آشنایی با تکنولوژی و اصطلاحات صوتی و تصویری

(قسمت چهارم)

Contrast & Brightness
کنتراست بصورت یه نسبت هستش و واحد نداره! مثلا میگن کنتراست این LCD برابر 700:1 هستش... یعنی وقتی این LCD داره سفید خالص رو نشون میده، (روشن ترین رنگ ممکن) این سفید، 700 برابر روشن تر از وقتیه که داره سیاه خالص رو نشون میده! (یعنی تاریک ترین رنگ)
حالا این چه معنی میده؟ یعنی خب هرچی این عدد بزرگتر باشه، این نسبت عمیق تره و اختلاف بیشتره! در نیتجه سیاه تاریکتر و سفید درخشنده تری داریم! کلا میشه گفت اگه طیف رنگ رو در نظر بگیریم، با بزرگ شدن این عدد، این طیف کش میاد و بلند تر میشه... در نتیجه رنگها با طیف کاملتری بوجود میان و عملا تصویر واقعی تر میشه...

کنتراست، در واقع بزرگترین ضعف LCD هستش... تلویزیون های CRT از قدیم بخاظر ظرز کارکردشون کنتراست بینهایت دارن! (یعنی دقیقا چیزی که ما با جشممون میبینیم! تاریک رو هیچی نمیبینیم (0) و خب سفید هم هرچقدر باشه، جواب بینهایته! ) تو صفحه های Plasma هم کنتراست خیلی خیلی عالی هستش... چیزی حدود 20,000:1 ! ولی تو LCD من بیشتر از 1300:1 یادم نمیاد دیده باشم... ولی همینم خیلی خوبه و کاملا راضی کننده هستش!
این سامسونگ هم که میاد میگه مثلا من تلویزیون زدم با کنتراست 6000:1 ، عملا داره دروغ میگه و واقعیش حدود 1000:1 هستش... اون 6000:1 از راه دیگه ای بدست اومده که به Dynamic Contrast معروفه و اصلا ملاک درستی نیست...

آخرین خبر کنتراستی (!!) رو هم بزارم که بحث کنتراست تکمیل شه:
تو همین نمایشگاه CES 2007 که ماه پیش تو لاس وگاس آمریکا برگزار شد، Sony نسل جدید از تلویزیون های OLED رو نشون داد که کنتراستشون برابر 1,000,000:1 بود! اگه بتونن به تولید انبود برسن، میشه گفت Plasma برای همیشه به فراموشی سپرده میشه...

خب... Brightness یا روشنایی عاملی هستش که باعث میشه تصویر دیده بشه! درواقع شما هر رنگی هم داشته باشین، تا وقتی نوری نباشه، فقط سیاهه! (باور نداری، برو یه جعبه مداد رنگی بردار برو تو اتاق تاریک، بگو چی میبینی!!! )
حالا این Brightness بسته به تکنولوژی صفحه نمایش، به نحوی تولید میشه!
تو CRT، تفنگ کاتدی با شلیک الکترون به صفحه روبرو که حساس به مواد شیمیایی هستش،  باعث تحریک ماده و پس دادن نور میشه! اینجا نور داره از خود صفحه متساعد میشه! پس بهش میگن Frontlight ! 
توی LCD روشهاش مختلفی وجود داره! روش عامه که روش سنتی هستش، به این صورت هستش که پشت پیکسل ها صفحه متشکل از لامپهای فلورسنت وجو داره که همواره روشن هستن و نور 100% سفید تولید میکنن! این نور با عبور از رنگهایی که پیکسل ها میسازن، رنگ میگیرن و به چشم میرسن! و درواقع شما با کم و زیاد کردن Brightness دارین میزان نور اون فلورسنت ها رو تغییر میدین!
روشهای دیگه ای هم برای نور دهی به LCD هستش... مثل Electro Luminescent Panel) DLP) یا Cold Cathode Fluorescent Lamp) CCFL) یا Hot Cathode Fluorescent Lamp) HCFL)
یا.... ایناه همگی چون پشت تصویر هستن، به Backlight معروفن!
