پايگاه اطلاع رساني جوادالائمه (ع)

خود را دوست بداريد

اوليور وندل هولمز روزي در جلسه اي شرکت کرد که در آن جمع از همه کوتاهتر بود.دوستي با کنايه گفت:"دکتر هولمز به نظرم شما در ميان ما افراد بلند قد احساس کوچک بودن مي کنيد." هولمز پاسخ داد : "همينطور است .من احساس مي کنم که يک دايم هستم در برابر پني ها!"

دايم: سکه اي کوچکتر از پني که ده برابر آن ارزش دارد.

اگه میشد دوباره به دنیا بیام , می خواستم یه صخره یخی روی آب باشم , مثل تو , اونوقت با هم به هر جا خواستیم فرار می کنیم
اگه میشد دوباره به دنیا بیام , می خواستم یه باد سرکش باشم , از جنس تو . اونوقت نگاهم به نگاهت محرم بود
اگه میشد دوباره به دنیا بیام , می خواستم یه گل تنها باشم , شبیه تو . اونوقت شاید تنها دوستهای هم بودیم
اگه میشد دوباره به دنیا بیام , می خواستم یه راز باشم , عین تو . اونوقت شاید جفتمون تو یک سینه کنار هم جا می گرفتیم
اگه میشد دوباره به دنیا بیام , می خواستم یه محبت باشم از تو . برای تو . تا بشینم تو دلی که شکوندیش و چشمت رو روش بستی
اگه میشد دوباره به دنیا بیام , می خواستم یه تصویر باشم , جلوی چشمهای تو . تا ببینی که چطور عشقم رو خرج تصویر شدنم کردم
اگه میشد دوباره به دنیا بیام , می خواستم یه سوال باشم , تا تو همیشه پاسخ من باشی
اگه میشد دوباره به دنیا بیام , می خواستم اشک تو باشم
تا درون چشمهات متولد بشم
روی گونه هات زندگی کنم
و روی لبهات بمیرم
 

داستان زيبايي از پائولوكوئيلو

هوالحی
يكي بود يكي نبود مردي بود كه زندگي اش را با عشق و محبت پشت سر گذاشته بود .وقتي مرد همه مي گفتند به بهشت رفته است .آدم مهرباني مثل او حتما به بهشت مي رفت.
در آن زمان بهشت هنوز به مرحله ي كيفيت فرا گير نرسيده بود.استقبال از او با تشريفات مناسب انجام نشد.دختري كه بايد او را راه مي داد نگاه سريعي به ليست انداخت و وقتي نام او را نيافت او را به دوزخ فرستاد.
در دوزخ هيچ كس از آدم دعوت نامه يا كارت شناسايي نمي خواهد هر كس به آنجا برسد مي تواند وارد شود .مرد وارد شد و آنجا ماند.
چند روز بعد ابليس با خشم به دروازه بهشت رفت و يقه ي پطرس قديس را گرفت:
اين كار شما تروريسم خالص است!
پطرس كه نمي دانست ماجرا از چه قرار است پرسيد چه شده؟ابليس كه از خشم قرمز شده بود گفت:آن مرد را به دوزخ فرستاده ايد و آمده و كار و زندگي ما را به هم زده.
از وقتي كه رسيده نشسته و به حرفهاي ديگران گوش مي دهد...در چشم هايشان نگاه مي كند...به درد و دلشان مي رسد.حالا همه دارند در دوزخ با هم گفت و گو مي كنند...هم را در آغوش مي كشند و مي بوسند.دوزخ جاي اين كارها نيست!! لطفا اين مرد را پس بگيريد!!
وقتي رامش قصه اش را تمام كرد با مهرباني به من نگريست و گفت:
((با چنان عشقي زندگي كن كه حتي اگر بنا به تصادف به دوزخ افتادي... خود شيطان تو را به بهشت باز گرداند))
پائولو كوئلیو

رهبري: چرا انسانهای بی ارزش را با پول مردم
در صدا و سیما چهره پردازی می کنید؟!
 

شاید بيانات رهبر معظم انقلاب در ديدار رئيس و مديران سازمان صدا و سيما‏ در‏ ۱۱ آذر ۸۳ از یاد آقای ضرغامی و مدیران این سازمان رفته باشد. اما به یاد ما هست. و آن را مو به مو از رسانه ملی که به فرموده حضرت امام قرار بود دانشگاه عمومی باشد مطالبه میکنیم.

مقام معظم رهبری ۱۱ آذر ۸۳ فرموده بودند:
"بشدت توجه كنيد كه چهره‏پردازى‏هاى منفى و ناصالح در صدا و سيما انجام نگيرد. من گاهى ديده‏ام انسانهايى كه هيچ ارزش علمى و هنرى ندارند، در صدا و سيما با پول مردم چهره‏پردازى مى‏شوند؛ چرا؟
البته من نمى‏خواهم خيلى مطلب را باز كنم؛ اما مى‏بينم كسى‏كه در رشته‏ى خودش اين‏قدر ارزشمند نيست و انسان متوسطى است، او را مى‏آورند و يكى دو ساعت از وقت تلويزيون را به زندگى او، به خانواده‏ى او و به گذشته‏ى سرتا پا كم‏ارزش او مصروف مى‏كنند؛ چرا؟
به ‏نظر من علاوه بر اين‏كه اين «چرا» وجود دارد، «منفى» هم هست. اين كار، الگوسازى است؛ ما چه كسى را مى‏خواهيم الگوى جوانها قرار دهيم؟ اين‏طور آدمهايى را؟! "

معتادان ویدیو

اين مطلب تنها برای عاشقان ويديو و كساني كه به  ADSL دسترسي دارند توصيه مي‌شود! اگر شما يكي از معتادين ويديوهای اينترنتی هستيد حتما بزرگترين مشكلتان جستجو در بين اينهمه سايت و پيدا كردن ويديوهای مطلوبتان و سپس دانلود ان است.
تاكنون ناگزير بوديد كه از يك سايت برای جستجو و از يك نرم‌افزار يا سايتي برای دانلود ويديو استفاده كنيد.اگر هم مي‌خواستيد ويديوها را پيگيری كنيد نياز به فيد ريدر داشتيد.تصور كنيد همه اين كارها در يكجا جمع شود!!
MIRO نام جديد پليری است كه قبلا با نام « دموكراسي پلير» شناخته مي‌شد.اين پلير قوی، اپن‌سورس است.شما مي‌توانيد ان را از اينجا و با حجمي بيش از 20 مگابايت دانلود كنيد.پس از دانلود و نصب ان به اينترنت متصل شويد.در سايتهایی مثل يوتيوب، گوگل‌ويديو، ديلي‌موشن،بليپ و … به جستجوی ويديو بپردازيد.اگر با كانالی اشنا شديد كه ويديوهای جذاب داشت مي‌توانيد فيد ان را به ميرو بدهيد.ميرو مي‌تواند در هر نوبت چك كرده و به صورت خودكار ويديوهای جديد را شناسايي و دانلود كند.چهار قسمت اصلي در ميرو: search-library-new-download است كه در زير انها فيد ريدر ويديویی قرار دارد.
پس ميرو تمام ويديوهای وب را برای شما چك مي‌كند و هركدام كه محبوب شما بود پيدا كرده، دانلود مي‌كند و در همانجا مي‌توانيد انها را با فرمت flv ببينيد.
من چون به خطوط پرسرعت دسترسي ندارم، نتوانستم ان را كامل تست كنم.اما كار با ان جالب است و مي‌تواند كارهای ويديويي ما را بسيار اسان كند.هرچند در مورد كيفيت نمايش ويديوها، بنظر من، هنوز با پلير قدرتمندی مثل  GOM player فاصله دارد.اما برخلاف گوم، تنها يك پلير نيست!! از طرفي اپن‌سورس بودنش اين نويد را مي‌دهد كه در ويرايشهای بعدی بازهم قويتر شود

