اعضا محترم گروه مي توانند مطالبشان را به آدرس
 Mobin_s2004@yahoo.com
بفرستند تا با نام خودشان در اين ستون نوشته شود.

فردا

فـردا بـسيـار شبـيـه امـروز خواهد بود مــگر آنــکــه تـلاش را بر آن بيفزاييم

روی سردری خونه گلای یاس بهاری
یادته ازم گرفتی گفتی واسه یادگاری
لای دفتری گذتشتی اسممو زیرش نوشتی
گفتی تا آخر عمرت اونارو نگه میداری
عمرییه رو سردریمون گل یاس میاد و میره

آه ای یار
زخمهای دیرینه ام را با خود
به دل دریاییت ببر
و انها را عشق بیاموز
چرا که عشق آموختنی ست
و عاشق واگذاشتنی
رفتنی...
آری عشق ...
یکروز
از گرد و غبارِ انتهایِ کوچه پیدا میشود
و از زیرِ پنجره ی اتاقِ تو
که به انتظارش نشسته ای
بی که حتی کلاه از سر بردارد
میگذرد
و در گرد وغبارِ انتهایی دیگر
گم میشود .

ما رو باش سپردیمش دل و چشمامونو به کی
اون که به زندگی میگه ، نمایش عروسکی
با همه می بینمت ، با همه کس به جز خودم
تقصیر من چیه که عاشق چشم تو شدم

*****

مي گويند سه چيز زاده عشق نيست
جدايي
سفر
فراموشي
ولي آن زمان كه تومرا تنها گذاشتي
رفتي
و فراموشم كردي
من لحظه لحظه عاشقت شدم.

امروز یه حس غریبی داشتم همش به مرگ فکر میکردم خودمم نمی دونستم چرا؟
با خودم گفتم اگه امروز بهم بگن فقط 2 روز دیگه زنده ام چیکار می کنم؟
نمی دونم از مرگ می تر سم یا نه؟
اصلا زندگی رو دوست دارم؟
تو زندگی دنبال چی هستم؟
تا چه حد به خواسته هام رسیدم؟
رنگ زندگیم چه رنگیه؟
اصلا.............
زندگی چیه؟
عشق چیه؟
چرا بدنیا اومدم؟
وهزاران سوال بی جواب دیگه.......................
تصمیم گرفتم از امروز جواب این سوالامو پیدا کنم.
شاید به معنای زندگی پی بردم......................

کمکم کن . کمکم کن نیلوفر عشقم

پایان روز در ان هنگام که پلک بر پلک قرار می گیرد و پوششی نور را از چشم هایم دریغ می کند . دنیا به اندازه ی عمق دلم تاریک می شود یا نه - لکه ای سیاه دید را بی نور می کند . وچه ارام بی صدا خاموش می شود وبه خواب می رود : سردردهای متوالی شبانه ی من !

*****

دیگر کسی بر پیکر حقیقی نافرجام نمی گرید ! تنها سکوتی غم بار بر التهاب ثانیه دست نوازش می کشد او همچون گذشته عشق را بر دار محبت می اویزد ...

*****

بگو چقدر تا کوچه ی قناری ها مانده تا اواز کنم بغض گرفته ی گلویم را تا پرواز کنم هوس درون بال و پرم را میدانم درست لحظه ای قبل از طلوع بود که من دیگر برگی بر شاخه نداشتم اکنون می پرسم از خود چند برگ از زندگی من مانده تا کوچه قناری ها جایی که اواز را هراسی نیست اواز را هراسی نیست ...

عشق ممنوع

چقدر سخته وقتي تو زندان عاشقي گرفتار شدي و ازت پرسيدن جرمت چيه؟؟؟ بگي : عشق ...
چقدر سخته وقتي كه كادو تولدت كه هميشه كلي واست عزيزه بي وفايي باشه ...
چقدر سخته وقتي كسي كه دلت رو اسير كرده جواب نگاه عاشقانه تو رو نده ...
چقدر سخته وقتي عاشق كسي باشي كه از عشق چيزي نمي دونه ...
ولي سخت تر از همه اينه كه تو جاده هاي عاشقي به تابلوي عبور ممنوع بخوري
به همون تابلويي كه هزاران قلب عاشق رو پشت خودش نگه داشته ...
عشق ممنوع

