاى اسلامى ممكن مى‏سازد؛ سعى در تدوين يك استراتژى و برنامه‏ريزى براى اجراى آن در كوتاه‏ترين زمان كرده است.
حركت سريع و در عين حال مزورانه حكايت از اين دارد كه غرب مقاصد زير را در دستور كار خود قرار داده است:
1. تخدير افكار ساكنان ساده‏لوح سرزمينهاى غربى - به‏ويژه آمريكا - از طريق جنگ رسانه‏ها و متأثر ساختن احساسات و اهواء آنان براى محقق ساختن اغراض سياسى، نظامى و اقتصادى ويژه؛
مى‏بايست متذكر اين نكته بود كه دول آمريكا و انگليس با سرمايه‏هاى كلان ملت خود، دو بازوى قوى مجامع صهيونيستى و فراماسونرى جهانى‏اند.
2. ايجاد انحراف ذهنى در تحليل و برداشت ساكنان و حاكمان ملل غير غربى - بويژه مسلمان - از عملكرد «صهيونيسم و بازوان اجرايى آنها»، در هم شكستن امكان هر نوع تصميم‏گيرى منطقى و واقعى از آنها، از طريق القاى استراتژيهاى مجعول و غير مستقل در اداره جوامع اسلامى؛
3. به دست آوردن ابتكار عمل در جريان حوادث، مقابله با انواع موانع، سوار شدن بر جريان رخدادها به قصد كسب امكان سلطه‏گرى بلامنازع، حذف همه جريانات مزاحم به ويژه در ميان سرزمينهاى اسلامى.
غرب، اسلام و نهضتهاى اسلامى را - كه درباره آنها گفت‏وگو شد - مهم‏ترين مانع و مزاحم فراروى خود مى‏شناسد. در عصر حاضر هيچ يك از سياستمداران جهان به اندازه مردان سياسى آمريكا و اروپاى غربى به مطالعه آثار پيشگويان و اخبار پشت‏پرده درباره آينده جهان، علاقه نشان نمى‏دهند چنانكه بيشترين هزينه را نيز صرف شناسايى همه جانبه روانى و روحى اقوام شرقى كرده‏اند.
چه كسى مى‏پذيرد صدها كرسى شرق‏شناسى در دانشگاههاى آمريكايى و اروپايى براى ايجاد انس و تأليف قلوب ملت مسلمان و رشد و ارتقاى آنان ايجاد شده است؟!
پس از انقلاب اسلامى، فرو پاشى شوروى و بالاخره واقعه يازدهم سپتامبر نيويورك، در جهان با حوادثى روبروييم كه در ميان اخبار موجود نزد عموم اقوام (اعم از يهودى، مسيحى، مسلمان، و حتى پيشگويان و طالع‏بينان) درباره آخرالزمان از جايگاهى ويژه برخوردار است و در اين منابع به وضوح يا تلويحاً بدان وقايع اشاره شده است.
تنها كافى است ساعاتى را صرف مطالعه منابع و مصادر موجود در كتابخانه‏ها و يا پايگاههاى اطلاع‏رسانى در اينترنت كنيم تا حجم اين اطلاعات و مصاديق ذكر شده درباره آنهمه را دريابيم.
به اين موضوع و آنچه كه دست كم محافل تصميم‏گير و طراحان اصلى سياست جهانى درباره آن اطلاع كافى دارند از چند منظر مى‏توان نگريست:
1. طراحان «نظم نوين جهانى»، «جنگ صليبى دوم»3 و «عدالت بى‏پايان(؟!)»4 با رويكردى مزورانه به اخبار موجود و پيشگوييها سعى در القاى اين معنا دارند كه اين حوادث و از جمله جنگ در عراق و هر آنچه كه بعد از آن واقع مى‏شود امورى مقدر و محتوم‏اند و همگان چاره‏اى جز تسليم در برابر آن ندارند.
