اعضا محترم گروه مي توانند مطالبشان را به آدرس
 Mobin_s2004@yahoo.com
بفرستند تا با نام خودشان در اين ستون نوشته شود.

راه حل دوم

salam va khaste nabashid ya rah hal dige vase dorost didan email hay grooheton,
view gozene Enconding,Right-To-Left Document.
ba arezooey movafaghiyat

غرب شناسي

دو فایل صوتی زیر جمعآ به مدت یک و نیم ساعت از جلسات تدریس مباحث غرب شناسی که به تحلیل پیرامون انواع استعمار ( کهن ٬ نو ٬ نرم ) می پردازد .توصیه می کنم حتمآ حوصله کنید و هر دو قسمت را به دقت گوش کنید بسیار جالب و آموزنده است.

قسمت اول

قسمت دوم

ز بهار پرسيدم عشق يعني چه؟ گفت تازه شكفته ام هنوز نميدانم از تابستان پرسيدم عشق يعني چه؟گفت درگرماي وجودش غرقم نميدانم از پاييز پرسيدم عشق يعني چه؟گفت در هزار رنگ آن باخته ام نميدانم از زمستان پرسيدم عشق يعني چه؟گفت سرد است و بي رنگ

شما نمی توانید راستگو باشید اگر با شهامت نباشید.
شما نمی توانید عشق بورزید اگر با شهامت نباشید.
شما نمی توانید اعتماد کنید اگر با شهامت نباشید.
شما نمی توانید به حقیقت دست یابیید اگر با شهامت نباشید.
از اینرو ابتدا شهامت می آید و بعد هر چیز دیگر به دنبال آن می آید.
در ابتدا تفاوت زیادی بین فرد با شهامت و فرد ترسو به چشم نمی خورد.تنها تفاوتشان این است که شخص ترسو به ترسهایش گوش داده و از آنها تبعیت می کند ولی شخص با شهامت آن ترسها را کنار می زند و به جلو میرود.
انسان با شهامت علیرغم تمام ترسها به سوی نا شناخته ها میرود.

چند جوک

khabar negar az branco miporse taktiketoon too jame jahani chi bood ke inhame khosh derakhshidin? branko mige: taktiikkkeemooon???.......hammiiiiiiddd.....

mosbat andishi yani inke age ye gonjeshk roo saret kesaft kard khoshhal bashi ke gava parvaz nemikonan...


age too khiyaboon az kenare ye gonjeshk rad shodi vali oon farar nakard, fek nakon dooset dare...bichare adam hesabet nakarde!

roo tankere takhliye chah neveshte : rezgh ma dar ko.. shomas !

tebghe akharin barrasi az zaman eftetahe toonele resalat, borje milad 20metr derza tar va 7 metr zakhim tar shode...

farda ke az in jahan ravam sooye ma'ad...../ba fatehe khahi bokoni rooham shad....../emrooz ke zendeam sms beferest...../harchand baid ast az an kone goshad

خداحافظ همين حالا، همين حالا که من تنهام خداحافظ به شرطي که بفهمي تر شده چشمام خداحافظ کمي غمگين به ياد اون همه ترديد به ياد آسموني که منوووووو از چشم تومي ديد اگه گفتم خداحافظ نه اين که رفتنت سادست نه اين که مي شه باور کرد دوباره آخر جادست خداحافظ واسه اينکه نبنديم دل به رويا ها بدونيم بي توو با تو همييين جسم اين دنيا ،خداحافظ خداحافظ همين حالا خدا حافظ

*****

مهم اين نيست که تو اَد ليست مسنجرمون چند نفر اَدد شدن. مهم اينه که تو قلبمون فقط 1 نفر ادد شده باشه که با هم آن بشيم، باهم آرشيو زندگي رو دوره کنيم و با هم آف بشيم. امّا بايد يادمون باشه پسورد دوستيمون رو جوري بسازيم که کسي نتونه هکمون کنه

سورنا سردار ايراني

سورنا معاصر با ارد اول (قرن اول قبل از ميلاد) بود و از نظر شهرت و ثروت پس از شاه رتبه اول را داشت و تنها کسي بود که اجازه داشت در موقع تاجگذاري شاه کمر بند شاهي را بکمر ببند. سورنا در يک خانواده اشرافي متولد شده بود و او قدي بلند و چهري بسيار زيبا داشت، خردمند و شجاع بود.
سورنا سردار دلير پارتي معاصر اشک سيزدهم ارد اول (قر. اول ق م.) وي از نظر نژاد و ثروت و شهرت پس از شاه رتبه ي اول را داشت و بسبب نجابت خانوادگي در روز تاجگذاري پادشاه حق داشت که کمربند شاهي را بکمر بندد. سورنا ارد را به تخت نشانيد و شهر سلوکيه را متصرف شد و اول کسي بود که بر ديوار شهر مذکور بر آمد و با دست خود اشخاصي را که مقاومت ميکردند بزير افکند. وي در اين هنگام بيش از 30 سال نداشت، مع هذا بحزم و احتياط و خردمندي شهره بود و بر اثر اين صفات »کراسوس« سردار رومي را مغلوب کرد، چه نخست جسارت و تکبر کراسوس و يأسي که بر اثر بدبختيها سورنا را دست داده بود، به آساني ويرا در دامهايي افکند که سورنا برايش گسترده بود. .
سورنا شهر سلوکيه را تصرف کرد و ارتش روم را که فرماندهي آنرا سياستمدار رومي کراسوس که جنبش اسپارتاکوس را در روم سرکوب کرده بود بعهده داشت در سال 53 قبل از ميلاد درKarrhai ترکيه امروز شکست ميدهد. کراسوس و پسرش در اين جنگ کشته مي شوند و سپاهيان رومي به اسارت اشکانيان در ميآيند.
پلوتارش در باره اين جنگ مينويسد:
"سورنا سر و دست کراسوس را ميفرستد براي ارد که براي بستن يک پيمان صلح در ارمنستان بسر ميبرد. سورنا اما در سلوکيه اين شايع را منتشر ميکند که کراسوس زنده است و بزودي به شهر آورده ميشود. سورنا يکي از اسراي روميGajus Paccianus که شباهتي با کراسوس داشت شبيه يک ملکه آرايش کرد و سوار بر اسب به شهر آورد. در شهر يک تاتر خياباني با شيپور زنان و روسپان رقاص "کراسوس" و ديگر اسراي رومي را همراي ميکردند. در صف مقدم تاتر خدمه هاي ارتش روم سوار بر شتر و با يک نيزه با سر جدا شده سربازان رومي در حرکت بودند". در واقع سورنا رسم روميان که بعد از پيروزي به روم باز ميگشتند با اين تاتر خياباني استهزا ميکند.
محبوبيت سورنا که ۳۰ سال از عمرش نگذشته بود بين سپاهيان بعد از پيروزي بر ارتش روم باعث وحشت شاه گرديد و مدتي بعد از اين پيروزي او به دستور شاه به قتل رسيد.

