23 آذر
پول، سلامتی، عشق، شادمانی و تمام معجزه هایی که می خواهی رخ دهند، نتیجه زندگی هدفمندانه توست.
وین دایر

فرستنده:
saheledoosti@yahoo.com

**************

با استعداد متوسط اما پشتكاري بيش از حد، به هر چه بخواهيد ، مي رسيد. پشتكار هميشه جايگزين استعداد شده است
اگر در كارها جديت به خرج ندهيم، بي استعداد ترين افراد مصمم و با اراده نيز از ما پيشي خواهند گرفت. 

فرستنده:
s_ir62@yahoo.com

بخش دوم : نکاتی درباره ی نگهداری و استفاده از مواد غذایی

جلوگیری از فساد میوه ها
لابد برای شما هم پیش آمده که وقتی میوه ها را در قسمت جا میوه ای پایین یخچال قرار می دهید بعد از چند روز کم کم شروع به کپک زدن کرده و خراب می شوند . علت آن هم آبی است که به تدریج در جا میوه ای جمع می شود و نیز رطوبت دائمی یخچال . چنانچه یک قطعه اسفنج را در جا میوه ای قرار دهید رطوبت و آبها را جذب کرده و مانع کپک زدگی می شود .

سلامت انسان در ناخن ها پيداست

مي توان با دقت در ناخن هاي اشخاص به بيماري هاي آنان پي برد. بسياري از مردم ساليانه پول زيادي براي زيبا ساختن ناخن هاي خود هزينه مي كنند حال آن كه غافل هستند با اين كارها تنها بيماري هاي خود را پنهان مي كنند.
ناخن انسان به راحتي مي تواند نشان دهد آيا شخص مبتلا به بيماري پوستي يا در آستانه ابتلاء به اين بيماري است يا بيماري خوني دارد.
اگر در ناخن هاي خود تغييراتي ديديد در سريع ترين وقت ممكن به پزشك مراجعه كنيد چرا كه ناخن ها آيينه تمام نماي اعضاي بدن هستند

5. تورات

تورات واژه عبري است و به معناي قانون است. زيرا در كتاب تورات احكام و قوانين زيادي وجود دارد. نام ديگر تورات شريعت است. متخصصين براي تورات چهار منبع اصلي قائلند1. منبع الوهي 2. منبع يهودي 3. منبع كاهني 4. منبع سفر تثنيه كه منبع ويژه اي است. يكي از قديمترين نقدهاي تورات را دانشمند يهودي ( هلندي با روخ بند يك) اسپينوزا نوشته. او د ركتاب( رساله اي در الهيات) پس از بررسي علمي اسفار پنج گانه تورات اثبات مي كند كه نويسنده آن نمي تواند ( حضرت) موسي باشد. و تورات به دست كسي نوشته شده كه ساليان بسياري با موسي ميزيسته

اسفندیار، پشوتن را به گواه میگیرد که به فرمان پادشاه عمل می نماید { پشوتن ، سمبل خرد در اسطوره های ایرانی است} و فرمان شاه را یاد آور میشود

وگر سربپیچم ز فرمان شاه
بدان گیتی آتش بود جایگاه

و سپس رستم را به خان خود دعوت مینماید ؛رستم پس از یک هفته که در نخجیرگاه بود ، برای تعویض جامۀ خویش راهی شد

به یک هفته نخجیر کردم همی
به جای بره گور خوردم همی

همزمان که رستم سواربر رخش میشد وجودش از این داستان غامضی که بوجود آمده بود پر از اندیشه شد
و زمانی که خانوادۀ خودش را در ایوان میبیند از برخورد خودش و اسفندیار سخن میگوید که حشمت فریدون را در او میبیند

تو گفتی که شاه فریدون گرد
بزرگی دانایی او را سپرد

و همچنان به اسفندیار می اندیشد ؛به آن نامدار بلند

چو رستم برفت از لب هیرمند
پراندیشه شد نامدار بلند
از سویی دیگر پشوتن که همان اسطورۀ خرد نزد ایرانیان است
به اسفندیار میگوید ، این پهلوان بزرگ و تک سوار عالم ،فرزند زال ، امکان ندارد دستش را به بند و اسارت تو دهد
سوار جهان پور دستان سام
به بازی سراندر نیارد به دام

پنجشنبه: داستانک

قاعده بازی

آره داشت بازی می کرد.
ماشين هنوز به زير پل نرسيده بود که بازی را تمام کرد.
دستگيره به عقب کشيده شد و مرد بر روی جاده به بازی خاتمه داد.
بازی تمام شد.

هر روز چند آيه قرآن بخوانيم

« براى شنيدن آيه مورد نظر بر روى شماره آيه كليك كنيد و براي مشاهده تفسير الميزان و نمونه بر روي آيه کليک کنيد »

سوره: سورة البقرة آيات: 286 محل نزول: مدینه

وَإِذَا طَلَّقْتُمُ النَّسَاء فَبَلَغْنَ أَجَلَهُنَّ فَأَمْسِكُوهُنَّ بِمَعْرُوفٍ أَوْ سَرِّحُوهُنَّ بِمَعْرُوفٍ وَلاَ تُمْسِكُوهُنَّ ضِرَارًا لَّتَعْتَدُواْ وَمَن يَفْعَلْ ذَلِكَ فَقَدْ ظَلَمَ نَفْسَهُ وَلاَ تَتَّخِذُوَاْ آيَاتِ اللّهِ هُزُوًا وَاذْكُرُواْ نِعْمَتَ اللّهِ عَلَيْكُمْ وَمَا أَنزَلَ عَلَيْكُمْ مِّنَ الْكِتَابِ وَالْحِكْمَةِ يَعِظُكُم بِهِ وَاتَّقُواْ اللّهَ وَاعْلَمُواْ أَنَّ اللّهَ بِكُلِّ شَيْءٍ عَلِيمٌ 231 وَإِذَا طَلَّقْتُمُ النِّسَاء فَبَلَغْنَ أَجَلَهُنَّ فَلاَ تَعْضُلُوهُنَّ أَن يَنكِحْنَ أَزْوَاجَهُنَّ إِذَا تَرَاضَوْاْ بَيْنَهُم بِالْمَعْرُوفِ ذَلِكَ يُوعَظُ بِهِ مَن كَانَ مِنكُمْ يُؤْمِنُ بِاللّهِ وَالْيَوْمِ الآخِرِ ذَلِكُمْ أَزْكَى لَكُمْ وَأَطْهَرُ وَاللّهُ يَعْلَمُ وَأَنتُمْ لاَ تَعْلَمُونَ 232 وَالْوَالِدَاتُ يُرْضِعْنَ أَوْلاَدَهُنَّ حَوْلَيْنِ كَامِلَيْنِ لِمَنْ أَرَادَ أَن يُتِمَّ الرَّضَاعَةَ وَعلَى الْمَوْلُودِ لَهُ رِزْقُهُنَّ وَكِسْوَتُهُنَّ بِالْمَعْرُوفِ لاَ تُكَلَّفُ نَفْسٌ إِلاَّ وُسْعَهَا لاَ تُضَآرَّ وَالِدَةٌ بِوَلَدِهَا وَلاَ مَوْلُودٌ لَّهُ بِوَلَدِهِ وَعَلَى الْوَارِثِ مِثْلُ ذَلِكَ فَإِنْ أَرَادَا فِصَالاً عَن تَرَاضٍ مِّنْهُمَا وَتَشَاوُرٍ فَلاَ جُنَاحَ عَلَيْهِمَا وَإِنْ أَرَدتُّمْ أَن تَسْتَرْضِعُواْ أَوْلاَدَكُمْ فَلاَ جُنَاحَ عَلَيْكُمْ إِذَا سَلَّمْتُم مَّآ آتَيْتُم بِالْمَعْرُوفِ وَاتَّقُواْ اللّهَ وَاعْلَمُواْ أَنَّ اللّهَ بِمَا تَعْمَلُونَ بَصِيرٌ 233

