فقط آخرین مورد را مثال میزنم. بیبیسی فارسی خبری را آورده با این مضمون:
شنیدن ندای درونی طبیعی است ، برخلاف یک باور قدیمی شنیدن صدایی خیالی در سر، نشانه بیماری روانی نیست. به نظر نمی رسد که شنیدن چنین آواهایی به خودی خود مشکل زا باشد. آن چه مهم تر به نظر می رسد چگونگی تلقی افراد از این صدا ها است. به دلیل سوء تفاهم و وحشتی که در جامعه و مفاهیم روانپزشکی در باره شنیدن آواهای درونی وجود دارد، مردم عموما از آن به عنوان نشانه ای از بیماری یاد می کنند که باید از شر آن خلاص شد و به این ترتیب محتوا و معنای تجربه این آوا کمتر مورد بحث قرار گرفته است.
متأسفانه روزنامه جام جم هم عینا این خبر را نقل کرده است!
حالا از چه زمانی ندای درون ، یک ترم پزشکی شده و از چه زمانی توهم شنوایی یک علامت خطر محسوب نمیشود و لازم نیست شخص به روانپزشک مراجعه کند ، من نمی دانم.
لازم است رسانهها به خصوص وقتی به خبر متناقضی برخورد میکنند که با تجربهها و قوانین قبلی در تضاد هستند ، با احتیاط و وسواس ، آن اخبار را نقل کنند. این مطلب به خصوص در مورد امور پزشکی که بر سلامت افراد جامعه تأثیرگذار است ،از اهمیت بیشتری برخورار است.
چیزی که مسلم است این است که جای خالی مشاوران پزشک در تمامی رسانههای دیداری ، شنیداری و نوشتاری فارسیزبان به شدت نمودار است.
دکتر عليرضا مجيدي