شارژر مخصوص خودرو با دو پورت USB
 

لیوان هوشمند نسبت به تغییرات دما 

این یک لیوان هوشمند است که نسبت به تغییرات دمای محیط و همچنین دمای مایعاتی که به داخل آن ریخته می شود از خود عکس العمل نشان می دهد. ظاهرا یک لیوان با طرح پوشش های گیاهی و آبهای کره زمین است اما در واقع به گونهای طراحی شده است که میتواند اثرات گازهای مخرب برای پوشش گیاهی را از طریق تغییر رنگ دادن رنگ آن قسمت از طرح لیوان نمایش دهد. همچنین می تواند آثار مخرب استفاده از اسپری ها که باعث افزایش گاز های گلخانه ای می شود را بر روی آبها و خشکی های نقاط مختلف از کره زمین نمایش دهد.این لیوان میتواند هدیهای جالب برای دوست شما باشد . در زمان خوردن اولین نوشیدنی که با تغییر رنگ آن مواجه میشود بسیار شگفت زده خواهد شد!
منبع
 

املت دسته‌دار
 

شاعر: ناصر فیض
تعداد صفحات: 166
شابک: 8 ـ 100 ـ 506 ـ 964
نوبت چاپ: اول 1384
شمارگان: 3000


معرفی کتاب: املت دسته‌دار، مجموعه شعر طنز، ناصر فيض متولد 1338 قم است، وي شاعر، مترجم، نويسنده و طنزپرداز است كه چهار كتاب از وي چاپ و سه كتاب گزيدة اشعار شعر معاصر تركيه، شعر معاصر آذربايجان، شعر معاصر ايران (ترجمه به تركي استانبولي) را در دست چاپ دارد. گزيدة ادبيات معاصر ايران، دستهايم را براي تو مي‌آورم (ترجمة شعر معاصر تركيه) اگر كمونيسم بياد (ترجمة مجموعه قصة طنز از مظفر ايزگو، نويسندة ترك)، املت‌ ‌دسته‌دار را در چنته ادبي دارد.
املت دسته‌دار، در 58 قطعه طنز به شيوة غزل، رباعي، اخوانيات، مثنوي سروده شده است. وي در مقدمه املت دسته‌دار مي‌نويسد: نمي‌دانم چطور شد كه اين طور شد، قرار نبود چاپشان كنم، چند برابر اينها بود، به لحاظ ادبي، درشت و ريزشان كردم، از خامها، نيم‌پزها، پخته‌ها، محبوب‌ترينها شد اين مجموعه. به نظر من «طنز يا بودار است يا تودار». وي به خاطر غير بهداشتي بودن برخي ابيات املت دسته‌دار، پوزش مي‌خواهد و مي‌گويد طنز، گاه نمي‌تواند با ادب و تميز باشد، لذا نزد همه كس نيز، عزيز نخواهد بود! برويد بگويد بعضيها فرق بين هزل و هجو و طنز و بنز را نمي‌دانند.»
 

مصاحبه ای با ژنرال قله نونی !

 خبرنگار : با سلام خدمت تمامي خوانندگان و طرفداران ستون طنزانه ، فرصتي نصيبمان شد تا مصاحبه اي داشته باشيم با ژنرال قِلِه نوني و نظر ايشان را در مورد قهرماني تيم ملي فوتبال عراق در رقابت هاي جام ملتهاي آسيا جويا شويم .
ژنرال : من هم سلام عرض مي کنم خدمت همه مردم ايران و خارج و بسيار خوشحالم که قهرماني نصيب تيم عراق شد !
خبرنگار : يعني شما از اينکه تيم ايران به قهرماني و حتي دوم ، سومي نرسيد ناراحت نشديد ؟
ژنرال : ببين خداييش هرجور که نگاه کنيم همين مقامي هم که آورديم از سرمون زياده !
خبرنگار : حالا چرا از قهرماني عراق خوشحاليد ؟ مگه عربستان يا کره و يا ژاپن حقشون نبود ؟
ژنرال : ببينيد ، من واسه حرفم چند تا دليل دارم که مطمئنم بعد از شنيدن اونها ، شما هم به اين نتيجه خواهيد رسيد که بهترين گزينه براي تيم ايران ، اين بود که عراق قهرمان بشه !
اولا : هرچي نباشه ، عراق همسايه ديوار به ديوارمونه ، يعني يه جورايي بچه محلمون حساب مي شه !
وقتي عراق قهرمان بشه انگار ما قهرمان شديم ، بچه محلا که با هم اين حرفارو ندارن . تازه مي تونيم همه جا چو بندازيم که چون عراق از بچه گي فوتبال رو تو زمين خاکي هاي لب مرز با ايران شروع کرده ، حالا فوتبالش اينقدر خوب شده و تونسته قهرمان آسيا بشه !
دوما : اگه بازي هارو تماشا کرده باشيد متوجه شديد که بازيکناي عراقي از لحاظ شکل ظاهر و قد و قواره خيلي شبيه بچه هاي ما بودن و از اونجايي که بقيه کشور ها مثل ايران دانشگاه آزاد و پيام نور و غير انتفاعي و علمي کاربردي و شبانه و عصرانه و صبحانه و.... ندارن تا همه مردمشون با سواد شن و بتونن اسم کشور ها رو از توي تلويزيون بخونن به همين خاطر بر اساس شکل و قيافه بازيکنا مي فهمن که تيمي که قهرمان شد کدوم بوده و از اين جهت هم برد تيم عراق خيلي به نفع ما تموم شد .
سوما : از همه مهمتر اينکه تمام تفاوت بين ايران و عراق همش يه حرفه ! (IRAN . IRAQ )
ما ايرانيا هم که سرمون درد مي کنه واسه اينکه عکس يکي رو با کامپيوتر برداريم بزاريم کنار يکي ديگه يا سر يکنفر رو برداريم بزاريم رو بدن يه نفر ديگه .
ماشاا.. هممون تو کار با فتوشاپ استاديم ! ديگه تغيير دادن يه دونه حرف که واسمون کاري نداره .
کي به کيه ؟
يک Q رو بر مي داريم بجاش N مي ذاريم !
بعدم توي شبکه هاي ماهواره ايمون مثل : جامِ جَم کُن و سحر خيز و ... تبليغات مي کنيم که ايران قهرمان شده ، مردم دنيا هم که اينقدر گرفتاري دارن که ديگه وقت نمي کنن وارد جزئيات بشن . باورشون مي شه که ايران قهرمان شده . تموم شد رفت .
خبرنگار : خب ديگه جناب ژنرال قِلِه نوني وقت ما به پايان رسيده و بايد از خدمتتون مرخص بشيم در ضمن داره وقت قرص هاي شما هم ميگذره و ممکنه مثل ديشب حالتون بد بشه و دکتر ها مجبور بشن با زنجير به تخت ببندنتون .
پس همينجا ازتون خداحافظي مي کنيم و از طرف خودمون و تمامي خوانندگان صفحه سوسه براتون آرزوي شفاي عاجل مي نماييم .
ژنرال : اولا ديوونه خودتي ، ثانيا کجا ؟ تازه ميخوام خرد جمعي رو واست توضيح بدم !!! نرو !!!
 

