گريه بى حاصل

دور از تو هر شب تا سحر گريان چو شمع محفلم
تا خود چه باشد حاصلى از گريه بى حاصلم
چون سايه دور از روى تو افتاده ام در كوى تو
چشم اميدم سوى تو، و اى از اميد باطلم
از بسكه با جان و دلم ، اى جان و دل آميختى
چون نكهت از آغوش گل ، بوى تو خيزد از گلم
لبريز اشكم جام كو؟ آن آب آتش فام كو؟
وان مايه آرام كو تا چاره سازد مشكلم
در كار عشقم يار دل ، آگاهم از اسرار دل
غافل نيم از كار دل ، وز كار دنيا غافلم
در عشق و مستى داده ام ، بود و نبود خويشتن
اى ساقى مستان بگو، ديوانه ام يا عاقلم
چون اشك مى لرزد دلم ، از موج گيسوئى ، رهى
يا آنكه در طوفان غم ، دريا دلم ، دريا دلم
 

زندگي در پيش رو

نويسنده : رومن گاري
ترجمه ليلي گلستان
«رومن گاري» سال هاي شصت در فرانسه نويسنده معروفي بود و انتشارات معروف «گاليمار» هم او را خوب مي شناخت. تا سال ۱۹۷۳ نزديک به نوزده رمان نوشته بود و حالا هوس کرده بود که از نو شروع کند. آن هم با اسم مستعار «اميل آژار». «گاري» در کل چهار رمان با نام «آژار» منتشر کرد. وقتي اولين رمانش به نام «آغوش مهربان» را با نام جديد خود نوشت، کتاب را به انتشارات «گاليمار» برد، اما انتشارات قبول نکرد کتاب را چاپ کند. «رومن گاري» با «سيمون گاليمار» تماس گرفت و وقتي معلوم شد که خود او رمان را نوشته، کتاب سريعاً با نام مستعار «اميل آژار» به چاپ رسيد و اتفاقاً نامزد بهترين جايزه «روندو» شد که «روبرت گاليمار» از ترس لو رفتن نام واقعي نويسنده انصراف انتشارات را از شرکت دادن کتاب در جايزه اعلام کرد.
آدم سرزنده يي بود و شايد اگر آن طور به سبک همينگوي خودکشي نمي کرد، به سختي مي شد دليلي بر نااميدي و افسردگي اش پيدا کرد، برعکس اتفاقاً آدم شوخ طبعي بود. نقل قول معروفي هست از «رومن گاري» که مي گويد؛ «شوخ طبعي تاکيدي بر جاه و مقام انساني است، چون يکي از ويژگي هايي است که انسان را از ديگر مخلوقات جدا مي کند.» زندگي «رومن گاري» سراسر پيکار با خودش بود. پيکار با جنبه هاي مختلف و گاه متضاد وجودش که او را مجبور مي کرد همچون «لني» قهرمان رمان «خداحافظ گاري کوپر» دودلي در چهره اش موج بزند و هميشه پي تغيير و تحول و نوآوري باشد و همچون «لني» بارها افکارش را در ذهن خود سبک و سنگين کند و با اين همه در شک باقي بماند. نمونه اش آن جايي از رمان است که «لني» محبوب خود «جس» را ترک مي کند و به کوهستان برمي گردد و با اين همه هنوز نمي داند تا چه اندازه به دختر علاقه مند است و تنها وقتي با فردي روبه رو مي شود که حکم آينه نفس اش را بازي مي کند، به عشق و علاقه وصف ناپذيرش به دختر آگاهي پيدا مي کند و نصفه شب، در کولاک و سرماي کوهستان و با وجود خطر از دست دادن جان اش به سوي محبوب خود بازمي گردد. «رومن گاري» خود اين چنين بود.
«رومن گاري» اسم واقعي اش نبود. او اصلاً اسم واقعي نداشت. چون هيچ وقت پدرش را نديد و از همان اول نام خانوادگي همسر دوم مادرش روي «رومن» گذاشته شد و او را «رومن کاسو» ناميدند. شايد به همين خاطر است که چندي بعد خودش «رومن گاري» را ترجيح داد تا هم زياد به ياد گذشته ها نيفتد و هم کمي تغيير کرده باشد. «گاري» را از واژه يي روسي به معناي «آتش گرفتن» گرفت و آن را در صيغه امر برد و کمي امريکايي اش کرد و البته اين کار را بي تاثير از نام ستاره سينماي امريکا «گاري کوپر» انجام نداد. آخر «رومن گاري» شيفته تغيير بود.