آیات امروز را می توانید از طریق این لینک هم مطالعه کنید

توضيح: هر روز مي خواهيم يک صفحه از قرآن را با هم بخوانيم (به همراه معني آن. هر روز چند دقيقه وقت مي ذاريم، بعد از يه مدت مي بينيم کل قرآن را ختم کرده ايم، به همين راحتي.
فرمايش امام صادق (عليه السلام) هم که يادمون هست: «قرآن پیمان خداست بر خلق او و برای شخص مسلمان شایسته است که بر عهد خود نگاه کند و هر روز 50 آیه بخواند.»
بيائيم فعلا حداقل با يک صفحه در روز شروع کنيم!
ياعلي ... التماس دعا

اعضا محترم گروه مي توانند مطالبشان را به آدرس
 Mobin_s2004@yahoo.com
بفرستند تا با نام خودشان در اين ستون نوشته شود.

دیروز که فریاد زدی دوستت دارم ؛ گفتم : بلندتر؛ نمی شنوم امروز که در گوشی گفتی دیگه دوستت ندارم ؛ گفتم : آرام بگو بقیه می شنوند

شيعه يعني يك بغل ياس سفيد
مادرم را در ميان كوچه ديد

شيعه يعني سيلي زهر جفا
كاش ميآمد علي در كوچه ها


شيعه يعني يك قلم شورو نوا
قصه اي آغاز شد در كوچه ها

شيعه يعني داستان يك بلا
قصه اي تكرار شد در كربلا

شيعه يعني آفتاب عالمين
تا قيامت پا ركابم يا حسين

يا علي

امشب به منزلگاه من مهمان نخواهد شد کسي
در اين شب تاروغمين يارم نخواهد شد کسي
من مانده ام با شور تو در اين سراي بي کسي
شايد تو آيي يار من شايدبه فريادم رسي
امشب سراغي از دل زارم نمي گيرد کسي
يادي نمانده از رخم در خاطر و ياد کسي

هيوا از كوردستان عراق

پيشنهاد

man khodam dar fanland hastam.shoma agar be donbale tahsil hastid dar in keshvar ba dashtane zabane engelisi (avalan niaz be yadgirie zabane fanlandi nadarid.-2-darin keshvar mohasel ja bikar az mazajaye (hoghoghe bikari-pardakhte keraye khane hazinehaye pezeshki )bi niaz hastid , chon dolate fanland hameye kasani ke be dayayele shakhsi bikar hastand shamele hoghoghe bikari va yek vahed apartemane va albateh dar surate bimari tamame hazinehaye pezeshki- pardakht mishavad .zemnan agar dar kelashaye zabane fanlandi sherkat konid - ruzaneh mablaghi be shoma taallogh migirad. moteassefaneh dar iran ettelaate kami dar morede fanland mibashad ,ke hameye anha nadorost ast dar suratr tamayol ettelaate bishtari dar ekhtiaretan khaham gozasht. az hameye dostane khobam dar gorohe mobin tashakkor mikonam.

يادداشت احمدي نژاد در وبلاگش
درباره مراسم دانشگاه امير كبير

 احمدي نژاد در وبلاگ شخصي‌اش تحت عنوان «آزادي» نوشت:

در نشست دانشگاه اميركبير، وقتي جمعي كوچك در ميان اكثريتي مطلق در حضور رييس جمهور ، با آزادي كامل ، به رييس جمهور منتخب مردم توهين كردند و نمي ترسيدند ، احساس مسرت بخشي به من دست داد. ناخودآگاه به ياد شرايط دوران دانشجويي خود و 16 آذرهاي پيش از انقلاب افتادم كه چگونه در سالهاي سياه 54 تا 56 ، امكان تنفس سياسي و نقد حكومت سكولار مورد حمايت غرب در اين كشور نبود. هزينه اهانت به مقامات حكومت ، مرگ يا زندان و شكنجه بود و اينك شرايط بگونه اي است كه اقليتي محدود ، نظم جلسه اكثريت را با اهانت و حتي آتش زدن ، برهم مي زند اما اكثريت يعني دانشجويان واساتيد انقلابي، با تسامح و كرامت، تحمل مي كنند و دست به مقابله به مثل نمي زنند.
به عنوان دانشجوي سال 54 كه تجربه مكرر جنگ و گريز با پليس خشن شاه را از سر گذرانده و به ياد داشتم كه هزينه يك انتقاد كوچك به حاكميت ، چه سنگين بوده است ، ديروز وقتي شاهد چنين جلوه اي از آزادي بودم نه تنها بعنوان محمود احمدي نژاد، كمترين كدورت يا ناراحتي اي در قلب خويش نسبت به كسي احساس نكردم بلكه به عنوان خادم ملت و رئيس جمهور و مسئول مديريت سياسي كشور، به اين انقلاب عظيم آزاديبخش، باهمه وجود باليدم و خدا را شكر كردم.
اين افتخار ما را بس كه همه جا دولتها عليه مخالفانشان، اعمال ديكتاتوري مي كنند و در اين كشور، يك جمع چند نفره با خيال راحت، عليه دولت برخاسته از آراي قاطع ملت و عليه اكثريت، توامان اعمال ديكتاتوري مي كنند وتلاش مي كنند به جاي سخن گفتن و شنيدن در فضايي آرام و منطقي كه در شان دانشگاه و دانشگاهيان است، جلسه را متشنج كنند و در عين حال هيچ واهمه و نگراني اي ندارند.
اين آزادي، دستاورد خون برادران و خواهران شهيد ماست. آبرو و همه هستي ما فداي اين آزادي باد.