اميد

بسمه تعالي

آدمی همیشه با امید به آینده­ای بهتر زندگی می کند. این امید که روزی جهان شاهد هیچ ظلم و ستمی نباشد و همه جا را عدل و عدالت فرا گیرد، از دغدغه­های اصیل ما انسان هاست. از این رو مسأله­ ی ظهور منجی در طول تاریخ دغدغه ی ذهنی انسان­های زیادی بوده است.
وقتی به سیره­ ی ائمه ­ی طاهرین (علیهم السلام) نیز می نگریم، بارها و بارها با این موضوع مواجه می­شویم. یاران و اصحاب آن بزرگواران در شرایط گوناگون با پرسش گری نسبت به مسأله منجی این دغدغه ی ذهنی خود را مطرح می کردند. ائمه (علیهم السلام) هم بنا به ظرفیت افراد این موضوع را شکافده و به بررسی آن می پرداختند و به توصیف شرایط ظهور و مشخصات دوران طلایی آن می پرداختند. نمونه­ ی زیر یکی از این پرسش گری ها در زمان امام جواد (علیه السلام) می­باشد که حضرت به بررسی و پاسخ آن پرداخته­اند:
عبدالعظیم حسنی از شاگردان و یاران برجسته ی امام جواد (علیه السلام) خدمت آن حضرت رسید و عرضه داشت: آرزوی دیدار قائم آل محمد (عجل الله فرجه الشریف) را دارم. همان کسی که دنیا را پر از عدل و داد خواهد کرد، پس از آن که پر از ظلم و جور شده باشد.
امام جواد (علیه السلام) فرمود: ما امامان، همگی قائم به امر پروردگار و هدایت گر به دین حق هستیم؛ اما آن قائمی که خداوند زمین را توسط او از اهل کفر پاکیزه خواهد کرد و عدالت را در سطح گیتی می­گستراند، آن کسی است که ولادتش مخفی است و از نظرها پنهان است. او همنام پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) می­باشد.
خداوند زمین را برایش آماده و هر مشکلی را برایش آسان خواهد کرد. از اطراف عالم به تعداد یاران جنگ بدر یعنی 313 نفر به او ملحق می­شوند و این همان کلام خداست که می­فرماید: "هر کجا باشید خدواند شما را جمع خواهد کرد و خداوند بر همه چیز قادر است. "(1)
سپس امام جواد (علیه السلام) فرمود: هنگامی که این عده از اهل اخلاص تجمع کردند، خداوند فرمان ظهورش را صادر می­کند...
حال ما در زمانه­ ی غیبت امام دوازدهم (علیه السلام) به سر می­بریم و منجی الهی، پرده نشین این دوران می­باشد. اما شکی نیست که لحظه به لحظه به زمان فرج نزدیکتر می­شویم. با توجه به این شرایط، دغدغه ­ی ذهنی ظهور منجی که در طول دوران­ها مطرح بوده است، چه میزان از فکر ما را به خود مشغول کرده است؟ واقعا چه مقدار از وقت زندگیمان را صرف تأمل در آن و آماده سازی خود و دیگران می­کنیم؟ باشد که بیاندیشیم...
(برگرفته از کتاب "سیره­ی عملی اهل بیت (علیهم السلام)، جلد 11"، تألیف حجة السلام سید کاظم ارفع)


10 رجب سال روز ولادت
نهمین حجت برگزیده­ی خدا، جواد الائمه
حضرت امام محمد تقی (عليه السلام)
را به شما دوست گرامی تبریک و تهنیت می گوییم.