«رومن گاري» سال ۱۹۴۵ اولين رمانش را به نام «تربيت اروپايي» منتشر کرد که «جايزه منتقدين» فرانسه را برايش به ارمغان آورد و در طول زندگي نزديک به سي رمان به زبان هاي فرانسه و انگليسي نوشته که البته کتاب هاي فرانسه اش موفق تر بوده اند. با آن که بيشتر آنها را تحت نام «رومن گاري» منتشر کرده، اما تعدادي از آنها را هم تحت نام هاي مستعار ديگر به چاپ رسانده است. «گاري» به جز نامي که زمان به دنيا آمدن به او دادند، چهار نام مستعار اختيار کرد. «اميل آژار» بعد از «رومن گاري» معروف ترين نام او است؛ چرا که يک بار با اين نام کتابي نوشت به نام «زندگي در پيش رو» که براي دومين بار او را برنده جايزه «گنکور» فرانسه کرد. «رومن گاري» تنها نويسنده فرانسوي است که در طول زندگي دوبار موفق به دريافت جايزه «گنکور» شده است. او اولين بار در سال ۱۹۵۶ به خاطر انتشار رمان «ريشه هاي آسمان» گنکور برده بود. «خداحافظ گاري کوپر» و «زندگي در پيش رو» از تاثيرگذارترين رمان هاي او است که به فارسي هم ترجمه شده.
«زندگي در پيش رو» داستان عشق پسر عرب کوچکي است به يک زن پير. «مومو» قهرمان داستان که نام واقعي اش «محمد» است، چهارده سال سن دارد. سال ها پيش مادر «مومو» او را ول مي کند و از آن به بعد است که به همراه «رزا خانم» در طبقه ششم ساختماني زندگي مي کند که آسانسور هم ندارد و پانسيون بچه هاي بي سرپرست است. «مومو» پسري است کنجکاو و باهوش و بازيگوش که مرتب از اين در و آن در سوال مي کند و علاقه خاصي به «رزا خانم» دارد و دلش مي خواهد به او کمک کند و او را نجات دهد تا زنده بماند. «مومو» از تنهايي مي ترسد و مهمترين دغدغه اش داشتن خانواده و بزرگترين آرزويش اين است که برود مکه. «رزا خانم» هم زني زشت، بي مو و فربه است و حالا تنها کسي است که مي تواند براي «مومو» مادري کند. ساعت هاي زيادي را با او سپري کند و همدم و مونس اش باشد. «رزا خانم» اما کم کم بيمار مي شود و «مومو» هم علاقه بيشتري به او پيدا مي کند. «مومو» از ترس بيمارستان «رزا خانم» را در زيرزمين مي برد و به خيال خود از او مراقبت مي کند.
«زندگي در پيش رو» از زبان «مومو» روايت مي شود و علاوه بر «رزا خانم»، «آقاي هاميل»، «لولا خانم»، «دکتر کتز» و «خانم نادين» هم از شخصيت هاي مهم آن هستند. «آقاي هاميل» پيرمردي است که مسلمان است و «مومو» سوالات مذهبي اش را از او مي پرسد. او پس از مدتي کور مي شود و براي «مومو» نقش پدري را بازي مي کند که او هيچ گاه نداشته. «لولا خانم» هم با اينکه شغل خوبي ندارد اما هر از چندگاهي براي کمک به «مومو» و «رزا خانم» به آنها سر مي زند. «مومو» حسابي شيفته او است. «دکتر کتز» هم در خدمت «رزا خانم» و بچه هايي است که نگهداري مي کند. از «مومو» خوشش مي آيد و تا وقتي که «رزا خانم» بيمار نشده، گاهي به آنها سر مي زند. «خانم نادين» هم «مومو» را به طور خيلي اتفاقي در خيابان ديده و بعد از مرگ «رزا خانم» قرار است که از «مومو» مراقبت کند. او دوبلور صداي هنرپيشه هاي سينما است.
آن چه «رومن گاري» را چه در نقاب «اميل آژار» و چه در نقاب هاي ديگرش از نويسندگان ديگر متمايز مي کند، نوع نگاه راوي، قهرمان داستان و شخصيت هاي داستان هايش است. نگاه راوي داستان هاي او هميشه متفاوت است و البته واقعي هم به نظر مي رسد. در «خداحافظ گاري کوپر» نگاهي درويش گونه، ضد و نقيض و صادق دارد و راوي «زندگي در پيش رو» هم، که از زبان پسري بي سرپرست روايت مي شود، ديدي متفاوت دارد. ذهنيت و نگاه «مومو» به «رزا خانم» که خيلي زشت و بدقواره است و علاقه حقيقي اش به او داستان را از ويژگي خاصي برخوردار مي کند. «مومو» ابتدا از سگي مراقبت مي کند و چون نه مادر و پدري دارد و نه کسي را که دوستش داشته باشد، علاقه وصف ناپذيري به سگ خود پيدا مي کند. در جاي ديگري هم به «رزا خانم» علاقه مند مي شود، اما اين بار عشقي حقيقي را تجربه مي کند و پس از مرگ «رزا خانم» با خلاء بزرگي روبه رو مي شود.
«زندگي در پيش رو» براي «مومو» داستان زندگي است که پيش روي خود دارد و بايد ساليان سال آن را سپري کند و براي «رزا خانم» داستان زندگي است که از او روي برگردانده. اين کتاب داستان شروع زندگي براي «مومو» و پاياني براي «رزا خانم» و «آقاي هاميل» است.
 