چشمت به ایما میبرد هر لحظه ایمان مرا
قهرت به اتش میکشد جسم مرا جان مرا
از جذبه حسن رخت اگه شود بی گفتگو
هر کس به عبرت بنگرد چاک گریبان مرا
از سیل کمتر گو سخن توصیف دریا را
 بنه یا سیل اشکم رو ببین دریای دامان مرا
بخت من از اشفتگی زلف تو را ماند ولی
 زلف تو دارد حالت حال پریشان مرا
سرو چمن مایل بود بالای موزون ترا
 مینای می حایل بود اندام لرزان مرا
هر شب که یاد روی تو بر خانه دل بگذرد
 سازد چو صبح صالحان شام غریبان مرا
ویرانه دل سالها باشد سرای عشق او
 یا رب مگر از من دمیاین گنج شایان مرا
در گیر و دار عاشقی گر ریشه ام در می نبود
سیل سرشکم کنده بود از ریشه بیان مرا
سنگ صبور از یک طرف چون شیشه یکجا بشکند
یک شب زمن گر بشنود غمهای پنهان مرا
دیگر ندارم هایو هوی بشکسته بغضم در گلو
 هر گز کسی در هجر او نشنیده افغان مرا
تا غم بود مهمان دلهر گز ننوشم می دگر
 ترسم که می بیرون کند ناخوانده مهمان مرا
گر می فراموشم دهد از حد به در می میخورم
تا باده افزونتر کند هر لحظه نیسان مرا
بی تو به هرگز ساغری نشکسته ام در زندگی
بی باده هر گز ساغرینشکسته پیمان مرا
هر بار از دیدار من درد طبیب افزون شود
درد گرانم میکشد تاثیر درمان مرا
در زیر باران هیچگه کس را مجال خواب نیست
هر گز ندیده چشم شب در خواب چشمان مرا
در حلقه دیوانگان سر حلقه ام
سیامک دارلمجانین کرده اند عنوان دیوان مرا

نامه هایی برای تمام زنان جهان ...67

 ! ... اشتباه نکن
.... رفتنت فاجعه نیست برایم
من ایستاده می میرم ؛
چون بیدهای مجنون ....

پشیمان نیستم از سالهایی که باتو گم کردم
پشیمان شدن را نمی شناسم
می دانم که روی اسبی بازنده شرط بسته بودم
! ... بازی با زنان ، شبیه بازی با اسب است
با نتیجه یی نامشخص
که هیچ معجزه یی در آن نقش ندارد
هر مرد ، اسبی را انتخاب می کند
.... و هر زن ، اسبی را
و آنگاه
.... آخر بازی تنها زنان برنده اند

در تجارت میان زنان و اسبان فرقی نمی گذارم
گاهی برنده ام
.... و گاهی بازنده
و همچنان به بازی ادامه می دهم
آخرهر بازی اشعار زیادی نصیبم می شود
چیزی از سقوط زیر سم اسب ها
.... و گامهای عشق زیباتر نیست

و نیز زیباست
ایستاده مردن زیر قانون شرط بندی
همچون بیدهای مجنون ...

« نزار قبانی »

 

آثار گناه

متن حديث:
قال الباقر(عليه السلام): ما من عبد يمتنع من معونة اخيه المسلم و السعى له فى حاجته قُضيت أولم تقض (كارى انجام بدهد يا نه، سعى خودش را مى كند) الاّ أبتلى بالسعى فى حاجة فيما يأثم عليه و لا يوجر (كار بيهوده) و ما من عبد يبخل بنفقة ينفقها فيما يرضى الله الاّ أبتلى بأن ينفق أضعافها فيما أسخط الله.(1)

ترجمه حديث:
كسى كه برادر مؤمنش به او نياز پيدا كند و حاضر نشود به او كمك كند خدا او را مبتلا مى كند به اينكه نيروهايش را در جايى مصرف كند كه نه در آخرت ثواب دارد و نه در دنيا نفع مى برد و كسى كه در راه خدا انفاق نكند، اموالش را در راه حرام صرف خواهد كرد.

شرح حديث:
گناهان و اطاعات دو دسته آثار دارد:
1- تكوينى
2- تشريعى
به عنوان مثال رباخوارى يك اثر تشريعى دارد كه همان مجازات قيامت و فشار قبر است و آثار تكوينى هم دارد مثل اين كه ربا كار منفور جامعه است.
آثار تكوينى خود به دو گونه است; بعضى رابطه منطقى آن را با دليل عقل مى فهميم، به عنوان مثال قرآن مى فرمايد:
«و لا تنازعوا فتفشلوا و تذهب ريحكم...»(2) كه اين اثر تكوينى اختلاف است و رابطه منطقى آن هم معلوم است، چون وقتى اختلاف شود نيروها هدر مى رود و به جاى برخورد با دشمن با خود درگير مى شوند.
يا مثلا قرآن مى فرمايد:
«إدفع بالتى هى أحسن فإذا الذّى بنيك و بينه عداوة كانّه ولىّ حميم»(3) در جواب بدى ها نيكى كن، اين نيكى سبب مى شود دشمنان سرسخت تبديل به دوست مهربان شوند.
ائمه(عليهم السلام) و پيامبر(صلى الله عليه وآله) چنين بودند و دشمن را با محبّت خود شرمنده مى كردند.
دسته ديگر از آثار تكوينى رابطه اش روشن نيست و ما نمى فهميم، به عنوان مثال در روايت داريم كه:
«صلة الرحم تعمر الديار و تزيد فى الاعمار» كه اثر تكوينى است، ولى معلوم نيست چگونه عمر را زياد مى كند.
و يا در جايى ديگر قرآن مى فرمايد:
«و من يتّق الله يجعل له مخرجا* و يرزقه من حيث لايحتسب»(4) چه رابطه اى بين تقواى الهى و روزى فراوان من لا حيث لايحتسب موجود است كه ما نمى توانيم آن را درك كنيم؟
مسئله مهمّ اين است كه تمام عبادات و معاصى داراى اين گونه آثار هستند. ممكن است بعد از گناه توبه كند و خدا هم ببخشد ولى آثار تكوينى آن باقى است، پس با توبه اثر تشريعى كنار مى رود ولى اثر تكوينى آن تا مدّتى باقى است، مثل سمومى كه در بدن وارد مى شود ولى به زودى خارج نمى شود و بايد پادزهر بيايد تا اثر سمّ برود.
در اين روايت هم به دو اثر تكوينى اشاره شده است و اگر به اين آثار توجّه شود جامعه زودتر اصلاح مى شود.
اميدوارم خداوند به همه ما توفيق توجّه به برنامه هاى آموزنده اسلام عنايت فرمايد.

1. تحف العقول، كلمات قصار امام باقر(عليه السلام)و بحار ج 75، ص 173
2. آيه 46 سوره أنفال.
3. آيه 34، سوره فصّلت.
4. آيه 3 و 2 سوره طلاق.

