لطيفه
به يك قزوينى كه همسرش را در شب زياد كتك مى زد گفتند: چرا زنت را زياد مى زنى ، گفت : براى اينكه مى خواهم با من قهر كند و پشتش را به من كند

لطيفه
قاضى در محكمه از متهم پرسيد: خواندن و نوشتن ميدانى ؟ متهم جواب داد: خواندن را خير ولى مى توانم بنويسم ! قاضى گفت : بسيار خوب چند كلمه اى بنويس ببنيم ، متهم خطهاى روى كاغذ كشيد و گفت ، بفرمائيد آقا اين نمونه خط من است ، قاضى پرسيد اينها چيست كه تو نوشته اى اينكه چيزى خوانده نمى شود خودت بگو چه نوشته اى ؟
متهم گفت : آقا من كه اول عرض كردم خواندن بلد نيستم و فقط نوشتن مى دانم پس معلوم مى شود، شما هم مثل من خواندن نمى دانى

لطيفه
بهاء الواعظين معرف مى گويد: در ابتداى مشروطه به خانه اى رفتم پيرزن و دختر جوانى در آنجا بودند، پيرزن پرسيد: منظور از مشروطيت چيست ؟ گفتم : قوانين جديد گفت : مثلا چه چيزى جديدى ؟ من شوخيم گرفت گفتم : مثلا دختران جوان را به پير مردان دهند و زنان پير را به جوانان ، دخترش گفت : اين چه فايده اى دارد؟ پيرزن بلافاصله گفت : اى بى حيا حالا كار تو به جائى رسيده كه بر قانون مشروطه ايراد مى كنى .

لطيفه
معروف است كه محمدشاه قاجار روزى از حاج ميرزا آقاسى پرسيد: اين حوض كه جلو عمارت تخت مرمر واقع شده گنجايش چند كاسه آب را دارد؟
حاج ميرزا آقاسى هر چه فكر كرد جوابى به ذهنش نرسيده ناچار گفت : قربان من سواد كافى ندارم ، اين موضوع را بهتر است از آخوندها كه اطلاع كافى دارند سئوال بفرمائيد.
شاه امر كرد يك آخوند مطلعى آوردند، سئوال خود را با وى تكرار كرد.
آخوند جواب داد: قربان تا كاسه به چه اندازه باشد؟ اگر كاسه به اندازه نصف حوض باشد، دو كاسه و اگر به اندازه ثلث حوض باشد سه كاسه و اگر به اندازه ربع حوض باشد، چهار كاسه و...
شاه گفت : بس است بقيه را فهميدم و امر كرد به او انعامى بدهند و روانه اش كنند برود!

خر کیف

خر کیف یعنی سر کلاس کاردانی نشسته باشی، دونفر از جلوی در کلاس رد بشن و بگن :" نه اینجا نیست... اینا بچه های کارشناسی ارشدن "•

خر کیف یعنی کلاستو دو در کنی و همون روز استاد حضورغیاب نکنه!

خر كبف يعني اينكه يه لپ تاپ مي گيري دستت اما 2 قرون سواد نداري بهت بگن آقاي مهندس!•

خر کیف یعنی راننده تاکسی باشی و دانشجوی پزشکی رو سوار کنی اونوقت وقتی می خواد پیاده شه بر حسب عادت به محیط دانشگاه بگه: مرسی آقای دکتر!

خر کیف یعنی زنگ موبایلت حسابی جلب توجه کنه!

خر کیف یعنی کسب بالاترین نمره میان ترم فقط از راه تقلب و امدادهای غیبی!

خر کیف یعنی فکر کنی کارتت تموم شده ولی در کمال ناامیدی کانکت شی و ساعتها تو اینترنت بچرخی!

خر کیف یعنی بابات قبض موبایلت رو پرداخت کنه و اصلا نپرسه که چرا اینقدر رقمش نجومی شده!

خر کیف یعنی استادت بگه نگران نباش! نمی افتی!

خر کیف یعنی با دوستات بری تریا، دوست اصفهانیت حساب کنه!

خر کیف یعنی توی یک مجلس بزرگ همه چشمشون دنبال مدل لباست باشه!

خر کیف یعنی دانشجو نباشی ولی از سایت دانشگاه، مفتکی استفاده کنی!

خر کیف یعنی پشت چراغ قرمز از ماشین بغلی یه چیزی پرت شه تو ماشینت (مثل شماره تلفن و یا حتی گوشی طرف!)