راهنمای خرید لپ تاپ
 

دنیای رو به جلوی امروزه ما را وادار نموده است که همواره و در همه جا به اطلاعات و منابع مهم مورد نیازمان ، دسترسی داشته باشیم و بالطبع، مظهر این دسترسی به منابع اطلاعاتی که همانا کامپیوتر ها باشند نیز میبایست همواره در دسترس باشد از اینجاست که یکی از مظاهر تکنولوژی مدرن ، یعنی لپ تاپ ها ظهور میکنند. شاید بعنوان یک بیننده در هنگام مواجهه با خرید این دستگاه ، تنها فاکتور مهم در حهت خرید آن را قیمت دستگاه بدانید ولی در مقام خریدار اوضاع کاملا تفاوت میکند. در این مقاله سعی دارم با معرفی ویژگی های یک محصول برتر به معرفی بهترین های حال حاضر ایران در رده های مختلف کاربردی و قیمتی بپردازم.

شاید در دنیای دیجیتال هیچ محصولی تا به این اندازه دارای تنوع و بازاری کاملا متنوع و در عین حال تشنه نباشد که در دنیای لپ تاپ ها جریان دارد.(البته در خارج از مرزهای ایران این مساله در مورد کامپیوترهای Desktop معمولی نیز کاملا مصداق دارد چون بعنوان مثال در آنجا خریدار بدنبال فلان CPU یا فلان Main نمی گردد بلکه یکراست به بازار رفته یک کامپیوتر سونی ، دل ، اچ پی و... را خریده و به خانه می آورد و بی دغدغه دردسرهای سخت افزاری، خریدی آسان و در عین حال مطمئن را انجام میدهد)
بازار بزرگ لپ تاپ ها آنچنان متنوع است که اگر قصد خرید یک لپ تاپ را دارید و هنوز چیزی را انتخاب نکرده اید به شما پیشنهاد میکنم اصلا و به هیچ وجه به بازار نروید چون کاملا در دریای مدلهای مختلف از مارک های متنوع غافلگیر شده و غیر ممکن است انتخاب صحیحی را انجام بدهید. برای راحتی انجام یک انتخاب مناسب میخواهم خریداران را از لحاظ انتظاری که از دستگاه خود دارند به 4 دسته تقسیم کنم:

۱- افراد عادی که انتظاراتشان از نوت بوک، به مواردی همچون برنامه های ویرایش متن ، برنامه های حسابداری ، استفاده از اینترنت ، نگه داری اطلاعات و مواردی از این دست محدود میگردد(که فکر میکنم درصد بالائی از نوت بوک داران از این دسته هستند)

۲- افراد طراح (که سر و کار زیادی با برنامه هایی همچون Photoshop ، Premier و از این دست دارند) و همچنین افراد خوره بازی، که حتی در هنگام خواب نیز نمی توانند از محبوبشان جدا شوند!

۳- مدیران ، پشت میز نشینهای مایه دار و کلا کسانی که معمولا زیاد جابجا نمیشوند (و البته هزینه کردن به سبک بسیار مایه دارانه برایشان اصلا خیالی نیست !)

۴- افرادی که فاکتور وزن و حجم برایشان از حداکثر اهمیت برخوردار است (Ultra Portable User)

خب همین حالا گروه خودتان را انتخاب کنید چون در ادامه باز هم در درون این گروه ها به دسته بندی میپردازیم:
دسته اول یا افراد عادی را از چند لحاظ میتوان دوباره گروه بندی کرد مثلا از لحاظ هزینه جهت خرید نوت بوک: این دسته از دانشجویان آس و پاس شروع میشود و طیف آن تا مایه دارهائی که رنگ نوت بوکشان را با رنگ پاپیون سگ شان ست میکنند ادامه دارد! (که مختص این رده هم نیست ولی در این رده کمی پررنگ تر است) .
در این دسته مشخصات نوت بوک ها حداکثردر محدوده متوسط قطعات قرار دارد (و این صرفا به آن معنی نیست که قیمت آنها هم لزوما در رده متوسط قرار داشته باشد) و مشخصات آنها را باید در لیست زیر جستجو کرد :
CPU: در اینجا از مدلهای ارزان قیمت تک هسته ای AMD تا مدل های نه چندان قدیمی Pentium M را میتوان یافت. البته در این میان شاید به چندین مدل سنت شکن نیز بر بخورید که از مدل های جدید تری استفاده کنند.
Monitor: در اینجا صفحه های نمایش از 15.4 اینچ به بالا بیشتر به چشم می خورند چون همانگونه که میدانید رابطه میان اندازه صفحه نمایش و قیمت لپ تاپ یک رابطه معکوس است(هرچه کوچک تر گران تر).
Drive: معمولا یک درایو Combo و شاید اگر هم خوش شانس باشید یک DVD Writer به تورتان بخورد.
از سه مورد بالا که که بگذریم تقریبا بقیه مشخصات در سایر رده بندی ها هم دیده میشود ولی یک نکته مهم که شاید در نگاه اول به چشم نیاید و در این رده بسیار پر کاربرد هم مینماید وجود امکانات ارتباطی نظیر کارت خوان ، Wi-Fi و Bluetooth در دستگاه است که حتما در مورد آن دقیق باشید.
لپ تاپ های این رده از حدود 600 هرار تومان تا یک میلیون و چهار صد هزار تومان گستره قیمت دارند.
یک پله بالاتر از این دسته گروه نوت بوک های طراحی و گیم قرار دارد که از لحاظ قیمت از رده پیشین گرانترند. در اینجا اولویتها با گروه قبل تفاوت میکند جائیکه وجود یک کارت گرافیک قوی به همراه یک حافظه (RAM) بالا کاملا یک امر مهم میباشد. وجود یک صفحه نمایش عریض (WXGA) با کیفیت بالا نیز مطمئنا از ملزومات کار است.
امکانات ارتباطی این دسته نیز میبایست بسیار بالا باشد بعنوان مثال کارت LAN ، کارت خوان ، بلوتوث و Wi-Fi از امکانات استاندارد این سری هستند.
قیمت های این رده نیز از حدود یک میلیون و سیصد هزار تومان تا حدود چهار میلون تومان پراکنده است.
در رده سوم، لپ تاپ هائی قرار دارندکه به سختی بتوان بر آنها اسم نوت بوک نهاد و کارائی و سخت افزار های حرفه ای آنها قابلیت قرار دادن آنها در رده دسک تاپ ها را به آنها میدهد تا جائیکه به آنها لقب Desktop Replacement (جایگزین دسک تاپ) را داده اند و جابجا کردن آنها بیشتر به یک شوخی شبیه است چون در اینجا صحبت از یک غول 8 تا 9 کیلوئی است تا یک لپ تاپ نازک نارنجی !
و اما درست در نقطه مقابل دسته اخیر کوچولوهائی قرار دارند که اگر ندانیم، شاید آنها را با یک MP3 Player حرفه ای اشتباه بگیریم چون حداکثر ابعاد صفحه نمایش این همراه های کوچک 4.3 اینچ است و در آنها خبری از درایو نوری هم نیست و مجبور به استفاده از External درایو ها هستیم ولی در عوض اینگونه مدل ها چنان آزادی عملی به کاربر میدهند که بیشتر از آن قابل تصور نیست: به عنوان مثال وزن اینگونه نوت بوک ها در حداکثر خود از 500 گرم تجاوز نمی کند و مدل های 250 گرمی آن هم موجود است و این در حالی است که مشخصات آنها هم چندان پائین نیست مثلا مشخصات کلیدی یکی از پرطرفدارترین این نوت بوک ها به این شرح است:
CPU: Intel Core Solo 1.2 GHz
RAM : 512 MB DDR 2
HDD : 30 GB
که این مدل دارای بلوتوث ، وای فای و دوربین نیز می باشد . پس می بینیم که در این رده بیشتر از اینکه در نگاه اول به چشم می آید امکانات فراوان گنجانده شده که البته در حد یک رفع نیاز ضروری در جائیکه امکان حمل یک لپ تاپ معمولی را نداریم بسیار کارامد می نماید.
همانگونه که حدس میزنید قیمت این رده نیز به نسبت لپ تاپ های معمولی بسیار گرانتر است و از حدود یک میلیون و ششصد هزار تومان شروع می شود و گستره آن به بالای دو و نیم میلیون هم میرسد.
خب حالا که نیازهایمان برای خرید نوت بوک را مشخص کردیم نوبت به آن میرسد که به بازار سری بزنیم و ببنیم برای رفع این نیاز ها شرکت های مختلف دارای چه امکاناتی هستند.
بازار نوت بوک از آنچنان کششی برخوردار است که تقریبا هر شرکتی که شما فکرش را بکنید دارای مدلی در این بازار است: از وایوهای سونی(WAIO) بگیرید تا تازه وارد این عرصه یعنی گیگابایت. پس در ابتدا لازم میدانم در مورد هرکدام از این برندها بسیار مختصر توضیحی بدهم:

الف) Vaio Sony : که معرف همه دوستان میباشد . دارای کیفیت های بسیار بالا از لحاظ ساخت، قیمت های نسبتا بالا ، باتری های نه چندان خوب و بجز دو سه مدل بسیار گران هیچکدام کارت گرافیک جدا ندارند. شرکتهای عرضه کننده اصلی وایو در ایران عبارتند از : امرتات ،نقش ، رایانه همراه و دو سه شرکت نچندان مطرح دیگر .
ب)Dell : شرکت بزرگ دل در سالهای اخیر لقب بهترین (و شاید بهتر است بگوئیم پر فروش ترین) لپ تاپ های متوسط (از لحاظ قیمتی) را به خود اختصاص داده است که از لحاظ کیفیت و قیمت یک تعادل متناسب برقرار کرده است شرکت های عرضه کننده دل در ایران عبارتند از :هستی ، پارسیان ، دیجیتال و چند تای دیگر.
پ) Toshiba : این شرکت ژاپنی (؟) نیز در زمینه تولید لپ تاپ ید طولائی دارد بطوریکه گستره مدل های آن بسیار زیاد است و در این زمینه طرفداران خود را نیز دارد (به شخصه آن را توصیه نمی کنم!) شرکت های عرضه کننده آن در ایران عبارتند از : نقش ، رایانه همراه و پارسیان.
ت) Lenovo : شرکت IBM را که به خاطر دارید؟ لنوو از این پس لپ تاپهای IBM را با این مارک جدید به بازار عرضه میکند. مشخصه این کامپیوتر ها طراحی های نچندان دلچسب ولی کیفیتهای بسیار بالا بهمراه قیمتهای نسبتا بالا باازای مشخصات متوسط است که اگر به شکل ظاهری اهمیت نمیدهید Lenovo برای شما ساخته شده است. شرکت های توزیع کننده این لپ تاپ در ایران عبارتند از :نقش و هستی.
ث) HP : این برند شاید تنها تولید کننده عمده لپ تاپ های با پردازنده AMD می باشد و به همین خاطر قیمت تمام شده آنها به نسبت سایرین بسیار کمتر است که فاکتور خوبی است ولی چون مصرف برق این پردازنده ها به نسبت پردازنده های دو هسته ای اینتل ، بیشتر است لذا از عمر باتری کمتری برخوردارند(دقت کنید فقط دو هسته ای ها برق کمتر مصرف میکنند و مثلا مصرف یک پردازنده P4 بسیار بیشتر از AMD دو هسته ای میباشد).البته این به آن معنی نیست که HP لپ تاپ با پردازنده اینتل ندارد. شرکت هستی عرضه کننده HP در ایران می باشد.
ج) Fujitsu Siemens: این اتحاد ژاپنی آلمانی که در عرضه موبایل کاملا به بن بست رسید این بار در عرضه لپ تاپ موفق مینماید لپ تاپ های این شرکت به دو دسته عمده : Amilo ها و Lifebook ها دسته بندی میشوند که اولی لپ تاپ های متوسط با قیمت پائین و دیگری سری حرفه ای نوت بوک های این شرکت است. هستی ارقام کامپیوتر و بهین تکنولوژی از شرکت های ارائه دهنده این برند هستند.
نوت بوک های دیگر موجود در بازار به همراه گارانتی های معتبر آنها به اختصار عبارتند از :
Asus با گارانتی دیجیتال، Acer با گارانتی رسام موج ، Panasonic با گارانتی نقش ،گیگابایت با گارانتی آواژنگ و چندین برند دیگر که شاید حتی به گوش تان هم نخورده باشد.
البته به برندهای تولید کننده لپ تاپ میبایست یک برند کاملا متفاوت با بقیه چه از لحاظ سخت افزاری و چه از لحاظ نرم افزاری و چه از لحاظ قیمتی اضافه کرد و آن چیزی نیست مگر لپ تاپ های بسیار زیبای iMac از کمپانی Apple که دارای سیستم عامل Mac OSx میباشند که از زمین تا آسمان با ویندوز تفاوت دارد و اگر به سرتان زد از این مدل ها خرید کنید حتما یک بار این سیستم عامل را امتحان کنید(البته جدیدا قرار است امکان نصب ویندوز بر روی Mac هم فراهم شود) از لحاظ قیمتی نیز این لپ تاپ ها با سایرین تفاوت عمده دارند جائیکه قیمت آنها از دو میلیون تومان شروع می شود.

خب حالا قصد داریم این برندهای ذکر شده را به ترتیب در دسته بندی اولیه مان قرار دهیم:
۱- لپ تاپ برای افراد عادی :
پیشنهادات: مطمئنا در اینجا بهترین گزینه لپ تاپ مشهور و پر فروش شرکت دل با نام Dell inspiron 6400 قرار دارد(که در مدل پایه در حدود 840 هزار تومان و در بهترین مدل یک میلیون و دویست هرار تومان قیمت دارد) یک پله بالاتر از لحاظ قیمتی مطمئنا وایوهای سونی سری N میباشد که پایه قیمتی معادل یک میلیون و صد هزار تومان دارند.

۲- لپ تاپ برای طراحان و گیم باز ها:
در این دسته به کارت گرافیک حداقل 256 احتیاج داریم. مدلی که در این رده یک سر و گردن از همه بالاتر است Dell Latitude D820 میباشد که کارت 512 مگابایتی دارد (و قیمتی در حدود یک میلیون و ششصد هزار تومان) انتخاب دیگر در این رده لپ تاپ زیبای Vaio VGN-BX660P43 میباشد که باقیمتی نزدیک به یک میلیون و ششصد هزار تومان به فروش میرسد.

۳- لپ تاپ برای مدیران مایه دار! :
بدون شک Dell XPS M2010 با وزنی معادل هشت کیلو و نیم! و مشخصاتی که کمتر کامپیوتر دسک تاپی به آن میرسد و قیمتی که بسیار بسیار گران است (آنقدر گران که من هم نمی دانم چقدر است!)

۴- لپ تاپ کار راه بنداز کوچولو :
در اینجا بر عکس بقیه قسمت ها آنچنان تنوعی نداریم و آنچه که من از بازار میدانم این مدل محدود به دو مدل وایوی سونی و یک مدل Asus میشود که سونی ها عبارتند از Vaio VGN- UX17 و UX19 که از لحاظ ظاهری تفاوت چندانی با هم نمی کنند و قیمت آتها هم از یک میلیون و ششصد هزار تومان شرو ع می شود و مدل ASUS هم R2H نام دارد که خود Asus به آن لقب
( UMPC = Ultra Mobile PC) داده است و برخلاف UX17 سونی که صفحه کلید کامل دارد ،این مدل کاملا متکی به قلم نوری می باشد. البته قیمت این یکی را ندارم ولی با توجه به سابقه بالا بودن قیمت لپ تاپ های Asus فکر نمیکنم پائین باشد(ندید بالای یک و نیم میلیون !)
البته این مقاله تنها گوشه ای از این بازار شلوغ را معرفی نمود امیدوارم در انتخاب شما برای خرید این وسیله زیبا و بی نظیر کمک کوچکی کرده باشم. در انتها آماده هر گونه کمک در جهت خرید و پیشنهاد به دوستان هستم.