خانمها در سن...

... هيجده تا بيست و يك سالگى، مانند آفريقا يا استراليا هستند: نيمه كشف شده، وحشى، با زيبايىهاى افسون كننده‌ى طبيعى.

... 21 تا سى سالگى، مثل امريكا يا ژاپن هستند: كاملا كشف شده، بسيار توسعه يافته، آماده براى معامله، مخصوصا معامله با پول نقد يا اتومبيل!

... 30 تا سى و پنج سالگى، مانند هند يا اسپانيا هستند: بسيار داغ، آسوده خاطر و آرام، و آگاه به زيبايىهاى خود.

... 35 تا چهل سالگى، مانند فرانسه يا آرژانتين هستند: بدين معنا كه اگر چه ممكن است در جريان جنگ نيمه ويران شده باشند، اما هنوز جاهاى بسيارى براى تماشا دارند!

... 40 تا پنجاه سالگى، مثل يوگسلاوى يا عراق هستند: جنگ را باخته‌اند. هنوز گرفتار اشتباهات پيشين‌اند و به بازسازى كامل نياز دارند.

... 50 تا شصت سالگى، مانند روسيه يا كانادا هستند: بسيار پهناور، آرام و مرزهاي بدون مرزبان، اما سرماى زياد، خلايق را از آنان مىرماند.

... 60 تا هفتاد سالگى، مانند انگلستان يا مغولستان‌اند: با يك گذشته‌ى درخشان و بدون آينده!

بعد از هفتاد سالگى، شبيه آلبانى يا افغانستان‌اند: همگان ميدانند كه در كجايند، اما هيچكس به سراغ‌شان نمىرود!
 

 غار علي باباي واقعي در ايران بود!

نويسنده : ليلا اکرامي نقش

در اينترنت مشغول پرسه زدن و جست وجو در مورد کتاب هايي با موضوع ايران بودم که عنوان هاي جالب و عجيب کتاب هايش جذبم کردند. کتاب هايي که هر کدامشان کانديد جوايز کتاب هاي گردشگري بوده اند، بارها تجديد چاپ شده و به چندين زبان ترجمه شده اند اما هيچ نشاني از ترجمه آنها به زبان فارسي وجود ندارد." آنا بريونگوس" متولد بارسلون، نويسنده اين کتاب هاست. زندگي جالب و پرهيجاني را از سرگذرانده و تقريبا 10 سال از سال هاي جواني اش را در ايران و افغانستان زندگي کرده است و حاصل اين سال ها دو کتاب موفق در مورد ايران، کتاب "زمستان در قندهار" در مورد افغانستان و آخرين کتابش " اين است کلکته" در مورد فرهنگ مردم هندوستان است. در دو کتابي که درباره ايران نوشته شده است، به نکات بسيار ظريف و جالبي در مورد فرهنگ و زندگي مردم ايران قبل و بعد از انقلاب پرداخته است و اين "کشور سراسر شگفتي" را از تمام زوايا مورد بررسي قرار داده است. در ضمن بايد اضافه کنيم که من يک تشکر ويژه به خاطر همکاري صميمانه اش براي انجام اين مصاحبه و صبر و حوصله فراوانش در جواب دادن به ايميل هايم، به او مديونم!