يک ايميل دريافتي

سلام
در دنیای امروز انسانها بشدت مادیگرا شده اند و ارزشهای انسانی با دارا بودن مادیات سنجیده میشوند
و اما نقش عرفان اسلامی در علاج این فاجعه شناخت عرفان است
عرفان همان دین مهرورزی ایرانیان باستان است که امروزه نیز اساس انسانیت و فطرت بشری بر آن استوار است یعنی گمشده ایرانیها یا به عبارتی ذلت برخی ایرانیان اسلام با بستر عرفان توانست وارد ایران شود اما در حال حاضر شاهد اسلام بدون عرفان ایرانی هستیم و این دلیل اصلی دین گریزی و کسالت آور شدن دین برای ایرانیان است بنابراین هویت خود را از خارج مرزها جستجو میکنیم
تا به حال تعاریف زیادی از عشق شنیده ایم اما تعریف عرفانی عشق که کاملا ملموس باشد وجود ندارد به عبارتی تعاریف فلسفی از عشق توسط افرادی که عاشق نیستند عاری از حقیقت و واقعیت است
مثلا کسی که رنگ سبز را ندیده چطور میتواند رنگ سبز را برای دیگران تعریف کند تا آنهائی که رنگ سبز را ندیده اند درک واقعی از آن را دریابند پس واقعیت باید دارای عینیت باشد و هر تعریفی نیازمند مثلالی واقعی است
مثلا در تعاریف عرفانی عشق را به ترتیب مراحل خاص آن توضیح و نشان داده اند تا هر شنونده ای در هر مرحله از عشق که باشد آن را کاملا درک و لمس نماید
عارف میگوید عشق از هوس شروع میشود و نشان هوس این است که عاشق همه چیز و معشوق را برای خود میخواهد
در مرحله دوم عشق میل است و نشان میل این است که عاشق همه چیز را برای معشوق میخواهد و معشوق را برای خود میخواهد
مرحله سوم عشق عین عشق است و نشان عین عشق این است که عاشق همه چیز و خودش را برای معشوق میخواهد سلطان و قافله سالار این مرحله از عشق در نظر عارفان حسین بن علی علیه السلام است
مرحله چهارم و پنجم شین و قاف عشق است که ورود به این مراحل در دنیای مادی امکان ندارد و جایگاه آن فقط در عالم معنویات ممکن است
حال بگویید شما در کدام مرحله از عشق هستید و معشوق شما چه جایگاهی دارد
اسلام با بستر عرفان دین آزادگان و پویندگان حقیقت مطلق است و آنها که خارج از این دین هستند فاقد بصیرت و گفتارشان همچون طوطی سخنگو و بی منطق است
دل نشین شد سخنم تا تو قبولش کردی
آری آری سخن عشق نشانی دارد حافظ رحمه الله علیه

پنج شنبه دوازدهم امردا د هشتاد و پنج هجری شمسی وقت اذان صبح
با دعای خیر ناطق علی

مطلب طنز !

از بچه گي معني يكسري از جمله ها و خود جمله ها ، برايم مسخره بود . مثل " پر بيراه نمي گويد .. " يا جملاتي مثل اين . از طرفي يكسري از ضرب المثل ها بود كه نمي فهميدم فرقشان با مترادفشان چيه . مثلا : فلاني سر فلاني كلاه گذاشت " ، " فلاني كلاه فلاني را برداشته " . خب نمي تونستم بفهمم كه بالاخره كلاه گذاشتن عمل بديه يا كلاه برداشتن ؟
يكي ديگه از اين كلمات و جملات بي سر و ته ، جمله " حالا پيدا كنيد پرتغال فروش را ! " هستش كه به لطف دو تا از دوستان جرقه يعني مبين و بنز فهميدم معني اش چيست .
حالا براتون مي گم . فكر كنيد در حدود يك ماه قبل هستش .
من : آقا من شكايت مي كنم . مي دهم گردن اين كسي كه فيلم براي دانلود مي گذاره رو بزنند و بقيشو خودتون مي دونيد .
مبين در جواب : برادر من خبر نداري كه از اونور دنيا دارن خودشونو هلاك مي كنند كه ما داره زبان فارسي يادمون مي ره . برامون فيلم بزاريد .
من : خب خاك بر سرشون كه زبان مادريشونو بعد از عمري از ياد مي برند .
مبين : نگو عزيزم . نگو جانم . روزانه براي همه است . اينور و اونور آب نداره . حتي ميلي هم از اورانوس داشته ايم كه از ما تشكر كرده اند !
خلاصه ما هي گير داديم به اين بخش و مبين ما را نصيحت كرد . تا اينكه من ندامت نامه خودم را بنا بر بعضي مسايل شخصي براي روزانه فرستادم و شماها نخوانديد ! ( ديديد فهميدم )
مبين : آفرين پسر خوب . بابا اون اونور آبيا هيچ چي ندارند كه فارسي باشه . بايد كمكشون كرد . تازه اگر از بنز شكايت مي كردي ، هيچي نمي شد . چون طرف كانادا زندگي مي كنه .
تا اينكه رسيد همين جمعه . حضرت بنز فيلم آتش بس را كه هنوز روي پرده هست را براي دانلود گذاشته و من در عجبم كه واقعا اونور آبيا هيچي ندارن كه فارسي باشه ! حالا شما پيدا كنيد پرتغال فروش را ( لريش مي شه : قسم حضرت عباستو قبول كنم يا دم خروس را ؟ ) همين فعلا تا ببينم بعدا چي مي شه .