واقعیات نفوذ لابی اسراییل
در دولت آمریكا
 

نوشتار حاضر به ارائه گزارشی از روزنامه واشنگتن پست با موضوع در جتسجوی واقعیات نفوذ لابی اسراییل بر دولت آمریكا می‌پردازد كه هم اكنون از نظر همراهان و خوانندگان گرامی می‌گذرد.

گلین فرانكلین نویسنده گزارش مفصل واشنگتن پست با عنوان در جستجوی واقعیات نفوذ لابی اسراییل بر واشنگتن و دولت آمریكا، گزارش خود را با چگونگی شكل‌گیری این گروه با نفوذ در آمریكا آغاز می‌كند. همه آنچیزی كه دیوید بن گوریون می‌خواست 15 دقیقه از وقت فرانكلین روزولت رییس جمهوری وقت آمریكا بود. گوریون كه پدر و بنیانگذار اسراییل است، یكی از رهبران تسخیرناپذیر قرن بیستم بود كه در دسامبر 1941 با آرزوی ارایه مستقیم طرح تشكیل حكومت یهودی به رییس جمهوری آمریكا به واشنگتن سفر كرد. او برای 10 هفته در هتل قدیمی امباسادور اقامت گزید و در این مدت به نوشتن نامه و گزارش و ارایه آن به میریام كوهن وزیر مورد علاقه آمریكایی خود پرداخت، البته او هرگز فرصت دیدار با رییس جمهوری آمریكا را نیافت.
واشنگتن پست در ادامه با اشاره به گذشت 64 سال از آن زمان می‌نویسد: در كنفرانس خبری ماه مه كه در كاخ سفید برگزار شد، جرج بوش رییس جمهوری آمریكا در كنار ایهود اولمرت دوازدهمین نخست وزیر اسراییل ایستاده بود. بوش پس از جلسه دو ساعته با اولمرت، بار دیگر بر روابط عمیق و پایدار اسراییل و آمریكا تأكید كرد و اولمرت را فردی متعهد به صلح خواند. پس از آن نیز بوش و الومرت در نشستی خصوصی و بدون حضور دستیاران به مذاكره با یكدیگر پرداخته و در نهایت برای صرف شام، راهی شدند. روز بعد نیز نخست وزیر اسراییل در نشست مشترك كنگره آمریكا به ایراد سخنرانی پرداخت كه در آن برخی از اعضای كنگره 16 بار به صورت ایستاده سخنان اولمرت را قطع كرده و او را مورد ستایش قرار دادند. فرانكلین می‌نویسد: البته استقبال از سخنان الولمرت دركنگره بدان معنی نیست كه نخست وزیر كنونی اسراییل یك فرمانده قدرتمند‌تری نسبت به گوریون است چرا كه فاصله زیادی به او دارد. بلكه این استقبال ناشی از قدرت لابی یهودی در آمریكا است. این در حالی است كه اسراییل سالانه حدود سه میلیارد دلار كمك مالی مستقیم خارجی آن هم از آمریكا دریافت می‌كند. حال آنكه هیچ كشوری به اندازه اسراییل این میزان كمك مالی خارجی دریافت نمی‌كند. در وزارت امور خارجه آمریكا مكان محرمانه‌ای وجود دارد كه محل نگهداری توافق‌نامه‌های نظامی‌، اقتصادی و دیپلماتیك با اسراییل است. آمریكا به اسراییل در بخش نظامی به عنوان یك عضو ناتو می‌نگرد و در مسایل نظامی نیز مانند یك كشور همیسایه از تسهیلات واشنگتن منتفع می‌گردد. بوش اخیرا بار دیگر متعهد شده در صورتی كه اسراییل مورد حمله قرار گیرد آمریكا به حمایت از آن خواهد پرداخت. در كنگره نیز لابی اسراییل از حمایت قاطع نمایندگان و سناتورها برخوردار است. واشنگتن پست بدون اشاره به این موضوع كه بخش عمده رسانه‌های همگانی و حتی مؤسسات نظرسنجی آمریكا نیز در اختیار همین گروه آیپك است، به نتایج یك نظرسنجی اشاره كرده و می‌نویسد: برخی نظرسنجی‌ها نیز نشان می‌دهد حمایت‌های عمومی از اسراییل بسیار قوی است، این مسأله پس از حملات 11 سپتامبر افزایش یافته است. یك معادله بسیار پر طرفدار این گونه است: اسراییلی‌ها برابر با انسان‌های خوب هستند و عرب‌ها نیز برابر با تروریست‌. جاش بلاك سخنگوی كمیته آمریكایی روابط عمومی اسراییل موسوم به آیپك به واشنگتن پست گفته است: امروزه كار كردن در كنگره همانند فشار آوردن به یك در باز است. واشنگتن پست بلافاصله می‌نویسد: البته آمریكایی‌ها این مسأله را یك واقعه خوب نمی‌دانند. در ماه مارس دو نفر از اساتید علوم سیاسی مشهور آمریكا به نام‌های استفان والت از دانشگاه هاروارد و جان میرشیمر از دانشگاه شیكاگو با انتشار تحقیقی 42 صفحه‌ای كه دارای استنادات بسیار قدرتمندی بود، اعلام كردند حمایت‌های دولت بوش از اسراییل و تلاش‌های مربوط به ترویج دمكراسی در خاورمیانه باعث ناراحتی افكار عمومی ارعاب و مسلمانان شده و در نتجه امنیت آمریكا را به مخاطره انداخته است. نویسنده واشنگتن پست نوشته است: این اساتید مدعی هستند روابط صمیمی ما با آیپك هم خطرناك است و هم بی‌سابقه، در بخشی از مقاله آنها آمده است دیگر گروه‌ها نیز توانسته‌اند سیاست‌های خارجی ما را تحت تأثیر قرار دهند، ولی هیچ لابی نتوانسته است سیاست‌های آمریكا را از آنچه منافع ملی صدق می‌كند تا این اندازه تغییر داده باشد. واشنگتن پست می‌نویسد: این دو استاد مشهور آمریكایی همچنین نوشته بودند یكی از دلایل اصلی آغاز جنگ عراق نفوذ لابی اسراییلی بود و همین لابی هم اكنون با استفاده از تمامی استراتژی‌های خود در حال اعمال فشار به دولت آمریكا است تا با ایران نیز به صورت سلطه‌جویانه و متخاصمانه برخورد كند و به این ترتیب در نهایت دشمنان اسراییل تضعیف و یا از بین بردن بروند و اسراییل از آزادی عمل بیشتری برای رویارویی با فلسطینیان برخوردار شود به گونه‌ای كه بیشتر جنگ‌ها، كشتارها، بازسازی‌ها و پرداخت خسارت‌ها توسط آمریكا انجام گیرد. این روزنامه آمریكایی نوشته است، به اعتقاد این دو استاد مشهور، این یك توافقنامه شیرین برای اسراییل و یك توافق‌نامه بسیار بد برای آمریكا است. واشنگتن پست تصریح دارد: عده‌ای از منتقدان لابی اسراییل در آمریكا تلاش این دو استاد علوم سیاسی را ستوده و آن را هوای تازه توصیف كردند. نورمن سولومون از فعالان ضد جنگ و منتقدان رسانه‌ای در گزارشی در روزنامه بالتیمور سان در خصوص تحقیق این دو استاد نوشت: این تحقیق با دقت زیادی سرپوش موجود بر موضوعی را كه طی دهه‌های گذشته بسته نگاه داشته شده، برداشته است. نویسنده