خر کیف یعنی تو دانشگاه همراه دوستت داری میری ولی پسر همکلاسیت فقط به تو سلام میکنه!

خر کیف یعنی یه جا با یه نفر همصحبت شی و رمانتیک بگه: "از قیافه تون معلومه که
دانشجویین!"

خر کیف یعنی توی مهمونی باشی و یکی از خانومای باکلاس و کار درست فامیل صدات کنه: خوشگل خانوم!

خر کیف یعنی یک منشی با مدیر عامل شرکت ازدواج کنه!

خر کیف یعنی بین کلاس 12 تا 2 و کلاس 2 تا 4 خودتو به یک آدم اهل رو درواسی بچسبونی و بری باهاش ناهار بخوری!

خر کیف یعنی موقع امتحان عملی استاد بره بیرون از کلاس و در رو هم ببنده!

خر کیف یعنی هیچی نخونده باشی و همه رو از رو دست بغلیت بنویسی بعد نمره ت از اون بیشتر شه!

خر کیف یعنی استاد یک سوال قلمبه بپرسه هیچکش جز تو نتونه جواب بده!

خر کیف یعنی وقتی مهمونای شهرستانیتون می رن بچه شون قشنگترین عروسکشو جا بذاره!

هر کس هنوز نفهمیده خر کیف یعنی چی بگه تا بازم توضیح بدم
 

نوروزي: ساعت، ديوار ،چشمات قلبم...

انگار همه مان شرطي شده‌ايم. آخر سال كه مي‌شود دوست داريم برگرديم و پشت سرمان را نگاه كنيم ببينيم به قول بزرگترها« چه بر ما گذشته است؟»
بعد هم بنشينيم دور هم و هي درباره اتفاق هايي كه افتاده حرف بزنيم و خوب و بدش را بررسي كنيم.
ما هم همين كار را كرده ايم. اين گزارشي است از تصميمات ريز و درشتي كه يك جورهايي به ما جوان ها مربوط مي شده و در سال 85 گرفته شده. قضاوت درباره خوب يا بد بودنش با شما.

جوان‌ها چهره‌اول انتخابات شوراها بودند
انتخابات سومين دورة شوراهاي شهر و روستا، بيش از همه عرصة عرض‌اندام جوانان بود. از راه يافتن کساني مثل عليرضا دبير (که به خاطر کمي سن، حتي بر سر کانديداتوري‌اش در انتخابات فدراسيون کشتي کلي بحث بود) و هادي ساعي به شوراي تهران يا حضور پررنگ مشاور جوان رئيس‌جمهور، مهرداد بذرپاش که به نوعي نقش هماهنگ‌کننده و برنامه‌ريز ائتلاف رايحة خوش خدمت را برعهده داشت و البته در پايان توفيقي کسب نکرد که بگذريم، مي‌رسيم به پيروزي عجيب و خيره‌کنندة خانم‌ها در اين دوره از انتخابات.
بانوان عزيز محترمه در دوازده مرکز استان رتبه‌هاي اول و دوم را کسب کردند، شانزده درصد کل کرسي‌هاي اين مراکز را به خود اختصاص دادند و تنها در هفت شهر از راهيابي به شورا بازماندند.
از اين فتح ظفرمندانه که رد شويم، حضور پررنگ زنان در اجتماع ما امسال نيز به روند روبه‌رشد خود ادامه داد. کار به جايي رسيد که مسؤولين، کمبود يک روز ويژه در کشور براي دختران برومند و دلير اين مرز و بوم را احساس کردند و براي رفع اين نقيصه، سريعا دست به کار شدند و روز تولد حضرت معصومه(س) را که امسال به دوم آذر افتاده ‌بود، به عنوان روز ملي دختران نام‌گذاري نمودند.
البته امسال سازمان فرهنگي هنري شهرداري چند برنامه در مصلا و چند فرهنگسرا برگزار كرد. مي‌شود اميدوار بود تا سال بعد بقية مشكلات براي رفع نقص اين برنامه‌ها حذف شوند.
دعوا بر سر انتخاب دختر نمونه همچنان ادامه دارد و طرحش هنوز به جاي خاصي نرسيده. گرچه خانم نوبخت از شوراي فرهنگي اجتماعي زنان بر انجام اين طرح و موافقت مردم با آن تأکيد دارد و در پي آن است که کارهاي اجرايي‌اش را از طريق سازمان ملي جوانان و آموزش و پرورش انجام دهد، اما مخالفين، همچين قرص و محکم و اسطقس‌دار سر جاي خودند و تکان بخور هم نيستند تا که چه شود.
اما جالب‌ترين اتفاق در حوزة مسائل مرتبط به دختران و تصميمي که البته گرفته نشد، مربوط است به طرح پذيرش جنسيتي در دانشگاه‌ها؛ اين‌ که نمايندگان مجلس مي‌خواستند (يا مي‌خواهند. الله اعلم) طرحي را به تصويب برسانند که با توجه به اثرات منفي و تبعات نامطلوب قبولي بيشتر دختران در دانشگاه‌ها، محدوديتي را براي سقف پذيرش آن‌ها تعيين کند.