محتاج عشق

کسی که محتاج عشق است در دنیای تنهایی با محرومیت نمی سوزدوجز خدا کسی نمی تواند انیس شبهای تاراو باشدو جز ستارگان اشکهای او را پاک نخواهد کردو جز کوههای بلند رازو نیاز او را نخواهند شنید و جز مرغ سحر ناله صبحگاه او راحس نخواهد کرد.عشق است که روح مرابه تموج وا می داردوقلب مرا به جوش می آورد.استعدادهای نهفته مرا ظاهر می کندومرا از خودخواهی و خودبینی می راند.دنیای دیگری حس می کنم و در عالم وجود محو می شوم.احساس لطیف قلبی حساس و دیده ای زیبا بین پیدا می کنم.لرزش یک برگ نور یک ستاره دور موریانه کوچک نسیم ملایم سحرموج دریا و غروب آفتاب همه احساس و روح مرا می ربایندواز این عالم مرا به دنیای دیگری می برند.اینها همه و همه از تجلیات عشق است
شهید چمران

نامه هایی برای تمام زنان جهان .... 60

..... جنگجوی دلربای من
در نامهء آخر نوشته بودی
جنگ را به من باخته ای
.... تو جنگ نکردی تا ببازی
خانم دُن کیشوت

در خواب به آسیاب های بادی حمله ور شدی
و با باد جنگیدی
بی آنکه حتی یک ناخن مطلایت ترک بردارد
تاری از گیس بلندت کم شود
یا قطره یی خون بر سفیدی پیرهنت شتک زند

چه جنگی؟
تو با یک مرد نجنگیده یی !
نه لمس کرده یی بازو و سینهء مردی حقیقی را ؛
! نه با عرق یک مرد غسل کرده یی
تو سازنده ی مردان و اسبان کاغذی بودی
با عشق و رفاقتی کاغذی

! .... دُن کیشوت کوچک
بیدار شو
و به صورتت آبی بزن
و فنجانی شیر بنوش
تا به کاغذی بودن مردانی که دوستشان می داشتی
..... پی ببری

« نزار قبانی »

عفت

متن حديث:
و قال على(عليه السلام): ما المجاهد الشهيد في سبيل اللّه بأعظم أجراً مِمّن قدر فعفّ لكاد العفيف أن يكون ملكا من الملائكة.(1)

ترجمه حديث:
مجاهدى كه در راه خدا شهيد مى شود اجرش بيشتر از كسى نيست كه قادر بر گناه است ولى مرتكب گناه نمى شود نزديك است كه شخص عفيف، ملكى از ملائكه باشد.

