قسمت سي و سه
ماهواره هاي نظامي و جاسوسي
در زمينه فضا ، اسراييل به طور محرمانه ماهواره جاسوسي افق 4 را در ژانويه 1988 پرتاب كرد ولي اين ماهواره در رسيدن به مدار خاص خود ناموفق بود و پيش بيني مي شد كه با ورود مجدد به جو زمين آتيش بگيرد .افق 4 قرار بود جايگزين افق -3 شود . شكست افق -4 نشانگر آن بود كه اسراييل فاقد ماهواره هاي شناسايي براي نظارت بر فعاليت هاي ايران و عراق است . برنامه ماهواره افق 4 يكي از پروژه هاي بلند پرواز انه اسراييل بود كه برخي از شركت هاي دفاعي عمده در توسعه آن دخيل بودند ازجمله :
1- اليزرا( Elisra ) ؛ سازنده Video Compression ؛
2- الوپ (Elop )؛ توليدكننده دوربين هاي ماهواره ؛
3- البيت(Elbit ) كه كامپيوتر آن را فراهم كرد ؛
4- تاديران (Tadiran ) كه ارتباطات ماهواره اي آن را متقبل شد ؛
5- رافائل (Rafael ) كه الكتريسيته و قدرت افق را توليد كرد.
سرانجام اسراييل پس از شكست افق -4 ، افق -5 را به فضا پرتاب كرد:
" اين ماهواره جديد جاسوسي ؛ شامگاه سه شنبه 8 خرداد 1381 از يكي از پايگاه هاي اين رژيم در بخش مركزي اسراييل به فضا پرتاب شد . به گزارش راديو تل آويو ، ماهواره جديد كه "افق "نام دارد ، از ماهواره هاي پيشين اسراييل پيشرفته تر است و با داشتن دوربين هاي حساس ، قادر است عكس هاي دقيق تري تهيه كند. راديو تل آويو ، هزينه ساخت ماهواره جديد جاسوسي را 60 ميليون دلار ذكر كرد . اين راديو ادامه داد ، از آن جا كه ماهواره جديد به چشمان ديده باني الكترونيكي مجهز است ، اسراييل با آن مي تواند بر خاورميانه نظارت داشته باشد . رژيم اسراييل دو سال پيش يكي از ماهواره هاي جاسوسي خود را با موشك هاي ساخت روسيه از ايستگاه زميني پرتاب ماهواره در قزاقستان ، به فضا پرتاب كرد . اين ماهواره توانسته بود از پلاك يك خودرو در حال حركت ،در بغداد عكس برداري كند . "
پس از جنگ1967 ،نبرد اعراب – اسراييل به مرحله حادي رسيد . وزارت دفاع اسراييل تصميم گرفت به صنعت اسلحه سازي اولويت بيشتري دهد ؛ به گونه اي در زمينه اسلحه سازي خودكفا گردد . يكي از علل اين تصميم آن بود كه فرانسه پيش از اين مهمترين منبع تسليحات اسراييل بوده اما فروش سلاح به اين كشور را تحريم كرده بود . پس از گذشت 25 سال از آن تاريخ ، صنايع اسلحه سازي اسراييل بسيار پيچيده و پيشرفته شده است . در حال حاضر اين كشور هواپيماي جنگي ، موشك ، تانك ، سلاح هاي سبك ، سلاح هاي شيميايي و مواد منفجره توليد مي كند . تاريخ صنعت اسلحه سازي در اسراييل به پيش از تأسيس دولت ، يعني دوره قيمومت انگلستان بر مي گردد. پس از برپايي دولت اسراييل اين كارخانه ها تحت نظارت وزارت دفاع قرار گرفته و اين وزارت خانه ضمن تكميل اين صنايع ، كارخانجات جديدي در اين زمينه تأسيس كرد. مهم ترين كارخانجات اسلحه سازي وزارت دفاع عبارت اند از :
- موسسه " صنايع نظامي اسراييل "، كه به ساخت سلاح هاي سبك و توپ ، فشنگ و گلوله اختصاص دارد.
- موسسه "صنايع هوايي اسراييل " ، كه از توليدات آن هواپيما ، موشك و كشتي هاي جنگي است .
- موسسه "رافائل " ، كه در زمينه تحقيقات نظامي و به روز كردن سيستم هاي راداري و موشكي فعاليت مي كنند .
- موسسه "صنايع نظامي " ، كه توليد كننده تانك هاي ارتش است .
اين موسسات تحت نظارت كامل وزارت دفاع قرار دارند ، اما برخي موسسات دولتي و چند شركت اسلحه سازي خصوصي با وزارت دفاع در ارتباط هستند ؛ به گونه اي كه تحت نظارت كامل آن نيستند. به دليل نبودن مرز مشخصي ميان صنايع نظامي و غيرنظامي ، مشكل است درج آمار دقيق در خصوص بخش صنايع نظامي مشكل است ؛ زيرا بسياري از صنايع غير نظامي به موجب قراردادهايي با وزارت دفاع ، اسلحه توليد مي كنند ؛ اما به هر حال به طور تقريبي مي توان گفت بين 58 تا 120 هزار نفر در صنايع نظامي مشغول به كار هستند و اگر ميانگين اين دو رقم را در نظر بگيريم ، كاركنان صنايع نظامي 30 درصد از كاركنان بخش صنعت و حدود 8 در صد از نيروي كار اسراييل را تشكيل مي دهند . هم چنين بر اساس آمارها نيمي از دانشمندان و مهندسان اسراييلي كم و بيش با صنايع اسلحه سازي در ارتباط هستند . در صنايع نظامي ، تأثير فراواني در رشد اقتصاد اسراييل و بنيادهاي آن داشته است ؛ براي مثال رشد صنايع الكترونيك ، برق و معادن مديون صنعت اسلحه سازي است .