نرخ بنزين ثابت ماند
حتي باغ مظفري‌ها هم فهميده ‌بودند که يارانة چند ميلياردي بنزين، چه پدري از مملکت درآورده ‌است.
خدا وکيلي انصاف است دولت پول نفت را مفت‌مفت بدهد که مردم آتشش بزنند و توي ترافيک معطل شوند و به همان دولت فحش بدهند؟ نيست ديگر! براي همين، حل معضل بنزين به قول سياسيون شد يک از مهم‌ترين چالش‌هاي پيش‌روي دولت.
اول قرار بود از مهر پارسال طرح سهميه‌بندي سوخت در کشور اجرا شود؛ اول با کوپن، بعدش با کارت هوشمند. منتها چون خبر خيلي زود (شهريورماه) اعلام شده ‌بود، باهاش موافقت نشد.
تازه برخي از پمپ‌بنزين‌هاي کشور هنوز يک خط تلفن نداشتند و معلوم نبود چطور مي‌خواهند از پس کارت هوشمند و شبکة مخابرات و اين‌طور چيزها بربيايند. بعدش براي لايحه بودجة 86، دولت باز طرح سهميه‌بندي با کارت هوشمند را علم کرد؛ مثلا روزي چهار ليتر براي خودروهاي شخصي. ضمن اين ‌که قرار بود جز بنزين دولتي ليتري 80 تومان، چيزي در کشور به فروش نرسد. بعد هم افتاد به توزيع کارت هوشمند بين خلق‌الله. تا موقع نوشتن اين گزارش، ظاهرا قيمت 100 تومان براي هر ليتر دارد قطعي مي‌شود.

اول گفتند خانم‌ها بروند ورزشگاه، بعدا گفتند نه!
دو تصميم دولت، قبل از اين‌ که درست و حسابي سر و شکل خود را پيدا کنند، در نطفه خفه شدند؛ (البته دومي خيلي هم تصميم نبود، کمي بي‌خودي بزرگ شد.) يکي اين‌ که دکتر احمدي‌نژاد دو خط نامه نوشت به آقاي علي‌آبادي که شرايط حضور بانوان محترمه در ورزشگاه‌هاي فوتبال به عنوان تماشاچي را فراهم کند.
به دنبال اين تصميم، موجي از شادي و شور و شعف در بين جنس دوم کشور طنين‌انداز گرديد! اما قضيه به اين راحتي‌ها که آقاي رئيس‌جمهور فکر مي‌کرد نبود. کم‌کم صداي اعتراض‌ها و انتقادهاي علما و مراجع محترم قم بلند شد که اين کار از نظر شرعي جايز نيست و اشکال دارد. بالا گرفتن اعتراضات، رئيس‌جمهور را مجبور به عقب‌نشيني از تصميم خود کرد.
دومي هم رد نظرية «دو بچه کافي است» بود. باز هم دکتر احمدي‌نژاد توي يک سخنراني براي تأکيد بر قابليت‌هاي نهفتة کشور ما، گفت که ايران ظرفيت 120 ميليون نفر جمعيت را هم دارد و بايد از اين امکانات بالقوه هر چه بهتر استفاده کنيم.
آن‌وقت بعضي‌ها که بيشتر از نوک دماغشان را نمي‌بينند، شروع کردند به تفسيرهاي گوناگون از اين حرف و فکر کردند سياست‌هاي تنظيم خانوادة اعمال شده در کشور طي سال‌هاي اخير، «نيازمند يک بازنگري جدي است.» اما خيلي زود وزير بهداشت، آب پاکي را ريخت روي دست همه‌ و گفت سياست‌ها بر همان سيرت و سان است که بود. به اين ترتيب، توليد و واردکنندگان ابزار و ادوات پيشگيري از بارداري از خطر ورشکستگي وارهيدند.