یک پیرزن سوئدی سریع‌ترین سرعت دسترسی به اینترنت را در دنیا دارد

درباره جورج سوروس چه می دانیم؟
 

به دنبال پخش اعترافات تامل برانگیز هاله اسفندیاری، رامین جهانبگلو و کیان تاجبخش که حرکتی ناتمام اما ارزشمند از صدا و سیما بود(1)، جای این سوال باقی است که واقعا فردی که مکرر از او نام برده می شد یعنی جورج سوروس (2) کیست و چه می کند؟ موسسات ذیل نظر او چه فعالیت هایی انجام داده اند و...
از آنجا که منابع فارسی در این خصوص ناچیز است در این نوشتار مختصرا به این موضوع خواهیم پرداخت. بخشی از آنچه طرح می شود با استناد به سایت رسمی موسسه جامعه باز (open society institute) خواهد بود و منعکس کننده مطالب مندرج در این سایت که تحت عنوان معرفی نامه جورج سوروس در صفحه About OSI موجود است. (3) بقیه منابع و مدارک و نیز اصطلاحات به کار رفته به نوبه خود در پی نوشت ها مورد اشاره قرار خواهد گرفت.
جورج سوروس یک یهودی مجارستانی است که نامش این روزها برای اغلب سیاستمداران و خصوصا دولتمردان نا آشنا نیست. کسی که ذیل پرچم کمک های بشر دوستانه، بسط دموکراسی و آزادی بیان زمینه های ایجاد انقلاب های مخملی و نیز تغییرات یا چالش هایی در ساختار دولت ها ایجاد می کند. سوروس در کودکی با دشواری هایی روبرو می شود که شخصیتش را آماده گام های بلند می کند. با اندیشه های کارل پوپر انس می گیرد و تلفیقی از تفکراتش را با اندیشه های او به عنوان یک تئوری عملیاتی در دستور کار قرار می دهد. در واقع او هم یک مغز فعال است و هم یک مجری ماهر که البته در راه مقاصد خویش گام برمی دارد.
جورج سوروس موسس و مدیر شبکه ای از موسسات به اصطلاح خیریه و بشر دوستانه، پدید آورنده ایده جامعه باز(4) دموکراتیک با محوریت قانون، اقتصاد بازار(5)، حکومت پاسخگو، آزادی مطبوعات و حامی حقوق بشر است.
سوروس در آگوست 1930 در شهری با نام بوداپست(6) در مجارستان متولد می شود. پدرش جزو اسرای جنگ جهانی اول است که سرانجام به روسیه می گریزد تا بتواند بار دیگر خانواده اش را در مجارستان ملاقات کند. سوروس 13 سال دارد که ارتش آلمان نازی مجارستان را تصرف می کند و یهودیان را تبعید می نماید. تجارت ارز در بازار سیاه منبع درآمدی او در این دوره است. جورج جوان در سال 1946 می تواند با شرکت در همایش بین المللی زبان اسپرانیو که در کشور سوئیس برگزار می شد، فرار کند. در سال 1947 به انگلستان مهاجرت می کند و با کار در راه آهن به عنوان باربر و نیز در رستوران به عنوان خدمتکار تلاش می نماید تا هزینه های مالی خویش را فراهم آورد. جورج سوروس در سال 1952 از دانشگاه اقتصاد لندن فارغ التحصیل می شود.
سوروس در دانشگاه اقتصاد لندن بود که آشنایی نسبی با کارهای کارل پوپر فیلسوف مشهور به دست آورد و تفکر جامعه باز پوپر توانست تاثیر به سزایی در نوع نگرش و تفکر او بگذارد. در واقع تجربه سوروس از نازیسم و کمونیسم او را مجذوب نقدهای پوپر نسبت به نوع اداره کشور با حکومت های مقتدر مرکزی(8) کرد. جامعه باز تنها در صورتی می توانست رونق بگیرد که حکومت های دموکراتیک بنا نهاده شده باشند، آزادی بیان وجود داشته باشد، عقیده های گوناگون امکان بروز و ظهور داشته باشند و حقوق فردی مراعات شده باشد و او هم در همین راستا گام برداشت.
در سال 1956 سوروس به آمریکا مهاجرت کرد و تا سال 1963 در نقش یک تحلیلگر و تاجر فعالیت کرد. در طول این دوره ایده های پوپر را با تئوری های خویش وفق داد و قاعده ای برای توصیف نسبت بایدها و واقعیات طراحی کرد. قاعده ای که بتواند برای پیشگویی روند آتی مورد استفاده قرار گیرد. تئوری های عملیاتی سوروس وی را به این نتیجه رساند که توانایی بیشتری در تجارت و بازرگانی دارد تا فلسفه. او از طریق صندوق سرمایه گذاری بین المللی که خود تاسیس کرده بود توانست از نظر مالی موفقیت های چشمگیری کسب کند. در سال 1967 یک سازمان را بنا نهاد و در سال 1973 شرکتی خصوصی ایجاد کرد که مکمل بخش قبل بود.
بعدها جورج با خرید و فروش ارز پول هنگفتی به دست آورد؛ به گونه ای که در 16 سپتامبر 1992 که از آن به عنوان چهارشنبه سیاه (8) یاد می شود توانست با فروش پوند بریتانیا و خرید مارک آلمان یک میلیارد دلار سود کند. به همین خاطر است که او را به عنوان مردی که توانست بانک های انگلیس را به زانو درآورد می شناسند. (9) در سال 1997 هم ماهاتیر محمد نخست وزیر مالزی سوروس را متهم کرد که بر آن است تا پول مالزی را بی ارزش کند. (10)
سوروس موسسه جامعه باز (11) را در سال 1979 در نیویورک ایجاد کرد. امروزه او شبکه ای از این قبیل موسسات را در سرتاسر اروپای مرکزی و شرقی، شوروی سابق و اوراسیای مرکزی و همچنین آفریقای جنوبی، گواتمالا و ایالات متحده و... دارد. (12) او همچنین کتاب هایی نیز در زمینه های مختلف سیاسی اقتصادی چاپ و منتشر کرده است. او همچنین موسساتی چون بنیاد ملی برای دموکراسی (13) و موسسه خانه آزادی(14) را نیز زیر نظر دارد.

--------------------------------------------------------------------------------

پی نوشت ها:
1- ای کاش اعترافات کامل نمایش داده می شد تا هم نسبت برخی عناصر داخلی با خارج از کشور شفاف شود و هم ابعاد دیگر ماجرا
2- George Soros
3- http://www.wtfman.info
4- Open Society
5- Market Economises
6- Budapest
7- Totalitarianism
8- Black Wenesday
9- http://en.allexperts.com/e/g/ge/george_soros.htm
10- کتاب جورج سوروس و انقلاب های مخملین – چاپ انتشارات موسسه فرهنگی مطالعات و تحقیقات ابرار معاصر تهران – ص11
11- Open Society Institute
12- کتاب جورج سوروس و انقلاب های مخملین – چاپ انتشارات موسسه فرهنگی مطالعات و تحقیقات ابرار معاصر تهران – ص11
13- National Endowment for Democracy
14- Freedom House – آدرس اینترنتی: http://www.freehaleh.org