اینا همه توی صفحه های رنگی استفاده میشن! توی باقی صفحه هات LCD که monochrome هستن مثل موبایل های قدیمی یا ساعت های دیجیتالی، میشه بجای Backlight از Sidelight استفاده کرد که میتونی چند تا دیود معمولی باشه... معمولی هم رنگهای سفید و سبز و آبی استفاده میشه...
حالا این Brightness واحدهای مختلفی داره که مهمترینهاش (Candela / Square Meter (cd/m2) و Lumen هستش... هر 1cd/m2 برابر 1 لومن میشه! و وقتی میگیم Brightness این مانیتور 450cd/m2 هستش یعنی به ازای هر متر مربع از این صفحه، ما برابر 450 لومن نور داریم! (که البته خیلی زیاده! و البته کمتر پیش میاد که مانیتور شما 1متر مربع مساحت داشته باشه!!! )

Brightness هرچی بیشتر باشه بهتر نیست... یعنی نه که نباشه! ولی اصولا کارایی نداره! چون کمتر پیش میاد که Brightness مانیتور رو روی حداکثر بزارین! (البته برای فیلم خیلی کیف میده! ولی همینجوری کار کردن چشم آدم رو در میاره!) در کل اینکه برای خرید مانتیور و TV و... بیشتر روی Contrast حساسیت داشته باشین! چون الان دیگه همه اونقدری Brightness دارن که کفایت کنه...

پایان
 

عهد گرگي، عهد قوچ
 

ده‌ها سال پيش از ميلاد حضرت صاحب‌الزمان(ع)، برخي صحابي والامقام ائمة معصومين(ع)، با بي‌قراري از فصل ظهور و قيام قائم آل‌محمد(ع)، مي‌پرسيدند و گاه آرزوي حضور در خيل ياران حضرتش را در دل پاس مي داشتند.
اين پرسش و تمناي زود هنگام، محصول اهتمام و تذكر مداوم حضرات معصومين(ع)، دربارة موضوع «غيبت و ظهور» امام دوازدهم از سلالة پاك نبي‌گرامي اسلام بود چنان كه، حضرت ختمي مرتبت در خطبة غدير و پس از ايشان تمامي ائمه دين(ع)، به مناسبت‌هاي مختلف مسلمين را متوجه و متذكر دو امر مهم «غيبت و ظهور» مي ساختند.
جملة اقوال و روايات رسيده در اين باره، مملو از حكمت، زيبايي و شنيدني‌اند، امّا، وقتي زراره، پرسشِ «حمران» از «زمان ظهور» و پاسخ امام پنجم، حضرت امام محمدباقر(ع)، به او را روايت مي‌كند سئوال كننده و خوانندة فهيم درمي‌يابد كه امام ضمن بيان حكايتي تمثيلي نه تنها پرده از «شرايط لازم ظهور» برمي‌دارند بلكه تماميت فلسفه و حكمت تاريخ نزد شيعيان اهل‌بيت(ع)، را بيان مي‌كنند.
امام محمد باقر(ع) مي‌فرمايند:
«در زمان‌هاي قديم مرد دانشمندي پسري داشت كه علاقه‌اي به علم پدر نشان نمي‌داد، به عكسِ همسايه‌اي كه نزد دانشمند بهره‌ها مي برد. آن هنگام كه مرگ دانشمند رسيد، پسر را نصيحت كرد كه هر گاه پس از من در امري درماندي به سراغ همسايه برو و از او كمك بخواه.
روزگاري چند گذشت. پادشاه را رؤيايي پيش آمد و به اميد كشف تعبير به سراغ پسر مرد دانشمند فرستاد. آن پسر كه از پدر علمي نياموخته بود، به اميد ياري، به سراغ همسايه رفت. همسايه به شرط تقسيم تحفه و صلة سلطان، تعبير خواب را گفت و به پسر سفارش كرد تا در پاسخ سؤال پادشاه بگويد: «اينك زمان گرگ است».
پادشاه تعبير خوابش را دريافت كرد و پسر صله و انعام را، اما از روي طمع جملة صله را نزد خود نگه داشت و عهد با همسايه را رها كرد.