منبع:
http://www.ahmadinejad.ir

هنگامي كه اندوه من به دنيا آمد از او پرستاري كردم و با مهر و ملاطفت نگاهش داشتم . اندوه من مانند همه چيزهاي زنده بالا گرفت و نيروند و زيبا شد و سرشار از شادي هاي شگرف .
من اندوهم به يكديگر مهر مي ورزيديم و جهان گرداگردمان را دوست مي داشتيم زيرا كه اندوه دل مهرباني داشت و دل من هم از اندوه مهربان شده بود .
هرگاه من و اندوهم با هم سخن مي گفتيم روزهايمان پرواز مي كردند و شبهايمان آكنده از رويا بودند زيرا كه اندوه زبان گويايي داشت و زبان من هم از اندوه گويا شده بود .
هرگاه من اندوهم با هم آواز مي خوانديم همسايه ها كنار پنجره هايشان مي نشستند و گوش مي دادند زيرا كه آوازهاي ما مانند دريا ژرف بود و آهنگا هايمان پر از يادهاي شگفت .
هرگاه من و اندوهم با هم راه مي رفتيم ، مردمان ما را با چشمهاي مهربان مي نگريستند و با كلمات بسيار شيرين با هم نجوا مي كردند
بودند كساني كه از ديدين ما غبطه مي خوردند زيرا كه اندوه چيز گرانمايه اي بود و من از داشتن او سرفراز بودم . ولي اندوه من مرد . چنان كه همه چيزهاي زنده مي ميرند و من تنها مانده ام كه با خود سخن بگويم و با خود بينديشم .
اكنون هرگاه سخن مي گويم سخنانم به گوش سنگين مي آيند .
هرگاه آواز مي خوانم همسايه ها براي شنيدن نمي آيند .
هرگاه در كوچه راه مي روم كسي به من نگاه نمي كند .
فقط در خواب صداهايي مي شنوم كه با دلسوزي مي گويند :
ببينيد ... اين خفته همان كسي است كه اندهش مرده است .
جبران خليل

لات هم لاتهای قدیم!

آزادی اندیشه با لنگه کفش نمیشه!
 

نمی دانم چقدر از وقایع دانشگاه امیر کبیر خبر دارید..اما آنچه که به اسم اعتراض به رئیس جمهور در این دانشگاه روی داد زنگ خطر آغاز دورانی است که هیچ یک از ما از ان دوران خاطره خوشی نداریم...
چندی پیش وقتی مصا حبه اقای حجاریان را خواندم که می گفت هنوز هم به استراتژی -فشار از پایین و چانه زنی از بالا- معتقد است منتظر چنین حوادثی و حتی بد تر از این بودم..
ظاهرا بازی دوباره شروع شد و لیگ برتر سیاست دارد به جای حساسش نزدیک می شود به قول میردامادی دوران ماه عسل دولت تمام می شود و لابد باید دوباره به جان هم بیافتیم و سلطان و ژنرالهای سیاست باهم چانه زنی کنند و تاریخ مصرف دانشجوهای پر شور هم که گذشت به آنها می گویند بروید کار تئوریک کنید..
اما چرخ گردون عجب حکایت ها دارد..
کسانی مدعی گفتمان بوده اند اهل کوفتمان شده اند..
کسانی که دم از مدنیت می زدند با لنگه کفش جلسه بر هم می زنند..
روزنامه ها وسایتهای ضد خشونت توجیه گر خشونت شده اند..
وصد البته بزرگان قوم نیز اهل فشار و فشار پروری..
خدا کند این بار نسل جدید یک بازخوانی از گذشته ای نه چندان دور داشته باشد..
خدا کند حنجره اش را برای کسانی پاره کند که فردا در میدان خطر تنهایشان نگذارد..
خدا کند یاد بگیرند که حتی می شود در جلسه ای اعتراض کرد اما عکس اتش نزد و لنگه کفش در نیاورد..
یاد جلسه سخنرانی اقای خاتمی در دانشگاه تهران افتادم که چگونه سمپاتها یک منتقد را که در نوبت خود سوال شفاهی پرسید هو می کردند...
لات هم لاتهای قدیم!
باز هم دم وبلاگ نویسها گرم که علی رغم خط و خطوط متفاوت به هم لینک می دهندو مودبانه کامنت می گذارند و سانسور نمی کنند..
ای کاش سیاستمداران و دانشجویان هوادار انها از وبلاگ نویسها یاد بگیرند که چگونه می شود هم دیگر را تحمل کرد

منبع: وبلاگ ده نمکی

گير 3پيچ

دوستان گرامي سلام عليكم ..
اميدوارم كه حال همه خوب و دماغ همه چاق باشه ..
( بر طبق آخرين اخبار دريافتي از ماهواره هاي جاسوسيمون خبردار شديم كه يكي از اعضا گروه به سختي سرما خورده و از بس آنتي بيوتيك قوي به بدن زدن به شدت بي حال شده و نمي تونه حتي يك ساعت هم بشينه .. بسه يا باقيش هم بگم ... لذا از تمامي ميوه فروشان و همكاران گراميشان تقاضامنديم كه هر چه سريعتر انواع ليمو شيرين و ترش و تلخ و شور و تند و .. را به همراه انواع بوخور و وسابل استفاده ي آن شامل وافور مدل 2005 ( قابلمه هم قبوله ) را به آدرس دهكده ي مبين ؟؟؟؟؟؟؟ - ارسال نمايند پيشاپيش از زحمات شما كمال تشكر را دارم .. )