خانم بريونگوس شما به خاطر نوشتن کتاب هايي معروف هستيد که تماما مربوط به دنياي شرق است. علت يا علاقه خاصي باعث اين انتخاب شده است؟
بله. اما نمي شود اسمش را فقط علاقه گذاشت. چون اگر صرفا علاقه باشد، آن کشور يا فرهنگ مورد نظر ابتدا بررسي مي شود و جهانگرد با کوله باري از دانسته هاي از قبل داشته، بعد از سفر کردن از ديده ها و تجربياتش با کمک دانشي که از قبل داشته مي نويسد. اما زندگي من با اين سه کشور يعني ايران، افغانستان و حتي هند پيوند خورده است. آن هم در حساس ترين سال هاي عمرم. تقريبا 40 سال قبل و در زمان حکومت ديکتاتوري فرانکو وقتي که در دانشگاه بارسلون دانشجو بودم، فعاليت سياسي مي کردم. دوران بسيار بدي بود. بسياري از مردم اسپانيا سعي مي کنند خاطره هاي آن زمان را از ذهنشان پاک کنند، اما زندگي گذشته و اتفاقاتش را نمي شود انکار کرد، حتي اگر ناخوشايند باشند. چون مطمئنا اثراتش در زندگي امروز ما وجود دارد. اتفاق هاي بدي که در اين دوره برايم پيش آمد، از جمله مشکلاتي که با پليس داشتم و همچنين متفاوت بودن ديدگاه هاي سياسي ام با پدرم که يک وکيل طرفدار فرانکو بود، باعث شد تا تصميم به ترک خانه و کشورم بگيرم و راهي شرق بشوم، همان کاري که خيلي از جوان هاي غربي آن دوره مي کردند.
تقريبا نزديک به 10 سال در ايران و افغانستان زندگي کرده ايد. در اين مدت به چه کارهايي مشغول بوديد؟
بعد از مهاجرتم به افغانستان، مدتي در قندهار زندگي کردم و بعد به کابل رفتم و در دفتر اير فرانس مشغول به کار شدم. به دور از درس هاي دانشگاه، فعاليت هاي سياسي و مشکلات خانوادگي، در تنهايي عجيب آنجا توانستم خود واقعي ام را پيدا کنم. شرح تمام اين اتفاق ها و سال هاي سختي را که گذراندم بعدها در کتاب «زمستان در قندهار» نوشتم. وقتي به اسپانيا برگشتم، تحصيلاتم را به اتمام رساندم و در دبيرستان شروع به تدريس فيزيک و رياضي کردم. اما در طول تابستان به عنوان يک راهنماي تور افغانستان براي شرکت فرانسوي کار مي کردم. در سال 1973 از سفارت ايران در مادريد تقاضاي بورس تحصيلي کردم و آنها هم براي دانشگاه تهران مرا پذيرفتند. در تهران در خيابان 21 آذر(16 آذر فعلي) زندگي مي کردم. هر چند وقت يک بار پدر و مادرم به ديدنم مي آمدند. در طول اين سال ها براي شرکت هاي مختلف اسپانيايي در ايران کار مي کردم. يکي از آنها براي حمل و نقل بعضي قطعات با ايران قرارداد ساخت تريلر داشت که انقلاب اتفاق افتاد و اين قرارداد هيچ وقت به پايان نرسيد. من هم به اسپانيا برگشتم و سال هاي زيادي به ايران سفر نکردم تا سال 1994، همان زماني که کار نوشتن را شروع کردم.
خوب بهتر است درباره کتاب هايتان صحبت کنيم. عنوان هاي هر دو کتابي که در مورد ايران نوشته ايد، در نوع خود جالب هستند. از کتاب اولتان شروع مي کنيم !Black on Black . به نظر خيلي نااميد کننده مي رسد!
هنگامي که عنوان سياه در سياه را براي کتاب اولم انتخاب کردم، اصلا فکر نمي کردم که اين عنوان منفي به نظر برسد. اما بعد از چاپ کتاب افراد زيادي دليل اين نام گذاري را از من پرسيدند. به خاطر همين در چاپ بعدي در پيش گفتار درباره اين مسئله به طور کامل توضيح دادم. به نظر من نفت سياه است، خاويار سياه است، سياه رنگي است که اکثر مردان و زنان ايراني در پوشش هايشان از آن استفاده مي کنند. اما تمام اينها توسط کساني که چيز زيادي از ايران نمي دانند، با تصاوير سياه رسانه ها پوشانده شده است. هدف من نشان دادن اين واقعيت به مردم دنيا بود که رنگ هاي زيادي در ايران هست که آنها نمي بيننديا نمي خواهند ببيند .
و عنوان کتاب بعدي، غار علي بابا؟
بيشتر اتفاقات اين کتاب در يک مغازه فرش فروشي در اصفهان مي افتد. "غار علي بابا" نام معروف ترين غاري است که همه مردم در کشور من از زمان بچگي مي شناسند و طبق افسانه ها گنجينه و جواهرات زيادي را در خود پنهان دارد. اين مغازه براي من به منزله غاري بود که مرا به جهاني ديگر و پر از گنجينه هاي ناشناخته رهنمون شد.
در کتاب هاي شما هم ايران قبل از انقلاب و هم بعد از آن به تصوير کشيده شده است. اين تغييرات محسوس را چطور لمس کرديد؟
براي من در همه حال مهم ترين چيز مردم هستند. وقتي دوباره در سال 1994 به ايران برگشتم، خانواده هايي را ديدم که از زمان هاي گذشته در ايران مي شناختم. انقلاب اتفاق افتاده بود و در پي آن هشت سال جنگ با عراق سپري شده بود، ولي اکثر آنها، دوباره با من بودند و اين شادي دوباره با آنها بودن، با کساني که دوستشان داشتم، برايم فوق العاده بود. داخل خانواده ها همه چيز هما ن طور گرم و صميمي بود و اين براي من مهم ترين چيز بود. چيزي که کوچک ترين تغييري نکرده بود.
همان طوري که خودتان هم اشاره کرديد، معمولا در رسانه ها تبليغات منفي زيادي در مورد ايران صورت مي گيرد. اين تبليغات بر اولين سفرتان به ايران بعد از انقلاب تاثيري نداشت؟