تحقيقات علمي و استفاده از تكنولوژي مدرن به رشد و تحول آن صنايع كمك كرده است . از طرف ديگر صنعت اسلحه سازي يكي از مهم ترين منابع صادرات اسراييل به شمار مي آيد . موسسه صنايع هوايي اسراييل در سال 1970 ،23 در صد از توليدات خود را صادر مي كرد كه اين رقم در اواسط دهه 80 به 59 در صد رسيد . در سال 1991 ارزش توليدات اين موسسه 4/1 ميليارد دلار و ارزش صادرات آن به 1/1 ميليارد دلار رسيد.
بيش از 150 كارخانه در ارتباط با امور دفاعي (هم چنين هزاران كارخانه ديگر زير مجموعه آن ) در اسراييل قرار دارد كه مي توان آنها را به 3 شاخه تقسيم كرد : كارخانجات دولتي ، كارخانجات با مالكيت خصوصي ، و كارخانجاتي كه تركيبي از مالكيت خصوصي و دولتي هستند . توسعه تداركات نظامي كه به "رافائل " معروف است ، اصلي ترين آژانس تحقيق و توسعه نظامي براي تبديل نيازمندي هاي " IDF " (نيروهاي دفاعي اسراييل ) به صورت پروژه هاي توسعه يافته به شمار مي رود . رافائل تحت نظارت مستقيم وزارت دفاع و داراي وضعيتي منحصر به فرد است . تا اواسط دهه 80 جمع كل استخدام در مركز دفاعي به نقطه اوج 65000 نفر رسيد ؛ يعني ، بيش از 20 در صد از كل نيروي كار . در سال 1988 كاهش بودجه دفاعي و كسادي بازار فروش تسليحاتي در جهان ، صنايع دفاعي را وادار كرد تا شكست هاي مالي و بيكاري را جبران كرده نيروي كار خود را تا 50 هزار نفر كاهش دهند . از بزرگ ترين كارخانجات دفاعي ، مجتمع توليدي دولتي ، صنايع هواپيما سازي اسراييل ( IAI ) است كه هواپيماي "كفير" ( Kfir ) ،"موشك آراوا " ( Arava )و خودروهاي مجهز به سلاح موسوم به "رامتا" ( Ramta ) ، موشك هاي ضد ناو "گابريل " و قايق هاي تند رو از توليدات اين كارخانه است . IAI در سال 1933 به صورت كارگاه كوچكي شروع به كار كرد ؛ در پي آن و بعدا" عهده دار تهيه و نگهداري و توسعه مجموعه هواپيماهاي گوناگون شد كه در طول جنگ استقلال به دست آمد . سپس كار خود را با معاينه فني و باز سازي تمامي هواپيماها در بخش نوآوري نيروي هوايي پي گرفت و تا لغو پروژه لاوي در سال 1987 ، بخش IAI وظيفه توسعه هواپيماهاي جنگنده پيشرفته را بر عهده داشت .
كارخانجات صنايع نظامي اسراييل (IMI )بخش توليدي ديگري است كه دولتي بود . مسلسل هاي يوزي (UZI ) وكلت " جليل " والات متحركه ( مواد توليد فشار )، گلوله توپخانه ومهمات جنگي سبك را توليد مي كند . صنايع نظامي اسراييل به طور ويژه نگهداري واصلاح تانك ها وديگر وسايل موتوري تسليحاتي را برعهده دارد .
صنايع الكترونيك "تاديران"بزرگترين كارخانه خصوص است كه به امورتوليدات دفاعي مشغول است ، از جمله ساخت سيستم ارتباطي پيشرفته جنگ الكترونيكي ،سيستم هاي كنترل ودستور هواپيماهاي بدون سرنشين كه اسراييل سازنده پيشگام اين هواپيما بود .
" سولتم (Soltam) "يكي ديگر از كارخانجات خصوص است كه مختص توليد مهمات وخمپاره انداز است .
رشد صنايع دفاعي حاصل تكنولوژي وارداتي و نوآوري اسراييلي بود . كارخانجات اسراييلي امتياز توليد را خريداري كرده وارد كار مشترك با كمپاني خارجي در زمينه ساخت كامل محصول يا قطعات آن شدند . تقريبا" تمامي كارخانجات الكترونيكي به نوعي با توليد كنندگان آمريكايي ارتباط و همكاري داشته اند . موافقت نامه هاي خريد تجهيزات نظامي خارجي به تدريج مشخص كرد كه داشتن اطلاعات از محصول و نحوة طراحي ساخت در كنار امتياز همكاري در ساخت براي اسراييل مفيد است .
ادامه دارد ...
|