واشنگتن پست تصریح می‌كند: البته نسل‌ها است كه تصور اینكه ریاكاری یهودیان قدرتمند منافع ملی آمریكا را برای دستیبابی به اهداف خود تسخیر كرده‌اند و این شرایط باعث برانگیخته شدن احساسات ضد صهیونیستی درسراسر جهان شده و حامیان اسراییل نیز مدعی هستند این تحقیق چنین ادعاهایی را مطرح ساخته است. آلن در شویتز از طرفداران سرسخت یهودی و عضو آبیك كه واشنگتن پست او را نویسنده، وكیل و استاد دانشگاه‌ هاروارد معرفی كرده، گفته است: این تحقیق مملو از تفسیرهای متعصبانه است كه در آنها یهودیان و اسراییل انگشت نما شده‌اند. ابراهم فاكسمن مدیر اتحادیه ضد بدنامی نیز اظهار داشت: تحقیق والت و میرشیمر اساسا و به اشتباه یهودیان را مسوول جنگ عراق می‌داند. دانیل آیالون سفیر اسراییل در آمریكا نیز كه پیش از این به صورت علنی نسبت به این تحقیق واكنش نشان نداده بود،‌اكنون آن را مفاسد ، سطحی و در هم خواند كه تنها تلفیقی از یاوه‌گویی‌ها و زباله‌های قدیمی است كه باید به فراموشی، یعنی جایی كه تعلق دارد سپرده شود. در همینحال والت و میرشیمر نیز در واكنش به این مسأله تأكید می‌:نند كه واقعیات و استدلال آنها همچنان معتبر سات و واكنش‌های انتقاد‌آمیز و توهین آمیز آنها تقریبا یكی از نقاط اصلی ادعای آنها را تأیید می‌كند یعنی لابی اسراییل یك گاو مقدس است كه اگر شخصی به خود اجازه دهد از آن انتقاد كند، این خطر را برای خود بوجود آورده كه از او به عنوان یك ضد صهیونیست یاد شود، واشنگتن پست نوشته است: این دو استاد مشهور در مقدمه تحقیق خود گفته بودند لابی یهودی در قدرت خود اقراق می‌كند و سپس به هر كسی كه از آن انتقاد نماید، حمله می‌كند. این روزنامه آمریكا می‌نویسد: در حقیقت این تحقیق این سؤال‌ها را به وجود آورده كه به راستی لابی اسراییلی تا چه اندازه قدرتمند است ،‌ نقش آن در طراحی جنگ عراق چه بود و آیا هم اكنون برای اجرای همین سیاست در قبال ایران تلاش می‌كند و آیا واقعا این گروه این اندازه ریاكار است و در نهایت اینكه این لابی به چه كسی تعلق دارد. واشنگتن پست در ادامه به برخی افراد و راه‌های نفوذ آنها اشاره می‌كند و می‌افزاید: موریس آمیتای فردی است كه دفتر او در ساختمانی است كه رایزنان پارلمانی از چندین گروه لابی دولتی، پیمان كاران دفاعی و اتحادیه گاز آمریكا در آن حضور دارند و همگی در تلاش هستند تا اعضای كنگره آمریكا و كاركنان آنها را تحت تأثیر اهداف خود قرار دهند. آمیتای كه هم اكنون یك شركت حقوقی را اداره می‌كند، فارغ‌التحصیل دانشكده حقوق دانشگاه هاروارد است كه هفت سال را به عنوان دیپلمات وزارت امور خارجه آمریكا و شش سال دیگر را به عنوان دستیار قانون‌گذار فعالیت كرده بود تا اینكه در سال 1974 از او خواسته نشد مدیر اجرایی آیپك را بر عهده گیرد. آیپك در اوایل دهه 1950 توسط یك روز‌نامه‌نگار كانادایی به نام آی ال كنن و با بودجه‌ای كه توسط تعدادی از گروه‌های یهودی تأمین شده بود، تأسیس شد. كنن از حامیان خستگی‌ناپذیر اسراییل در دهه 1950 و اوایل 1960 بود. زمانی او برای دلارها و رأی علیه لابی قدرتمند و متعهد نفتی‌ها یعنی قانون‌گذارانی همچون ویلیام فولبرایت كه ریاست كمیته سیاست خارجی سنای آمریكا را بر عهده داشت، می‌جنگید. فولبرایت فردی بود كه حمایت‌های آمریكا از اسراییل را به عنوان یك اشتباه جدی كه ثبات منطقه‌ را تهدید می‌كرد، توصیف كرده بود. در نهایت جنگ شش روزه 1967 نقطه تحول بود. رهبران عربی با اعتماد به نفس كامل از ریختن یهودیان در دریا سخن می‌گفتند واین نگرانی ایجاد شده بود كه هولوكاستی دیگر بوقوع خواهد پیوست ولی اسراییل در حمله‌ای پیشگیرانه به مصر و سوریه در این جنگ پیروز شد و بسیاری از یهودیان آمریكایی از پسر عمومی ستیزه جوی خود در خاورمیانه حمایت كردند. البته بسیاری از غیریهودیان نیز اسراییل را به عنوان جزیره كوچكی از دمكراسی در دریای دیكتاتورهای عرب تصور و به حمایت از آن پرداختند. آمیتای در گفت و گو با خبرنگار واشنگتن پست گفت: به خاطر می‌آورم در ابتدا تمایلی به در اختیار گرفتن ریاست این سازمان نداشتم و در نهایت بر غم و میل باطنی خود با این كار موافقت كردم. او در نهایت بودجه و تعداد كاركنان ایپاك را سه برابر كرد، ولی استراتژیك‌ترین تصمیم او انتقال دفتر این سازمان از نزدیكی كاخ سفید به نزدیكی ساختمان كنگره بود زیرا او وزارت امور خارجه و دیگر ساخه‌های قوه مجریه را محلی خصومت‌آمیز برای اسراییل دید و كنگره آمریكا را یك متحد طبیعی، محاسبه این مسأله نیز چندان دشوار نبود زیرا در قوه مجریه تنها دو مقام (رییس جمهور و معاون او) هستند كه توسط مردم انتخاب می‌شوند، ولی در كنگره آمریكا 535 نفر وجود داشتند و به این ترتیب او فرصت‌ها و هدف‌های بیشتری را از این طریق می‌تونست دنبال كند. تجربه شخصی آمیتای و روابط وی با كنگره ، گروهی كك از كاركنانی سخت كوش همچون وولف بلیتزر مجری شبكه سی.ان.