خب .. دو هفت پيش بود خسته و كوفته از سركار داشتيم برمي گشتيم خونه سوار مترو شديم .... و مانند تمامي مترو سواران ديگه مشغول چرت مترويي شديم . ( آخ اين قدر حال مي ده ... مخصوصا اينكه مقصدت ته خط باشه و مجبور نباشي كه نگران رد شدن ايستگاه مورد نظر باشي و با خيال راحت به چرتت برسي )
وقتي يه ايستگاهي نيگه داشت دو تا جوون يهويي پريدن تو واگن و شروع كردن به پخش يه روزنامه .. مفتي .. آخ حال داد مفتي بود . خب .. چون نمي خوام تبليغ باشه براش اسمش رو نمي گم . اما تيتر يك زده بود براي رايگان شدن دانشگاه آزاد بايد جاسبي بره .
يه قسمتي از متنش رو براتون مي ذارم ..البته به زبون خودم و نه دقيقا واو به واو كه اونجا نوشته بود . .
مي گه در مورد دانشگاه آزاد و شهريه هاش حرف و حديث خيلي هست .. اما چرا آقاي جاسبي به حرف هيچكس گوش نمي ده ؟
بعد نوشته ايشون به كدوم حزب و گروه و دسته و شخصي وصلن كه بي پروا از اين همه انتقاد كار خودشو مي كنه و به هيچكس حتي رئيس جمهور هم پاسخگو نيست . .بعدش مي گه اين فشار شهريه اونقدر وحشتناك شده كه براي بسياري از دانشجو ها و خانواده هاشون شده يه كابوس كه باعث افسردگي هاي نهان و آشكار شده .. بعدش مي گه دانشجو ها اكثرا به مسائل تئوري مي پردازن و كار عملي سيخي چنده .. بعدش يه جايي مي گه دانشگاه آزاد با اين شهريه كه مي گيره مي تونه حتي براي فارغ التحصيلاش اشتغال زايي هم بكنه ... البته اين كار رو نكرده هيچ تازه همش هم هي مي ناله كه آي بودجه مون كمه و از پول نفت هم به ما بدين و اين چيزا ..
بعدش نويسنده كه اتفاقا پرفسور هم هست نوشته كه اگه بخواين مي تونم كه اين دانشگاه رو با ترمي 100 تومن اداره كنم اونم با كيفيت جهاني ..

خب .. ديگه باقيشو نمي نويسم چون خيلي ميشه ...
با بيشتر حرفاش موافقم .. اين مطالب خودش يه پا گير دادنه ... گفتم بگم براي شما تا هم داغتون تازه بشه ... ( مرض دارم ديگه )
هم حال كنين ... ( خالي كردن جيب مردم مگه حال داره ؟ )

قربون خودم و دانشجوها تا بعد ..

كينه‌هاي سوم تير سر باز مي‌كند!

سخن‌راني احمدي‌نژاد در دانش‌گاه اميركبير را كه مي‌ديدم يادِ آخرين سخن‌راني خاتمي در ميان دانش‌جويان افتادم (در دانشگاه تهران بود به نظرم). آن‌جا هم عده‌اي مي‌خواستند سخن‌راني را به هم بزنند و خاتمي آن‌جا بود كه گفت: مي‌دهم از دانش‌گاه بيرونتان كنند! در حالي كه نه عكس خاتمي را آتش زده بودند و نه به او فحش داده بودند. او "خاتمي" بود كه تكيه كلامش آزادي بيان بود و "زنده باد مخالف من". و اين احمدي‌نژاد بود كه مي‌گويند خفقان را حاكم كرده است.

عده‌اي عادت كرده بودند كه رئيس‌جمهورشان فقط از آزادي و دموكراسي و گفت‌گوي تمدن‌ها حرف بزند. روشنفكران دانشگاهي سال‌ها بود كه مردم را دنباله‌رو خود مي‌دانستند. اين‌طور خيال مي‌كردند كه مردم به هر راهي كه آنها نشان دهند خواهند رفت. براي همين وقتي صحبت از عدالت و مفاسد اقتصادي مي‌شود از كوره درمي‌روند. براي همين از استقبال‌هاي پرشور مردم از رئيس‌جمهوري كه به زبان عوام صحبت مي‌كند به خشم مي‌آيند.

نکته ای در مورد نارسایی امور شهرداری عراق

به هیچ وجه قصد پاسخ گویی به نوشتار شما رو ندارم دوست عزیز سال آخر مهندسی صنایع محمد علی پوردارااما خواستم در مورد قسمتی از نوشتارتون تذکری رو بهتون بدم
دوست گرامی که بجای گفتن علت پرداخت پول های هنگفت بدون بازگشت به کشورها از طرف ایران ؛به مسایل و مشکلات شهرداری و نارسایی های اجتماعی اونجا ها پرداختید و انتظار دارید که خواننده نوشته های شما تحت تاثیر قرار گیرند؟
خوبه که پذیرفتین که در خود ایران هم گاهی یک سری کمبود هایی بچشم میخوره...اما از شما که قشر مهندس و درس خوانده آینده نزدیک کشور رو تشکیل خواهید داد بسیار بعید بنظر میرسه که این مبالغ صدو بیست میلیون و یا دویست و پنجاه میلیون پس از اون رو به این ترتیب تعریف کنید که باعث ته کشیدن پول کشور نمیشه و انگار هیچی نیست
در یکی از کشورهای نه چندان نزدیک ایران شخص عراقی از خاطرات دایی عزیزش و رشادت هاش در جنگ ایران و عراق تعریف میکرد؛ که چگونه با تفنگ دورزن بچه های کم سن و سال ما رو یکی یکی از بالای خاکریز به پایین میانداخت...
و یابرخورد نکردید با فلسطینی ها ویا لبنانی هایی که با شنیدن نام ایران فحش بزبون میارند....
شاید هنوز کمک های انساندوستانه ایران به کزوو و سارایوو رو یادتون مونده باشه... جهت اطلاع شما بگم که هیچ کدوم اونها دل خوشی از ایرانی و ایرانی جماعت ندارند...
البته اینها دلیل کمک نکردن نیست... اما بد نیست بجای پرداخت میلیون دلارهای ناقابل به گروه های معلوم الحال جهت جمع آوری زباله های اطراف امامزاده هاشون... کمی به یاد این بیافتید که ، ایران که خودش داره به ورطه نابودی میره این کمک ها تهی کردن مردمه و پروروندن مار در آستین... مردم نجیب و مهربون و پاکدل وطنمون.. که البته شما هم جزوشون هستید...
آیا تا بحال به استان های محروم ایران سری زده ای؟؟؟ آیا تا بحال به بم سفر کرده ای؟؟؟
آیا بوی تعفن جنازه ها رواون زمان اونجا استشمام کردی؟؟ کدام بو شدید تربود؟؟بوی تن عزیز هموطنمون در زیر آوار یا آشغال های یک مشت بی فرهنگ تازی که تا دیروز تفریحشون کشتن من و تو بود؟؟؟
آیا هیچ تاکنون نگاه کردی مردم پیرامونت برای یک لقمه نون شب؛ چه جور در هم میلولند و همدیگر رو میخورند؟؟
چرا برای زیارت به امامزاده های حاشیه شهر تهران و یا بیرون از تهران نمیری تا ببینی که چه کسانی چه چیزهایی اونجا طلب میکنند؟؟ اونم در عین بوی تعفن
هیچ فکر کردی که ایران چرا کمک میلیونی میکنه؟؟ به کی کمک میکنه؟ و هدف سیاسی که دنبال میکنه در پشت این جریان چیه؟؟
هیچ فکر کردی که اگه تمام مردم ایران مانندشما فکر میکردند الان وضع کشوری بنام ایران چه جوری بود؟؟؟
ودر آخر فکر میکنی با وجود چنین طرز تفکری میشه اصلا انتظار فکر کردن به رنگ سبز فردا رو هم داشت؟؟
ایرانی باش؛ قبل از هر چیز برای ایرانی باش دوست گرامی