با گذر روزگار، ديگر بار پادشاه را رؤيايي پيش‌آمد. به سراغ پسر مرد دانشمند فرستاد و مطالبة تعبير كرد. پسر ناگزير اما سرافكنده و خجلت زده ديگر بار به سراغ همسايه رفت و كمك خواست. همسايه ديگر بار به شرط حفظ عهد و تقسيم تحفه و صلة پادشاه تعبير خواب را گفت و به پسر سفارش كرد تا درجواب سؤال پادشاه بگويد:
«اينك زمان قوچ است».
در وقت بازگشت، پسر در ميانة ترديد و دودلي با خود جدال داشت. گاه بر آن مي‌شد تا وفاي به عهد كند و حق همسايه را بدهد و گاه پاي پس مي‌كشيد. تا آن كه بر خود فايق نيامد و جملة هداياي سلطاني را به خانه برد و به تنهايي بهره برد.
چندي بگذشت. براي سومين بار پادشاه را سؤالي پيش آمد. پسر را براي پاسخ طالب شدند. پسر نادم و پشيمان از نقص عهد پيشين و از روي اضطرار، درب همسايه را كوبيد و كمك خواست اما، وعده كرد ضمن حفظ عهد و وفاداري، حق همسايه را بدهد. همسايه نيز پاسخ سؤال پادشاه را به پسر گفت و از او خواست تا به پادشاه بگويد: «اينك زمان ميزان است».
پسر، جملة هداياي سلطاني را به در خانة همسايه برد و اختيار تقسيم را به او سپرد اما همسايه كه اهل دانش بود گفت مرا به اين هدايا نيازي نيست. زمان اول تو از گرگ‌ها بودي و زمان دوم چون قوچ در انجام تقسيم و اداي عهد در ترديد اما، زمان سوم زمان ميزان بود و تو وفادارانه بر عهد خود ماندي. جملة هدايا از آن تو1.
حضرت در پاسخ به سؤال حمران، به سه مقطع تاريخي، سه دوره اشاره دارند. سه مرحله كه در هر يك حالي و عهدي بر جان مردم مستولي مي‌شود.
• اول، عهد گرگي؛ دوران خودكامگي، درنده‌خويي، ظلم، ستيزه‌جويي و احساس استغناي از اهل حكمت و عصمت، دوران‌ دوري.
اين دوره، هزاران هزار مرد را در سياه‌چال ظالم گرفتار و آوردگاه‌ها را از خون مردان مرد رنگين كرد. مجال تأسيس و تداوم دولت حق را براي قرن‌ها از بين برد، و در نقطه عطف‌هاي بسياري، زخم‌هايي جان كاه بر جسم و جان فرزندان آدمي فرود آورد چنان كه؛
در شبان‌گاهي تيره و سخت، مظلومانه كوثر درخشان آل محمد(ص)، را مدفون در خاك تيره و مكان مجهول ساخت.
در سحرگاهي نواي جانسوز «فزتُ و ربّ الكعبه» را تا به عرش بالا كشيد و در ظهري داغ و سوزان، نداي «هل من ناصر ينصرني» را بي‌پاسخ گذاشت. تا آن‌ جا كه گويي اين عهد و عصر را پاياني نبود.
اين همه نتيجة عهد آدمي با «خوي گرگي» بود. همة تباهي، سياهي، ناكامي مردان و غلبة نامردماني كه فرزند خواندگان شيطان بودند و شبيه قبيلة سياهي.
گريزي نيست. تا داد عهدي داده نشود به سر نمي‌آيد. سنتي است ثابت، حكمي ناگزير و كيفري براي بدعهدي با مردان قبيلة ايمان.
• دوم، عهد قوچ؛ دورة ترديد و دودلي، دورخيز و عقب گردهاي لرزان و ترسان، چون فراز و فرود يك بيماري،گامي به جلو و گامي به عقب، وقتي ميان شب و روز، نه شب و نه روز، عهدي مملو از جهش‌هاي ناقص و حركت‌هايي بي‌تداوم، تولّايي بي‌تبرّا و تبرّايي بي تولّا، دستي كه دور مي‌سازد و پايي كه به پيش‌ مي‌كشد، ميلي براي تجربة روز و دلي بستة شب.