نه با اندوه بايد ماند... نه غم را بايد از خود راند... بيا تا ما شريک شادی و اندوه هم باشيم... چقدر اين زندگی زيباست ...که من بعد از چه طولانی زمانی ،... يافتم عشق و تو را با هم . تو را من دوست ميدارم ...- اگرچه خوب ميدانی... وگرچه در غزلهايم به تأکيد فراوان گفته ام اين را - ... تو را من دوست ميدارم... و با تو زندگی زيباست... و بی تو زندگانی ....... بگذريم از اين سخن ... بيجاست !... برای با تو بودن اين شروع بی نظيری بود،... اگر بهارمی دانست،... برايم غنچه سرخ گلي را ميشکوفانيد ...که با آن خير مقدم گويمت... اما نميدانست... گمان می کرد ، روز آخر ديدار ما آن روز بهاری است ...- و شايد من خودم هم اين چنين بودم ! –... پذيرايت شدم ، با بوسه و لبخند... تنت چون ديدگانت سرد... و احساس گريزی بی امان در چشم تو پيدا . غروری سهمگين و وحشت آور بود،... که از چشم تو می باريد... و من با خويشتن گفتم: ...« چگونه اين غرور شرمگين‌ را بوسه بايد داد؟! »... - که سيمای غرورم سهمگين تر از غرورت بود -... « تو را من دوست می دارم ! » و با اين جمله ديوار غرورم را شكستم من . تمام داستان اين بود... « تو را من دوست می دارم))... توهم … آيا … مرا … »... اما … سؤالم چشم در راه جوابت ماند... و تنها پاسخ محسوس تو آندم سكوتت بود ؛ ...سكوتی سخت وحشت زا،... که من خود را در آن بازيچه دست تو می ديدم... ولی جرأت به خود دادم....و يکبار دگر – آرامتر اما - زمام سرنوشتم را به دست جمله ای دادم ... و با شرم از غرور خويشتن گفتم : « تو را من دوست می دارم، تو هم ... آيا ... ؟!» ولی اينبار... تنت با حالتی مبهم ، به جای تو سخن می گفت ... و استنباط من از گردش خون در رگت اين بود: « تو را من دوست می دارم! » به دستت دست لرزانم گره ميخورد ... خدا ، خندان ، به بند سرنوشتم ، سرنوشتت را گره ميزد ... و او سرهای ما را سوی هم می برد... و لبهای ترک دار مرا در حوض لبهای تو می انداخت ... صدای عقل ميگفت : « ايندو را از هم جدا سازيد ! » ... صدای تن ولی می گفت: « لبها را به هم دوزيد » ... و ما عمداً صدای عقل را از گوش می رانديم ... و بعد از آن هم آغوشی ... خدا ما را اسير خواب شيرين جوانی کرد! و من سهم بزرگی از تو را در سينه ميدادم ... - نفسهايت - همان سهمی که بی او زندگی هيچ است ... همان سهمی که بی او جسممان مرده است ... - و ديگر سرنوشت روح نا معلوم! ... که از دنيای بعد از مرگ ما چيزی نمی دانيم - ... همان سهمی که بی او ... عشق آيا سرد می گردد ؟!! – و من انديشه کردم…. عشق بی او گرمتر از هر زمانی بود – ... و من … آری … نفسهای تو را در سينه ميدادم ... و اين سهم بزرگی بود ... ولی با آن اميدی که مرا با تو نگه ميداشت ... نفسهای تو جزء کوچکی بود از تمام تو... و خوابی بود... و من باور نميکردم ... بدين حد خوب و شيرين باشد اين رؤيا!... و آيا … هيچ … رؤيا بود؟!!...و يا عين حقيقت بود و من رؤياش می ديدم؟!... به هر تقدير شيرين بود... به هرصورت گوارا بود... شرابی که من از لبهای تو چيدم... تمام خوشه هايش را... و با انگشتهايم خوب افشردم ...تمام دانه هايش را ... و در چشم تو نوشيدم... تمام جرعه هايش را ...و در آغوش معصوم تو سر کردم... تمام نشئه هايش را... و زيبا بود ؛... نه با اندوه بايد ماند... نه غم را بايد از خود راند... بيا تا ما شريک شادی واندوه هم باشيم...... خواب روح ِ بيدارم... و احساس جديدی بود... اين در خواب بيداری!... و اين آغاز خوب داستان شادمانی بود... و اين سرفصل شيرين جوانی بود ...چه فصل بی نظيری بود... نفسها اضطراب انگيز... بدنها سرد و شهوتناک ...هوای بوسه ها شرجی... زمين بوسه ها سوزان... و ما – از يكدگر سرشار –... چه بی پروا جواب بوسه را با بوسه می داديم!... که لذت ترس را می کشت... و بوسه هاي تو بر صدها جهنّم باز می ارزيد... و وقتی رنگ زيبای گناهان را به تن داديم... چه دلمرده است رنگ عصمت دلها... زمان کم بود و ذره ذره بدست آوردنت دشوار... تو را من ناگهان بايد درون خويش می ديدم ...و هرگز هم نفهميدم... کدامين ورد باعث شد...تو را در صبح آن روز طلايی رنگ پاييزی... برای خويش بردارم؟!... کدامين نيمه شب دست دعايم را... خدا پراستجابت بر زمين آورد؟!... کدامين روز ايمان نگاهم بر تو کامل شد؟!... ولی امروز ميدانم ...که من تا آخرين مقدار ممکن با تو می باشم... که من تا يکقدم بعد از خدا هم باتو می باشم... و تو تا آخرين مقدار ممکن با منی امروز... و تو تا يکقدم بعد از خدا هم با منی هر روز...ولبريز از تو بودم وقتی از خود باز پرسيدم :..." تو را من دوست ميدارم؟ "... و در پاسخ به اين ترديد.... و در حالی که لبها بی صدا بودند... تنم با حالتی واضحتر از هر جمله پاسخ داد: ...« آری ... دوستت می دارم! »... و من جنبش شهوانی خون در رگم ، آنروز... پيام بوسه ها را درک ميکردم... و آيا « دوست ميدارم » ...همين احساس را در خويش مگنجاند؟! ... - يقيناً پاسخش منفی است... که سهم کوچکی از حس من نسبت به تو در « دوست دارم » بود... و « خواهم داشت » شايد بيشتر ... شايد ! »... که تا امروز... کلامی نيست کز تنديس اين حس پرده بردارد... و شايد... « بی تو نتوان بود » ... شايد ... بهترين باشد....– و اينک در فرود شعر « دلتنگم برايت » جمله ای زيباست ...هنوز از گرمی آغوش تو سرشار سرشارم ... وگرچه بوی تو روی تنم مانده است... و گرچه در سکوت کوچه ميبينم تو را ، آرام در رفتن... دلم اما برای ديدنت تنگ است... و بعد از تو سکوت خانه سنگين است... و پيش از تو،... سکوت خانه سنگين بود! ... کدامين شعر من گوياترين شعر است... برای بی صدا بودن ؟!... کدامين شعر من وقتی... سکوت و انزوايم را بياغازم... تو را آرام خواهد کرد؟!... و آيا هيچ شعری می تواند جای خالی مرا ... هرگز!!... و بی تو بودن اينک نيک دشوار است... و گاهی از خودم پرسيده ام: « آيا... تو را هم مرگ خواهد برد؟!... و بعد از تو مرا دست که خواهد داد؟! »... و اما خوب می دانم ...که بی پاسخ ترين پرسش...و بی پرسش ترين پاسخ....برای آدمی مرگ است..و روزی می رسد آن لحظه آخر...- يکی از ما دو خواهد مرد! –... و ما بی هم ... چگونه می شود ... هرگز..و اينگونه... به جبر عشق ...من بر آخرت مؤمن ترين گشتم..و رستاخيز بعد از مرگ روز ديگری در هستی عشق است... و اين فرصت که بعد از مرگ... شايد ما دوباره پيش هم باشيم... به آن ايمان و اين اقرار می ارزيد...و با اين ديد ، محشر ، روز زيباييست... و با اين وعده دوزخ ، بهترين مأواست ...و تصنيف بلند عشق تو امروز... در اوج خويش می رقصيد... و من – تصنيف ساز عشق تو – امروز.. تو را در اوج ِ تو ديدم... و پرسيدم که: « شادی چيست غير از اين... که تصنيف بلند عشق را در اوج خود بينی؟! »... و از اعماق قلبم شادمان بودم... و قانون بزرگ زندگی را خوب فهميدم :... نه با اندوه بايد ماند... نه غم را بايد ازخود راند.