مردم در انتظار احزاب نمي مانند

بيش از سه ماه است اكثر مطبوعات و رسانه هاي داخل ايران دلمشغول يك مسئله اند: بالاخره (در انتخابات شوراها) كدام احزاب با يكديگر ائتلاف خواهند كرد و نام چه كساني در ليست كدام احزاب قرار مي گيرد. اين مضمون مشترك و بلكه مهم ترين مضمون تقريبا تمامي آن چيزي است كه از محافل تحليلي و خبري ايران درباره انتخابات شوراها بيرون آمده است. خود انتخابات در حاشيه است، لزوم مشاركت حداكثري مردم در آن، تاثير ميزان مشاركت مردم در انتخابات و نتيجه آن -هر دو- بر سياست خارجي و امنيت ملي ايران، مشكلات «شهر» يعني همان جايي كه شوراها بايد به اداره امور آن بپردازند و... همه اين بحث ها حاشيه اي و فرعي است. مهم اين است كه چه كساني از هم بريده و چه كساني به هم پيوسته اند. چرا اين موضوع اينقدر مهم است يا درست تر بگويم اين همه به آن اهميت داده مي شود؟ آيا تحت تاثير اين فضا درباره نقش احزاب، جايگاه آنها و ميزان تاثيرشان در انتخاب مردم غلو نشده و آيا احزاب به راستي اين قدر مهمند كه جدي گرفته شده اند؟
 اين يادداشت تلاش مي كند استدلال كند كليت اين فضا و ميزان سروصدايي كه احزاب (راجع به خودشان) در حال توليد آن هستند، بيش از آن كه از واقعيتي حكايت كند مبتني بر خيالبافي هاي احزاب و گروه هاي ايراني درباره خودشان است. اجازه بدهيد با يك سؤال ساده و مشخص جلو برويم: احزاب در ايران چقدر رأي دارند؟ برخي تحولات در حدود يك دهه گذشته و خصوصا در دوران 8ساله زمامداري دوم خردادي ها، احزاب سياسي ايران را (اصلاح طلب و اصولگرا) درباره وزن و جايگاهشان در ميان مردم و بويژه درباره ميزان تاثيرشان در تصميم گيري سياسي آنها گرفتار سوءتفاهم هايي بزرگ كرده و آنها را به كام اشتباهاتي مهيب درافكنده است. آنچه نزديكترين ديدگاه به حقيقت است، اين است كه بگوييم احزاب و گروه هاي سياسي -ولو خودشان خيلي خودشان را قبول داشته باشند- در ايران رأي ندارند. استدلال به نفع چنين حكمي چندان دشوار نيست. مي توان به سبك فيزيكدان هاي نظري يك آزمايش ذهني ترتيب داد. انتخاباتي را تصور كنيد كه در آن مردم مجبورند فقط به اسامي احزاب (بدون اطلاع از كانديداهاي آنها) رأي بدهند. يعني آنچه به مردم عرضه مي شود فقط نام احزاب و گروه هاست و از مردم خواسته مي شود بدون پرسش از اينكه برنامه اين احزاب چيست يا در صورت پيروزي چه كساني را بر مسند امور خواهند نشاند، صرفا بر مبناي شناختي كه از سابقه و ديدگاه هاي آنها دارند، يكي از آنها را برگزينند. مي توان حدس زد استقبال مردم از چنين انتخاباتي بسيار اندك خواهد بود و بسياري از آنها با خنده از كنار اين نمايش خوشمزه خواهند گذشت. واضح است كه آن شرايط فرضي چرا به چنين فرجامي مي انجامد. مردم در ايران احزاب را نمي شناسند و علاقه چنداني هم به شناخت آنها و پي گيري آنچه مي كنند و مي گويند، ندارند. در واقع نزد ايراني جماعت نوعي بدگماني تاريخي نسبت به احزاب وجود دارد؛ حزب به عنوان تجمعي از افراد شكم سير كه سخت تشنه قدرتند و مردم را هم دم انتخابات به عنوان نردبان مي خواهند تا پا بر شانه هاي آنها بگذارند و از پله هاي قدرت بالا بروند و بعد از آن ديگر هيچ تا انتخابات ديگر. مردم در ايران خصوصا در يك دهه اخير همواره به «چهره»ها رأي داده اند، به برنامه هاي آنها و فضايي كه پيرامونشان شكل گرفته است نه به «احزاب». در دوم خرداد 76 آن كه رأي آورد شخص سيدمحمد خاتمي بود درحالي كه اين رأي، امر را بر دوم خردادي هاي تندرو -آنها كه مدتي بعد در قالب حزب مشاركت و سازمان مجاهدين تازه جان گرفته سازمان يافتند- مشتبه كرد و گمان بردند كه مردم در دوم خرداد به مشاركت و مجاهدين رأي داده اند. رأي به خاتمي رأي به اين دو حزب نبود و رأي اين حزب ها را هم هرگز نبايد كاملا به پاي خاتمي نوشت. بسته به اينكه، آن كه در معرض انتخاب مردم قرار مي گيرد چه كسي باشد، مشاركت يا خاتمي، افراد مختلفي با انگيزه هاي مختلف به پاي صندوق ها مي آيند و رأي مي دهند و هيچ سبد كاملا مشتركي وجود ندارد كه دربرگيرنده تمامي آراء اين دو باشد. نكته مهم تر اين است كه اگر في المثل نامي از خاتمي در ميان نبود و از مردم صرفاً خواسته مي شد به موجوديتي به نام حزب مشاركت راي بدهند، بي ترديد بسياري از آنها كه خاتمي اگر شخصا كانديدا بود حتما به او رأي مي دادند، نسبتي ميان خود و حزب مشاركت و طبعا الزامي براي رأي دادن به آن احساس نمي كردند. شبيه همين تحليل را مي توان كم و بيش درباره برخي احزاب حاضر در جبهه اصولگرايي هم ارائه كرد و نتايج همان است كه گفته شد، به گونه اي كه در يك تحليل نهايي مي توان ادعا كرد در ايران بارها به خاطر بعضي «چهره»ها به بعضي «احزاب» رأي داده شده اما عكس آن كمتر اتفاق افتاده است، اكنون در و ديوار شهر پر است از پلاكاردها و بيل بردهايي كه چند جمله اي شعار بر روي آن نوشته اند و بعد امضاي يك حزب يا گروه يا جمعيت با حروفي بزرگ و نامتعارف پاي آنها نهاده شده است. مردم كوچه و خيابان اين گروه ها را نمي شناسند و جالب است كه شور و شوقي هم از خود براي شناخت آنها نشان نمي دهند. آسان ترين شيوه براي بسياري از آنها اين است كه في المثل بگويي اينها طرفداران احمدي نژادند آنها طرفداران خاتمي و از اين قبيل. اگر ديدگاهي كه اين نوشته تا اين جا پيش نهاده درست باشد، منطقي است كه فكر كنيم ائتلاف يا عدم ائتلاف چند حزب با يكديگر چندان رأيي از «چهره»ها جابجا نمي كند و مردم از جزئيات اين ائتلاف بي خبر و نسبت به معناي سياسي آنها عموماً بي توجهند. تا آنجا كه به مردم عادي و زندگي روزمره شان مربوط مي شود هيچ اهميتي ندارد كه فلاني ها بالاخره به ائتلاف رسيدند يا نه، حداكثر اين است كه روزنامه خوان هاشان- تازه اگر حوصله كنند و خبرهاي اين همه زد و خورد و قهر و آشتي را بخوانند- دستي بر پشت دست ديگر مي كوبند و زير لب چيزي زمزمه مي كنند كه اين اهل سياست فرق ميان ادعا و عملشان چرا چنين عميق و بزرگ است، اما حتي همين ها به هنگام رأي دادن نه به آنچه رهاورد لابي ها و زد و بندهاست بلكه بر مبناي اصول خود و با محوريت يك «گفتمان»كه يك «چهره» نماينده آن است رأي خواهند داد. احزاب سياسي ايران بايد اين توهم را از صفحه ذهن هاي خود بزدايند كه مردم حيران و منتظر ايستاده اند تا ببينند بالاخره دعواهاي آنها به كجا ختم مي شود. احزاب مي توانند تا شب انتخابات با هم دعوا كنند اما مردم عموماً مدت ها قبل تصميم خود را گرفته اند كه سرمايه رأي خود را در سبد چه كساني بگذارند و به همين دليل صبورانه اهل سياست را به حال خود وامي نهند تا در دنياي مجازي خود سير كنند و خوش باشند.