شرح حديث:
مقام شهدا در اسلام بسيار بالاست و مقامى بالاتر از آن نيست. آيه تعبيرى دارد كه در مورد هيچ كس در قرآن چنين تعبيرى نيامده است:
ولا تحسبنّ الذين قُتلوا في سبيل اللّه أمواتاً بل احياء عند ربّهم يرزقون.(2)
مخاطب در اين آيه پيامبر است و تعبيراتى در آن است كه در مورد هيچ كس نيامده است. در احاديث هم به شهداء خيلى اهمّيّت داده شده است; مرحوم كلينى روايتى از پيامبر نقل مى كند:
فوق كلّ ذى برّ برّ (بالاتر از هر خوبى خوبى است) حتّى يُقتل الرجل فى سبيل اللّه فإذا قتل فى سبيل اللّه فليس فوقه برّ.(3)
تعبيرى هم مولى على(عليه السلام) در ذيل نامه مالك اشتر دارد و مى فرمايد:
و أنا أسئل اللّه بسعة رحمته و بعظيم قدرته أن يختم لى و لك بالسعادة و الشهادة
آيات و روايات متعدّد ديگرى هم در اين زمينه وجود دارد كه نشان دهنده مقام والاى شهدا است.
از سوى ديگر در اسلام معناى شهادت گسترش داده شده است. معناى شاخص آن، اين است كه در راه خدا، در معركه جنگ كشته شود كه احكام خاصّى دارد به طورى كه اگر در بيرون معركه باشد بعضى از آن احكام را ندارد ولو شهيد است.
ولى معناى ديگرى هم دارد كه مطابق آن، مفهوم وسيعى پيدا مى كند; يعنى هر كسى كه در راه انجام وظيفه الهى بميرد شهيد است به عنوان مثال مَنْ قتل دون ماله فهو شهيد، من مات فى طلب العلم مات شهيداً، من مات على فراشه و هو على معرفة حقّ من ربه و حق رسوله مات شهيداً، حتّى درباره زن باردارى كه در موقع وضع حمل مى ميرد و جان مى دهد فرمودند كه ماتت شهيدة و من مات على حبّ آل محمّد(صلى الله عليه وآله) مات شهيداً; چون در راه وظيفه يعنى حبّ توأم با عمل مرده، شهيد است پس معناى شهادت وسيع و گسترده شده، بنابراين شهادت مفهوم جامعى دارد.
حال مطابق اين بيان حضرت على(عليه السلام) مى فرمايد كسى كه در راه خدا شهيد و به خون خود آغشته مى شود از كسى كه قادر بر گناه است ولى به خاطر خدا از آن چشم مى پوشد بالاتر نيست.
عفيف در اينجا فقط به معنى چشم پوشى از لذّت جنسى نيست بلكه معنى آن وسيع است و چشم پوشى از هر گناهى را عفّت مى گويند. مطابق اين تعبير هر روز انسان مى تواند ثواب شهيد را داشته باشد. تمام وسايل گناه براى حضرت يوسف(عليه السلام) فراهم بود ولى چشم پوشى كرد و دو جمله گفت:
قال ربّ السجن احبّ الىّ ممّا يدعوننى اليه و الا تصرف عنّى كيدهنّ اصب اليهنّ و اكن من الجاهلين.(4)
1- مى دانم كه اگر از گناه چشم پوشى كنم به زندان مى افتم ولى زندان از آن چه كه از من مى خواهند برايم بهتر است.
2- خدايا خودم را به تو مى سپارم.
آسيه همسر فرعون تمام امكانات در اختيارش بود و مى توانست مشرك باشد و در كنار فرعون زندگى كند ولى چشم پوشى كرد، «قالت ربّ ابن لى عندك بيتاً فى الجنّة و نجّنى من فرعون و عمله»(5) اينها داراى مقام شهيد هستند.
دليل اين كه اين افراد داراى مقام شهيد هستند روشن است چون ما مى گوييم جهاد اكبر، جهاد با نفس است و كسى كه در ميدان جهاد اكبر باشد مانند كسى است كه در ميدان جهاد اصغر بوده بلكه بالاتر از آن است.
راه خدا و رسيدن به قرب الى اللّه و مقام صالحان و مقام شهود روشن ولى راه رفتن در آن مشكل است، بايد خود را به خدا بسپاريم خصوصاً ما در زمانى زندگى مى كنيم كه وسائل گناه زياد است و دسترسى به آن آسان شده، بايد سعى كنيم كه خود، خانواده و جامعه را حفظ كنيم.

1. نهج البلاغه، كلمه قصار شماره 474.
2. آيه 169، سوره آل عمران.
3. كافى، ج 2، ص 348.
4. آيه 33، سوره يوسف.
5. آيه 11، سوره تحريم.

>>دستور آشپزی هفته<<
نخود سالامي

با سلام خدمت همه دوستان گل
اميدوارم خوب و خوش و سلامت باشيد
براي اين هفته يه غذاي چيني خوشمزه و راحت براتون انتخاب كردم
راستش اسم اصلي اين غذا رو نمي دونم چيه حتما يه چينگ چنگ چونگي هست ديگه خانوم تيرافكن از كدبانوهاي وارد در هنرآشپزي اسمشو گذاشته نخود سالامي

نخود سالامي
مواد لازم :
نخود: 150 گرم
برگ بو: 1 عدد
ميخك: 4عدد
چوب دارچين:1عدد
روغن زيتون(يا روغن هسته انگور):2 قاشق غذاخوري
پياز كوچك ريز خرد شده : 1عدد
سير ريز خرد شده: 1حبه
سالامي :300 گرم
پودر آويشن: يك قاشق چايخوري
جعفري خرد شده تازه: يك قاشق غذاخوري