السلام عليک يا جواد الائمه

ابوجعفر محمد بن علي نهمين امام از امامان دوازده گانه شيعيان و يازدهمين معصوم از چهارده معصوم است. مشهورترين لقبهاي آن حضرت جواد (بخشنده) و تقي (پرهيزگار) است. پدرش امام رضا (ع) و مادرش سبيكه يا ريحانه يا دره از مردم نوبي (شمال سودان) است. در سال 195 هـ.ق در مدينه به دنيا آمد.
امام جواد (ع) در سال 203 هـ.ق پس از شهادت پدرش امام رضا (ع)، در سن هشت سالگي، به امامت رسيد دوران هفده ساله امامت او با حكومت مامون و معتصم، خلفاي عباسي، همزمان بود. هنگامي كه امام رضا (ع) به دعوت مامون از مدينه به توس رفت. اما جواد (ع) كه كودك بود، مانند ديگر افراد خانواده حضرت رضا (ع) در مدينه ماند و در سال 202 هـ.ق براي ديدار پدر به مرو رفت و سپس به مدينه بازگشت.
پس از شهادت امام رضا (ع) مامون به بغداد رفت او كه از كمالات علمي و معنوي امام جواد (ع) آگاه بود، ايشان را از مدينه به بغداد دعوت كرد. اما دولتمردان حكومت عباسي و اطرافيان مامون از اين اقدام ناخشنود بودند، به ويژه آنكه مامون تصميم داشت دختر خود، ام الفضل، را به همسري امام جواد (ع) در آورد. مامون براي آنكه آنها را از مقام علمي و فضل آن حضرت آگاه كند، در بغداد مجلس بحثي، ميان او و دانشمندان بزرگ آن روزگار، ترتيب داد. دراين مجلس، امام به پرسشهاي علما پاسخ گفت و ميزان دانش و هوش وي بر آنان آشكار شد. پس از آن مامون دختر خود را به همسري امام درآورد.
امام جواد (ع) پس از چندي به سفر حج رفت و از آنجا به مدينه بازگشت، و پايان خلافت مامون در آن شهر ساكن بود. پس از مرگ مامون به دستور معتصم عباسي، در سال 220 هـ.ق، به همراه همسرش ام الفضل، به بغداد رفت و بنابر بعضي روايتها به دستور معتصم مسموم شد و به شهادت رسيد.
امام جواد (ع) را همه مسلمانان عالمي بزرگ مي دانستند. ايشان انساني بردبار، نيكو سخن، عابد و بسيار باهوش بود. حديثهاي بسياري از آن امام، در كتابهاي حديث، از جمله عيون اخبار الرضا، تحف العقول، مناقب، بحارالانوار و ........ نقل شده است.


نياز مؤمن به سه چيز
«أَلْمُؤْمِنُ يَحْتاجُ إِلى تَوْفيق مِنَ اللّهِ، وَ واعِظ مِنْ نَفْسِهِ، وَ قَبُول مِمَّنْ يَنْصَحُهُ.»:
مؤمن نياز دارد به توفيقى از جانب خدا، و به پندگويى از سوى خودش، و به پذيرش از كسى كه او را نصيحت كند.

استوار كن، آشكار كن!
«إِظْهارُ الشَّىْءِ قَبْلَ أَنْ يُسْتَحْكَمَ مَفْسَدَةٌ لَهُ.»:
اظهار چيزى قبل از آن كه محكم و پايدار شود سبب تباهى آن است.

قطع نعمت، نتيجه ناسپاسى
«لا يَنْقَطِعُ الْمَزيدُ مِنَ اللّهِ حَتّى يَنْقَطِعَ الشُّكْرُ مِنَ الْعِبادِ.»:
افزونى نعمت از جانب خدا بريده نشود تا آن هنگام كه شكرگزارى از سوى بندگان بريده شود.

تأخير در توبه
«تَأخيرُ التَّوْبَةِ إِغْتِرارٌ وَ طُولُ التَّسْويفِ حَيْرَةٌ، وَ الاِْعْتِذارُ عَلَى اللّهِ هَلَكَةٌ وَ الاِْصْرارُ عَلَى الذَّنْبِ أَمْنٌ لِمَكْرِ اللّهِ «فَلا يَأْمَنُ مَكْرَ اللّهِ إِلاَّ الْقَوْمُ الْخاسِرُونَ».»:
(سوره اعراف، آيه 99) به تأخير انداختن توبه نوعى خودفريبى است، و وعده دروغ دادن نوعى سرگردانى است، و عذرتراشى در برابر خدا نابودى است، و پا فشارى بر گناه آسودگى از مكر خداست. «از مكر خدا آسوده نباشند جز مردمان زيانكار.»

نامه امام جواد به دوستش
«كَتَبَ إِلى بَعْضِ أَوْلِيائِهِ: أَمّا هذِهِ الدُّنْيا فَإِنّا فيها مُغْتَرَفُونَ وَ لكِنْ مَنْ كانَ هَواهُ هَوى صاحِبِهِ وَ دانَ بِدينِهِ فَهُوَ مَعَهُ حَيْثُ كانَ وَ الاْخِرَةُ هِىَ دارُ الْقَرارِ.»:
امام جواد (عليه السلام) به يكى از دوستانش نوشت: امّا در اين دنيا ما زير فرمان ديگرانيم، ولى هر كه خواسته او خواسته امامش و متديّن به دين او باشد، هر جا كه باشد با اوست و دنياى ديگر سراى جاودان است.

مسئوليت گوش دادن
«مَنْ أَصْغى إِلى ناطِق فَقَدْ عَبَدَهُ، فَإِنْ كانَ النّاطِقُ عَنِ اللّهِ فَقَدْ عَبَدَ اللّهَ وَ إِنْ كانَ النّاطِقُ يَنْطِقُ عَنْ لِسانِ إِبْليسَ فَقَدْ عَبَدَ إِبْليسَ.»:
هر كه گوش به گوينده اى دهد به راستى كه او را پرستيده، پس اگر گوينده از جانب خدا باشد در واقع خدا را پرستيده و اگر گوينده از زبان ابليس سخن گويد، به راستى كه ابليس را پرستيده است.

پسنديدن، در حكمِ پذيرفتن
«مَنْ شَهِدَ أَمْرًا فَكَرِهَهُ كانَ كَمَنْ غابَ عَنْهُ، وَ مَنْ غابَ عَنْ أَمْر فَرَضِيَهُ كانَ كَمَنْ شَهِدَهُ.»:
كسى كه در كارى حاضر باشد و آن را ناخوش دارد، مانند كسى است كه غايب بوده، و هر كه در كارى حاضر نباشد، ولى بدان رضايت دهد، مانند كسى است كه خود در آن بوده است.

نوشته امام جواد (عليه السلام)
«إِنَّ أَنْفُسَنا وَ أَمْوالَنا مِنْ مَواهِبِ اللّهِ الْهَنيئَةِ وَ عَواريهِ الْمُسْتَوْدَعَةِ يُمَتِّعُ بِما مَتَّعَ مِنْها فى سُرُور وَ غِبْطَة وَ يَأْخُذُ ما أَخَذَ مِنْها فى أَجْر وَ حِسْبَة فَمَنْ غَلَبَ جَزَعُهُ عَلى صَبْرِهِ حَبِطَ أَجْرُهُ وَ نَعُوذُ بِاللّهِ مِنْ ذلِكَ.»:
حضرت جوادالأئمّه (عليه السلام) به خطّ خود نوشت: جان و دارايى ما از بخششهاى گواراى خداست و عاريه و سپرده اوست، هر آنچه را كه به ما ببخشد، مايه خوشى و شادى است و هر آنچه را بگيرد، اجر و ثوابش باقى است. پس هر كه جزعش بر صبرش غالب شود اجرش ضايع شده و از اين [صفت] به خدا پناه می بريم.