معافيت‌هاي سربازي سخت‌تر شد
قوانين خدمت سربازي روزبه‌روز سفت و سخت‌تر مي‌شود. ديگر حتي کورسوي اميدي به زنده شدن طرح خريد خدمت وجود ندارد. معافي گلابي نسبت قد و وزن هم که با يک هفته رژيم سرپايي مي‌شد استادش کرد، به تاريخ پيوسته ‌است.
کار به جايي رسيده که طبق قانون جديد، گذراندن دورة آموزشي براي کلية معافيت‌ها به جز معافيت‌هاي خاص پزشکي اجباري شده. (از کسي که از نعمت يک پا يا دو چشم محروم است يا روي ويلچر مي‌نشيند که توقع درجا قدم‌رو نداريد؟) درخواست کفالت مشمولان براي مادر مطلقه‌شان هم من ‌بعد بررسي نخواهد شد. بس که در اين مدت طلاق‌هاي صوري براي گرفتن معافي زياد شده! تازه وثيقة دانشجوياني که براي ادامة تحصيل به خارج از کشور مي‌روند هم از پنج ميليون به پانزده ميليون تومان افزايش پيدا کرده ‌است!
ضمنا نظاميان سرتيپ و بالاتر هم که لااقل 40 ماه سابقه خدمت در منطقة جنگي دارند، ديگر نمي‌توانند با استفاده از اين مزيت، گل پسرشان را از رفتن به زير پرچم معاف بدارند.
فکر مي‌کنيد در مقابل اين همه سختگيري چه امتيازي به مشمولان داده شده؟ يکي اين ‌که اگر شما عروسي کنيد و خداي نکرده، زبانم لال، همسر دلبندتان بعد عروسي از جايي بيفتد و ناکار شود و نياز به پرستاري دائم داشته ‌باشد، مي‌توانيد با گرفتن يک گواهي از کارافتادگي، کفالت همسر بگيريد و معاف شويد.
نظام وظيفه، يک حال ديگر هم به مشمولان داده و آن اين ‌که اگر توي کنکور شرکت کنيد و رتبه‌تان يک تا سه هزار شود و جايي که مي‌خواستيد قبول نشويد، مي‌توانيد خدمت‌تان را تا يک سال به عقب بيندازيد.
همين. جز اين‌ها شايعات ناگواري مثل افزايش زمان خدمت به 24 ماه و لغو شدن کامل امريه يا محدود شدنش به سهميه‌هاي ايثارگران و متأهلين نيز در بازار موجود است که فعلا صحت ندارد و نبايد جدي‌شان گرفت.

تجهيزات ماهواره از بام‌ها جمع شد
جمع‌آوري ديش‌هاي ماهواره از روي بام شهروندان عزيز تهراني که توصيه‌هاي ايمني را جدي نگرفتند. از تصميمات مهم نيروي انتظامي در تابستان امسال بود. البته به گفتة فرمانده نيروي انتظامي، اين ديش‌ها فقط زماني که خيلي تابلو بودند، آن هم فقط از روي بام‌ها جمع مي‌شدند و کسي به تجهيزات داخل خانه کاري نداشت.
از آن طرف، مجلس محترم هم طرح «سامان‌دهي» استفاده از ماهواره را در دستور کار دارد که البته حال و روزش بهتر از سامان‌دهي مد نيست و فعلا فقط حرفش زده مي‌شود.
گفتيم سامان‌دهي، يادمان افتاد که وزارت ارشاد اواخر پاييز به فکر سامان‌دهي سايت‌هاي فارسي افتاده ‌بود. مهلت دو ماهه‌اي را تعيين کرد که تمام ايرانيان داخل و خارج کشور که سايتي به زبان فارسي دارند، بروند سايتشان را مجازا در وزارت ارشاد ثبت کنند تا امکان نظارت بر محتويات و البته برخورد با متخلفين فراهم شود.
مجازات کسي که سايتش را ثبت نمي‌کرد هم فيلتر شدن بود! همان‌طور که پيش‌بيني مي‌شد، کاربران اينترنتي اصلا اين طرح را جدي نگرفتند و حتي با وجودي که بعدا وزارت ارشاد کاربران سايت‌هايي مثل پرشين‌بلاگ و بلاگفا و بلاگ‌اسپات را از شمول طرح سامان‌دهي خارج کرد، اين طرح با بي‌ساماني و شکست به کار خود پايان داد.
اتفاق مهم ديگر حوزه‌ي آي‌تي و فناوري اطلاعات، تصميم وزارت مخابرات بود در محدوديت ارائة اينترنت پرسرعت(ADSL) به کاربران خانگي. به اين ترتيب ديگر اينترنت با سرعت بيش از 128 کيلوبايت به استفاده‌کنندگان شخصي داده نخواهد شد، با اين توجيه که اصولا براي رفع نيازهاي خانگي، احتياجي به سرعت‌هاي بالا نيست! با گوش شنوايي که مسؤولين محترم اين وزرات دارند، طبعا اعتراض کاربران و کارشناسان و حتي برخي مجلسي‌ها که آقا جان! اصلا با اين محدوديت ديگر عبارت اينترنت پرسرعت، فاقد معني منطقي است و کار شما درست نيست و توجيه قابل قبول ندارد، به جاي نرسيد.