طرز تهيه:
نخودها را شسته در كاسه آبي بريزيد و بگذاريد يك شب در آب بماند. سپس از آب درآورده آنها را بشوييد و همراه با برگ بو و ميخك و چوب دارچين بگذاريد تا بپزد. بعد از اينكه نخودها پخت آنها را در يك صافي بريزيد . برگ بو و ميخك و چوب دارچين را از آن جدا كنيد. (برگ بو و ميخك و چوب دارچين براي معطر شدن اين غذا مي باشد در صورت عدم دسترسي به آنها مي توانيد از ادويه هاي متداول و موجود در بازار بنا به سليقه خود استفاده بفرماييد)
روغن را در تابه ريخته پيازها را طلايي كنيد (سرخ نشود) سپس سير و آويشن را به آن اضافه كنيد و تفت دهيد ( در بيشتر كشورهاي سير را با پوست روي ان در غذا مورد مصرف قرار مي دهند ) در انتها سالامي ها را به آن اضافه كرده و كمي تفت دهيد سپس نخودها را نيز به آن افزوده و كمي تفت بدهيد غذا را در ظرف مناسب سرو ريخته و روي ان را با جعفري و پودر آوشين تزئين كنيد
البته من خودم اين غذا رو با سس سفيد سرو كردم كه عالي شده بود شما هم مي توانيد به ابتكار خودتون سس خاصي براي اين غذا تهيه كنيد
اميدوارم از اين غذاي خوشمزه لذت ببريد

شاد باشيد و برقرار
آشپزباشي ندا ا
http://www.parsplanet.com
http://pershian.mycloob.com

تو ننگ عربی، سید حسن!

تو ننگ عربی، سید حسن!
نام تو را باید
از فهرست اعراب شایسته خط بزنیم
تو
بجای آنکه در ایوان ویلای ساحلی ات
لم بدهی
و چرت تابستانی ات را
با دود قلیان مفرح کنی
تفنگ دست می‏گیری
و از پشت تریبون المنار
با نعره‌ها‌یت
چرت ما را پاره می‏کنی
تو هیچ شباهتی به اعراب بزرگ نداری، سید حسن!
نه شکمت
آن اندازه است
که از پشت دشداشه‌ها‌ی سفید
وقار عربی ات را نمایان کند
نه چفیه و عقال داری
تازه عمامه سیاه سرت می‏گذاری
که ما را به یاد خمینی می‏اندازد
که یکبار چرت مان را پاره کرده بود
تو ننگ عربی، سید حسن!
بجای آنکه در حرمسرایت بگردی
و رقص عربی ممالیک گرجی و اوکراینی ات را تماشا کنی
تا فردا در بهشت
برای مغازله با حوریان آماده باشی
در مخفیگاهت
که نمی‏دانیم کجاست
می نشینی و نهج البلاغه می‏خوانی
تو کافر شده ای، سید حسن!
و بر ماست که تو را به یهودیان اهل کتاب بسپاریم...
فقط به رسم مردان بزرگ عرب
صادق باش و بگو
برد موشک‌ها‌یت
به ریاض که نمی‏رسد؟!

در شب کوچک من ، افسوس
باد با برگ درختان میعادی دارد
در شب کوچک من دلهرهء ویرانیست
گوش کن
وزش ظلمت را می شنوی ؟
من غریبانه به این خوشبختی می نگرم
من به نومیدی خود معتادم
گوش کن
وزش ظلمت را می شنوی ؟

گوش کن
وزش ظلمت را می شنوی ؟
من غریبانه به این خوشبختی می نگرم
من به نومیدی خود معتادم
گوش کن
وزش ظلمت را می شنوی

*****

در تاریکی و سکوت و
غربتم را در گوش ستاره نجوا می کنم ...
تنها مانده ام ...
تنها با خاطراتی کهنه و
قلمی که دیگر نای نوشتن و تاب اشک ندارد ...
قلمی که برای دلخوشی من می نویسد :
غربت من هرچی که هست از با تو بودن بهتره ...!
نمی دانم !
تک تک لحظه هایم را غم دوری از تو فرا گرفته و
با هر نفسی که بی تو می کشم !
مگر بی تو هم می شود نفس کشید !
این ها نفس نیست ، قفس است

عصیان بندگی
(قسمت اول)