کاش زن نبودم

تمام کشو های آشپزخونه رو به هم ریخ . جون می کنه تا یه چاقو پیدا کنه . تیز ه . دیروز باهاش گوشت خرد کرده بودم خیلی مسخره اس دیروز گوشت امروز .... ! بد بخت بیچاره سر100 تومن این کارو کرد ! نرخش همین بود ! خود کثافتش می دونس اگه به زنش بگم بد بخت می شه ! دیگه ماکسمایی نداش که با هاش تو خیابون بگازه و ویراژ بده ! کثافت آشغال سیر مونی ام نداش . هر شب هر روز ! زنشو چه جوری فر می داد خدا می دونه ! آی چه گهی می خوری ! همه ی خونه رو به کثافت کشیدی ! انگار می خواد چه غلطی بکنه ! همشون همین جوری بودن . نمی دونم بد کرد یا در حقم لطف کرد ! خسته شده بودم . نگا های همسایه ها واسم سخت بود . انگار خودشون هیچ وق از این غلط ها نمی کنن ! فقط فرقش این بود که اون ها واسه ی یه النگو و گردن بند این گه و می خورن من واسه پول نقد ! به خدازندگی خرج داره . هنوز واسه خرج عمل مامان به همین کثافت بدهکارم . عمل قلب باز ! نداشتم . مجبور شدم . وقتی پول عمل رو جور کردم مامان تف کرد تو صورتم . نمی دونم از کجا فهمید . خیلی سعی کردم درس راه برم تا چیزی نفهمه ! نشد . شد . نمی دونم . واسه من که فرقی نمی کرد. اونی که بچگی باید می فهمید الان فهمید . خونه نبود وقتی عباس آقا شوهر ننه ام رو می گم اومد سراغم . هنوز ده سالم نشده بود . فکرش رو که می کنم حالم از مامان هم به هم می خوره . باید می فهمید . تا چن روز مدرسه نرفتم . فکر کرد حالم خوب نیس . دیگه واسه عباس آقا ام چایی نمی بردم . مامان هی چی نفهمید. چی کار می کردم ؟! خودم که روم نمی شد بهش بگم . می گفتم چی ؟!؟ که عباس آقا .... ! هنوز ام خجالت می کشم . خیلی کثافت بود . همشون این جوری ان ! چی کار می کنی لعنتی ؟!؟ دردم گرف . یعنی چی ؟!؟ من که نباید دردم بگیره !!!! وای نه !!! این جوری دوس ندارم ! به جهنم ! بذار هر گهی که دلش می خواد بخوره ! این جوری و اون جوریش مگه مهمه ؟!؟
نمی دونم چرا دارم اینا را واسه تو می گم ! تا حالا سفره ی دلم رو واسه هیچکی وا نکردم . هر روز تیپ می زنم و می رم بیرون و شب بر می گردم . البته اولا این جوری بود . الان دیگه خوونه می مونم اونا میآن . دیگه کارم گرفته . همه می شناسنم . این کاره هاشو می گم ! این کثافت ام پاکارمون بود ! زندگی سگیه دیگه ! مهم نیس . حالا که مامان فهمیده دیگه هیچکی برام مهم نیس. به خدا نمی خواستم . وقتی رفتم شرکت اون یارو مرتیکه چی بود اسمش ؟!؟ اون گفت 3 روز کار این جا 3 روز تو خوونه . پیشنهاد خوبی بود . من ام که ار 10 سالگی برام مهم نبود . این جوری می توونستم از اون سولاخ موش ام فرار کنم . کار سختی ام نبود . تازه کلی ام صفا داش ! وقتی زنش فهمید اخراجم کرد . به همین راحتی ! کاری بلد نبودم . نه تو رو خدا لای این فرش نه !! حیفه ! کثیف می شه ! کثافت ! حداقل یه جا خالی بذار یه بی پدر مادری جنازه ام رو پیدا کنه !
وضع قلب مامان خیلی داغون بود . خرج عملش می شد 10 تا ! نداشتم . خودش ام نداش. عباس آقا ام که براش مهم نبود ! مامانم بود . خب چی کار می کردم !!! نه به خدا خودم و راضی نمی کنم ! واسه چی واسه کی ؟!؟ ولی به خدا راه دیگه ای نداشتم . جوابم ولی تف نبود . حداقل گریه بود . این کار رو هم نکرد . صبح که این کثافت دستش رو کرده بود لای موهام و بو می کرد با خودم گفتم کاش هیچ وق به دنیا نمی اومدم . حالا که اومدم کاش زن نبودم . نمی دونم از خودم بدم اومد . بهونه گرفتم . وگرنه این کثافت این کارو نمی کرد . گفتم به زنت می گم . گفتم باید پولم رو کامل بده ! بهش بدهکار بودم ولی ازش آتو داشتم . می توونستم بتیغمش ! بهش فحش دادم . نباید فحش می دادم . عصبانیش کردم . نباید اون مجسمه سنگیه رو می ذاشتم کنار تخت . زد توی سرم . دیگه باقیش رو که خودت دیدی ! راستی اسمت رو یادم رف . نکیر بودی یا منکر ؟!؟

فرنوش زنگوئی
تیر 86

زندگي، نوشيدن قهوه است

گروهي از فارغ التحصيلان، پس از گذشت چند سال و تشكيل زندگي و رسيدن به موقعيت هاي خوب كاري و اجتماعي، طبق قرار قبلي به ديدن يكي از اساتيد مجرب دانشگاه خود رفتند. بحث جمعي آن ها خيلي زود به گله و شكايت از استرس هاي ناشي از كار و زندگي كشيده شد.
استاد براي پذيرايي از ميهمانان به آشپزخانه رفت و با يك قوري قهوه و تعدادي از انواع قهوه خوري هاي سراميكي، پلاستيكي و كريستال كه برخي ساده و برخي گران قيمت بودند بازگشت. سيني را روي ميز گذاشت و از ميهمانان خواست تا از خود پذيرايي كنند.
پس از آنكه همه براي خود قهوه ريختند، استاد گفت: اگر دقت كرده باشيد حتما متوجه شده ايد كه همگي، قهوه خوري هاي گران قيمت و زيبا را برداشته ايد و آنها كه ساده و ارزان قيمت بوده اند در سيني باقي مانده اند. البته اين امر براي شما طبيعي و بديهي است.
سرچشمه همه مشكلات و استرس هاي شما هم همين است. شما فقط بهترين ها را براي خود مي خواهيد. قصد اصلي همه شما نوشيدن قهوه بود اما آگاهانه قهوه خوري هاي بهتر را انتخاب كرديد و البته در اين حين به آن چه ديگران برمي داشتند نيز توجه داشتيد.
به اين ترتيب اگر زندگي قهوه باشد، شغل، پول، موقعيت اجتماعي و ... همان قهوه خوري هاي متعدد هستند. آنها فقط ابزاري براي حفظ و نگهداري زندگي اند، اما كيفيت زندگي در آنها فرق نخواهد داشت.
گاهي، آن قدر حواس ما متوجه قهوه خوري هاست كه اصلا طعم و مزه قهوه موجود در آن را نمي فهميم. پس دوستان من، حواستان به فنجان ها پرت نشود... به جاي آن از نوشيدن قهوه خود لذت ببريد