نه، به هيچ وجه. من کاملا مي دانستم که ايران چه جورکشوري است. من در اين کشور و با مردمانش زندگي کرده بودم. بگذاريد مثالي بزنم. من زن هاي ايراني را مي شناختم. من ديده بودم که خيلي از آنها در زمان شاه هم چادر سرشان مي کردند و هيچ کدام از آنها هم به بدي و زشتي اي که در" بدون دخترم هرگز" نشان داده شده بود نبودند. ايران داراي تمدن بي نظيري است و کمتر کسي است که بتواند آن را انکار کند. اما بعضي ها سعي دارند اين طور به دنيا القا کنند که اين تمدن تا قبل از انقلاب وجود داشته و مثلا در عرض 20 سال همين مردم به انسان هايي بدوي و خشن تبديل شده اند. اين واقعا احمقانه است. نظام هاي سياسي در تمام دنيا مي توانند تغيير کنند و هر نظامي هم طبعا طرفداران و مخالفاني دارد، اما اين که به دلايل سياسي مردم يک کشور را در معرض تهمت و افترا قرار بدهند و تمام داشته هايشان را زير سوال ببرند، نهايت بي عدالتي است.
شما در مورد ساختار سياسي ايران، تغييرات به وجود آمده و همچنين شخصيت هاي برجسته سياسي ايران هم صحبت کرده ايد. اما در بين اين چهره ها، نوشته هايتان در مورد امام خميني و آقاي خاتمي ، حال وهواي ديگري دارد. اين انتخاب ها علت خاصي داشته؟
در مورد آيت الله خميني که نياز به هيچ توضيح اضافي اي نيست و تنها اسمشان گفتني هاي زيادي در خود دارد. ايشان بدون شک يکي از بزرگ ترين شخصيت هاي عصر حاضر هستند. اما در مورد خاتمي، هنگامي که مشغول نوشتن" غار علي بابا" بودم، ايشان شخصيت مردمي و محبوب آن زمان ايران بودند و من هميشه فکر مي کردم که ايران به کمک آقاي خاتمي و با پشتوانه مردمي اي که دارد، مي تواند يک تحول بزرگ را در تمام عرصه ها تجربه کند. اما هنگامي که نوشتن کتاب تمام شد، حادثه11 سپتامبر اتفاق افتاد و باعث شد که خيلي چيزها در دنيا عوض بشود. نه تنها براي ايران، بلکه براي بسياري از کشورها. من همچنين در مورد دکتر شريعتي هم نوشته ام که در زمان دانشجويي ام در تهران با تفکرات ايشان آشنا شدم و از شخصيت هاي محبوب من بودند و نفوذ و تاثير فوق العاده زيادي در دانشجوها و جوانان داشتند.
درکتاب هايتان در چند مورد از کلمهcontrabictory در مورد ايران استفاده کرده ايد. يعني کشور تضادها. منظورتان از اين تضاد ها چيست؟
ايراني ها مردماني هستند که نسبت به تاريخ گذشته شان تعصب بسياري دارند و به آن افتخار مي کنند، اما در عمل با اعراب مشکل دارند و به هيچ وجه خودشان را از نظر زبان و فرهنگ به آنها نزديک نمي بينند. و مثلا اگر از يک ايراني بپرسيد که شما عربيد؟ به شدت عصباني مي شود. اما ايراني ها مذهبي را که توسط اعراب به دنيا معرفي شد بدون جنگ و خونريزي پذيرفتند و در جامعه کنوني هم فرزندان پيامبر اسلام در بالاترين درجات اجتماعي و سياسي ايران قرار دارند. اين مسئله به نظر من يکي از همين تضادهاست.
نمي توان اين مسئله را تعميم داد. چون در حال حاضر از نظر ديپلماسي ايران به کشورهاي عربي و حتي عراق که در گذشته نه چندان دور هشت سال با ايران جنگيده، بسيار نزديک است. بسياري از مردم جنوب ايران به اين زبان صحبت مي کنند. اما اين مسئله که در دنيا ايران را به عنوان يک کشور عربي مي شناسند، مسلما براي هيچ ايراني اي خوشايند نيست، چون خلاف واقعيت است. حتي اعراب جنوب ايران نيز خود را ايراني مي دانند.
اما تاريخ و فرهنگ ها هميشه پر از اين تضادهاست و فکر مي کنم که بهتر است مفسران اجتماعي و تاريخي آنها را تفسير کنند. من به عنوان يک خارجي فقط ديدگاهم را گفته ام. شايد اگر شما هم چند سالي در اسپانيا زندگي کرده بوديد، از احساسات نه چندان دوستانه اسپانيايي ها نسبت به مردم باسک مي پرسيديد و من انکار مي کردم!
يکي از نکاتي که شما به آن اشاره کرديد و بسيار برايم جالب بود، توجه شما به مسئله اعتياد و به خصوص ترياک در ايران است. اتفاق خاصي باعث شد که به اين موضوع توجه ويژه اي داشته باشيد؟
بسياري از کشورهاي دنيا با مشکلات مواد مخدر مواجه هستند و مبالغ هنگفتي را براي جلوگيري از آن هزينه مي کنند. اين يک مشکل اجتماعي است که از مشکلات ديگر بسياري نشات مي گيرد. ايران هم با همين مشکل مواجه است، اما چيزي که من در کتابم آن را شرح داده ام، موردي است که براي خود من در زمان اقامتم در تهران و قبل از انقلاب اتفاق افتاد. وقتي که در تهران دانشجو بودم، کنگره جهاني جرم شناسي در تهران برگزار مي شد و يک شب من براي ترجمه اسپانيايي بايد به آنجا مي رفتم. اصلا نمي توانستم چيزهايي را که مي ديدم باور کنم. رئيس پليس کلمبيا و ديگر کساني که در نشست شرکت کرده بودند، ترياک مي کشيدند. اين مجمع خصوصي و ويژه در خانه مادربزرگ يک استاد دانشگاه بود و ترياک ها در بسته هايي بود که روي تمام آنها نشان دولتي شاهنشاهي وجود داشت. براي من اين يک اتفاق غير قابل باور و فوق العاده تکان دهنده بود.