چه بسيار مردان كه در مسلخ ترديد، به كام اهل ظلم غلتيدند و در قربانگاه بي‌همتي خود، شبيخون خصم بر اردوگاه را به تجربه نشستند.
دستي كه شمشير انتقام را از نيام برمي‌كشد اما، ديگر بار در غلافش پنهان مي‌سازد، ناگزير به اين تجربه است. هر چه هست عهدي و دوره‌اي ديگرگون است در ميان ترديد در وفاي به عهد يا گسست آن.
• سوم، عهد ميزان؛ دورة ترازو، رفتني تمام، چرخشي تمام در ميانة ميدان، تجربة صبحي طلوع كننده، پرشي بلند تا آستانة مهر و اعلام «نه» بر فرزند خواندگان سياهي و لبيك تمام به امام مبين. تولايي و تبرايي توأم و تمام. نيك‌بخت مردماني براي دهش بزرگ و پذيرش تامّ ولايت.
نه عهد گرگ و نه خوي گرگي، هيچ كدام مستعدّ پذيرايي و پذيرش امام مبين نيستند، به همان سان كه در عهد قوچ، و خويي چون خوي قوچ، زمينة اين امر مقدس فراهم نمي‌شود. گويا اين ضربات تازيانة و آتش تجربة بلا و دوري است كه فرزند آدمي را متوجه و متذكر اين معني مي‌كند كه: «بي او رفتن محال است». اين تجربه، فرمان ناگزير و ارادة آسماني نبود. اين خوي گرگي و ناسپاسي بود كه آدمي را در ورطة هولناك افكند، ورنه به قول آن رسول گرامي اسلام(ص) اگر مردم بر محبت علي‌بن ابي‌طالب گرد مي‌آمدند خداوند جهنم را نمي‌آفريد.2 به همان سان كه حضرت مولانا صاحب‌الزمان(ع) فرمودند:
«اگر شيعيان ما كه خداوند توفيق طاعتشان دهد، به عهدي كه با ما داشتند، وفا مي‌كردند فيض ديدار ما از آنان سلب نمي‌شد».
عهد ميزان، عهد طلب و تمناي ميزان و تسليم بي‌چون و چرا و ترديد آدمي در برابر «ميزان حق» و «صراط مستقيم» است. چنان‌كه فرمودند: «عليٌ ميزان العمال».
ورنه بهره‌جستن و برخوردن از خانه اهل بيت(ع)، در هر عصر و عهدي جاري بوده چنان كه امروز نيز هست.
مراجعه و رخوردن بسان آن فرزند ناخلف دانشمند، متضمن هيچ رهايي، و ظهور و ديداري نيست. بررسي فراز و نشيب‌هاي گذشته در صحنةحيات انسان، برخوردهاي گوناگوني با ميزان حق را نشان مي‌دهد.
1. جماعتي چنان بر آبشخور زندگي غنودند و بي‌خيال از پرسش و پاسخ به دم غنيمت داني مشغول شدند كه گويا هيچ ميزان و محكي براي سنجش، و هيچ چشمي براي مشاهده در ميانة هستي نيست.
2. جماعتي با تجربة «خود ميزاني»، انانيت و خودكامگي را امام خويش ساختند و بر سرخود و همگنان آن آوردند كه ديده‌ايم و خوانده‌ايم.
3. جماعتي ميزان و صراط حق را به مسخره گرفتند و بر طبل لامذهبي و شرك و ارتداد كوبيدند.
4. و جماعتي اندك، در هواي خلاصي از عهد گرگي و خوي قوچي و ترديد، دست به آسمان برداشتند و در جان آرزوي تجربة ميزان حق و عدالت را پاس داشتند.
جماعت آخر، خيل منتظرانند كه خود را تسليم ميزان حق ساخته‌اند تا شايد عهد دوري به سر رسد و «دوران طلايي تسليم» و «عدالت‌خواهي» برسد.