صندوق مهر رضا افتتاح شد
مهم‌ترين تصميم و هدية دولت مهرورز به گلان نوشکفته و کبوتران دل‌خسته‌اي که زندگي مشترکشان را زير يک يا دو (يعني فعلا هر کدام خانة باباجان تشريف دارند) سقف شروع کرده‌اند، تصويب وام دو ميليوني صندوق مهر رضا(ع) است.
اين صندوق کار خود را با اعطاي وام‌هاي يک ميليوني (500 هزار تومان براي هر زوج) شروع کرد. اما پاييز امسال در يک اقدام ناگهاني و شعف‌انگيز، مبلغ اين وام به دو برابر ارتقا يافت. البته اين روي شير سکه است. روي خطش اين است که واقعا هنوز تکليف وام مهر رضا به طور دقيق مشخص نيست. آن هم با وجود اين ‌که مسؤول صندوق وعده کرده ‌بود که وام هر متقاضي را حداکثر دو هفته‌اي به دستش خواهند رساند!
شهرداري تهران هم اسفندي که گذشت، آخرين سري از وام‌هاي ازدواجي را که شهردار قبلي وعده کرده ‌بود به متقاضيان داد. به اين ترتيب با صرف بودجه‌اي معادل 115 ميليارد تومان 213 هزار زوج، موفق به دريافت وام شدند. اما اين‌ که شهرداري در آينده هم قصد دارد به چنين اقدامي ادامه دهد يا نه، هنوز مشخص نيست. آن‌چه قطعي است اين‌ که تا اطلاع ثانوي و اتخاذ تصميم جديد، شهرداري به کسي وام ازدواج نخواهد داد.
يک اتفاق جالب ديگر در سال 85، تعيين قانون محاسبة مهريه به نرخ روز است. يعني چطور وقتي پانزده سال بعد، همسر الان شما خداي نکرده مهرش را گذاشت اجرا، ارزش فعلي مهرش را تبديل به 15 سال بعد بکنند. گرفتيد؟ براي اين قانون کمي تا قسمتي غريب، مهريه‌ مندرج در عقدنامه را در شاخص مهريه در سال قبل از به اجرا گذاشتنش ضرب و بر شاخص مهريه در سال عقد تقسيم مي‌کنند.
اين شاخص‌ها هم هر کدامشان عددي هستند با n رقم اعشار! خدا وکيلي کي مي‌توانست تناسبات هندسي ـ تالسي را به اين خوبي وارد زندگي زناشويي کند؟