بر لبانم سايه اي از پرسشي مرموز
در دلم درديست بي آرام و هستي سوز
راز سرگرداني اين روح عاصي را
با تو خواهم در ميان بگذاردن امروز
گر چه از درگاه خود مي رانيم اما
تا من اينجا بنده تو آنجا خدا باشي
سرگذشت تيره من سرگذشتي نيست
كز سرآغاز و سرانجامش جدا باشي
نيمه شب گهواره ها آرام مي جنبند
بي خبر از كوچ دردآلود انسانها
دست مرموزي مرا چون زورقي لرزان
مي كشد پاروزنان در كام طوفانها
چهره هايي در نگاهم سخت بيگانه
خانه هايي بر فرازش اشك اختر ها
وحشت زندان و برق حلقه زنجير
داستانهايي ز لطف ايزد يكتا
سينه سرد زمين و لكه هاي گور
هر سلامي سايه تاريك بدرودي
دستهايي خالي و در آسماني دور
زردي خورشيد بيمار تب آلودي
جستجويي بي سرانجام و تلاشي گنگ
جاده يي ظلماني و پايي به ره خسته
نه نشان آتشي بر قله هاي طور
نه جوابي از وراي اين در بسته
آه ... آيا ناله ام ره مي برد در تو ؟
تا زني بر سنگ جام خود پرستي را
يك زمان با من نشيني ‚ با من خاكي
از لب شعر م بنوشي درد هستي را
سالها در خويش افسردم ولي امروز
شعله سان سر مي كشم تا خرمنت سوزم
يا خمش سازي خروش بي شكيبم را
يا ترا من شيوه اي ديگر بياموزم
دانم از درگاه خود مي رانيم ‚ اما
تا من اينجا بنده تو آنجا خدا باشي
سرگذشت تيره من سرگذشتي نيست
كز سر آغاز و سرانجامش جدا باشي
چيستم من زاده يك شام لذتباز
ناشناسي پيش ميراند در اين راهم
روزگاري پيكري بر پيكري پيچيد
من به دنيا آمدم بي آنكه خود خواهم
كي رهايم كرده اي ‚ تا با دوچشم باز
برگزينم قالبي ‚ خود از براي خويش
تا دهم بر هر كه خواهم نام مادر را
خود به آزادي نهم در راه پاي خويش
من به دنيا آمدم تا در جهان تو
حاصل پيوند سوزان دو تن باشم
پيش از آن كي آشنا بوديم ما با هم
من به دنيا آمدم بي آنكه من باشم
روزها رفتند و در چشم سياهي ريخت
ظلمت شبهاي كور ديرپاي تو
روزها رفتند و آن آواي لالايي
مرد و پر شد گوشهايم از صداي تو
كودكي همچون پرستوهاي رنگين بال
رو بسوي آسمانهاي دگر پر زد
نطفه انديشه در مغزم بخود جنبيد
ميهماني بي خبر انگشت بر در زد
ميدويدم در بيابانهاي وهم انگيز
مي نشستم در كنار چشمه ها سرمست
مي شكستم شاخه هاي راز را اما
از تن اين بوته هر دم شاخه اي مي رست
راه من تا دور دست دشتها مي رفت
من شناور در شط انديشه هاي خويش
مي خزيدم در دل امواج سرگردان
مي گسستم بند ظلمت را ز پاي خويش
عاقبت روزي ز خود آرام پرسيدم
چيستم من از كجا آغاز مي يابم
گر سرا پا نور گرم زندگي هستم
از كدامين آسمان راز مي تابم
از چه مي انديشم اينسان روز و شب خاموش
دانه انديشه را در من كه افشانده است
چنگ در دست من و چنگي مغرور
يا به دامانم كسي اين چنگ بنشانده است
گر نبودم يا به دنياي دگر بودم
باز آيا قدرت انديشه مي بود ؟
باز آيا مي توانسم كه ره يابم
در معماهاي اين دنياي رازآلود
ترس ترسان در پي آن پاسخ مرموز
سر نهادم در رهي تاريك و پيچاپيچ
سايه افكندي بر آن پايان و دانستم
پاي تا سر هيچ هستم ‚ هيچ هستم ‚ هيچ
سايه افكندي بر آن پايان و در دستت
ريسماني بود و آن سويش به گردنها
مي كشيدي خلق را در كوره راه عمر
چشمهاشان خيره در تصوير آن دنيا
مي كشيدي خلق را در راه و مي خواندي
آتش دوزخ نصيب كفر گويان باد
هر كه شيطان را به جايم بر گزيند او
آتش دوزخ به جانش سخت سوزان باد
خويش را ‌آينه اي ديدم تهي از خويش
هر زمان نقشي در آن افتد به دست تو
گاه نقش قدرتت ‚ گه نقش بيدادت
گاه نقش ديدگان خودپرست تو
گوسپندي در ميان گله سرگردان

