ارزش خود را در محل كار دريابيد

در مـحـل کـار، ایـن ارزش هـای شـخـصـی اسـت که باعث مـی شـود بعضی افراد موفق بوده و مدام پیشرفت کـنـنـد، در حالیکه بعضی هیچ تغییری نمی کنند. با ایـنـکه همه ی افـراد تـوانایی هـایـی دارند، اما فقط عده ی کمی در تلاش بـرای کشـف ایـن تـوانـایـی هـا و استـفـاده از آنها هستند. هـمـیـن مسئله است که باعث می شود بعضی کارمندان هـیـچ پیــشرفت و ترفیعی نداشته باشند و حقوقشان هم ناچیز باشد. اگـر تـوانایی هایتان را بشناسید و تاجایی که ممکن است از آنـهـا اســتــــفـاده کنـیـد، نـه تـنـها رضـایـت بیـشـتـری از کارتان خواهید داشت، بلکه بالا دستانتان هم این مسئله را متوجه شده و پاداشتان را خواهنـد داد. آیا هیچ رئیسی پیدا می شود که بخواهد کارمند با ارزش و پرتلاشش را بیرون بیندازد؟

ارزش خود را بشناسید
ابتدا بگذارید ببنیم ارزش چیست. در واقع، ارزش قیمت و بهایی است که به چیزی یا کسی می دهند. مثلاً یک 1000 توماني فقط یک تکه کاغذ سبز رنگ است که بیش از چند ريال نمی ارزد. اما مردم ارزش بالاتری به آن می دهند و ارزش آن دیگر برای همه مسلم شده است.
کاری که شما باید بکنید، مثل همان 1000 توماني است. باید سعی کنید ارزش خود را در نظر دیگران بالا ببرید. برای این کار هم لازم است که ابتدا خود ارزش خودتان را بشناسید.

توانایی ها و نقاط قوتتان را دریابید

سوال های زیر را از خود بپرسید:

من در چه کارهایی خوب هستم؟
چه چیز من را از بقیه متمایز می کند؟
چقدر از توانایی هایم استفاده می کنم؟
این سوالات سوالاتی است که هر مشاور کاری در ابتدا از شما خواهد پرسید. شما باید خود و توانایی های خود را کشف کنید تا بتوانید بعدها از آنها استفاده کنید. ممکن است احساس کنید که توانایی هایتان نادیده گرفته می شوند، دلیلش فقط این میتواند باشد که شما آنها را به کسی نشان نداده اید.
نترسید و با دوستان و همکارانتان مشورت کنید. از افرادی که به آنها اطمینان دارید بخواهید که نقاط قوت و ضعفتان را برایتان بگویند. این کار خیلی به شما کمک خواهد کرد.

عیب ها و نقاط ضعفتان را دریابید
وقتی توانایی های خود را شناختید، باید ببینید که چه چیز مانع می شود تا بتوانید تمام و کمال از آنها استفاده کنید. هرچه که به طریقی ضعف و نقص شما به شمار میرود، باید راهی برای از میان برداشتن آن بکنید.
ضعف ها ممکن است شخصی یا تخصصی باشند. اگر خجالتی و زود رنج هستید و گمان می کنید که این صفات سد راه پیشرفت شما هستند، باید با آنها مقابله کنید. کار ساده ای نیست، اما ارزش را دارد.

کارتان را بشناسید
آیا محل کارتان را مثال کف دست می شناسید؟ آیا تاثیرات کاری که شما آنجا انجام می دهید را به وضوح می بینید؟ ارزش هر فرد در محل کار بسته به میزان همکاری و شرکتی است که در کارها دارد. اگر بخش شما هیچ تاثیری در کل شرکت ندارد، مطمئناً رده پایین است.
اگر چنین موقعیتی دارید، وقتش رسیده است که توانایی هایتان را که حالا شناخته اید به مرحله ی عمل بگذارید. ببینید آیا کارتان طوری هست که بتوانید از توانایی هایتان در آن استفاده کنید، و اگرنه روی کارتان یک بازنگری انجام دهید.
خودتان را مثل یک محصول و محل کارتان را مثل یک فروشگاه در نظر بگیرید. ارزش شما در این فروشگاه چقدر است؟ مردم چقدر حاضرند برای شما پول بدهند؟ و از خودتان بپرسید که چطور می توانید این ارزش را بالا ببرید.