اعزام دانشجوي بورسيه به برخي كشورها لغو شد
شايد همه چيز از وقتي شروع شد که توي رتبه‌بندي 200 دانشگاه برتر دنيا هيچ اثري از دانشگاه‌هاي کشور ما نبود.
بعد از کلي غرغر و داد و بيداد و فحش که «اصلا اين‌ها صلاحيت ندارند» و «کي به شما گفته به ما نمره بدهيد» و «اين‌ها همه کار استکبار جهاني است» و... کم‌کم مسؤولين وزارت علوم به فکرشان رسيد که رتبه‌بندي چيز خيلي بدي هم نيست.
هم مي‌شود رقابت بين دانشگاه‌ها را زياد کرد، هم کيفيت کارشان را بالا برد. به همين خاطر تصميم گرفتند نظارت و ارزيابي دانشگاه‌هاي دولتي را که يک‌جور رتبه‌بندي بود، راه بيندازند.
بعد گفتند خب، ما که داريم اين همه زحمت مي‌کشيم، چرا فقط براي دولتي‌ها؟ پس دانشگاه آزاد و پيام نور و کاربردي و غيرانتفاعي چه مي‌شوند؟ اين شد که تصميم گرفتند سراغ آن‌ها هم بروند.
يک اتفاق مهم ديگر، لغو اعزام دانشجوي بورسيه به کشورهاي انگليس، آمريکا و کانادا بود. چرا که به زعم وزارت علوم، مسؤولان اين کشورها با دانشجويان بورسية ايراني، برخورد مطلوبي نداشتند.
شايد علت اصلي اين تصميم، اتفاقي بود که در آذرماه براي يک دانشجوي ايراني ـ آمريکايي دانشگاه يوسي‌ال‌اي افتاد؛ وقتي به درخواست مسؤول کتابخانه براي نشان دادن کارت يا ترک دانشگاه پاسخي نداد، به دنبالش با ضرب و شتم شديد پليس آمريکا مواجه شد.

سر شهريه دانشگاه آزاد كلي حرف و حديث پيش آمد
اين دولت آقاي احمدي‌نژاد و وزارت علوم آقاي زاهدي، امسال بدفرم گذاشته‌اند توي کار دانشگاه آزاد آقاي جاسبي. يکي نيست بگويد آخر اين بنده خدا، بيست ‌و چند سال تمام است که آرام دارد زندگي‌اش را مي‌کند و آزارش به يک مورچه هم نرسيده، خدا را خوش مي‌آيد اين‌طوري اذيتش کنيد؟
به هر حال ماجرا از گيردادن‌هاي رئيس‌جمهور و وزير علوم به شهريه‌هاي دانشگاه آزاد شروع شد که زياد است و با کيفيت آموزشي ارائه شده همخواني ندارد و مردم توان پرداختش را ندارند و بايد کمش کرد. جاسبي اول مقابل اين زمزمه‌ها مقاومت مي‌کرد و مي‌گفت شهريه‌ها را تنها در صورتي مي‌توان کم کرد که کمک‌هاي دولتي بيشتر شود.
اما به مرور که معلوم شد سمبة آن‌وري‌ها خيلي هم بي‌زور نيست، دانشگاه آزاد نم‌نمک کوتاه آمد و کميتة طراحي مدل تعيين شهرية دانشجويي تشکيل دادند که کارش از اسمش پيداست. قرار شد تا اگر شهرية تعييني اين کميته، در واحدي از شهرية اخذ شده از دانشجويان بيشتر باشد، مابه‌التفاوت اين دو رقم را به دانشجو برگردانند.
بعد هم براي خانواده‌هايي که بيش از يک فرزند در اين دانشگاه دارند، پانزده درصد تخفيف شهريه در نظر گرفت. اما قضيه به همين جا ختم نشد. دولت کم‌کم به هيأت امناي دانشگاه آزاد گير داد که مدت‌هاست وجود خارجي ندارد و فقط در شخص جاسبي خلاصه مي‌شود.
بعدش وزارت علوم از يک طرف و شخص جاسبي از طرف ديگر هر کدام جداگانه يک هيأت امناي جديد براي دانشگاه آزاد تعيين کردند. خلاصه که جنگ، حسابي به قول قدما مغلوبه شده و گيس و گيس‌کشي‌هايش هم ظاهرا به اين زودي‌ها تمام‌شدني نيست.


چه اتفاقي افتاد؟
براي اين‌كه بدانيم چه اتفاقاتي در سال گذشته بيشتر مورد توجه مسؤولان و صاحب‌نظران بوده به‌سراغ چند تا مسؤولان جوان رفته‌ايم و از آن‌ها پرسيده‌ايم از نظر آن‌ها مهمترين اتفاقي كه در سال گذشته در حوزة جوان افتاده، چه بوده؟ اين هم جواب‌هايشان:

متوليان، معاون سازمان فرهنگي هنري شهرداري:
مگر اتفاق مهمي افتاده؟ تنها اتفاقي كه سال پيش من را خوشحال كرد، خبر انتصاب جوان‌ترين شهردار، در يكي از مناطق شهرداري تهران با بيست و هفت ـ هشت سال سن بود. براي اين هم خوشحال شدم كه تا به حال هر مسؤوليتي كه به جوان‌ها مي‌دادند، سركاري بود، اما اين يكي يك كار كاملا جدي بود.