دوستى با دوستان خدا و دشمنى با دشمنان خدا
«أَوْحَى اللّهُ إِلى بَعْضِ الاَْنْبِياءِ: أَمّا زُهْدُكَ فِى الدُّنْيا فَتُعَجِّلُكَ الرّاحَةَ، وَ أَمّا إِنْقِطائُكَ إِلَىَّ فَيُعَزِّزُكَ بى، وَ لكِنْ هَلْ عادَيْتَ لى عَدُوًّا وَ والَيْتَ لى وَلِيًّا.»:
خداوند به يكى از انبيا وحى كرد: امّا زهد تو در دنيا شتاب در آسودگى است و امّا رو كردن تو به من، مايه عزّت توست، ولى آيا با دشمن من دشمنى، و با دوست من دوستى كردى؟

بلوک های سر خیابون
(قسمت چهار)

نویسنده: فرنوش زنگوئی
   farnoosh_z66@yahoo.com

یازدهم

- مامان این آرایشگاه مریم بخواد موی کوتاه رو مش کنه چه قدر می گیره ؟
- نمی دونم . ولی زیاد نباید باشه . چون هر کیو نگاه می کنی موهاش مش کرده .
- بعد از ظهر یه سر بریم می خوام موهامو کوتاه کنم .
- وای مادر دلت میاد .
- به خدا خسته شدم . این قدر سنگینه که خدا می دونه . شما هم باید موهاتو مش کنی .
- من ؟!!!!!!!!
- آره . هم خوشگل می شی . هم جوون . پنج شنبه هفته ی دیگه عقد کنوونه آرزو ه . شاید رفتی اون جا و بختت وا شد مادر .
- بخته من دیگه بسته شده . برو واسه خودت بگرد .
- ما بختمون حالا حالا وا نمی شه . حالا بعد از ظهر میای بریم یا بدزدمت ببرمت آرایشگاه ؟!
- آخه باز زن عموت و عموت .... .
- گور بابای اونا . مگه ما واسه اونا زنده ایم . زن عمو هر غلطی دلش بخواد می کنه . با اون قیافه ی زشتش . یه روز دماغشو عمل می کنه یه روز پوست صورتشو می کشه . یه روز ... . تو نباید به خودت برسی چون عمو خان و خانوم حرف می زنن . اون قدر بزنن تا بترکن . تقصیر ه شماست دیگه بهشون رو دادید . اگه دفعه ی اول که گفت بچه های داداشم فلان .. . می شستینش می ذاشتین کنار دیگه این قدر پررو نمی شد .
- چی شده باز قاطی کردی ؟!!!
- قاطی نکردم . اون موقع که رفتی بهش گفتی بابا رو نصیحت کنه گفت من تو زندگی شما دخالت نمی کنم . حالا چی شده واسه ما شده کاسه ی داغ تر از آش !!!!!!
- بیا سر این ملحفه رو بگیر تا کنیم .
- هی بشور و بساب ...
- نه اون ملحفه سفید رو جدا بذار . می خوام بکشم رو پتوی بابات . دوست نداره ملحفه ی پتوش رنگی باشه .
- بابا این جا میاد که بخواد رو خودش پتو بکشه !!!!!!!
- باز شروع نکن !!


دوازدهم

- امروز تو چایی ام یه مهمون داشتم .
- مهمونه چاییه تو که قبول نیس . فقط ماله مامان . حالا چه شکلیه ؟
- قدش بلنده . چشاش قشنگه . فکر کنم خود " براد پیت " باشه !
- این که مشخصاته غلام سگ دسته !!!
- باز کله سحر شروع کردید . امروز قرار باباتون بیاد .
- آخ جون عیدی .
- من تا 6 کلاس دارم .
- 5 شنبه شما هیچ کلاسی نداری . فقط صبح می خواستی بری خونه ی الهه اینا که اون هم تا ناهار بر می گردی .
- باز بابا خواست عیدی بده نیای بشینی کنار دستشو و هی بگی بچه اس پولکی اش نکن . ها !!!
- کی میاد ؟
- گل که لگد نمی کردم . داشتم حرف می زدم .
- بدو برو لباساتو بپوش . ساعت 7 شد !
- گفت صبح میام . ناهار هم می مونه . می خوام قیمه درس کنم .
- اه بازم قیمه . این بابای بیچاره هر وقت میاد که قیمه ... .
- برو لباساتو بپوش دیگه . سر صبحی هی فک می زنه . مجوز ورود به این جا رو از خانومشون گرفتن .
- مامان نگاش کن . دوس ندارم بپوشم .
- باز شروع نکنید . مدرسه ات دیر شد . تو هم زود تر برو که ناهار خونه باشی .
 

سیزدهم

- چایی بریزم ؟
- آره . پر رنگ نباشه !
- مامان شما بیا بشین من می ریزم . کمرت درد می کنه ! البته فقط کمرت نیس که درد می کنه . همه جاته . معلومه دیگه یه زندگی رو تنها .... .
- بریزم یا می ریزی ؟!
- بیا بشین اومدم .
- بابا پر رنگ نباشه !
- مامان جان شما هم می خواین ؟
- آره . ولی سر خالی بریز مادر .
- بابا زود برو سر اصله مطلب . ساعت 2 با بچه ها پای چت قرار داریم .
- فقط چت نکن . اینترنت که همه اش چت نیس . برو تو سایت های مختلف . برو زبانتو تقویت کن . یه چیز تازه یاد بگیر . تو دنیای روز باش . اینترنت دهکده ی جهانیه . فقط که نباید تو این دهکده حرف زد و خندید . نه آیدا بابا .... ؟!!!!
- نشنیدم چی گفتید . گوشام بعضی از ....
- خب داشتی می گفتی رفتی وزارت بهداشت چی شد ؟
- اون چاییه منو بده . این که مثله قیر می مونه . خوبه صد دفعه گفتم پر رنگ نباشه .
- ببخشید من که قبلا منشی یا آبدارچی نبودم خوب بلد نیستم چایی بریزم .
- بابایی من الان برات عوض می کنم .
- مامان اگه با من کاری ندارین من کلی درس دارم .
- نه بشین من باهات کار دارم . چرا عید نمی خواین با عموتون اینا برین شمال . هم یه هوایی عوض می کنین . هم ... .
- هم شما می تونید با شیرین جون برین .... کجا می خواستین برین ؟
- بابا گفت آفریقای جنوبی .
- آره آفریقای جنوبی . برین . عذاب وجدان هم لازم نیس . ما تو خونه خودمون هم باشیم می تونیم هوا عوض کنیم . هر چی از شما و عمو و فک وفامیل دورتر ... .
- آیدا
- چیه ؟ ما که طفیلی نیستیم که شما پاسمون می دین به عمو . عمو به دایی . دایی به خاله .
- بس کن .
- بس نمی کنم . خسته شدم . هر دفعه میای این جا یه چند غازی می ندازی جلوی مامان و میری حاجی حاجی مکه . به گوشی ات زنگ می زنیم شیرین جون بر می داره . به مطبت زنگ می زنیم شیرین جون بر می داره . می دونیم منشی بوده ولی دیگه که واسه خودش خانومی شده از ته .... .
- خفه می شی یا .... .
- خفه نمی شم . ما هم حق داریم . مامان بلد نیس حقشو بگیره . ولی من بلدم . حقه همه رو می گیرم .
- آیدا یه روز دور همیم. خراب نکن .
- ما هر روز دور همیم . امروز یه غریبه وارد جمعمون شده . حالا کی می خواد بره خدا می دونه .
- مهشید بیا تو اتاق کارت دارم .