اين «عهد جمعي» و تسليم عمومي مؤمنان است كه مجال حضور ميزان حق در عرصة تاريخ را ممكن مي‌سازد. اين «آمادگي براي پذيرش حق» است كه خوي گرگي را از انسان «غاصب» دور مي‌سازد و او را مستعد شهود و تجربة حقيقت ناب مي‌كند.
وا اسفا از خوي ترديد و دو دلي قوچ، گاه براي گذار از جوي خودكامگي، و انانيت و فرعونيت چنان دورخيز مي‌كند گويي كه به يكباره بر سر همة ما سوي الله چهار تكبير زده و خود را مي‌رهاند. اما، در آخرين لحظه مي‌ايستد، به خود باز مي‌گردد، خودكامگي پيشه مي‌كند و رأي خود و كام خود را كافي و كامل فرض مي‌كند.
«انتظار و آمادگي»، عين تجربة «عهد و عصر ميزان» است. عهد تسليم همه چيز به آستان امام حق و ميزان اعظم الهي؛ بي‌آن‌كه هجمة بلا و سيل خصم لحظه‌اي ترديد در تسليم ايجاد كند. شايد حسب همين پيش‌نياز است كه ما را متذكر استمرار در انعقاد عهد در هر صبح‌گاه ساخته‌اند.
ظهور تمام قد عهد قلبي در «قول و فعل»، ميوة «تسليم محض» را به بار مي‌آورد. اين تسليم محض آدمي است كه ميدان فراخ و مجال ظهور «ولايت» امام مبين را سبب مي‌شود. اعمال ولايت به نحو تام و اتم، سبب انهدام ابنية شرك و نفاق، و باعث اضمحلال و سقوط همة مظاهر طاغوت از عرصة وساحت حيات مادي و فرهنگي انسان مي‌شود.
واسپسن عذير، جفاي اشباح الرجال و نامردي آنان كه در صحنة فراخ غدير حاضر و ناظر «عهد با ولي» بودند همة مجال را براي اعمال ولايت امام معصوم(ع)، از بين برد و بر خلق عالم طي ده‌ها قرن آن آمد كه خوانده‌ايم و اينك نيز در پي آن در اقصا نقاط عالم شاهد و ناظريم اينك بايد از خود پرسيد بر كدامين عهد مؤمن و در كدامين خوي مسقريم؟ ما را تا «عهد ميزان» چند منزل فاصله است؟
خدا بر آشكار و نهان جملة خلايق آگاه است.
والسلام

--------------------
پي‌نوشت:
1. كليني، محمدبن يعقوب، كافي، ج 8، ص 362؛ مجلسي، محمدباقر، بحارالانوار، ج 14، ص 497.
2. مجلسي، همان، ج 39، ص 248.

روزگار سربازان آهنين

50 سال پيش ايساف آسيموف در رمان كلاسيك خود به نام « من ربات هستم» نوشت كه ربات‌ها هرگز نبايد اجازه داشته باشند به انسان‌ها صدمه‌اي وارد كنند.
اكنون اما ارتش آمريكا از اين ربات‌ها به عنوان نيروهاي جديدي استفاده مي‌كند كه قرار است هم به جاي سربازان آمريكايي دشمن را بكشند و هم به جاي آنها كشته شوند. اين تازه‌واردهاي ارتش آمريكا يك متر قد دارند و لباس‌خاكي استتار ارتش را مي‌پوشند.
آنها به مسلسل ام 249 مسلح هستند، پوتين‌هاي كترپيلار سربازان را به پا مي‌‌كنند و به كمك 5 دوربيني كه به عنوان چشم به همراه دارند مي‌توانند حتي در شب هم ديد داشته باشند.
اين جنگنده‌هاي نترس از 3 موتور رباتيك تشكيل شده‌اند كه بدون هيچ سر و صدا و جنجال خبري از نيمه ماه ژوئن گذشته براي شكار و مقابله با عوامل نا آرامي‌ها به عراق رفته‌اند.
آنها گويي توسط دست‌هاي ناپيدايي هدايت مي‌شوند و با همين هدايت به اهدافشان شليك مي‌‌كنند. اين آينده جنگ در دنياست؛ آينده‌اي كه از همين حالا پيش روي ما قرار گرفته است.