محمدرضا سرشار، رئيس فرهنگسراي دانشجو:
مهم‌ترين اتفاقي كه در سال85 در ارتباط با جوانان افتاد، درگيري‌هاي بين دولت و دانشگاه آزاد بر سر شهريه اين دانشگاه بود كه آخر هم به سرانجام نرسيد و دولت كوتاه آمد.

احمدلو، رئيس فرهنگسراي خاوران (جوان سابق):
به اعتقاد من، مهم‌ترين اتفاقي كه پارسال در حوزه جوانان افتاد، بازسازي جدي بعضي از تيم‌هاي ورزشي بود؛ كاري كه جزو فعاليت‌هاي مثبت سازمان تربيت بدني به حساب مي‌آيد و حتي مي‌توانست بهتر از اين هم باشد.
اما اتفاقي كه بايد مي‌افتاد و به نظر من نيفتاد، توجه دائمي‌تر به جوان‌ها بود. ما هميشه تا تابستان شروع مي‌شود، سريع بحث اوقات فراغت جوانان را مطرح مي‌كنيم. فكر مي‌كنم براي بقيه فصل‌هاي جوان‌ها هم بايد برنامه داشت.

سعيد آلادپوش، قائم‌مقام خبرگزاري مهر:
به نظر من در سال85، وعده‌هايي در مورد جوانان داده شد كه در صورت عملي شدن، مي‌توانست اتفاق خوبي باشد. ولي به نظرم ما در اين مسأله توفيق چنداني نداشته‌ايم؛ از جمله طرح صندوق مهررضا كه به سامان خاصي نرسيد.
فكر مي‌كنم مهم‌ترين خبر بد سال85، راه نيفتادن خبرگزاري جوانان با اسم «برنا» بود. خبرگزاري‌اي كه اگر راه مي‌افتاد، مي‌توانست مسائل مسؤولين را درگير خودش بكند. بحث ديگري كه اگر عملي مي‌شد مي‌توانست نهادهاي مختلف را براي خدمت‌رساني به جوان‌ها فعال‌تر كند، «مهندسي فرهنگي» بود كه علي‌رغم برگزاري همايش‌هاي مختلف، چيزي از تويش در نيامد. به طور كلي احساس مي‌كنم در سال گذشته اتفاق مهمي در حوزه جوان‌ها نيفتاد. متأسفانه ما در بحث جوان‌ها، گرفتار شعار شده‌ايم.

شهرام وثوقي‌راد، سردبير بخش خبري 20:30
كلا بحث‌هايي كه در زمينه‌هاي كنكور و سربازي شد، مهم‌ترين مسائل بود، چون اين‌ها چيزهايي است كه ذهن جوان‌ها را مشغول كرده. دربارة كنكور و دانشگاه، بحث كاهش هزينه‌ها و حذف كنكور مطرح شد كه خيلي‌هايش البته عملي نشد.
دربارة سربازي هم اين كه ماجراي خريد خدمت و يك سري معافيت‌هاي پزشكي منتفي شد و همين كه به جوان‌هاي مشمول پشت كنكوري، فرصت دادند تا در كنكور شركت كنند، جزء اتفاقات مهم بود.