مولودى پر خير و بركت

در خانواده امام رضا-عليه السلام-و در محافل شيعه، از حضرت جواد-عليه السلام-به عنوان مولودى پرخير و بركت‏ياد مى‏شد. چنانكه «ابو يحياى صنعانى‏» مى‏گويد: روزى در محضر امام رضا-عليه السلام-بودم، فرزندش ابو جعفر را كه خردسال بود، آوردند. امام فرمود: «اين مولودى است كه براى شيعيان ما، با بركت‏تر از او زاده نشده است‏» (1) .
گويا امام، به مناسبتهاى مختلف، از فرزند ارجمند خود با اين عنوان ياد مى‏كرده و اين موضوع در ميان شيعيان و ياران امام رضا-عليه السلام-معروف بوده است، به گواه اينكه دو تن از شيعيان بنام «ابن اسباط‏» و «عباد بن اسماعيل‏» مى‏گويند: در محضر امام رضا-عليه السلام-بوديم كه ابو جعفر را آوردند، عرض كرديم: اين همان مولود پرخير و بركت است؟ حضرت فرمود: «آرى، اين همان مولودى است كه‏در اسلام با بركت‏تر از او زاده نشده است‏» (2) .
باز «ابو يحياى صنعانى‏» مى‏گويد: در مكه به حضور امام رضا-عليه السلام-شرفياب شدم، ديدم حضرت موز را پوست مى‏كند و به فرزندش ابو جعفر مى‏دهد. عرض كردم: اين همان مولود پرخير و بركت است؟ فرمود: «آرى، اين مولودى است كه در اسلام مانند او، و براى شيعيان ما، بابركت‏تر از او زاده نشده است‏» (3) .
شايد در بدو نظر تصور شود كه مقصود از اين حديث اين است كه امام جواد از همه امامان قبلى براى شيعيان، با بركت‏تر بوده است، در حالى كه چنين مطلبى قابل قبول نيست، بلكه بررسى موضوع و ملاحظه شواهد و قرائن، نشان مى‏دهد كه ظاهرا مقصود از اين حديث اين است كه تولد حضرت جواد در شرائطى صورت گرفت كه خير و بركت‏خاصى براى شيعيان به ارمغان آورد، بدين معنا كه عصر امام رضا-عليه السلام-عصر ويژه‏اى بوده و حضرت در تعيين جانشين خود و معرفى امام بعدى، با مشكلاتى روبرو بوده كه در عصر امامان قبلى، بى سابقه بوده است، زيرا از يك سو پس از شهادت امام كاظم-عليه السلام-گروهى كه به «واقفيه‏» معروف شدند، بر اساس انگيزه‏هاى مادى، امامت‏حضرت رضا-عليه السلام-را انكار كردند و از سوى ديگر امام رضا-عليه السلام-تا حدود چهل و هفت‏سالگى داراى فرزند نشده بود و چون احاديث رسيده از پيامبر حاكى بود كه امامان دوازده نفرند كه نه نفر آنان از نسل امام حسين خواهند بود، فقدان فرزند براى امام رضا-عليه السلام-، هم امامت‏خود آن حضرت، و هم تداوم امامت را زير سؤال مى‏برد و واقفيه اين موضوع را دستاويز قرار داده امامت‏حضرت رضا-عليه السلام-را انكار مى‏كردند.
گواه اين معنا، اعتراض «حسين بن قياما واسطى‏» به امام هشتم در اين‏مورد، و پاسخ آن حضرت است. «ابن قياما» كه از سران «واقفيه‏» بوده است (4) ، طى نامه‏اى به امام رضا-عليه السلام-او را متهم به عقيمى كرد و نوشت: چگونه ممكن است امام باشى در صورتى كه فرزندى ندارى؟ !
امام در پاسخ نوشت: از كجا مى‏دانى كه من داراى فرزندى نخواهم بود، سوگند به خدا، بيش از چند روز نمى‏گذرد كه خداوند پسرى به من عطا مى‏كند كه حق را از باطل جدا مى‏كند (5) .
اين شگرد تبليغى از طرف «حسين بن قياما» (و ديگر پيروان واقفيه) منحصر به اين مورد نبوده است، بلكه اين معنا به مناسبتهاى مختلف و در موارد گوناگون تكرار مى‏شده و امام رضا-عليه السلام-همواره سخنان و دلائل آنان را رد مى‏كرده است (6) ، تا آنكه تولد حضرت جواد به اين سمپاشيها خاتمه داد و موضع امام و شيعيان كه از اين نظر در تنگنا قرار گرفته بودند، تقويت گرديد و اعتبار و وجهه تشيع بالا رفت (7) .
وسوسه‏هاى واقفيه و دشمنان خاندان امامت در اين مورد، به حدى بود كه حتى پس از ولادت حضرت جواد كه واقفيه را خلع سلاح كرد، گروهى از خويشان امام رضا-عليه السلام-طبعا بر اساس حسد ورزيها و تنگ نظريها-گستاخى را به جايى‏رساندند كه ادعا كردند كه حضرت جواد، فرزند على بن موسى نيست! !
آنان در اين تهمت ناجوانمردانه و دور از اسلام، براى مطرح كردن انديشه‏هاى پنهانى خويش، جز شبهه عوامفريبانه عدم شباهت ميان پدر و فرزند از نظر رنگ چهره! چيزى نيافتند و گندمگونى صورت حضرت جواد را بهانه قرار داده گفتند: در ميان ما، امامى كه گندمگون باشد وجود نداشته است! امام هشتم فرمود: او فرزند من است. آنان گفتند: پيامبر اسلام (ص) با قيافه شناسى داورى كرده است (8) ، بايد بين ما و تو قيافه شناسان داورى كنند. حضرت (ناگزير) فرمود: شما در پى آنان بفرستيد ولى من اين كار را نمى‏كنم، اما به آنان نگوييد براى چه دعوتشان كرده‏ايد...
يك روز بر اساس قرار قبلى، عموها، برادران و خواهران حضرت رضا-عليه السلام-در باغى نشستند و آن حضرت، در حالى كه جامه‏اى گشاده و پشمين بر تن و كلاهى بر سر و بيلى بر دوش داشت، در ميان باغ به بيل زدن مشغول شد;گويى كه باغبان است و ارتباطى با حاضران ندارد.
آنگاه حضرت جواد-عليه السلام-را حاضر كردند و از قيافه شناسان درخواست‏نمودند كه پدر وى را از ميان آن جمع شناسايى كنند. آنان به اتفاق گفتند: پدر اين كودك در اين جمع حضور ندارد;اما اين شخص، عموى پدرش، و اين، عموى خود او، و اين هم عمه اوست، اگر پدرش نيز در اينجا باشد بايد آن شخص باشد كه در ميان باغ بيل بر دوش گذارده است، زيرا ساق پاهاى اين دو، به يك گونه است! در اين هنگام امام رضا-عليه السلام-به آنان پيوست. قيافه شناسان به اتفاق گفتند: پدر او، اين است!
در اين هنگام على بن جعفر، عموى حضرت رضا، از جا برخاست و بوسه بر لبهاى حضرت جواد زد و عرض كرد: گواهى مى‏دهم كه تو در پيشگاه خدا امام من هستى (9) . بدين ترتيب يكبار ديگر توطئه و دسيسه مخالفان امامت‏براى خاموش ساختن نور خدا، با شكست روبرو شد و خداوند آنان را رسوا ساخت.