ان و كنت وولاك مدیر مؤسسه دمكراتیك ملی را گرد هم آورد تا به موفقیت‌های او كمك كنند. ولی در حقیقت بزرگترین سرمایه او چندین هزار عضو قدرتمند بود كه برای آنها، اسراییل تنها یكانگیزه نبود، بلكه یك مأموریت مقدس تلقی می‌شد. آمیتای می‌گوید: دلیل اصلی اینكه آیپك این اندازه مؤثر است این است كه مردم ما بسیار مشتقا هستند و این بخاطر وابستگی آنها به اسراییل است. آیپك یكی از شناخته شده‌ترین گروه‌هایی است كه حمایت از اسراییل را هدف اصلی خود ساخته‌‌اند. این گروه‌ها شامل كمیته و كنگره آمریكایی یهودیت، اتحادیه ضد بدگویی و كنفرانس رؤسای سازمان‌های بزرگ یهودی آمریكا است ولی در حقیقت آیپك قدرتاصلی در واشنگتن است. واشنگتن پست در ادامه نوشته است: اسراییل در روزهای اولیه حایت خود در حقیقت بچه پرورشی لیبرال دمركات‌ها بود كه وابستگی زیادی به یهودیان آمریكا داشت ولی این مسأله با روی كار آمدن مناخیم بگین نخستین نخست وزیر است میانه اسراییل در اواخر دهه 1970 تغییر كرد. او با جری فالول و دیگر محافظه‌كاران مسیحی كه معتقد بودند حاكمیت یهود بر سرزمین مقدس به بازگشت دوباره حضرت مسیح كمك خواهد كرد یك ائتلاف عملی تشكیل داد. دولت رونالد ریگان نیز اسراییل را به عنوان یك متحد جنگ سرد و توازنی در برابر كشورهای سوریه و عراق كه از مشتریان شوروی بودند یافت. اسراییلی‌ها شدیدا به حمایت‌های سیاسی و كمك‌های مالی كه جامعه یهودیان آمریكا در اختیار آنها قرار می‌داد، متكی بودند. آمریكایی‌ها در عین حال همچنان بلاتكلیف بودند و نسبت به آن دسته از یهودیانی كه تمایل داشتند برای اسراییل پول بفرستند ولی نمی‌خواستند خود به اسراییل بازگردند و یا فرزندان خود را به آنجا بفرستند، اهانت می‌كردند. هدف اصلی بن گوریون بازگرداندن یهودیان به سرزمین خود پس از 2000 سال تبعید بود! ولی وجود اسراییل و نیاز عاجل آنها باعث حمایت یهودیان آمریكا از اسراییل و ایجاد احساس وابستگی شد كه در نهایت وزن سیاسی آنها را در جامعه آمریكا بهبود بخشید. آرتور هرتزورك فقید كه یك خاخام و تاریخ نویس یهودی بود و ریاست كنگره یهودی آمریكا را بر عهده داشت، زمانی گفته بود پیش از بوجود آمدن اسراییل یهودیان در مراسم شام كاخ سفید به عنوان فرد حضور می‌یافتند ولی پس از آن، آنها به عنوان یهودیان در این مراسم شركت می كردند. واشنگتن پست نوشته است: هنری سیجمن كه زمانی مدیر اجرایی كنگره آمریكایی یهودیان بود و هم اكنون مدیر پروژه آمریكا ـ خاورمیانه در شورای روابط خارجی آمریكا است، می‌گوید: یك نیروی محركه‌ای وجود دارد كه زندگی یهودیان را به گونه‌آی هماهنگ سازد كه گویی یك سازمان مدافع تشكیل شده است كه از یك گروه آسیب‌پذیر حمایت كند. این خود نوعی فرهنگ قربانی شدن را ایجاد می كند و گاهی باعث جلب انسان‌هایی می‌شود كه احساس می‌كنند آنها نیز قربانی شده‌اند. آمیتای در سال 1980 از سمت خود در آیپك كناره‌گیری كرد تا یك گروه لابی حقوقی برای پیمان‌كراان دفاعی تشكیل دهد. البته او هرگز تلاش خود برای منافع اسراییل را متوقف نكرد و با تشكیل شورای روابط عمومی واشنگتن، یك آیپك مخصوص به خود تأسیس نمود . پس از وی نیز توماس داین ریاستاین سازمان را بر عهده گرفت و آیپك با گسترش فعالیت‌های خود و اندازه این سازمان ادامه داد. به گونه‌ای كه در دهه 1980 نفود و اندازه این سازمان به صورت بسیار گسترده‌ای افزایش یافت و این گروه موفقیت‌های سیاسی چشمگیری بدست آورد. در این دوران بودجه‌هایی كه توسط آیپك هزینه می‌شد ، توانست پال فیندلی نماینده جمهوری‌خواه ، پیت مك كلوسكی از كالیفرنیا و سناتور چارلز پرسیاز ایلینویز را كه همگی از منتقدان اسراییل و حامیان كشورهای عربی بودند، شكست دهد. فیندلی می‌گوید: آرمیتا برغم اینكه از سیاست‌های اسراییل انتقاد می‌كرد ولی همواره با كمك‌های آمریكا به اسراییل موافق بود، ولی گناه اصلی او این بود كه مدام با یاسر عرفات رهبر فقید تشكیلات خودگردان فلسطین دیدار می‌كرد و یك بار او را مدافع بزرگ حقوق بشر خوانده بود. فیندلی در انتخابات سال 1982 هدف قرار گرفت و این بار شكست خورد. دو سا ل پس از آن نیز چارلز پرسی در برابر پال سیمون شكست خورد زیرا حامیان اسراییل مبلغ یك میلیون و 80 هزار دلار به صورت مستقیم به ستاد تبلیغاتی سیمون كمك كرده بودند. فیندلی می‌گوید: پس از آن بود كه من واقعا احساس كردم ردای ارعاب كاملا مطمئن عمل كرده است. چرالز پرسی نیز به دوستان خود گفته بود، آمیتای را شخصا مسوول شكست خود در انتخابات می‌داند. آمیتای می‌گوید در حقیقت من واقعا نمی‌دانستم كه این قدر قدرتمند هستم. ما فقط همان كاری را كردیم كه هر گروه رایزنی در این شهر انجام می‌دهد. از دوستان خود حمایت كردیم و سعی كردیم دشمنان را شكست دهیم. واشنگتن پست در ادامه نوشته است: لابی اسراییل بخصوص آیپك بعدها به اتحادیه ملی تفنگداران سیاست خارجی معروف شدند. عده‌ای جنگجو و سرسخت كه از این نام استفاده كرده و امتیاز گرفتند ولی از برخی جهات این گروه قدرتمند‌تر بود. حمایت اتحادیه ملی تفنگداران عمدتا محدود به جمهوری‌خواهان جناح راست و دمكرات‌های روستای می‌شد، ‌ولی آیپك توانسته بود به درون هر دو حزب آمریكا نفوذ كند تا اینكه زمانی بیش از حد پیش رفت. در سال 1991 هنگامی كه بوش پدر رییس جمهوری آمریكا بود، واشنگتن ارتش عراق را از كویت خارج كرد. آنگاه بوش و جیمز باكر وزیر امور خارجه وقت آمریكا توجه خود را به درگیری اعراب و اسراییل جلب كردند. در آن زمان آنها در حال اعمال فشار به دو طرف برای دستیابی به توافقنامه تاریخی صلح در كنفرانس مادرید بودند، ولی با مسأله‌ای روبرو شدند كه این نگرانی را بوجود آورد كه پیش از آغاز نشست، این كنفرانس از هم پاشیده شود. در آن زمان اسحاق شامیر نخست وزیر تندروی اسراییل بود كه پیش از اعلام استقلال اسراییل از رهبران یكی از كوچكترین و افراطی‌ترین فرقه‌های شبه نظامی صهیونیستی بود. او كه با موجی از مهاجران یهودی از شوروی در حال فروپاشی مواجه بود، به دنبال 10 میلیارد دلار وام از واشنگتن بود تا بتواند برای این مهاجران مسكن تهیه كند. البته بوش و باكر می‌×واستند شامیر به آنها قول بدهد كه از این وام برای گسترش ساخت شهرك‌های یهودی‌نشین كه اسراییل در كرانه باختری و نوار غزه اشغال كرده ، استفاده نكند. البته این قولی بود كه شامیر نمی‌خواست به آمریكا بدهد. او به آیپك دستور داد این وام را برغم مخالفت دولت آمریكا از طریق كنگره دریافت كند. به این ترتیب بود كه آیپك بیش از هزار نفر از