بازار و فرش جزو چيزهايي هستند که شما در هر دو کتاب خودتان بسيار به آنها پرداخته ايد. ظاهرا جذابيت فوق العاده اي برايتان دارند.
وقتي براي اولين بار به يک جاي جديد مي روم، اولين کاري که انجام مي دهم، رفتن به مکان هايي است که مردم مايحتاج زندگي خود را از آنجا تهيه مي کنند. شايد بسياري معتقد باشند که دليل اين مسئله به زن بودنم بر مي گردد و اين که اصولا تمام خانم هاي کره زمين عاشق خريد کردن هستند! اما من فکر مي کنم که خيلي چيزها را مي توانيم از خريد کردن مردم ياد بگيريم و بفهميم. اين که مردم يک مکان خاص بيشتر چه چيزهايي را مي خورند؟ در چه مکان هايي اجناس دست دوم مي فروشند؟ بيشترين قدرت خريد مردم در چه بازه اي قرار دارد؟ مثلا خريد گوشت در تمام دنيا فوق العاده راحت است و شما به راحتي از نزديک ترين فروشگاه مي توانيد آن را تهيه کنيد. اما در هندوستان فقط در مکان هاي ويژه اي که تعدادشان زياد هم نيست و مختص مسلمانان است مي توانيد آن را تهيه کنيد. چون در اعتقادات بسياري ازمردم هندخوردن گوشت معمول نيست . در ايران بازار يک مکان فوق العاده است که شما مي توانيد تمام اين مسائل را از نزديک لمس کنيد و همين طور از فضاي ويژه و فوق العاده بازارهاي ايراني نهايت لذت را ببريد. تا آنجايي که من اطلاع دارم، بازار حتي در سياست هم نقش دارد و تعطيلي بازار در جريان انقلاب در ايران کمک شاياني کرده است.
و در مورد فرش؟
فرش مهم ترين صنايع دستي ايران است و چيزي که روح اساطيري در آن جاري است. به نظر من آن قدر زيبايي و ارزش داشت که من يک حجره فرش فروشي را به عنوان فضاي کتاب دومم انتخاب کردم.
کتاب غار علي بابا در هلند پرفروش ترين کتاب سال شد. عجيب نيست که کتابي در مورد ايران با يک نويسنده اسپانيايي و با ترجمه آلماني پرفروش ترين کتاب بشود؟
اين اتفاق نه تنها براي شما بلکه براي خود من هم عجيب بود. اما اين مسئله هميشه وجود دارد. تا قبل از پخش يک کتاب، شما هيچ وقت نمي توانيد بفهميد که براي اين کتاب چه اتفاقي مي افتد. اولين چاپ غار علي بابا در هلند با جلد سخت و عنوان و عکس روي جلد مشابه با چاپ اسپانيايي(يک دختر ايراني با لباس و ظاهر قجري در حالي که يک ضبط صوت در دستش دارد) خيلي فروش نکرد. در چاپ بعدي تصميم گرفته شد که عکس روي جلد تغيير کند. يک اتاق شرقي زيبا با تنوع رنگ زياد و همچنين با عنوان " زندگي من در ايران از بازار اصفهان" و با چاپ جلد معمولي، پرفروش ترين کتاب سال شد. اين کتاب همچنين به زبان هاي پرتغالي، ايتاليايي و لهستاني ترجمه شده و همچنين در حال ترجمه به زبان "کاتالان " هم هست.( اين زبان در قسمت هاي زيادي از اسپانيا مثل والنسيا، در جنوب غربي فرانسه، آندورا و همچنين در قسمت کوچکي از ايتاليا رواج دارد. تقريبا 10 ميليون نفر به اين زبان تکلم مي کنند.)
کتاب هاي شما در مورد ايران کتاب هاي موفقي بوده اند. چندين بار تجديد چاپ شده اند و به زبان هاي مختلف ترجمه شده اند. حتي کتاب سياه در سياه کانديد جايزه معتبر travel cook Thomas در گردشگري شد. اما اين کتاب ها هنوز به زبان فارسي، به زبان مردمي که کتاب ها در مورد زندگي آنها نوشته شده، ترجمه نشده است.علتش چيست؟
اين باعث افتخار من است که کتاب هايم در ايران چاپ شوند، اما احتياج به ناشري دارم که اين کار را تقبل کند و آن را انجام بدهد. البته ترجمه فارسي سياه در سياه از ترجمه انگليسي کتاب تقريبا تمام شده است. يک جوان ايراني که ترجمه انگليسي کتاب را خوانده بود و چندين بار از طريق ايميل با هم تماس داشتيم، اين کار را انجام داده است. اميدوارم که اين کتاب مورد پسند ايراني ها هم قرار بگيرد.
شما مدت زيادي با مردم ايران و افغانستان و مدت کوتاه تري هم با مردم هند بوده ايد و از نزديک زندگي آنها را لمس کرده ايد. زندگي مردم شرق با زندگي غربي ها چه تفاوت عمده اي دارد؟
اين سوال بسيار سختي است. من نمي توانم در چند جمله آن را توضيح بدهم. مي شود يک کتاب قطور در مورد اين تفاوت ها نوشت. تفاوت ها بسيار است، چون فرهنگ ها متفاوت هستند. يعني حتي ديدگاه ها به مسائل مشترک هم تفاوت زيادي با هم دارند. به عنوان مثال شرقي ها خانواده هاي غربي را بسيار متزلزل تر از خانواده هاي خود مي دانند. شايد دليلش اين باشد که تعريف زندگي خانوادگي در اين دو فرهنگ کاملا با هم متفاوت است. در جوامع شرقي پدر و مادر تا زماني که در قيد حيات هستند، در تصميم گيري هاي فرزندانشان دخالت مي کنند و اين شايد يک سنت پسنديده تلقي شود. اما در زندگي غربي بعد از مستقل شدن زندگي فرد، خانواده اش تقريبا نقش جدي اي در زندگي او ندارند. همين يک موردي که مردم يک فرهنگ به راحتي آن را پذيرفته و با آن زندگي مي کنند براي مردمي با فرهنگ متفاوت ممکن است غير قابل تحمل باشد.