چارلز دين، مهندس شركت توليدكننده اين ربات‌ها در ماساچوست مي‌گويد، اين اولين ربات مسلح در تاريخ‌ جنگ‌هاي دنياست. دين به همراه 70 تن از كارمندان شركت مشتاق آن هستند تا دريابند كه اين سه ربات سرباز كه فعلا به عنوان اولين‌ نمونه‌هاي آزمايشي وارد ميدان جنگ شده‌اند، چگونه عمل خواهند كرد. اين سه ربات كه شمشير نام گرفته‌اند قرار است در يك ماموريت مخفي و كاملا محرمانه شركت كنند.
پديدآورندگان آنها هنوز نمي‌دانند كه آيا اين ربات‌ها تا كنون دشمني را كشته‌اند يا نه. كامل شدن كار اين ربات‌ها و عملياتي شدن فعاليت‌ آنها فعلا زمان مي‌برد. ارتش آمريكا فعلا در حال آزمايش گلادياتور است.
اين نام يك دستگاه متحركي است كه مهندسان موسسه رباتيك كارنگي ملون در پيتزبر آن را ساخته‌اند. گلادياتور بيش از يك تن وزن دارد و به لاستيك‌هاي پلاستيكي مجهز است كه او را قادر مي‌كند شيب‌هاي تا 60 درصد را با سرعت بالا طي كند.
ارتش آمريكا همچنين در حال آزمايش يك دوربين هدف‌گيري و يك مسلسل كنترل از راه دور است. سرهنگ تري گريفين كه فرمانده برنامه و عمليات رباتيك ارتش است مي‌گويد، تا كنون تيراندازي بسياري با اين مسلسل آزمايشي انجام شده و خوب جواب داده است.
اگر مراحل بعدي آزمايش هم خوب جواب دهد نمونه چهارچرخه گلادياتور سال آينده به عراق مي‌رود. اين البته به اين شرط است كه نيروهاي آمريكايي تا آن زمان هنوز در عراق باشند.
به گفته گريفين، ربات جنگنده قادر است گروه‌هاي هدف را منحل كند. اين عمليات در واقع سه مرحله دارد. ابتدا گلادياتور از طريق بلندگوهايش اخطار صادر مي‌كند. سپس گلوله پلاستيكي پرتاب مي‌كند و در نهايت مسلسل خود را به كار مي‌اندازد.
اين شمشيرها و گلادياتورها پيشروهاي جنگ‌هاي جديد هستند؛ جنگ‌هايي كه در آنها كشتن دشمن به ماشين‌ها سپرده مي‌شود.
در يكي از اسناد داخلي ارتش آمريكا آمده است، ماشين‌هاي مسلح به زودي به ميدان‌هاي جنگ در جهان وارد مي‌شوند و در آينده نزديك به تعداد زياد توليد شده و مورد استفاده قرار مي‌گيرند.
در بودجه پنتاگون اكنون رقمي معادل 200 ميليارد دلار براي نوسازي اين برنامه جنگ رباتيك پيش‌بيني شده است. در اين برنامه پيش‌بيني شده كه تا سال 2015 ربات‌ها جايگزين يك سوم سربازان و تجهيزات جنگي ارتش بشوند.
جنگ اتوماتيك و ماشيني در اسرائيل هم شروع شده است. ارتش اسرائيل در طول مرز 60كيلومتري غزه از ربات‌هايي استفاده مي‌كند كه به سيستم مشاهده و شليك مجهز هستند. اين سيستم را شركت رافائل كه يك توليد‌كننده سلاح در اسرائيل است ساخته است. برد شليك اين ربات‌ها 1500 متر است.
از نظر نظامي دلايل زيادي براي حمايت از اين طرح رباتيك وجود دارد. ربات‌ها بدون درنگ آدم مي‌كشند و برخلاف سربازان انساني خسارت جاني هم ندارند. هزينه هر يك از اين ربات‌ها 150 هزار دلار است. اين در حالي است كه سياستمداران و ژنرال‌هاي جنگ ديگر نگران خشم مردم از ميزان خسارات و تلفات جنگ نخواهند بود. براي يك سرباز آهني كسي عزاداراي نمي‌كند. اما نكته مهم، دامنه و ميزان در كنترل بودن اين سربازان ماشيني است.