--------------------------
پى‏نوشتها:
1) شيخ مفيد، الارشاد، قم، مكتبة بصيرتى، ص 319-طبرسي، اعلام الورى، الطبعة الثالثة، المكتبة الاسلامية، ص 347-فتال نيشابورى، روضة الواعظين، الطبعة الاولى، بيروت، مؤسسة الاعلمى للمطبوعات، 1406 ه. ق، ص 261-كلينى، اصول كافى، تهران، مكتبة الصدوق، 1381 ه. ق، ج 1، ص 321-على بن عيسى الاربلى، كشف الغمة، تبريز، مكتبة بنى هاشمى، 1381 ه. ق، ج 3، ص 143.
2) مجلسى، بحار الانوار، الطبعة الثانية، تهران، المكتبة الاسلامية، 1395 ه. ق، ج 50، ص 20.
3) كلينى، فروع كافى، الطبعة الثانية، تهران، دار الكتب الاسلامية، 1362 ه. ش، ج 6، ص 361-قزوينى، سيد كاظم، الامام الجواد من المهد الى اللحد، الطبعة الاولى، بيروت، مؤسسة البلاغ، 1408 ه. ق، ص 337.
4) شيخ مفيد، الارشاد، قم، مكتبة بصيرتي، ص 318-على بن عيسى الاربلى، كشف الغمة، تبريز، مكتبة بنى هاشمى، 1381 ه. ق، ج 3، ص 142-تسترى، محمد تقى، قاموس الرجال، تهران، مركز نشر الكتاب، ج 3، ص 37.
5) كلينى، اصول كافى، تهران، مكتبة الصدوق، 1381 ه. ق، ج 1، ص 320-طبرسى، اعلام الورى، الطبعة الثالثة، المكتبة الاسلامية، ص 346-على بن عيسى الاربلى، همان كتاب، ص 142-شيخ مفيد، همان كتاب، ص 318.
6) على بن عيسى الاربلي، همان كتاب، ص 142-تسترى، همان كتاب، ص 316-كلينى، همان كتاب، ص 321-طوسى، اختيار معرفة الرجال (معروف به رجال كشى) ، تصحيح و تعليق: حسن المصطفوى، مشهد، دانشگاه مشهد، 1348 ه. ق، ص 553، حديث‏شماره 1045.
7) قزوينى، سيد كاظم، الامام الجواد من المهد الى اللحد، الطبعة الاولى، بيروت، مؤسسة البلاغ، 1408 ه. ق، ص 337.
8) معتبر شناخته شدن قيافه شناسى از طرف پيامبر اسلام (ص) ادعائى بود كه صرفا از طرف آنان مطرح شد، و هرگز به معناى تاييد آن از طرف امام رضا-عليه السلام-نبود، و اگر حضرت به اين پيشنهاد تن درداد، يا از روى ناگزيرى و يا به اين دليل بود كه مى‏دانست اين كار در نهايت، به روشن شدن واقعيت، و اثبات پوچى ادعاى آنان تمام مى‏شود.
قيافه شناسان كسانى بودند كه از روى شباهت اندام، نسب اشخاص را تعيين مى‏كردند. قيافه شناسى نزد اعراب جايگاه مهمى داشت. علماى اماميه تعليم و تعلم و گرفتن مزد در قبال انجام دادن اين عمل را حرام مى‏دانند. برخى از علماى اماميه اين عمل را مطلقا حرام شمرده‏اند و برخى در صورتى آن را حرام مى‏دانند كه موجب فعل حرام يا منجر به اظهار نظر قطعى گردد. هر كس كه از فقه اسلامى آگاهى داشته باشد، عدم جواز اين عمل و استفاده از آن را مسلم مى‏داند، چه رسد به اين كه به استناد آن، مسائل مربوط به ارث و نكاح و امثال اينها حل گردد! (ر. ك به: مقرم، سيد عبد الرزاق، نگاهى گذرا بر زندگانى امام جواد-عليه السلام-، ترجمه دكتر پرويز لولاور، مشهد، بنياد پژوهشهاى اسلامى آستان قدس رضوى، 1370 ه. ش، ص 35) .
9) كلينى، اصول كافى، تهران، مكتبة الصدوق، 1381 ه. ق، ج 1، ص 322-مقرم، سيد عبد الرزاق، نگاهى گذرا بر زندگانى امام جواد-عليه السلام-، ترجمه دكتر پرويز لولاور، مشهد، بنياد پژوهشهاى اسلامى آستان قدس رضوى، 1370 ه. ش. ص 36. به همين هت‏بود كه امام رضا-عليه السلام-خود را به رسول خدا، و فرزندش جواد را به ابراهيم فرزند پيامبر تشبيه مى‏كرد، زيرا پس از تولد ابراهيم از ماريه قبطيه برخى از همسران رسول خدا از روى حسد، چنين تهمتى به وى زدند و گفتند: اين نوزاد از «جريح‏» خادم رسول اكرم است! ! ولى پس از تحقيق و كاوش روشن شد كه اصولا «جريح‏» فاقد عضو تناسلى است! و به اين ترتيب خداوند دروغ آنان را آشكار ساخت و ماريه را از اين تهمت تبرئه كرد (ابن شهر آشوب، مناقب آل ابى طالب، قم، المطبعة العلمية، ج 4، ص 387-الطبرى، محمد بن جرير بن رستم، دلائل الامامة، الطبعة الثالثة، قم، منشورات الرضي، 1363 ه. ق، ص 201-204) .

هو

ایلیاتی

با خش خش پولک و خلخال
خرامان ، خرامان
از راه چشمه باز می آیی در زیر باران
با مشک کوچکی از پوست آهو
با آن نگاه دلکش کوتاه
!نگین کمان حیرت و جادو
!ن با اشاره آشنا نیستم بانو
!غزال دامن دالاهو
این گونه آهوانه نگاه وحشیت را در نگاه مات من مدوز
.ن یک دهاتی ساده ام هنوز
این حجب ناگزیر که در چشم من موج می زند
.یراث دیرباز و اساطیری من است
!بالابلند
!معشوق باستانی من
!پوشیده از حریری از جنس چمن
وقتی از آنسوی تپه ماهور
دهقان خسته ای اندوه خویش را
:در نای گرم نی لبکی می دمد
« عشقت نه سر سریست که از سر به در شود »
و بانگ گرم حنجره ای دیگر
:از روبروی غار حلاجان
« مهرت نه عارض است که جای دگر شود »
در شُر شُر دمادم اشک
:کوه از طنین بانگ من آکنده می شود
عشق تو در وجودم و مهر تو در دلم »
« با شیر اندرون شد و با جان به در شود
این آغل
این مراتع تر
این چادر
این کپر
این نغمه های شادِ رها
این گیوه
این عصا
همه ارث منند
حتی گلهای سرخ پیرهن تو
.خمهای کهنه ی منند که تازه مانده اند
جایی هنوز از رد پایت بر برفهای دامنه کوه باقی مانده است
تا من به رهنمایی جای قدمهات از صخره های ستگی بانکول
تا چشمه های روشن مانشت
پیاده بیایم
بی آنکه در تهاجم باد
.و یا در ازدحام درخت گم شوم
!ای سایه روشن نامرئی دور
!ای بازی همیشه ابر و نور
پلک می بندم و طلوع می کنی
نگاه می کنم و راز می شوی
پا می شوم و گمت می کنم
.به خواب می روم و آغاز می شوی
!ای خلاصه ی باران و آفتاب
من تشنه مانده ام بر من ببار
.من یخ زده ام بر من بتاب
!ای سرنوشت مبهم و موهومی
!ای داستانی
اهل کدام قرن تاریخی؟
اهل کدام قریه باستانی
که در حراج عصمت این عصر
اینگونه بکر و اصیل مانده ای؟
!شهزاده ی ستاره و الماس پوش من
آیا دوباره به خوابم می آیی
با سبزه زار همان پیراهن؟
و باز هم ظریف و خرامان خرامان
با خش خش پولک و خلخال
به آستان دهکده می رسی در زیر باران؟
و از فراز تپه پاشا
در التهاب گرم تماشا
مردمک های من ذوب می شوند