یادداشت های همین جوری 

اول ) اهانت به رییس جمهور در دانشگاه امیر کبیر . وقتی این خبر را شنیدم از خنده روده بر شدم ، نه به دلیل مخالفتم با آقای احمدی نژاد ، از اینکه دوستان در نزدیک انتخابات برای نشان دادن علی وار زیستن خودشان سناریویی را طراحی کرده اند که هر انسان چهار سال به بالای این مملکت متوجه تصنعی بودن آن می شود . یکی از دلایل نمایشی بودن این حرکت ، به نظرم اینست که اگر واقعا آنهایی که اختلال ایجاد کرده بودند ، غیر خودی بودند ، صد در صد عقل شان بعنوان یک دانشجو می رسید که حداقل یک چیزی جلوی صورتشان بگیرند تا شناخته نشوند و سر از اوین در نیاورند و یا در مملکتی که اگر شما حرفی در مورد گرانی بزنید ، سه سوت بعد کارتان با انواع و اقسام نیروهای بسیجی و اطلاعاتی و سپاهی و ارتشی ، انتظامی ، شورای شهر و مجلس و ... می افتد ، هم چین کاری بعید به نظر می رسد که عده ای از دانشجوها خیلی راحت و مانند آب خوردن از این اداها در بیاورند و انتقاد سیاسی آنهم به این نحو انجام دهند و یا آقای احمدی نژادی که برای هولوکاست صد سال پیش تمام رگ های گردنشان بالا می زند و یا از سخن دختری خبرنگار تمام صورتش مرتعش می شود ، بعید به نظر می رسد در اینگونه موارد لبخند بزنند و آن انگشت های نازنین را که دایما مانند کسانی که امر می کنند به مقابل نشانه می رود را غلاف کنند و یا ... بابا سال دو هزار و خورده ای که آدم نمایش روحوضی اجرا نمی کنه !
دوم ) آقای علیپور عزیز پرسیده اند ، غاز چه گونه می بازد ؟ دوست عزیز شما می توانید سوال خود را در یکطرف کاغذ با خطی خوانا بنویسید و برای آقای ساعی ارسال کنید که ایشان شما را راهنمایی کنند . ولی خارج از شوخی برادر من در مثال که مناقشه نیست . گیر دادی ها !!!
سوم ) آقای محمد علی پور دارای عزیز . اولا نمی دانم شما چه اصراری دارید که مطالب من را به خودتان نسبت دهید ؟ من هر دوست عزیزی که می گویم ، شما چرا فکر می کنید من با شما هستم ؟ و اصلا چرا همش این توهم را دارید که هرکس گفت دانشجو ، شما احساس کنید که با شما هستند ؟ بگذریم . در مورد سریالی که با نام مبارک بنده شروع کرده اید چند مطلب به ذهنم رسید که خدمتتان عرض می کنم . اول از همه اینکه دوست عزیز من ابدا از نظرات مخالف شما ناراحت نمی شوم و اگر جوابی دریافت نمی کنید ، علتش این نیست که بنده کم آورده ام و یا غیر ، بلکه من واقعا نمی دانم شما چه می گویید ! احساس من اینست که شما آنقدر عصبی هستید که موقع نوشتن در مورد مطالب من ، نمی دانید از کجایش شروع کنید و یا چه بنویسید و یا کلا الان به من این احساس دست داده که شما فقط مطالبی را که با آیدی من ، خودتان و آقای علیپور است را فقط می خوانید . چون همه نوشته ها را با هم قاطی می کنید و گاها پاسخ های علیپور را به من ، گیر سه پیچ را به میترا ، من را به مبین و ... می دهید . لطفا کمی برای نوشتن صبر و حوصله به خرج دهید ، اشکالی ندارد من در یکی دو شماره اینور یا آنورتر نقد شوم . و اصلا هم لازم به زبان دیگری نیست ، فقط یک بار لطف کنید دو قسمت از سریالتان را مجددا بخوانید و اگر خودتان چیزی فهمیدید برای من هم ترجمه کنید تا من جوابیه ام را برای شما ارسال کنم . موفق باشید .
سوم ) آقای علی اصغر 55 مطلبی را نوشته بودند که به نظر من در کمال ادب و متانت و سواد ، اظهار نظرهای خودشان را در مورد اتفاق دانشگاه امیر کبیر نوشته بودند . از همین جا به دوستانی که زیادی هول می شوند ( الان دانشجوی عزیز قلم و خودکارش را می آورد ! ) پیشنهاد می کنم کمی مانند ایشان مطلب بنویسند که در عین احترام به همگان ، دیدگاه های خودشان را هم مطرح کرده اند و برای هیچ موافق و مخالفی هم سوتفاهم پیش نمی آورد .