پليس رباتي و ترميناتور را در فيلم‌هاي هاليوود نبايد از ياد برد. آنها ماشين‌هايي بودند كه از كنترل انسان خارج شدند. راه توسعه اين ربات‌ها هيچ پاياني ندارد. آركين يكي از كارشناسان ربات در آمريكاست كه در گوشه آزمايشگاه خود راه‌هاي جلوگيري از به وقوع پيوستن سناريوهايي را بررسي مي‌كند كه در فيلم‌هاي علمي تخيلي درباره ربات‌ها ساخته شده است.
او درباره قوانين و چارچوب اخلاقي حاكم بر كار اين ماشين‌هاي جنگي تحقيق مي‌كند. براي اين كار آركين نرم‌افزاري را تدوين مي‌كند كه از آن براي برنامه‌ريزي قوانين اخلاقي حاكم بر كار ربات‌ها استفاده شود. اين نرم‌افزار در واقع قرار است به جاي وجدان سربازان آهنين عمل كند.
يكي از ربات‌هاي جنگي به نام BigDog نمونه‌اي است كه نشان مي‌دهد چگونه علم رباتيك از نظر فني پيشرفت كرده است. اين ماشين بدون سر، مسيري را كه طي مي‌كند احساس مي‌كند. كامپيوتر درون اين ربات و حس‌گرهاي داخلي آن اين امكان را براي اين ماشين فراهم مي‌كند.
كار اين ربات در ارتش نوعي حمل كننده وسايل است. چندي پيش در نمايشگاهي در پايگاه هوايي مريلند، ماشيني به نمايش گذاشته شد كه فقط 33 متر بعد دارد و مي‌تواند در هوا پرواز كرده و بر روي پاهايش روي زمين بنشيند.
نيروهاي آمريكايي در عراق اكنون در حال آزمايش 20 دستگاه از اين ماشين‌هاي پرنده هستند. سربازان مي‌توانند با يك دسته خودكار اين وسيله را هدايت و يا آن را برنامه‌ريزي كنند. يكي ديگر از تجهيزات ماشيني شگفت‌انگيز در نمايشگاه مريلند هلي‌كوپتري هفت متري بود كه ملخ هم نداشت و با دو چشم بدون محافظش اهداف را شناسايي مي‌كرد.
چشمان اين هلي‌كوپتر بدون سرنشين ليزري است. بعضي از اين سيستم‌هاي شناسايي هنوز مسلح نيستند اما قابليت اين را دارند كه مسلح به هر گونه سلاحي باشند. پيش از اين ارتش آمريكا از تجهيزات و هواپيماهاي بدون سرنشين براي شناسايي استفاده مي‌كرد اما اندازه و برد تجهيزات شناسايي جديد قابل مقايسه با تجهيزات قبلي نيست.
نگراني‌اي كه اكنون فكر طراحان و پديدآورندگان اين ربات‌ها را به خود مشغول كرده اين است كه مبادا اين ماشين‌‌ها به طور ناگهاني از كنترل خارج شوند و سربازان خودي را هدف بگيرند.
هر يك از ربات‌هايي كه اكنون براي جنگ به عراق رفته‌اند براي شليك كردن به اجازه دو كاربر انساني كه از راه دور آنها را كنترل مي‌كنند نياز دارند. همزمان يك سرباز ديگر بايد دو دكمه قرمز رنگ را فشار دهد تا مرحله نهايي شليك شروع شود. پنتاگون اما تاكيد دارد كه ربات‌ها اختيار بيشتري از خود داشته باشند و با آزادي بيشتر عمل كنند.
اما نكته مثبتي كه درباره اين ربات‌ها وجود دارد اين است كه شايد با وارد شدن آنها به ميدان جنگ شكنجه‌ها و اعمال غير قانوني كه گاه سربازان جنگ به اختيار خود و با سوء‌استفاده از موقعيتشان انجام مي‌دهند كنترل شود.