نیازهای رئیستان را دریابید
دریافتن ارزشتان بستگی به دانستن این دارد که آیا چیزی که شما ارائه می دهید، تقاضا می شود یا خیر. آیا مسیر شرکت را می دانید؟ آیا می دانید که شرکت در چه فضایی قصد پیشرفت دارد؟ آیا می دانید که رئیستان چه توقعاتی از کارمندانش دارد؟
مسئله ی مهم همین است: چطور شما می توانید این توانایی هایتان را با آن هدفها سازش دهید؟ پاسخ به این سوال، کلیدی است برای بالاتر بردن ارزشتان است.

محیطتان را بشناسید
در کارهای امروزی که همه به صورت گروهی درآمده است، کسی فقط مسئول کار خود نیست و کار هر کس بخشی از کار کلی به حساب می آید. آیا شما از آن دسته افراد هستید که فقط كاری که بهتان گفته شده بدون اینکه سوالی بپرسید انجام می دهید یا تصویر بزرگتر را هم می بینید؟
خیلی مهم است که بفهمید شرکتتان به طور کل چطور عمل می کند. این مسئله نه تنها باعث می شود که خودتان نیز مثل یک رئیس فکر کنید، بلکه به شما اجازه می دهد که دستاوردهای خود را در فضاهای دیگر نیز نشان دهید. اگر بدانید بخش های دیگر شرکت چه کارهایی انجام می دهند، می توانید کارهای خود را طوری انجام دهید که سود بیشتری نصیب شرکت شود.

ارزشتان را بالا ببرید
با شناختن ارزش یک کارمند، می توانید طوری کار کنید که ارزشتان را بالاتر ببرید. همانطور که قبلاً گفته شد، بهترین راه برای این کار این است که فرض کنید شما یک محصول و محل کارتان یک فروشگاه است و شما باید سعی کنید تا ارزش خودتان را به عنوان یک محصول میان سایر محصولات بالاتر ببرید.
از خودتان بپرسید، چرا مردم یک نوع پودر رختشویی را به مدل ها و مارک های دیگر ترجیح می دهند در حالیکه همه ی آنها تقریباً یکسان هستند؟ همه ی این مسائل به مارک آن محصول و میزا اطمینان مردم به آن دارد. ارزش شما وابسته به قابلیت اعتماد و اطمینانتان است.

شهرت خود را بالا ببرید
حال که توانایی هایتان را دریافتید، بهترین زمان است تا خود را به بهترین صورت در فضاهایی که می توانید در آن موثر باشید نشان دهید. با کار سخت و به دست آوردن نتایج عالی، باعث می شوید که دیگران حساب خوبی روی شما باز کنند. تاجای که میتوانید باید سعی کنید که بهترین باشید.

خودتان باعث ترفیع خود شوید
موفقترین مردم لزوماً افرادی نیستند که در کار خود بهترین باشند، بلکه کسانی موفق هستند که بتوانند نظر دیگران را به خود جلب کنند. این شما هستید که باید خود، توانایی ها و دستاورهایتان را به دیگران نشان دهید. اگر خودتان هیچ کوششی در این زمینه نکنید، هیچ کس کارهایتان را نخواهد دید.

با توانایی هایتان مقام بگیرید
رئیستان را متقاعد کنید که شایسته ی کاری که میکنید نیستید و توانایی های بیشتری دارید که می توانید از آنها در فضاهای دیگر استفاده کنید. اگر موفق به این کار شوید، نوبت به نشان دادن خودتان می رسد.

از حباب راحت طلبی بیرون بیاید
افرادی که خود را در حباب راحت طلبی محصور می کنند و از آن بیرون نمی آیند ارزشی ندارند. افراد موفق کسانی هستند که بتوانند ریسک کنند و نقش های مختلف بازی کنند. پرجرات باشید، و کارهای جدید انجام دهید. به همه نشان دهید که از انجام کرهایی که هیچ اطلاعی از آنها ندارید نمی ترسید و می توانید از آنها تجربه بیاموزید.