مسیر مرگ مرموز (فصل چهارم)
قسمت سوم

the way to dusty death
نوشته: آلیستر مک لین
ترجمه: مریم واثقی پناه

هارلو گفت : مری من ، خیلی دیره ! دیگر نمی توانم رانندگی کنم. جانی هارلو دچار مشکلات زیادی شده و در حال سقوط است. کارش تمام است. از هر کس که می خواهی بپرس. .
-منظور من این نیست و تو هم می دانی. منظور من مشروب هایی است که می خوری.
-من ؟ مشروب ؟ صورت هارلو مثل همیشه بی احساس بود. – کی اینو گفته ؟
-همه می گویند.
-همه دروغ می گویند.
این عبارت علامت پایان بخش این مکالمه بود.
اشکی از صورت مری روی ساعت مچی اش افتاد. اما هارلو حتی اگر آن را هم دید چیزی بروز نداد. مری گاه به گاه آهی می کشید. سپس آرام گفت :
- من تسلیم شدم. یک احمق بودم که حتی سعی کردم. امشب به میهمانی شهردار می آیی، جانی؟ فکر کردم مایلی منو آنجا ببری. خواهش می کنم.
-آنوقت تو را آزار بدهم ؟ نه.
-چرا نمی آیی ؟ هر راننده مسابقه ای می آید.
- من هر راننده مسابقه ای نیستم. من جانی هارلو هستم. من یک آدم طرد شده از جامعه و مورد نفرت هستم. من طبیعت ظریف و حساسی دارم و خوشم نمی آید وقتی هیچکس با من حرف نمی زند.
مری هر دو دستش را روی دستهای هارلو گذاشت.
-من با تو صحبت می کنم، همیشه. تو می دانی.
هارلو بدون اینکه در صدایش خشونت یا تلخی وجود داشته باشد گفت : می دانم. من تو را تا آخر عمرت فلج کردم و تو همیشه با من حرف می زنی. ازمن دور شو مری جوان. من یک سم هستم.
-بعضی از سم ها هستند که من خیلی دوست دارم.
هارلو دستهای او را فشرد و بلند شد : بلند شو ، باید برای میهمانی امشب حاضر شوی. تو را تا هتل می رسانم.

آنها از کافه بیرون آمدند. مری با یک دستش عصایش را گرفته بود در حالیکه با دست دیگرش بازوی هارلو را نگهداشته بود. هارلو که چوبدستی دیگر مری را در دست داشت قدمهای معمولی خود را آهسته کرده بود تا با لنگ زدن مری همگام شود. وقتی که آنها داشتند به آرامی به طرف بالای خیابان می رفتند راری مک آلپین از سایه های درگاه روبروی کافه بیرون آمد. به شدت به خاطر سرما داشت می لرزید اما بنظر می رسید که کاملاٌ به آن بی توجه است با قضاوت از صورت پر رضایت بسیار واضح می شد حدس زد که راری مسائل دیگر و بسیار مهمتر از دمای هوا در ذهنش داشت .
از خیابان گذشت. در فاصله معینی مری و هارلو را دنبال کرد و تا به اولین تقاطع رسید ، به سمت راست پیچید و شروع کرد به دویدن.
زمانی که به هتل برگشت دیگر از سرما نمی لرزید بلکه داشت عرق می ریخت چون تقریباٌ تمام راه را یک نفس دویده بود. سرعتش را کم کرد و از لابی گذشت و از پله ها بالا رفت و وارد اتاقش شد. سر و صورتش را شست و موهایش را شانه کرد و کرواتش را مرتب کرد. چند لحظه جلوی آینه تمرین چهره غمگین اما پرمسئولیت را کرد تا وقتی که چهره دلخواهش را یافت. بعد به طرف اتاق پدرش رفت. در زد و وقتی جواب آهسته ای شنید ، داخل شد.
سوئیت مک آلپین از هر لحاظ راحتترین اتاق هتل بود. مانند یک میلیونر مک آلپین می توانست به خود برسد و خوش بگذراند. هم بعنوان یک مرد و هم بعنوان یک میلیونر دلیلی هم نمی دید که اینکار را نکند. اما مک آلپین در آن لحظه هیچ خوشگذرانی نمی کرد و وقتی روی صندلی راحتی اش نشست به نظر نمی رسید که از لوازم آسایش و اسباب راحتی اطرافش لذت می برد.
در عوض به نظر می رسید که در ناامیدی ژرفی فرورفته .کمر خود را بلند کرد تا پسرش را ببیند که داشت در اتاق را پشت سر خود می بست.
-خوب پسرم چی شده ؟ نمی توانستی تا صبح صبر کنی ؟
-نه پدر نمی شد.
-خوب پس بگو. می بینی که کارم زیاده.
حالت مغموم اما وظیفه شناسانه روی چهره راری باقی ماند.

خوب یک چیزی هست که احساس می کنم باید به شما بگویم.
مکثی کرد و انگار از آنچه که می خواهد بگوید ناراحت است : - در مورد جانی هارلوست پدر.
- هر چیزی که در مورد هارلو باید بگویی با نهایت احتیاط مورد بحث قرار می گیرد.
علی رغم این کلمات نشانی از علاقه به صورت در حال لاغر شدن مک آلپین آمده بود. ادامه داد :
ما همه می دانیم که تو در مورد جانی چی فکر می کنی.
-بله پدر من قبل از اینکه اینجا بیام در این مورد خیلی فکر کردم.
راری دوباره مکثی کرد و بعد ادامه داد : این داستان را شنیدی که درباره مشروب خوردن افراطی جانی هارلو می گویند ؟
-خوب ؟
لحن مک آلپین کاملاٌ بی تفاوت بود. راری با دشواری تمام توانست همان حالت قبلی چهره خود را حفظ نماید. خیلی مشکل تر از آنی بود که تصور می کرد.
-خوب واقعیت دارد. منظورم مشروب خوری امشبش است. امشب او را بیرون دیدم.
-متشکرم راری ، می توانی بری. کمی صبر کرد - تو هم آنجا بودی ؟
-من ؟ پدر ، من بیرون بودم اما می توانستم داخل را ببینم.
-جاسوسی ، جوان ؟
مختصر اما دلگیر گفت ": داشتم از آنجا می گذشتم.
مک آلپین با نومیدی دستش را تکان داد. راری برگشت که برود و بعد دوباره رویش را به طرف پدرش برگرداند . شاید من از جانی هارلو خوشم نیاد اما مری را دوست دارم. او را از هر شخص دیگری در این دنیا بیشتر دوست دارم. مک آلپین سرش را تکان داد.
می دانست که این را راست می گوید.
-من هیچوقت نمی خواهم مری را ناراحت ببینم. به همین دلیل آمدم شما را ببینم. او هم آنجا با جانی هارلو بود.
-چی ؟ صورت مک آلپین بلافاصله از عصبانیت تیره شد.
-قسم می خورم.
-تو مطمئنی ؟
-مطمئنم پدر. البته که مطمئنم. هیچ اشکالی در چشمانم وجود ندارد.
- مطمئناٌ همینطور است.
از عصبانیت چشمان مک آلپین اندکی ، تنها اندکی کاسته شد. گفت : راری این دقیقاٌ همان چیزی است که من نمی خواهم قبول کنم. مواظب حرکاتت باش. من از جاسوسی خوشم نمی یاد.
-این جاسوسی نبود پدر.
خشم و کینه راری می توانست گاهی اوقات خیلی نفرت انگیز باشد.
راری ادامه داد : این یک کار کارآگاهی بود. وقتی که اسم خوب تیم کرونادو در خطر باشد خوب -
مک آلپین دستش را برای قطع سیل کلمات او بالا آورد و آه عمیقی کشید. – بسیار خوب ، بسیار خوب. تو هیولای کوچک بدجنسی هستی. به مری بگو که می خواهم ببینمش. اما علتش را نگو.
5 دقیقه بعد مری جای راری را گرفته بود و در آن واحد هم هراسان بود و هم پر دل و جرات. پرسید : کی اینو به شما گفته ؟
- اهمیتی نداره که چه کسی گفته. راست است یا نه ؟
-پدر من بیست و دو سال دارم. --- مری خیلی آرام بود . – و مجبور نیستم که به سوالت جواب بدهم. می توانم از خودم مراقبت کنم.
-تو می توانی ؟ تو می توانی ؟ اگر قرار باشد تو را از تیم کرونادو بیاندازم بیرون؟ تو هیچ پولی نداری و تا وقتی هم که من نمرده ام نخواهی داشت. الان هیچ مادری هم نداری. حداقل مادری که بتوانی پیشش بروی. تو برای هیچ کاری هم شرایط نداری. چه کسی حاضر است به یک معلول فاقد کفایت و شرایط، کار بدهد ؟
- دوست داشتم این حرفهای خشن را جلوی جانی هارلو می زدی.
حیرت آور است. شاید نباید به این یکی واکنش نشان بدهم. من هم در سن تو که بودم مثل تو مستقل بودم و حتی بیشتر از تو، فکر می کنم. در مورد مسئولیت پدرانه اصلاٌ فکر نمی کردم.
مک آلپین مکثی کرد و بعد با کنجکاوی ادامه داد : تو عاشق این طرف هستی ؟
-اون این طرف نیست. جانی هارلو است.    