چهارم ) دوست عزیز مستر ابوذر ، مطلبی را نوشته بودند که به یک نکته ای لازم است اشاره کنم . دوست عزیز شما رزومه تحصیلی و سوادی انسانی را نوشته اید و گفته اید که چه ربطی به رایانه دارد ؟ خب دوست عزیز اگر کمی دقت کنید ، دکترای ترافیک هم ربطی به پولتیک و سیاست ندارد ! یا برادر شهید بودن ، دلیل بر مدیر لایقی بودن نیست ( حضرت چمران در شورای شهر ) ، و یا خواهر رییس جمهور بودن هم دلیل بر کاندیدا شدن نیست از آنطرف هم می گویم که اطلاح طلبان هم ربطی به سیاست ندارند . اصلا کدام آدمی که در این مملکت است ، ربطی به کارش دارد ؟ نه خاتمی ، نه احمدی نژاد ، نه حجاریان ، نه عبدی ، نه سروش ، نه زنگنه ، نه وزرای محترمه این دوره یا دوره قبل ، نه الهام ، نه همسر الهام ، اصلا کی به کیه ؟ کجا توی دستگاه های دولتی پول می دن ، می ریم همونجا دیگه . بابا اینقدر سخت نگیر .
پنجم ) قابل توجه دانشجوی عزیز ( آقای پوردارا ) شما که امر می فرمایید که ما مسلمان نیستیم ، شما که به نماز و ایمان حقیر شک دارید ، شما که اصلا دوست دارید با تیشه به ریشه بنده بزنید ، دوست گرامی ، اخوی ، هم وطن ، همایش هولوکاست هم به نظر شما خرجی ندارد ؟ اصلا بحث آلمان و لهستان در جنگ جهانی دوم چرا انقدر باید برای رییس جمهور کنونی مهم باشد که از روز اول پایش را کرده در یک کفش که باید از حقوق لهستان ( جالب اینجاست که لهستان به ایران ویزا نمی دهد در کلیه موارد اعم از توریستی ، دانشجویی ، ... ) در مقابل هیتلر دفاع کند ؟ آیا این هزینه های تبلیغاتی و چرت را نمی توان به یک درد این مملکت زد ؟ اخوی ، این همایش همین قدر مسخره است که دولت آلمان ، همایشی به نام حمله اعراب به ایران راه بیاندازد و خرج کند !
ششم ) آی دوستی که سکه می دهی ( یادتان است در چند شماره پیش دوستی سکه می داد تا از مملکت خارج شود و یا به کسی که او را در مملکت نگه دارد ؟ ) یافتم . من یک نظر می دهم که مطمینم شما در این مملکت می مانی ، به شرطیکه سکه را بدهی . چهار تا ستون پایین تر از خودت ، دوستی نوشته که چگونه می شود از بیابان ماهی دویست میلیون درو کرد ! حالا یالله سکه را بده که در هیچ جای جهان با فروختن سنگ بیابان و ماسه ، ماهی دویست هزار یورو نمی دهند . عشق کردی ؟ راستی دوستی که چند هکتار زمین داری و می خواهی چند هکتار زمین دیگر بخری ، ماهی سیصد میلیون هم کاسبی ، خدایی بچه طرفای کرمان نیستی !؟ ( افتاد ؟ )
هفتم ) پیشنهاد می کنم زد و بندی با قطر بکنیم و این دو هزار تا مدال نقره را بدهیم و جاش پانصد تا طلا بگیریم . برای این امر هم لاریجانی را معرفی می کنم ، چون کیسکه آب نبات می دهد ، طلا جواهر می گیرد ، بلد است نقره بدهد ، طلا بگیرد !
هشتم ) منتظر یک مطلب فرهنگی از آن نوع باشید . همین .

مناظره تلويزيوني در ايتاليا
به نام خداوندی که که قوي تر از ناوهاي جنگی آمريكاست

قسمت چهارم و پاياني

مناظره دوم با تلویزیون ایتالیا

در 20 مهرماه 1359 دومين مناظره پخش مستقيم كانال دوم ايتاليا در برنامه آتلانتا تحت عنوان « جنگ خليج» با حضور حسن اينجانب و نيز خبرنگاراني از آمريكا و عراق و ايتاليا برگزار شد . در اين برنامه خبرنگاري به نام فرانكو فرّاري از خبر شبكه دو كه به ازگي از عراق باز گشته بود حضور داشت. اين خبرنگار كه ابتدا رشته كلام به او سپرده شده بود به شدت به نفع عراق و عليه ايران صحبت كرده بود و از نظام عراق دفاع كرده و ايران را ديكتاتوري و مقصر و خطر براي جهان نشان مي داد و از ملاقاتي كه در مسير تركيه با چند ضد انقلاب داشت به عنوان ديدگاه مردم ايران ياد مي كرد. سپس رشته كلام به اينجانب كه در اين مصاحبه به عنوان خبرنگار خبرگزاري پارس شركت كرده بودم داده شد. من در آن زمان رايزن مطبوعاتي سفارت جمهوري اسلامي ايران در ايتاليا بودم و نمايندگان عراق و آمريكا هم ديپلمات بودند. ليكن آنها هم به عنوان خبرنگار شركت كرده بودند.
این مناظره 30 دقیقه به طول انجامید. ذيلا قسمت اول اظهارات اينجانب درج می گردد:

به نامه خداوند بخشنده مهربان
به نام خداوند قوي تر از مجموع دو ابر قدرت

ما كشوري هستيم كه براي سال هاي طولاني ديكتاتوري شاه كه مورد حمايت كامل امپرياليسم آمريكا قرار داشت بر ما تحميل شده بود و نه تنها مورد حمايت آمريكا بلكه مورد حمايت شوروي و ساير قدرت ها هم بود.
موفق شديم آن را سرنگون كرده و خود را از آن آزاد نمائيم.
بعد - در دو سال - در اين دو سال ما تا كنون شاهد پنج شش انتخابات عمومي بوديم.
ملت با حداكثر آراء براي قانون اساسي - جمهوري اسلامي - براي رياست جمهوري بني صدر – راي دادند. يعني مردم ايران در انتخابات شركت كردند و مديران خود را انتخاب كردند. مخالفين هم وجود دارند. مخالفيني كه آقاي فرراي (خبرنگار ايتاليايي حاضر در استوديو) با آن ها ملاقات داشته است.
تعجب نمي كنيم. نمي توانند به نام ملت ايران صحبت كنند. ديگر ملت ايران با برخورداري از حق راي مي توانند خود با راي خود مديران كشور را انتخاب كنند. همانطور كه مخالفين از اين حق برخوردارند.
بله ما يك خطرهستيم! خطر براي اينكه مي خواهيم مستقل باشيم. خطر براي چه كسي؟! براي كسي كه مي خواهد سلطه پيدا كند. براي براي سلاطيني مثل شاه. براي سلطانك هاي خليج فارس. براي ديكتاتورهايي مثل عراق. يك خطر براي اتحاد جماهير شوروي و يك خطر براي آمريكا. براي اينكه اينها عادت كرده اند كه جهان را بين خود تقسيم كنند. به اينكه كشور ها را تحت سلطه خود ببينند.
ما خارج شديم . از سلطه ابرقدرت ها خارج شديم و مي خواهيم مستقل باشيم و اين يك خطر است! نمي شود مستقل بود! يا بايد در طرف اتحاد جماهير شوروي بود و يا بايد در طرف آمريكا بود!
اين تجاوز عراق بر عليه ما كه همه مي دانند كه براي در هم كوبيدن ما با اولين ضربه بود. نتوانستند درست به اين دليل كه حمايت مردمي از نظام اسلامي ايران وجود دارد.
معتقدم كه در اين برنامه مي بايست خبرنگاري از شوروي هم شركت مي كرد براي اينكه اولين جنگي است كه تا كنون محقق شده است كه در حمايت از متجاوز هم شوروي و هم هم آمريكا قرار گرفته اند.
ما مي بينيم كه ما مورد حمله قرار مي گيريم با ميگ ها و تانك هاي شوروي و مي بينيم كه همه كشورهاي مرتجعين مثل عربستان سعودي – كويت – عمان – اردن كه همه پادشاه هستند (به هر حال ايتاليا يك كشور دموكراتيك است و قاطعانه محكوم مي كنند نظام سلطنتي را) اين كشورها حمايت مي كنند عراق را.
و ما آماده ايم براي دفاع از خود و هرگز تسليم نخواهيم شد زيرا كه ارزش ها و اصول دموكراسي – اصول اسلامي 0 اصول آزادي را نمي توانيم زير پا بگذاريم و نمي توانيم آنها را بفروشيم.
مايلم يك مطلبي را اضافه كنم. اينكه اگر ما وابسته مي شديم. خودمان را م چسبانديم به اتحاد جماهير شوروي و يا به آمريكا – هيچ يك از اين مسائل را نداشتيم.
همه اين مسائل ناشي از انكه مي خواهيم مستقل باشيم. از استقلال خود خوشحال هستيم و همه عواقب آن را تحمل مي كنيم.

پايان

محمد حسن قديری ابيانه
دکترای علوم دفاعی استراتژیک با گرایش مدیریت استراتژیک - دکترای معماری با گرایش شهرسازی - معمار پایه یک و عضو نظام مهندسی

وقايع جنگ هشت ساله در چنين روزي

23/09/59
جبهه جنوب : تحركات موضعي ـ تبادل آتش ( گلوله باران اهواز ) ـ اقدامات مهندسي در اطراف سوسنگرد و بستان .

نشانههايي از امكان استفاده دشمن از سلاحهاي شيميائي .

اعتراض رئيسجمهور ( بنيصدر ) به طرح مسائلي در جلسه غير علني مجلس شوراي اسلامي و پرخاشكردن به نمايندگان كه عليه ارتش ، جبهه جنگ رواني گشوده اند .

23/09/65
حمله هوايي عراق به شهر تهران

حمله موشكي تيپ موشكي نيروي دريايي سپاه به تاسيسات نظامي مخابراتي و اسكله "البكر" و به آتش كشيدن آن.
انهدام مقر فرماندهي حزب دمكرات در نوسود .
 

 درگذشت استاد شاه ميرزا مرادي هنرمند ارزنده و صاحب نام ايراني

[23 آذر 1376] - استاد شاه ميرزا مرادي هنرمند ارزنده و صاحب نام و ازاستادان موسيقي محلي ايران درگذشت. او درسال1304هجري شمسي درروستاي باباخاني دورود ازتوابع استان لرستان بدنيا آمد. از10سالگي به موسيقي گرايش يافت و ازهمان زمان ابتدا با انداختن تنبك آغازكرد و سپس در15سالگي سُرنا نوازي را شروع كرد و ازآن پس سُرنا ساز اصلي او شد. شاه ميرزا مرادي برظرايف و دقايق موسيقي لري به خوبي تسلط داشت و درسُرنا نوازي به شيوه اي گسترده از بداهه نوازي بهره مي گرفت. استاد شاه ميرزاي مرادي علاوه بر جشنواره هاي داخلي موسيقي درايران دربسياري ازجشنواره هاي بين المللي موسيقي شركت جست و در هريك افزون بر كسب جوايز متعدد نشانهاي افتخار هم دريافت كرد. او درسال 1372هجري شمسي در جشنواره سازهاي سازهاي دو زبانه كه هرسه سال يكبار دراروپا برگزار مي شود شركت كرد و هيئت داوران از ميان 150نفر شركت كننده برجسته دنيا، استاد شاه ميرزا مرادي را به عنوان بهترين نوازنده سازهاي بادي دنيا برگزيدند.