كمي بانمك‌تر لطفا!
از قديم گفته‌اند آشپز كه دو تا شد... ببخشيد، اشتباه شد... از قديم گفته‌اند كه نه به اين شوري شور ، نه به آن بي‌نمكي. نه از آن زمان‌هاي نه چندان دوري كه حضرت رئيس در هر طرفه‌العيني يك آماري، خبري، چيزي از آستين مبارك خود بيرون مي‌آورد و نه از اين عزيز از سفر آمده كه از آستين سازمان متبوع‌اش توي اين يك سال گذشته، به زور هم نمي‌شد چيز قابل توجهي بيرون آورد.
اين شايد مهم‌ترين اتفاقي باشد كه در يك‌سال گذشته سازمان ملي جوانان را درنورديد. هيچ سازماني در چنين مدت كوتاهي نمي‌توانست اين‌قدر تغيير كند. حضور مداوم، حرف‌هاي پياپي و حاشيه‌هاي زياد رئيس سابق در رسانه‌ها و مطبوعات، منتقدان خاص خودش را داشت.
حالا گوشه‌گيري‌ها‌، كم‌حرفي‌ها و محافظه‌كاري‌هاي رئيس فعلي هم منتقدان خاص خودش را پيدا كرده. آقاي حاج علي‌اكبري معلم خوش‌صحبت تلويزيون و مسؤول اتحاديه انجمن‌هاي اسلامي كل كشور بوده است و البته در طول جنگ هم دچار جراحات شيميايي شده است.
دايره‌ سكوت سازمان ملي جوانان به جايي رسيده كه سايت فعال و پر از محتوا و اطلاعات‌ سازمان هم با افتي قابل توجه، به سايتي بي‌محتوا و ويتريني تبديل شده است. ديگراز انتشار آن كتابچه‌هاي اطلاعاتي و تحقيقات آماري سازمان هم خبري نيست. سازمان ملي جوانان به دژي تبديل شده؛ مستحكم و نفوذناپذير. شايد به همين خاطر باشد كه ما از تغيير و تحولات دروني سازمان ملي جوانان، خبرهاي زيادي در دست نداريم.
با اين حال چند نمونه از فعاليت‌هايي را كه در سال 85، محض خاطر جوانان مملكت اعلام شده برايتان مي‌آوريم.
اول اين‌كه همان‌طور كه مي‌گويند بيشترين انرژي آن‌ها در ابتداي كار صرف بازسازي سازمان بي‌در و پيكري شده كه تحويل گرفته‌اند؛ سازماني كه در بسياري از حوزه‌ها و فعاليت‌هاي گذشته‌اش مشكلات عديده‌اي داشته است. از ماجراهايي مثل كارت ملي جوان گرفته تا قضيه خبرگزاري سينا كه گويا هيچ‌ گونه مبناي قانوني نداشته است.
و آخرسر هم مسؤولين فعلي نتوانستند اموال و اختيار آن را به‌دست بگيرند. دوم اين‌كه سازمان ملي جوانان در سال 85، چند تا سند اساسي را به نام جوانان كرد. سندخانه يا ماشين را نمي‌گوييم ها، منظورمان سند ملي ازدواج، سند ملي اشتغال و... است كه در اين سال‌ به تصويب نهايي رسيد و ان‌شاءالله كه مبارك باشد.
ديگر كار عمده سازماني‌ها در اين سال، زدن سند روز تولد حضرت علي‌اكبر به نام جوانان بود. البته اين يكي تا حدي گرفت و در كنار روز تولد حضرت معصومه (س) كه روز ملي دختران اعلام شد، مورد استقبال قرار گرفت. آن‌ها با اين كار، هفته‌اي را در سال به نام جوانان كردند و برايش كلي برنامه چيدند؛ از بردن جوانان نمونه پيش رئيس جمهور گرفته تا حضور در برنامه كوله‌پشتي و چند تجمع و برنامة جوانانة ديگر و ... قرار است در سال‌هاي آينده هم براي اين هفته برنامه‌هاي خاصي داشته باشند.
طرح جمع‌آوري ايده‌هاي جوانان در حوزه‌هاي مختلف هم از ديگر فعاليت‌هاي سازمان ملي جوانان در اين سال بود كه اين يكي با مشاركت حوزه مشاوران جوان رياست جمهوري انجام شد. گويا در اولين مرحله اين طرح، چندين هزار ايده دانشگاهيان در حوزه‌هاي مختلف جمع‌آوري شده كه بعد از دسته‌بندي، بهترين‌هاي آنان به سازمان‌هاي مربوطه ارجاع داده شده است.
مشاورين جوان رئيس‌جمهور هم هر كدام پيشنهادهاي دستگاه‌هاي مربوط به خود را به وزرا تقديم كردند. اتفاق بامزه‌اي كه سال گذشته در حواشي سازمان افتاد، قضيه مجمع ملي جوانان بود.
بچه‌هاي مجمع در ماه‌هاي آخر حضورشان، يك كنفرانس مطبوعاتي برگزار كردند و در آن كلي راجع به برنامه‌ها و ايده‌هايشان حرف زدند، اما بعد هيچ خبري از آن‌ها نشد. انتخابات جديد اعضاي مجمع هم يا برگزار نشده يا اگر شده، بچه‌هاي جديد نظر مساعدي نسبت به فعاليت‌ بچه‌هاي قبلي نداشته‌اند. از آن‌ها هم مثل مسؤولان مختلف سازمان ملي جوانان، خبري در دست نيست.

منبع: همشهري

لطفا اطلاعات را به آدرس faranegah@gmail.com ایمیل نمایید.
با تشکر