2. طراحان و عاملان ياد شده با اطلاع كامل از اين منابع و اخبار و تذكر درباره آنچه آنها را تهديد مى‏كند استراتژى ويژه سياسى، نظامى و اقتصادى خود را طراحى كرده و مرحله به مرحله آن را به اجرا درمى‏آورند و در پى‏آنند تا با اتخاذ «استراتژى بازدارندگى» پيش از واقعه بزرگ ابتكار عمل را به دست گيرند و با كنترل شرايط و پيشدستى امكان ايجاد انحراف در سير حوادث و تسلطيافتن بر اوضاع را حاصل آورند كه در اين صورت چنانكه مسلمين منفعل و ايستا عمل كنند؛ ناگزير به تحمل خسارات و شدايد بسيارند و چنانكه خام و نادانسته، عكس‏العمل بروز دهند پيشاپيش بر سر راه خود چاله هلاك كنده‏اند.
3. فرض ديگر اين است كه غرب بى‏اعتنا به اين منابع و اخبار و واهى پنداشتن آنها درگيرودار با تقديرى مقدر پيش مى‏رود و انگيزه‏هايى چون تسلط بر حوزه‏هاى نفتى و سرمايه‏هاى كشورهاى اسلامى دانه‏هايى هستند كه طراح تقدير براى درافكندن آنان در دام ابتلا و هلاكت افشانده است.
طى چند سال اخير، سياستمداران كشورهاى اسلامى با روشهاى معمول تجزيه و تحليل مسائل سياسى و به مدد اطلاعات دست دوم - و گاه انحرافى - از آنچه در جهان مى‏گذرد؛ تنها ظاهر حوادث و وقايع را بررسى كرده‏اند. چنانكه كليه مفسران داخلى (اعم از سياستمداران و يا نظاميها) تنها با بررسى پاره‏اى شواهد و قراين انگيزه اصلى غرب را از لشكركشى به عراق دستيابى به منافع نفتى و تغيير جغرافياى سياسى منطقه اعلام كرده‏اند.
حضور اسپانيا به‏عنوان نماينده استعمار كهنه در كنار انگلستان و آمريكا به‏عنوان نمايندگان اصلى استعمار نو و هم قسم شدن آنها در ميدان عمل، حكايت از ظهور احساس «خطرى بزرگ و فراگير» در غرب دارد. خطرى به مراتب مهم‏تر از، از دست دادن چند ميليون بشكه نفت. وگرنه، عربستان صاحب بزرگ‏ترين ذخاير نفتى جهان و تمامى چاههاى نفت آن در اختيار غرب است.
گوئيا واقعه‏اى تماميت فرهنگ و تمدن غربى را به خطر انداخته كه آنان بدون ملاحظه خط مشى سازمانهاى به اصطلاح جهانى، و به قيمت از دست رفتن تماميت حيثيت غرب (به دليل اتكاء به مشى دمكراتيك در مناسبات سياسى و فرهنگى) و بروز انزجار جهانى با سرعت تمام، گام در ميدان خطرناك جنگ در بين‏النهرين و بابل (عراق امروزى) نهاده‏اند.
در تمامى فيلمهاى سينمايى ساخته شده براساس اخبار آخرالزمان، آمريكا به عنوان ناجى تمدن جهانى معرفى مى‏شود. چنانكه در فيلم «روز استقلال» وقتى سفينه‏اى بزرگ جهان را تهديد مى‏كند اولين بار اين سفينه در عراق ديده مى‏شود و پس از آن آمريكا به مدد تكنولوژى فوق مدرن خود، جهان را از مهلكه‏اى بزرگ نجات مى‏دهد.
همين مضمون در شكلى ديگر در فيلم «آرماگدون» تكرار مى‏شود، اما اين‏بار مهندسان و كارگران نفتى آمريكايى هستند كه با همراهى رئيس جمهور آمريكا، جهان را از بلايى بزرگ مى‏رهانند و عالم را دعاگوى خود مى‏سازند.
انتشار كتابها و مقالاتى با مضامين ياد شده و، ساخت دهها فيلم سينمايى چون: آرماگدون، روز استقلال، طالع نحس، نوسترآداموس، ترميناتور و...، ايجاد صدها پايگاه اطلاع‏رسانى مستقل و وابسته، طرح مباحثى چون «عدالت بى‏پايان»، «جنگ صليبى دوم» از زبان رئيس جمهور آمريكا، ارائه نظرياتى مشخص درباره «پايان تاريخ»، «جنگ تمدنها» و مرتبط دانستن هر واقعه كوچك و بزرگى در جهان با مسلمين و به ويژه شيعيان ايران حكايت از آگاهى و اطلاع كامل مراكز اصلى تدبيرگر غربى از اين اخبار مى‏كند.