اعضای خود را به كنگره اعزام كرد تا به رایزنی با نمایندگان مردم آمریكا بپردزاند. بوش نیز در یك كنفرانس خبری با حمله مستقیم به این گروه گفت: در برابر برخی نیروهای سیاسی قدرتمند، من شنیده‌ام كه بیش از یك هزار نفر از رایزنان به كنگره رفته‌اند و برای حل مسأله از سوی دیگر تلاش می‌كنند. رهبران آیپك به شامیر گفته بودند به اندازه كافی در مجلس نمایندگان و سنا رأی در اختیار دارند كه می‌توانند تصمیم بوش را باطل كنند ولی این اظهارات بوش همانند یك چراغ جوشكاری ، بادكنك آنها را منفجر كرد. طی چند روز رهبران مجلس نمایندگان و سنا از آیپك خواستند از موضع خود عقب‌نشینی كند و به این ترتیب حمایت‌ها از آن كاهش یافت. البته چیزی كه بیشتر از این باعث تعجب شامیر شده بود فرار متحدان آمریكایی‌ وی از او بود زیرا آنها دوست نداشتند توسط رییس جمهوری آمریكا به عنوان یك نیروی قدرتمند ولی پشت پرده از آنها یاد شود كه در ادامه گزارش مفصل خود نوشته است: شامیر و دستیاران او یهودیان آمریكا را تروس و كم جرأت توصیف كردند، ولی آنها معتقد بودند اسراییل بیش از حد پیش رفته است. سال بعد از آن شامیر در انتخابات شكست خورد و اسحاق رابین به قدرت رسید. بوش نیز هزینه اظهارات خود را پرداخت و در انتخابات 1992 بخاطر ناتوانی در جلب آرای ایالت‌هایی همچون نیویورك ، نیوجرسی، اوهایو و فلوریدا كه گروه‌های یهودی زیادی در آنها ساكن هستند، شكست خورد و بیل كلینتون به عنوان رییس جمهوری آمریكا انتخاب شد. وقتی رابین برای نخستین بار به عنوان نخست وزیر اسراییل به آمریكا سفر كرد، با فراخوانی رهبران آیپك در یك نشست محرمانه در هتل مدیسون، آنها را به رویارویی غیر ضروری اسراییل و كاخ سفید متهم كرد. او به آنها گفت: از این به بعد اسراییل خود نقش هدایت روابط با واشنگتن را بر عهده خواهد داشت و آیپك به پشت صحنه انتقال داده شد. اوری نیز از خبرنگاران یهودی می‌گوید: رهبران سازمان آیپك یك درس مهم آموختند و پس از آنكه دكترین كالین پاول را اتخاذ كردند، آنها تنها در جنگ‌هایی شركت كردن كه می‌دانستند پیروز خواهند شد. واشنگتن پست در ادامه گزارش خود به توصیف مقر اصلی سازمان آیپك پرداخت كه به نوشته خبرنگاران هیچ چیز چشمگیری در آن دیده نمی‌شود. این ساختمان دارای دفاتری كوچك و اتاق‌های كنفرانس بدون پنجره در دو طبقه است. دستگاه‌های فتوكپی و قفسه‌های آهنی كتاب و مبل‌های خاكستری رنگ در آن وجود دارد. دیوارهایی كسل كننده به رنگ زرد و موكت‌هایی قهوه‌ای رنگ در كف آن. سیستم تهویه هوا نیز چندان مناسبت نیست ولی آیپك در نظر دارد سال آینده به یك ساختمان بزرگتر در همین منطقه (حومه كنگره آمریكا) نقل مكان كند. این در حالی است كه وقتی یك هیأتی از تاجران ژاپنی از مقر آیپك دیدن كرده بودند، با خنده‌ای محترمانه گفته بودند خوب می‌شود حال به ما مقر اصلی را نشان دهید. واشنگتن پست در ادامه گزارش خود نوشته است: سازمان آیپك چیزی برای مخفی كردن ندارد. اندازه توانایی و دستور كار آن همه اطلاعات عمومی هستند كه اكثر آنها در پایگاه اینترنتی آن منتشر شده است. آیپك دارای 200 كارمند رایزن، محقق و برگزار كننده است و سالانه 47 میلیون دلار بودجه دارد. این سازمان همیچنین دارای 100 هزار عضو است كه نسبت به پنج سال گذشته تقریبا دو برابر شده و در 300 دانشگاه نیز مراكز جذب نیرو دارد. البته آیپك طی سال‌های اخیر همكاری‌های خود را با برخی از اعضا متوقف كرده است. مهمترین آنها استیو روزن مدیر سابق مسایل سیاست خارجی این سازمان است. روزن و كیت وایزمن سال گذشته پس از آنكه تحت قانون جاسوسی سال 1917 به دریافت اطلاعات محرمامنه در مورد استراتژی‌های دولت آمریكا در قبال ایران متهم شدند، از كار بركنار گردیدند، آنها متهم هستند این اطلاعات محرمانه را از طریق لاورنس فرانكلین افسر میز ایران در پنتاگون بدست آورده‌اند و محامه آنها اواخر تابستان برگزار خواهد شد. وكلای روزن و وایزمن مدعی هستند كه موكلان آنها تنها كاری را انجام داده‌اند كه روزنامه‌نگاران و تحلیل‌گران هر روز در وانشگتن انجام می‌دهند، یعنی جمع‌آوری اطلاعات واشنگتن پست تصریح دارد: شاید این مسأله درست باشد ولی نكته اصلی چگونگی افشای این رسوایی كوچك استزیرا روزن و وایزمن به دنبال فرانكلین نبودند، این فرانكلین بود كه می‌خواست برای پیروز شدن بر مقامات ارشد خود آنها را از دور خارج كند زیرا آنها بر خلاف فرانكلین معتقد نبودند كه كاخ سفید باید در مورد برنامه هسته‌ای ایران با آن شدیدتر برخورد كند لذا فرانكلین اعتقاد داشت كمك گرفتن از آیپك بهترین راه برای مطمئن شدن از این بود كه پیام او به كاخ سفید انتقال داده خواهد شد. این روزنامه می‌نویسد: ‌این روزها كاركنان آیپك متشكل از دو گروه مختلف هستند. عده‌ای بخاطر توانایی‌های خود استخدام شده‌اند و عده‌ای دیگر نیز به این كار ایمان دارند. به عنوان مثال می‌توان به برد گوردن مدیر سیاست و امور دولت سازمان آیپك اشاره كرد. او از تحلیل‌گران سازمان سیا و از دستیاران نمایندگان كنگره بود و وظیفه او نظارت بر تمامی قانون‌هایی است كه به تصویب می‌رسد. گوردن می‌گوید: ما درك نسبتا پیچیده‌ای از كارهای قابل اجرا و غیر قابل اجرا داریم و تنها در زمینه‌هایی فعالیت می‌كنیم كه قبال اجرا باشد. به این ترتیب آیپك برای آن دسته از نمایندگان و دستیاران كنگره آمریكا كه زمان یا منبع جمع‌آوری اطلاعات در مورد مسایل مورد نظر خود را ندارند، نقش یك ابزار ضروری را ایفا می‌كند. به طور كلی می‌توان گفت آیپك این دسته از نمایندگان را در جریان مایل قرار می‌دهد و با آنها رایزنی می‌كند. آیپك همچنین به صورت مكرر سمینارهایی را در مورد موضوعاتی همچون تروریسم، جنگ گرایی