از بهروز یاسمی

بلاهاى طبيعى، زيان‏هاى روحى و آزمايش الهى
(بخش اول)

بلاهاى طبيعى، عذاب يا امتحان؟
آنچه فلاسفه به نام قوانين تكوين و نظام اسباب و علل خوانده‏اند در فرهنگ اسلامى، سنّت الهى ناميده مى‏شود. سنّت‏هاى خداوند از شئون ربوبيّت پروردگار عالم و تدبير خالق هستى براى موجودات است. يكى از متداول‏ترين سنن الهى، آزمايش و امتحان است كه نه مربوط به قشر خاصى است و نه در زمان و مكان مشخصى صورت مى‏گيرد. امتحان هر كس بر حسب درك و معرفت، موقعيت فردى و اجتماعى، شخصيت روحى و معنوى، ميزان اعتقاد، ايمان و باور، متفاوت است. برترين انسان‏ها كسانى هستند كه از امتحان خداوند سرافراز بيرون آيند. امام صادق(ع) فرمود:
«مؤمن همچون كفه ترازو است، هر اندازه ايمانش رو به فزونى رود، امتحانى سخت‏تر دارد.»(1)
خداوند در قرآن كريم موارد متعددى از بلاهايى را كه متوجه پيامبران بوده است، نقل مى‏فرمايد كه دقّت و تفكر در آنها ذهن را بيشتر به اهميّت موضوع متوجه مى‏سازد.
گاه امتحان الهى در قالب سختى‏ها، محروميت‏ها و مصايب ظاهر مى‏گردد. رنج و شدايد امورى هستند كه انسان در زندگى خود ناگزير از رويارويى با آنهاست. وظيفه آدمى در قبال مقدّرات و خواست الهى مقاومت، پايدارى، استقامت و پرهيز از جزع و فزع است (ناشكيبايى) چنان كه قرآن مى‏فرمايد:
«وَ لَنبلُوَنّكُم بِشى‏ءٍ مِنَ الخَوفِ و الجُوعِ و نقصٍ مِن الأَموالِ و الأَنفُسِ و الثَّمراتِ و بَشِّرِ الصَّابرين؛(2) و البته شما را به سختى‏هايى چون ترس، گرسنگى، كاستى در اموال و جان‏ها، آفت زراعت و نقصان در منافع بيازماييم و مژده باد بر آنان كه صبر پيشه مى‏كنند.»
بعد از آنكه پيامبرى ميان امّتى ظهور مى‏كرد چنانچه حكمت الهى اقتضا مى‏نمود، مردم به رنج‏ها و دشوارى‏هايى دچار مى‏شدند تا زمينه مساعدترى جهت رشد و گسترش هدايت در بين آنان پديد آيد.(3) مصايب و بلايا اين مقدمات را فراهم مى‏كند كه انسان متوجه نيازمندى خود گشته، خضوع قلبى خويش را افزايش دهد. احساس نياز توجه بنده را به درگاه حق جلب مى‏كند و آمادگى روانى وى را براى پذيرش كلام حق فراهم مى‏سازد امّا انسان‏هايى كه پس از رسيدن بلا، اهل تضرع و زارى به پيشگاه حق نباشند، دل‏هايى با قساوت دارند و شيطان اعمال زشت آنان را در نظرشان زيبا جلوه داده است.(4)
غوطه‏ور گرديدن در رفاه و لذات دنيوى دل‏هارا به غفلت سوق مى‏دهد و مقدمات عصيان و رويگردانى از فرايض و واجبات پروردگار را مهيّا مى‏سازد و بدين ترتيب جامعه گام به گام به سوى سرنوشت زيانبار و تاريك پيش مى‏رود. زمانى كه فساد و انحراف بر جامعه چيرگى يافت عذاب الهى نازل مى‏گردد و به مكافات سرپيچى و ناسپاسى خود دچار مى‏شوند. اين هم نمونه‏اى ديگر از سنت الهى است كه گاهى توسط عذاب آسمانى صورت مى‏گيرد و در مواقعى با اكثر حوادث طبيعى كه مخرّب هستند انجام مى‏پذيرد. در مواردى هم عذاب توسط اقوام و گروههاى ديگر بر جامعه فرو مى‏بارد. اين گونه سختى‏ها و گرفتارى‏ها مى‏تواند تربيت‏كننده افراد و بيداركننده ملت‏ها باشد. آيت‏اللَّه شهيد مرتضى مطهرى مى‏نويسد:
«شدايد همچون صيقلى كه به آهن و فولاد مى‏دهند. هر چه بيشتر با روان آدمى تماس گيرد او را مصمّم‏تر، فعال‏تر و برّنده‏تر مى‏كند زيرا خاصيت حيات اين است كه در برابر سختى مقاومت كند و به طور خودآگاه و يا ناخودآگاه آماده مقابله با آن گردد.»(5)
بنابراين، مصيبت، سنّت قطعى و مسلّم خداوند مى‏باشد و شكيبايى در اين فضاى ناگوار ضرورتى اجتناب‏ناپذير است.
سيل، زلزله، طوفان، رانش زمين، صاعقه و آتش‏فشان، همگى عوارض طبيعى هستند كه امكان دارد باعث بروز فجايع و تهديد زندگى انسان‏ها شوند اما هر چه در مقابل اين حوادث به كمك علوم و فنون وآموزش‏هاى لازم خود را مجهز كنند قطعاً ميزان خسارات مالى و جانى كاهش مى‏يابد.
يكى از غير قابل پيش‏بينى‏ترين سوانح، زلزله است كه دانش زمين‏شناسى عقيده دارد با خالى شدن انرژى زمين در گسل‏ها و فعل و انفعلات صفحات كره زمين اين حادثه رخ مى‏دهد.
آنچه كه به زلزله سيماى خوفناك بخشيده، اين واقعيت مى‏باشد كه تكان چند ثانيه‏اى پوسته زمين موجب خرابى خانه‏ها، آتش‏سوزى‏هاى خطرناك و در نتيجه تلفات جانى و مالى مى‏شود. زمين‏لرزه با همه چهره وحشتى كه دارد حاوى اين مزيت است كه با ساختن بناهاى مقاوم تا اندازه‏اى مى‏توان از نتايج شوم آن اجتناب كرد، در صورتى كه در مقابل آتشفشان، تنها كار عاقلانه ترك محل حادثه است.(6)
در هر حال زلزله منجر به نابودى بخش مهمى از امكانات و دارايى‏هاى انسان گرديده و مجروحان و كشته‏هاى زيادى به بار مى‏آورد و پاگر چه ريشه‏اى علمى دارد امّا خارج از قلمرو و اراده بشرى است كه مى‏تواند عذابى الهى و امتحانى آسمانى باشد.
زلزله‏اى كه در پنجم دى‏ماه 1382، در شهرستان بم اتفاق افتاد، علاوه بر خسارات فراوان جانى و مالى، از لحاظ روانى، زيان‏هاى زيادى بر جاى گذاشت كه عوارضى به مراتب ناگوارتر از زيان‏هاى فيزيكى دارد كه تا مدت‏ها خانواده‏ها و بازماندگان را در بحران‏هاى روحى و رفتارى و عاطفى قرار مى‏دهد. يك انسان سانحه‏ديده نه تنها عزيز و بستگان خود را از دست داده بلكه، در لحظاتى بسيار كوتاه و ظرف چند دقيقه آنچه را به آن تعلّق عاطفى و زيستى داشته از دست داده است. فرد دچار فشار روانى شديد است كه با دشوارى، مى‏توان به التيام دردها و زخم‏هاى روحى او مبادرت كرد. در اين ميان، آنان كه دچار نقص عضو و معلوليت‏هاى بدنى مى‏گردند وضعى ناگوارتر دارند زيرا علاوه بر تحمّل رنج روحى ناشى از حادثه، با معضل ديگرى دست و پنجه نرم مى‏كنند. بازماندگان به دليل ضايعات روحى و جسمى بايد مورد توجه قرار گيرند و مشاوران روان‏شناسى به آنان كمك كنند كه در حد توان با مشكلات كنار آيند و خود را با اوضاع جديد وفق دهند.