در واقع غرب متذكر اين نكته است كه «تاريخ غرب» به سر آمده و دير يا زود ناگزير به قبول مرگ فرهنگ و تمدن استكبارى خود است.
چه، به صدا درآمدن زنگ رهايى به نام دين، خدا، معنا و معنويت، تماميت اين فرهنگ و تمدن را در چالشى سخت به خطر افكنده است. اين‏همه مراكز مطالعاتى و استراتژيك غربى و به‏ويژه يهوديان صهيونيست را بيش از مسلمين متوجه جايگاه و نقش مسلمين و سرزمينهاى اسلامى در تاريخ آينده اضمحلال يهوديت صهيونيستى ساخته است. دريافتى كه آنان را واداشته تا به مدد نخبگان و نظريه‏پردازان، دست به طراحى يك استراتژى پر قدرت و همه جانبه تهاجمى بزنند.
امام خمينى(ره) در جمله كوتاهى باطن و ذات غربى را - كه طى دهه‏هاى اخير در سيماى امپرياليسم آمريكا نمودار شده بود - بيان فرمودند:
آمريكا شيطان بزرگ است.
امام را به عنوان مردى اهل نظر، پيرى ره‏رفته و ره‏يافته بايد ديد كه به مدد «معرفت قدسى» و عنايات آسمانى واقف به علم‏الاسماء، نسبت ميان اسم و مسمى است و هيچ لفظى را بى‏جا و هيچ اسمى را بى‏ملاحظه مسمى بر زبان جارى نمى‏سازد.
امام خمينى سخنى ناسزا چون مردان گرفتار در هواجس بر زبان نراند به‏عكس، سخنى به سزا درباره آمريكا و غرب اعلام نمود. او تماميت سيرت و باطن شيطانى را در صورت غرب و آمريكا مى‏ديد؛ سيرت و باطنى كه بيان آن مستلزم تفسير تاريخ غرب و بررسى سير تحول تفكر امانيستى طى چهارصد سال اخير است و در اين مقال نمى‏گنجد. تنها بايد گفت:
«شيطان» هيچ‏گاه بنابر انابه، بازگشت و اعتراف به آنچه به ناروا رفته نداشته و ندارد؛ و همه آنچه كه او به مدد مطالعات و پژوهشها يافته؛ او را به اتخاذ شيوه‏اى شيطانى؛ يعنى مجادله، اغوا و عصيان واداشته تا انهدام و مرگ خود را تا وقت معلوم به عقب اندازد. چه او پايان حيات خود را مى‏داند و تسليم شدن در برابر اراده خداوند را هم نمى‏پذيرد.
از همين روست كه ارائه تفسير و تحليلى جامع از آنچه در پيرامون ما مى‏گذرد؛ بدون مدد جستن از «اخبار آخرالزمانى» ممكن نيست. چنانكه بدون اتخاذ يك استراتژى مناسب و جامع نمى‏توان اين دوره حساس و مهم از تاريخ بشر را پشت سر گذاشت. درك اين‏همه از سوى عموم مسلمين و به‏ويژه نخبگان، اولين گام براى ورود به اين جريان و اخذ تصميم بخردانه در برابر آن است. والسلام

پى‏نوشتها :
× بسيارى از پيشگوييها خبر از بروز وقايع و بحرانها در موقعيتى ويژه مى‏دهند. موقعيتى كه نحوه قرار گرفتن سيارات و كواكب در آسمان همزمانى اين آرايش و وقايع را بازگو مى‏كنند.
1 . خبرگزارى آسوشيتدپرس، شنبه دوم فروردين 1382.
2 . ر.ك. مقاله «آيا جرج دبليو بوش دجال است، موعود، ش29.
3و4. اشاره به سخنان جرج دبليو بوش در وقايع افغانستان و عراق.
5 . عصر ظهور، ص17.