در سال 2003 هم يک مقاله در مورد ايران با محور سنت و مدرنيته نوشته ايد. به نظر شما بافت کنوني ايران به کدام سمت بيشتر متمايل است؟
در اين مقاله، من در مورد سيستم هاي سنتي تجارت نوشته ام. مثلا ساختار بازار و اقتصاد آزاد، اما نمي توان ايران را يک جامعه کاملا سنتي دانست، چون تحصيل و اشتغال زنان يکي از پارامترهاي مدرنيته است که در ايران وجود دارد. اما از نظر خود من جامعه اي واقعا موفق است که با حفظ تمام سنت هايش به استقبال مدرنيته برود. کشوري مثل ژاپن که بافت کاملا سنتي دارد و در عين حال جزو پيشرفته ترين کشورهاي دنياست، يک کشور واقعا موفق است. يعني اين ذهنيت منفي در آنها وجود ندارد که براي پيشرفت بايد زندگيشان فرم آمريکايي يا غربي بگيرد.
يک سوال شخصي; نويسنده اي که چهار کتاب موفق در مورد کشورهاي مختلف نوشته، هيچ دغدغه اي در مورد نوشتن کتابي در مورد زادگاهش، اسپانيا، ندارد؟
البته من اين کار را کرده ام و در سال 2001 هم اين کتاب براي کودکان چاپ شده است به نام «معماي پپي» که نام يک مارمولک است که در يک جعبه کفش زير تخت يک پسر کوچک زندگي مي کند. من اين کتاب را به زبان کاتالان نوشته ام. زباني که در خانه هم به اين زبان صحبت مي کنم. و نمي توانم احساس خود را بيان کنم وقتي از من دعوت کردند که در کلاس درس بچه ها حاضر شوم و با کمال تعجب ديدم که مشغول خواندن کتاب من هستند. اما فکر نمي کنم که در مورد اسپانيا کتابي بنويسم. من عاشق نوشتن افسانه هستم ودر حال حاضر هم فقط مشغول نوشتن داستان هاي کوتاه هستم.
بهتر است کمي هم درباره خود شما و کشورتان صحبت کنيم. اسپانيا کشوري است که مردمش با اسلام بيگانه نيستند و تاريخ اين سرزمين به نوعي با تاريخ اسلام پيوند خورده است. آيا بعد از گذشت سال ها، در زندگي روزمره مردم اسپانيا هنوز نشانه هايي از زندگي اسلامي وجود دارد؟
مسلمان ها 800 سال در اسپانيا بوده اند، اما بعد از گذشت اين مدت آنها مجبور به ترک اسپانيا شدند. و در طول ساليان درازي بعد از آن تفتيش عقايد مذهبي از طرف کليسا ادامه داشت و آنها به اسم پاک کردن جامعه از وجود کفار کارهاي وحشتناکي انجام دادند. اما هنوز آثار باستاني زيبايي از آن دوره باقي مانده است. مانند الحمرا و مسجد کوردووا و آثار ديگر. زبان اسپانيايي هم کلمات زيادي دارد که ريشه عربي دارند و همين طور شهر ها و روستاهاي زيادي با اسامي عربي در اسپانيا وجود دارند. همچنين در زماني که قانون اسلامي در اسپانيا رواج داشت، شهر تولدو مدرسه اي داشت که در آن مسلمانان، يهودي ها و مسيحيان در کنار هم به ترجمه متون ارزشمند ساير فرهنگها و کشورها مي پرداختند. در آن زمان بود که بسياري از متون قديمي هندي و ايراني به زبان هاي ديگر ترجمه شد. تمام اينها مربوط به تاريخ گذشته است. در حال حاضر اسلامي که در جامعه اسپانيا وجود دارد و مردم آن را مي شناسند، به خاطر مهاجرت مسلمانان از آفريقا يا کشورهاي ديگر مسلمان به اسپانياست.
يک نکته جالب در مورد شما، رشته تحصيلي تان است. فکر مي کنيد فيزيک چه ارتباطي مي تواند با جهانگردي و نويسندگي داشته باشد؟
من مدت زمان خيلي کوتاهي در حيطه رشته تحصيلي ام کار کرده ام، چون زندگي مرا به سمت ديگري سوق داد، اما خواندن فيزيک، به ذهن من يک ساختار منطقي بخشيد. و من فکر مي کنم با استدلال و منطق زندگي کردن، همواره به انسان کمک مي کند.
شما شغل هاي متفاوتي را در مکان ها و کشورهاي مختلف تجربه کرده ايد. نويسندگي، راهنماي تورهاي گردشگري، مشاور، رياست موسسه مبادله دانشجو، کار در شرکت هاي بزرگ و استادي دانشگاه. از انجام کدام يک بيش از بقيه لذت برده ايد؟
واقعا نمي توانم بگويم کدام يک از شغل هايم را بيشتر از بقيه دوست دارم، چون فکر مي کنم تمام آنها جزئي از زندگي من بوده اند و به من کمک کرده اند تا وارد مرحله بعدي بشوم. اما در حال حاضر از اين که مي نويسم، فوق العاده خوشحالم. چون اين کار را مي توانم در خانه و در حالي که پشت کامپيوتر نشسته ام و از پنجره به باغم با درخت هاي خرما و درياي مديترانه نگاه مي کنم، انجام بدهم.
شما علاقه خاصي هم به اشعار فارسي داريد. اثر کدام شاعر ايراني برايتان جذاب تر است؟
من عاشق شعرهاي نيما هستم. " آي آدم ها که بر ساحل نشسته، شاد و خندانيد، يک نفر در آب دارد مي سپارد جان". اين يک مفهوم فوق العاده جهاني است که تمام مردم بايد به آن فکر کنند. اين که ما در کنار ساحل و با آرامش تمام نشسته ايم و مشغول لذت بردن هستيم، در حالي که بسياري از مردم دنيا فقط به اين موضوع فکر مي کنند که چطور نجات پيدا کنند.
و در پايان ايران در يک جمله از نظر شما؟
گنجينه علي باباي واقعي!!