اسلامی و گسترش تسلیحات هسته‌‌ای برگزار می‌كند. در این كنفرانس‌ها كارشناسایی را از مراكز مطالعاتی در واشنگتن و تل‌آویو گرد هم می‌اورد و نتایج تحقیقات را در اختیار نمایندگان قرار می‌دهد. همچنین در مورد تهیه پی‌نویس قوانین در امور خارجی به آنها مشاوره می‌دهد كه از جمله آنها می‌توان به قانون كمك‌های خارجی سالیانه اشاره كرد. روزنامه آمریكایی واشنگتن پست در ادامه تشریح موقعیت گروه یهودی ایپك در آمریكا یا همان گاو مقدس غیرقابل انتقاد، می‌نویسد: در پشت آیپك نیز شبكه گسترده‌ای از فعالان این سازمان وجود دارند كه هر كدام از آنها در بخشی از حوزه‌های انتخاباتی فعالیت می‌كنند و اعضای كنگره را برای شركت در رخدادهای اجتماعی دعوت می كند و در انتخابات نیز از آنها حمایت می‌نمایند. البته پول بخش مهمی از این معادله را تعیین می‌كند. آیپك یك كمیته كاری سیاسی نیست و خود این سازمان حتی یك دلار هم به ستادهای انتخاباتی كمك نمی‌كند،‌ ولی پایگاه اینترنتی این سازمان چگونگی رأی دادن اعضای كنگره در مورد مسایل مهم آیپك و كارمندان داخلی خود را منتشر می‌كند كه گاهی در رقابت‌های حساس سیاسی بكار برده می شود. گروه‌های حامی اسراییل از سال 1990 تاكنون 56 میلیون و 800 هزار دلار به نامزدهای فدرال كمك كرده‌آند و این در حالی است كه گروه‌های حامی اعراب و مسلمانان در این مدت تنها 297 هزار دلار كمك كرده‌اند. در بین انتخابات سال‌های 2000 و 2004 نیز 50 عضو هیأت مدیره آیپك به صورت میانگین نفری 72 هزار دلار به كمیته‌های فعال سیاسی و ستادهای انتخاباتی كمك كرده‌اند و از هر پنج عضو هیأت مدیره ، یكی از آنها از جمع‌آوری كنندگان ارشد كمك‌های مالی برای جرج بوش یا جان كری بوده‌اند. در همین حال در سال 2002 هنگامی كه آرییل شارون نخست وزیر سابق اسراییل عملیاتی را علیه شهرهای كرانه باختری رود اردن انجام داد تا به مقابله با حملات انتحاری مبارزان فلسطینی بپردازد، فعالان حامی اسراییل بخاطر آنچه آنها گزارش تحریف شده از تلفات فلسطینیان عنوان كردند، اقدام به نوشتن نامه و تحریم سازمان‌های رسانه‌ای آمریكا كردند. سازمان آیپك همچنین به صورت سالانه سفرهایی را به اسراییل سازمان دهی می‌كند كه گاهی ده‌ها نفر از اعضای كنگره و كاركنان آنها از این طریق برای نخستین بار به این منطقه سفر می‌كنند. روی بلانت نماینده جمهوری‌خواه مجلس نمایندگان آمریكا كه ریاست حزب حاكم را بر عهده دارد تاكنون چهار بار از طریق این برنامه‌ها به اسراییل سفر كرده است. واشنگتن پست می‌نویسد: روش‌های فعالیت سازمان آیپك مورد توجه دیگر گروه‌های قومی قرار گرفته است و به تازگی آمریكایی‌های هندی تبار به دنبال ایجاد شبكه‌ای از سازمان‌ها و مراكز مطالعاتی همچون سازمان آیپك بوده‌اند. لویس رات می‌گوید: آیپك سه قدرت اصلی (رایزنی مستقیم، اعضای زیاد و پول) را در كنگره در اختیار دارد. روزنامه واشنگتن پست در ادامه به اظهارات آمیتای از بانیان آیپك اشاره می‌كند و می‌نویسد:
نخستین هدف آیپك در سال جاری قانون ضد تروریسم فلسطین است قانونی كه محدودیت‌های جدید و شدیدی را برای كمك به تشكیلات خودگردان فلسطین از زمان روی كار آمدن دولت حماس اعمال می‌كند. هدف بعید آیپك قانون حمایت از آزادی ایراناستكه با هدف كاهش سرمایه‌های خارجی كه ایران می‌‌تواند برای مقاصد اقتصادی استفاده كند طراحی شده است. بنابراین طرح، به گروه‌های ضد دولت ایران نیز كمك‌های مالی اعطا خواهد شد. روزنامه واشنگتن پست پس از این اظهارات آمیتای می‌نویسد: هدف آنها یك واكنش قدرتمند دیپلماتیك و اقصتادی هماهنگ شده میان آمریكا، متحدان اروپایی آن، روسیه و چین است. البته همه از گرایش‌های آیپك حمایت نمی‌كنند. به عنوان مثال كنفرانس اسقف‌های كاتولیك و برخی دیگر از گروه‌های خیریه به همراه برخی دیگر از گروه‌های لیبرال حامی اسراییل همچون ائتلاف یهودی برای عدالت و صلح و دیوان سیاست اسراییل با قانون مورد حمایت مجلس نمایندگان علیه حماس مخالفت كرده‌اند. مخالفان معتقدند: این قانون باعث منزوی شدن فلسطینیان میانه رو خواهد شد و تحویل كمك‌های انسان دوستانه را محدود خواهد ساخت. دولت بوش نیز گفته است این قانون دستان آن را بیش از پیش می‌بندد. روزنامه واشنگتن پست می‌نویسد: آیپك در كنفرانس سالانه خود كه در ماه مارس برگزار شد، صدها نفر از فعالان خود را به بیش از 450 دفتر نمایندگان كنگره آمریكا اعزام كرد تا برای این اقدامات رایزنی كنند. یكی از اهداف آنها بتی مك كولوم نماینده دمكرات ایالت مینسوتا در مجلس نمایندگان بود كه دارای سابقه‌ای روشن در حمایت از اسراییل است، ولی این بار با اشاره به نگرانی‌های اسقف‌های كاتولیك،‌با تصویب این قانون مخالفت كرده بود. واشنگتن پست می‌نویسد: این قانون در نهایت یك روز پیش از سخنرانی اولمرت در كنگره با 361 رأی موافق و 37 رأی مخالف به تصویب رسید. ماه گذشته نیز نسخه ملایم‌تری از این قانون در ملس سنا تصویب شد. به نوشته این روزنامه، در همین حال متقاعد كردن دولت بوش نیز همچون كنگره آمریكا كاری آسان بود، از زمانی كه بوش به عنوان فرماندار ایالت تگزاس با شارون سوار بر هلیكوپتر بر فراز اسراییل پرواز كرد، احساس نگرانی و مهربانی خاصی نسبت به اسراییل داشته است.

روز تولدتان مبارک!

پيوندتان مبارک!

با سلام
يک قسمت در روزانه به عنوان تبريک روز تولد افراد و سالروز ازدواج متاهلین گرامی اضافه شده.
بدين صورت که هم در روزانه تبريک گفته شود و هم يک پيام تبريک به ايميل افراد فرستاده شود.
ضمنا افراد می توانند مشخصات دوستانشان را هم ارسال نمایند. لازم به ذکر است این اطلاعات اختیاری می باشد
 

لطفا اطلاعات را به آدرس faranegah@gmail.com ایمیل نمایید.
با تشکر