- بعد از اکران فیلم در سال 1967 مدل لباس فیلم مد شد و تعداد زیادی از والدین نام نوزادهای دخترشان را "لارا" گذاشتند.
- دیوید لین (کارگردان فیلم) ، ساخت دکتر ژیواگو را پذیرفت ، چون بعد از کارگردانی یک محصول بسیار موفق مثل لورنس عربستان ، میترسید به عنوان سازنده فیلمهای مردانه اکشن شناخته شود. پس سراغ یک پروژه احساسی اساسی رفت.
- منتقدها فیلم را سلاخی کردند ، با این که دکتر ژیواگو حسابی فروخت و مردم فیلم را خیلی دوست داشتند ، باز جای زخمهای استاد خوب نشد ، ادعا کرد که بعد از این دیگر فیلم نخواهد ساخت ، هر چند چهار سال بعد دوباره سراغ فیلمسازی رفت و دختر رایان را جلوی دوربین برد. باز منتقدها واکنش خوبی نشان ندادند. پس استاد چهارده سال دیگر فیلم نساخت تا گذری به هند ، آخرین فیلمش.
- تا سال 1994 ، فیلم را در روسیه نشان ندادند.
- فیلم را در اسپانیای رژیم فرانکو فیلمبرداری کردند ، در صحنه مربوط به به راهپیمایی جماعتی که سرود مارکسیستی میخواندند ، پلیس خودش را سر صحنه رساند ، ظاهرا فکر میکرد این یک انقلاب واقعی است. این صحنه را ساعت سه صبح فیلمبرداری میکردند. مردمی که در همسایگی آنجا با صدای سرود از خواب بیدار میشدند ، به سرشان زده بود که رژیم فرانکو سرنگون شده است. اما این فقط یک فیلم بود. از این خبرها نبود.
- راد استایگر( در نقش مایاکوفسکی) ، تقریبا تنها بازیگر آمریکایی بود که در میان گروهی از هنرپیشههای درجه یک انگلیسی فیلم گیر افتاده بود. سالها بعد گفت سر صحنه فیلم ، همه کاری باید میکرده این بوده که از خودش خجالت نکشد.
- بازیگری که نقش کودکی دکتر ژیواگو را در صحنه شاهکار مرگ مادر بازی کرد ، پسر عمر شریف ، طارق شریف بود.
- در صحنهای از فیلم ، جولی کریستی ( هنرپیشه نقش لارا) ، میخواهد به راد استایگر سیلی بزند که استایگر جوابش را میدهد. واکنش استایگر در فیلمنامه نبود. موقع فیلمبرداری هم دربارهاش صحبت نشده بود. استایگر آن را در سر صحنه انجام داد . واکنش کریستی به حرکت غیرمنتظره استایگر که در سر صحنه دیده میشود ، کاملا واقعی و اصیل است.
- دیوید لین اول میخواست نقش کاماروفسکی را به مارلون براندو بدهد.
- برای شبیه شدن عمر شریف به کاراکتر دکتر ژیواگو مجبور شدند نیم اینچ از خط رویش موهایش را بکنند ، این کار را باید مرتب تکرار میکردند. پوست صورت و شقیقهها را هم باید به بالا میکشیدند.
- دیوید لین در طول فیلمبرداری هنرپیشههای اصلی فیلمش مثل عمر شریف و جرالدین چاپلین ( ایفاگر نقش تونیا) را از هم جدا نگه می داشت و در هتلهای متفاوت اقامت میداد. پاسخش هم به این کار این بود: "شما آدمهایی هستید با شخصیتهای قوی. نمیخواستم در اثر چنین ارتباطی ، شخصیت شما روی تصوری که ار کاراکتر مورد نظر دارم ، تأثیر بگذارد."
- لین یک کمالگرا بود ، هنرپیشهها در حین ایفای نقش ، حتی باید لباس زیر مربوط به دوره روایت رمان دکتر ژیواگو را میپوشیدند.
- هنگامی که در سال 1958 بوریس پاسترناک نویسنده روسی و خالق دکتر ژیواگو برنده جایزه نوبل شد ، مقامات شوروی به وی اخطار کردند در صورت رفتن به استکهلم برای دریافت جایزه دیگر نمیتواند به روسیه برگردد ، پاسترناک هم مجبور شد ، از کشور خارج نشود.
- شوهر آن زمان سوفیا لورن میخواست ، همسرش را در نقش لارا بازی بدهد ،ولی دست آخر موفق نشد.
- رمان دکتر ژیواگو مدتها در شوروی اجازه چاپ نمییافت ، بعد از گدشت سی سال نخستین بار در سال 1988 ، اجازه چاپ پیدا کرد.
اینها تنها چند چیز جالب از انبوه مطالب و مصاحبهها و مقاله های جالبی بودند که در آخرین شماره "مجله دنیای تصویر" درباره این فیلم ، به چاپ رسیده بود. حیف بود بعضی از انها را نخوانید.
دکتر عليرضا مجيدي