 

چه بغضـــــــــها که در گلو رسوب شد نیامدی
چه روزها که یک به یک غروب شد نیامـــــدی

دوباره مکـر کافران، دوباره جنــــگ نهـــروان
چه حیله ها که ساکـــن قــلوب شد نیــــامدی

خلیل اتشین سخن، تبر به دوش و بت شــــــکن
خــدای ما دوباره سنگ و چوب شد نیامــــدی

تمام طـــول هفته را در انتـــظار جمـــــعه ام
دوباره صبـح، ظهر، نه غــــروب شد نیامــــدی

مسیر مرگ مرموز (فصل دوم)
قسمت سوم

the way to dusty death
نوشته: آلیستر مک لین
ترجمه: مریم واثقی پناه

مری سعی کرد لبخندی بزند. گفت : با آنهمه قرصهایی که به من داده اند ؟ بله ، فکر می کنم .، و پدر---
- بله عزیزم ؟
-تقصیر جانی نبود ، من می دانم تقصیر او نبود ، ماشینش بود ، من می دانم.
- در مورد آن خواهیم فهمید، یاکوبسن موتور دارد موتور ماشین را پایین می آورد.
-ممکنه از جانی بخواهید بیاد منو ببینه ؟
-امشب نه عزیزم. ، متاسفم. او حال چندان خوبی نداره.
-اون که ...
-نه ، نه ، فقط شوکه شده
مک آلپین سپس لبخندی زد : به او هم به اندازه تو قرص داده اند.
-جانی هارلو ، شوکه شده ؟ من که باور نمی کنم.اون تا حالا سه تا تصادف نزدیک مرگ داشته و حتی یکبار هم....
-اون تورا دید عزیزم. و دستهای دخترش را فشرد و گفت : من دوباره امشب برمی گردم.
مک آلپین از اتاق بیرون آمد ، و به قسمت پذیرش رفت . یک دکتر داشت با پرستاری که پشت پیشخوان نشسته بود صحبت می کرد. موهایش خاکستری بود و چشمانی خسته داشت. مک آلپین گفت : آیا شما از دختر من مراقبت می کنید ؟
- آقای مک آلپین ؟ بله من هستم ، دکتر چالت.
-به نظر حالش خیلی بد است.
- نه آقای مک آلپین ، مشکلی نیست. فقط تحت تاثیر مسکن های زیاد قرار گرفته. البته بخاطر درد شدیدی که-- متوجه که هستید ؟
-بله می فهمم. چه مدت او --"
-دو هفته و شاید هم سه هفته ، نه بیشتر .
-یک سوال دکتر چالت ، چرا پایش در وزنه نیست ؟
-آقای مک آلپین ، بنظر می رسد شما مردی نیستید که از حقیقت بترسید
-چرا پایش در وزنه نیست ؟
-وزنه برای استخوانهای شکسته است ، آقای مک آلپین ، قوزک پای چپ دختر شما متاسفانه فقط شکسته نشده بلکه شما به آن چه می گویید-- له شده است. بله من فکر می کنم لغت همین است. له شده است و هیچ امیدی هم نیست که با عمل جراحی بهبود یابد که بتوانیم آنچه را که ازاستخوانش باقی مانده به هم جوش بدهیم.
-یعنی اینکه دیگر هرگز نمی تواند قوزک پایش را خم کند ؟
دکتر چالت سرش را به علامت تایید تکان داد : برای همیشه. تا آخر عمرش می لنگد. آقای مک آلپین شما می توانید او را پیش بهترین ارتوپدهای پاریس ببرید ، شما این حق را دارید -".
- نه ضرورتی ندارد. حقیقت واضح است دکتر چالت. آدم واقعیت واضح را می پذیرد.
-خیلی متاسفم آقای مک آلپین. او بچه دوست داشتنی است ، اما من فقط یک جراح هستم و معجزه ، نه نه ، انتظار هیچ معجزه ای را نمی توان داشت.
-متشکرم دکتر، شما خیلی لطف کرده اید. من دوباره برمی گردم ، دوساعت دیگر شاید؟
- لطفا نه. او حداقل 12 ساعت شاید هم تا 16 ساعت می خوابد.
مک آلپین به نشانه قبول سرش را تکان داد و رفت.
سر غذا ، دانت بشقاب دست نخورده خود را کنار زد و به بشقاب مک آلپین نگاه کرد که آنهم دست نخورده بود و بعد به خود مک آلپین که هنوز پریشان و متفکر و دلتنگ می نمود.
دانت گفت : من فکر نمی کنم که جیمز ، هردوی ما به آن اندازه که فکر می کردیم ، قوی باشیم.
-سن ، آلکسیس ، سن از همه ما سبقت می گیرد.
-بله ، و با سرعتی بسیار زیاد.
دانت بشقاب را به طرف خود کشید ، با ناراحتی به آن نگاه کرد و دوباره آن را پس زد.
- فکر می کنم که منظره بدش بهتر از قطع عضو باشد.
-بله بله . مک آلپین صندلی اش را کنار زد ، فکر می کنم یک قدم زدن خوب باشد َ، آلکسیس.