واكنش‏هاى رفتارى در برابر زلزله‏
حادثه وحشتناكى چون زلزله علاوه بر اينكه عده زيادى را زير آوارهاى ناشى از تخريب ساختمان‏ها مدفون مى‏كند، عده‏اى را كه باقى مانده‏اند در خرابه‏هاى ناحيه‏اى ويران سرگردان مى‏كند كه از داشتن كمترين امكانات محرومند و نمى‏دانند با سرماى شديد يا گرماى طاقت‏فرسا چه كنند، به علاوه شوك روانى ناشى از حادثه‏اى مرگبار و وحشتناك، كاركردهاى عادى و طبيعى افراد را دچار اختلال مى‏كند و چنين اشخاصى كنترل رفتارى خود را در برخورد با ديگران و محيط اطراف از دست مى‏دهند. به همين دليل برخى از بازماندگان دچار بهت‏زدگى مى‏شوند و نسبت به محرك‏هاى بيرونى يا واكنش نشان نمى‏دهند يا به كندى و توأم با اختلالات رفتارى عكس‏العمل نشان مى‏دهند. بى‏قرارى و هيجان ناگهانى موجب مى‏شود اشخاص مدام جزع و فزع كنند، داد و فرياد بكشند و با اضطراب، تشويش و بدون هدف به اين سوى و آن سوى بروند. اگر بخواهند بخوابند، در اين حالت دچار رؤياهاى نگران‏كننده و كابوس‏هاى خوفناك مى‏گردند و وحشت‏زده و سراسيمه از جايى كه خوابيده‏اند، برمى‏خيزند. از دست دادن محيط امن عاطفى كه فرد با آن خو گرفته، كه ارتباط او را با معناى زندگى و تمامى آنچه را كه در ذهنش متصوّر است قطع مى‏كند و چون بر اثر اين ضايعه همه چيز را نيست و نابود شده تلقى مى‏كند، تصوّرش نسبت به آينده توأم با خوف، رعب و هراس مى‏باشد. غالباً اشخاص آسيب‏ديده، چنين وقايع دهشتناكى را نمى‏توانند در مسير زندگى طبيعى خود، در ذهن و فكر خويش ثبت كنند و بدان معنا دهند.(7) با توجه به اينكه حسّ جمع‏گرايى در اين زمان در قوى‏ترين حالت خود قرار دارد و گرايش به خانواده مى‏تواند توجيه‏كننده بسيارى از اتفاق‏ها باشد اگر اعضاى خانواده، حضور نداشته باشند، وحشت و برانگيختگى شديدى ايجاد مى‏شود، زيرا فرد وقتى مشاهده كند، نزديكان وجود ندارند، فجايع و مشكلات را شديدتر و عميق‏تر درك مى‏كند و فشار ناشى از اين احساس بسيار قوى‏تر خواهد بود، به همين دليل نبايد آنان را از صحنه حادثه دور كرد؛ چرا كه مشاهده وقايع، به تطابق فرد در آينده كمك فراوانى مى‏كند، زيرا همجوارى با ديگر اعضاى خانواده به دليل وجود تجربه دردناك مشترك تأثير درمانى بسزايى دارد. حس سردرگمى و كاهش كنترل بر زندگى، دردناك‏ترين حالات روحى بازماندگان است و از اين جهت اگر در مورد تغيير مكان آنان بررسى كافى و همه‏جانبه صورت نگيرد اين عارضه موجب تشديد وضع روانى آنها مى‏گردد.
بارزترين و در عين حال ناگوارترين بخش پيامد زلزله، تخريب خانواده است. براى پدر و مادرى كه فرزند خود را از دست داده‏اند، اين مصيبت دشوار و غير قابل تحمل است؛ البته اگر والدين جوان باشند و فرزند ديگرى را به دنيا آورند در اين صورت چنين فاجعه‏اى تا حدودى فراموش مى‏شود اگر چه دردناك مى‏باشد. بالا بودن سطح فرهنگ، ارتباط با يكديگر و مساعدت‏هاى اجتماعى و اقتصادى مى‏تواند زمينه ترميم خانواده را فراهم كند و راه را براى رسيدن به يك زندگى عارى از هراس و اندوه هموار سازد. بنابراين لازم است همراه با بازسازى چه در اسكان موقت و چه در اسكان دايم كه صرفاً فيزيكى است به بازسازى خانواده نيز پرداخته شود.(8)

ادامه دارد ....

3 تير / 25 جولاي / 10 رجب