ادامه دارد ...

رسول اكرم (ص) و دو حلقه جمعيت

رسول اكرم " ص " وارد مسجد مسجد مدينه (1) شد ، چشمش به دو اجتماع افتاد كه از دو دسته تشكيل شده بود ، و هر دسته‏ای حلقه‏ای تشكيل‏ داده سر گرم كاری بودند : يك دسته مشغول عبادت و ذكر و دسته ديگر به‏ تعليم و تعلم و ياد دادن و ياد گرفتن سرگرم بودند ، هر دو دسته را از نظر گذرانيد و از ديدن آنها مسرور و خرسند شد .
به كسانی كه همراهش بودند رو كرد و فرمود : " اين هر دو دسته كار نيك می‏كنند و بر خير و سعادتمند " . آنگاه جمله‏ای اضافه كرد : " لكن من برای تعليم و داناكردن فرستاده شده‏ام " ، پس خودش به طرف همان دسته كه به كار تعليم و تعلم اشتغال داشتند رفت ، و در حلقه آنها نشست (2) .
پاورقی :
1ـ مسجد مدينه ، در صدر اسلام ، تنها برای اداء فريضه نماز نبود ، بلكه‏ مركز جنب و جوش و فعاليتهای دينی و اجتماعی مسلمانان همان مسجد بود . هر وقت لازم می‏شد اجتماعی صورت بگيرد مردم را به حضور در مسجد دعوت‏ می‏كردند ، و مردم از هر خبر مهمی در آنجا آگاه می‏شدند . و هر تصميم جديدی گرفته می‏شد در آنجا به مردم اعلام می‏شد.
مسلمانان تا در مكه بودند از هرگونه آزادی و فعاليت اجتماعی محروم‏ بودند ، نه می‏توانستند اعمال و فرائض مذهبی خود را آزادانه انجام دهند و نه می‏توانستند تعليمات دينی خود را آزادانه فرا گيرند . اين وضع ادامه‏ داشت تا وقتی كه اسلام در نقطه حساس ديگری از عربستان نفوذ كرد كه نامش‏ " يثرب " بود ، و بعدها به نام " مدينة النبی " يعنی شهر پيغمبر معروف شد . پيغمبر اكرم بنا به پيشنهاد مردم آن شهر و طبق عهد و پيمانی‏ كه آنها با آن حضرت بستند ، به اين شهر هجرت فرمود . ساير مسلمانان نيز تدريجا به اين شهر هجرت كردند .
آزادی فعاليت مسلمانان نيز از اين وقت‏ آغاز شد . اولين كاری كه رسول اكرم بعد از مهاجرت به اين شهر كرد ، اين‏ بود كه زمينی را در نظر گرفت ، و با كمك ياران و اصحاب اين مسجد را در آنجا ساخت .
2ـ منية المريد ، چاپ بمبئی ، صفحه . 10

جمله روزانه

14 مرداد
باید از منظر حال به اتفاق های بی ربط و بی معنی نگاه کرد، همگی مقدمه ای برای رساندن تو به این لحظه اند.
وین دایر

 ولادت «حضرت امام محمد تقي(ع)» نهمين ستاره درخشان آسمان ولايت

[10 رجب 195] - «حضرت امام محمد تقي(ع)» نهمين ستاره درخشان آسمان ولايت و امامت درمدينه قدم به عرصه حيات نهادند. محمّدبن عليّ بن موسي بن جعفرُمكَنّي به ابوجعفرثاني ؛ و مشهوربه ابن الرضا و جوادالائمه بودند. بنابرروايات مشهورو معتبر، امام محمدتقي(ع) در3سالگي درعلم و فضيلت؛ وعقل و درايت به مقام والايي دست يافتند. دوران امامت امام جواد(ع) مقارن بااوج قدرت دستگاه مامون عباسي و معتصم عباسي بود ازاين رو آن حضرت باجديت كامل و تحمل سختيها به تعليم و تربيت عمومي همت ورزيدند. امام جواد(ع) بادقت و موشكافي فراوان به حل مشكلات مردم و بيان مسائل فقهي اسلام ميپرداختند. حضرت امام محمدتقي(ع) نهمين پيشواي شيعيان جهان 10سال امامت كردندودراين مدت به افشاي مفاسد حكومت عباسيان پرداختند؛ وهمچون چراغي روشنگر راه مسلمانان و مومنان بودند.

 تولد «ابوالفتح محمّدبن عبيدالله» مشهوربه «سبطِ ابن تعاويزي»

[10 رجب 519] - «ابوالفتح محمّدبن عبيدالله» مشهوربه« ِسبطِ ابن تعاويزي» شاعربزرگ بغدادي بدنيا آمد. ابن تعاويزي به هنگام وزارت عضدالدين ازخاندان بني مظفر به مقام كاتبي ديوان اقطاع بغداددست يافت. اماس ازاينكه بينايي خودراازدست داد درسال 579هجري قمري ازكارديواني كناره گرفت . وي اشعاري راكه بعدازنابينايي سروده؛ زيادات ناميده است. نويسندگان شيعي به حق اوراپيرومذهب تشيع دانسته اند و قصيده بسيارمفصل او درمدح و رثاي امام حسين (ع) ترديدي دراين موضوع باقي نميگذارد. ابن تعاويزي هم چنين شاعري نوپرداز بود زيرا او سبك شاعران پيشين رارها كرد وباسبكي نسبتا نو معاني تازه و متناسب با زمان راجايگزين آنهاكرد.