- برای اشتها ؟ موثر نیست ، حداقل برای من.
-برای منهم همینطور . فکر کردم شاید جالب باشد سری به یاکوبسن بزنیم و ببینیم چیزی پیدا کرده یا نه.
گاراژ عرض کم و طول زیادی داشت و روی هم رفته تمیز و مرتب بود.
یاکوبسن در انتهای داخل آن بود، روی اتومبیل داغون شده هارلو خم شده بود و وقتی که در فلزی با سروصدا باز شد ، یاکوبسن راست شد ، و با تکان دادن دست نشان داد که متوجه حضور مک آلپین و دانت شده است و بعد به کار معاینه اتومبیل بازگشت.
دانت در را بست و آهسته گفت : بقیه مکانیک ها کجا هستند ؟
مک آلپین گفت : تا حالا باید فهمیده باشی. یاکوبسن معمولا روی کارهای تصادفی تنها کار می کند و معتقد است که بقیه یا شواهد از جلوی چشم دیگران نادیده میماند و یا اینکه از روی ناشی گری آن را نابود می کنند.
وقتی یاکوبسن یک اتصال رادر خط ترمز هیدرولیک داشت محکم می کرد، دو مرد جلو رفته و در سکوت شروع به تماشا کردند. فقط آن دونفر نبودند که نگاه می کردند. درست بالای سر آنها ، نور لامپهای قوی و پرنور گاراژ روی یک شیء فلزی در دریچه ای در سقف منعکس می شد. این شیء فلزی یک دوربین دستی 8 میلی متری بود و دستهایی که آن را نگاهداشته بودند واقعا قوی بودند. آن دستها متعلق بود به جانی هارلو ، صورت او همچون دستهایش سخت ، بی حرکت ، مصمم ، آرام و کاملاٌ مراقب و در عین حال کاملا متین ، بردبار و هوشیار بود.
مک آلپین گفت : خوب ؟
یاکوبسن صاف شد ، و کمرش را که معلوم بود درد گرفته است ماساژی داد و گفت : هیچی ، واقعاٌ هیچی ، موتور ، ترمزها ، تایرها، فرمان و ... همه سالمند و درست کار می کنند.
-اما فرمان ---
-بریده شده بود ، در اثر تصادف ، دلیل دیگری نمی توانست داشته باشد ، وقتی جلوی ژتو پیچِِِید هنوز کار می کرد . نمی توانید به من بگویید که فرمان ناگهان در عرض یک ثانیه بریده ، آقای مک آلپین ، ممکن است تصادفی باشد اما احتمال آن بی نهایت کم است.
دانت گفت : پس ما هنوز نمی دانیم چی شده است.
-روز روشن بود که این اتفاق افتاد و من آنجا بودم َ، دلیل همیشگی قدیمی در کار : خطای راننده.
دانت سرش را تکان داد : خطای راننده ؟ جانی هارلو تا بحال در زندگی اش مرتکب خطای رانندگی نشده .
یاکوبسن لبخندی زد ، چشمانش سرد و بی روح بودند : اما من مایلم نظر روح ژتو را از آن دنیا بپرسم.
مک آلپین گفت : این اصلا کمکی نمی کند. بیا برویم هتل ، یاکوبسن ، تو هنوز هیچی نخوردی. و بعد به دانت نگاهی کرد و ادامه داد : اول یک نوشیدنی می خوریم و بعد سری به جانی می زنیم.
یاکوبسن گفت: شما وقتتان را تلف می کنید آقا ، هارلو از کار برکنار خواهد شد.
مک آلپین با تفکر به او نگاه کرد و پس از مکثی بلند ، به آرامی گفت : او هنوز قهرمان جهان است ، او هنوز شماره یک کرونادو است.
-خوب پس اینطوریه؟
-می خواستی طوردیگری باشد ؟
یاکوبسن به طرف یک دستشویی رفت و دستهایش را شست و بدون اینکه برگردد گفت : شما رئیس هستید ، آقای مک آلپین.
مک آلپین جوابی نداد ، وقتی یاکوبسن دستهایش را خشک کرد ، هر سه مرد گاراژ را در سکوت ترک کردند و در فلزی سنگین را پشت سر خود بستند.
وقتی هارلو ستون سقف شیروانی را گرفت فقط بالای سر و دستهایش را می شد دید. آن سه مرد را دید که از خیابان اصلی نیمه تاریک گذشتند و به محض اینکه سر چهارراه پیچیدند ، هارلو، با احتیاط و با دقت هرچه تمامتر به سمت دریچه سر خورد و خودش را از روزنه سقف تا اندازه پایین کشید که زیر پاهایش تیرکی عرضی را احساس کرد. دستهایش را از لبه دریچه برداشت و با احتیاط روی میله ایستاد ، از جیب داخل کت خود چراغ قوه کوچکی را بیرون آورد و نور آن را پایین انداخت. یاکوبسن قبل از رفتن تمام چراغها را خاموش کرده بود.
فاصله هارلو تا کف زمین 9 فوت بود.