منبع: چلچراغ

اطلاعيه

با عرض سلام خدمت تمامی عزیزان...
بدون مقدمه می رم سر اصل مطلب! قرار شده که از این به بعد اخبار فوتبال ایران و جهان و همچنین اطلاعیه های لیگ مبین در سایت گروه اینترنتی مبین هم درج بشه. ولی بنده به علت یه سری گرفتاری های شخصی نمی تونم هم اطلاعات رو وارد سایت کنم و هم به لیگ مبین رسیدگی کنم. به همین علت هم دنبال یه همکار می گردم که بتونه توی ادارۀ لیگ مبین به من کمک کنه. اگر کسی مایل به همکاری با من و گروه مبین هست، می تونه به آدرس شخصی من ( milad_graydays@yahoo.com ) ایمیل بزنه.
ضمناً بگم که این کار وقت زیادی نمی گیره. حداکثر دو ساعت در هفته. هر کسی که می بینه از عهدۀ این کار بر میاد، می تونه ما رو در ادارۀ هرچه بهتر لیگ مبین یاری بده.
متشکرم. حق نگهدار...
 

*****

برنامۀ هفتۀ هشتم لیگ

استقلال اهواز -- پیروزی تهران
سپاهان اصفهان -- ابومسلم خراسان
اینتر میلان -- کالیاری
امپولی -- آ اس رم
سیه نا -- میلان

توضیح : تمامی بازی ها یکشنبه 29 بهمن ماه ( 18 فوریه 2007 ) برگزار می شوند.
مهلت ارسال پیش بینی ها تا ساعت 12 ظهر یکشنبه 29 بهمن ماه خواهد بود.
 

*****

آدرس رسمی لیگ :
football@mobin-group.com
آدرس خصوصی مسئول لیگ :
milad_graydays@yahoo.com

*****

براي مشاهده نتايج لیگ مبین تا پایان
هفته هفتم اینجا را کلیک کنید

لطفا اطلاعات را به آدرس faranegah@gmail.com ایمیل نمایید.
با تشکر