ادامه دارد ...

حسین آقا، مهندس سازمان برنامه

حاج آقا خلج در این باره می گویند: روزی جلوی قهوه خانه حاجی خلیل نشسته بودم که شخصی به نام حسین آقا که قبلاً شرح حالش را شنیده بودم به من معرفی کردند و گفتند: نخاع ایشان صدمه دیده ، کمر درد دارد و حتی او را خارج از کشور نیز برده اند ولی علاج دردش نشد و بهبود نیافته است. من دلم سوخت و از حسین آقا خواستم که بیا چند روز با هم در مسجد باشیم شاید امام عصر (عج) عنایتی فرماید. گفت: فایده ای ندارد، من اصرار کردم و ایشان هم پذیرفت. مدت چهل روز با هم بودیم. روز چهلم به حسین آقا گفتم: مواظب باش! امروز روز چهلم است... به حسین آقا گفتم خسته ام و می روم استراحت کنم و به اطاق بغل رفتم. ایشان هم گفتند: من به مسجد می روم تا نماز بخوانم. قدری استراحت کرده بودم که ناگهان از صدای زیاد بیدار شدم. بیرون آمدم دیدم حسین آقا سنگ بزرگی که که درب چاه بود برداشت و پرتاب کرد و هیچ ناراحتی درد کمر احساس نمی کند.
گفتم: چه شد؟ گفت: من در مسجد مشغول نماز امام زمان (عج) شدم. وقتی نماز تمام شد و نشسته بودم سید بزرگواری را پهلوی خود حاضر دیدم . رو به من کردند و فرمودند: « حسین آقا اینجا چکار داری؟» گفتم: کمرم درد می کند. ایشان دست خود را به کمرم کشید و فرمودند: « دردی در پشت تو نیست.» و سپس فرمودند: « نماز امام زمان خواندی؟» گفتم: بلی! فرمود: « صلوات فرستادی؟» گفتم: نه! فرمود: « بفرست» من پیشانی بر مهر گذاشتم و ... ناگهان به فکرم رسید این سید چه کسی است و چطور فرمود کمرت ناراحتی ندارد؟ بلند شدم دیدم آقا نیست و متوجه شدم که ...

جمله روزانه

6 مرداد
تو قدرت آن را داری که هر چه می خواهی بشوی. آرزوهایت را پیش چشم بیاور و بدان به هر چه در فکرش باشی می رسی.
وین دایر