خود را به روز کنید
تکنولوژی هر روز پیشرفت کرده و تغییر می کند، هماهنگ با آن ابزارها و دانش های رسیدن به موفقیت هم تغییر می کند. اگر مهارت ها و دانشتان به روز نیست، مطمئن باشید که هیچ پیشرفتی نخو.اهید کرد.
مجلات و روزنامه ها را مطالعه کنید و دانش روز را کسب کنید. درمورد کار پیشگامان و افراد موفق در حیطه ی کاری خود مطالعه کرده و از آنها سرمشق بگیرید. فنون و مهارت های جدید مربوط به کار خود را یاد بگیرید تا بتوانید موفق شوید.

آیا شما فردی موفق هستید؟
سعی کنید در نظر دیگران فردی نادر و خوش آیند باشید. برای رسیدن به این هدف باید خودتان و ارزش های خود را بشناسید و سخت تلاش کنید. و خیلی زود همه متقاعد خواهند شد که شما فردی با ارزش هستید.

 

لاغر شدن باز هم لاغر شدن
مانکن شدن به قیمت مرگ!

الآن چه تن‌تان است؟ ممکن است اين جمله شبيه حرف‌های مرد منحرفی باشد که پشت تلفن به کسی بگويد اما به آن فکر کنيد؛ الآن چه به تن داريد؟ الآن من يک تاپ هوگو باس پوشيده‌ام، با شلوار جين دُلچی-گابانا، کمربند گوچی و کفش‌های کانورس.
اگر کم‌هوش نباشيد، تا به حال فهميده‌ايد اين مقاله درباره‌ چیست. در يک کلام، مُد. طراحان مُد لباس‌های مرا طراحی کرده‌اند و خودِ مُد بر شيوه‌ لباس پوشيدنِ من اثر گذاشته است. همه‌ اين‌ها خیلی هم عالی است؛ من از طرفداران پر و پا قرص لباس‌های طراحان مُد هستم و اما نمی‌خواهم درباره‌ لباس‌ها با شما حرف بزنم. می‌خواهم از اين وسواس درباره‌ی وزن حرف بزنم که با مُد همراه است، اين نياز دايمی به لاغر بودن. می‌خواهم درباره‌اين به شما اطلاعاتی بدهم.
اين ممکن است لزوماً تقصير طراحانِ مُد نباشد، اگر چه درباره‌ اين بحث زياد است. اين مسأله را بيشتر رسانه‌ها درست کرده‌اند. در اين روزگار، يک ايدئولوژی داريم که می‌گويد لاغر و استخوانی بودن سکسی است و اين را به ما حقنه کرده‌اند. هر جا که نگاه می‌کنم، زن‌های لاغر و استخوانی را دور و برم می‌بينم. از وقتی که با رفقايم می‌روم آکسفورد استريت برای خريد تا وقتی که تلويزيون تماشا می‌کنم. می‌دانم که دخترهای زيادی که در سن و سالِ‌ من هستند، می‌خواهند آن چيزی باشند که در خيابان يا تلويزيون می‌بينند؛ اين‌ها از شکل‌شان بدشان می‌آيد، از باسن‌هاشان و از انحناهای تن‌شان. من دخترهای پنج‌ساله‌ای را ديده‌ام که اسير اين ذهنيت هستند. مُد و تصوير آن در رسانه‌ها می‌تواند چنان تأثير پر زوری بر مردم داشته باشد که آن‌ها را وادار می‌کند خودشان را کاملاً تغيير بدهند. تغيير کردن طبيعی است اما وقتی اين‌قدر زير نفوذ و تأثير شديد بيرونی باشد که دگرسانی کاملی پیدا کنی و تبديل به آدمی کاملاً متفاوت شوی، نگران کننده می‌شود.

اين روزها مردم می‌خواهند به هر شکل ممکن لاغر بشوند. مردم می‌روند زير تيغ جراحی تا اندازه‌ شکم‌شان را کوچک کنند؛ به اين می‌گويند بای‌پسِ معده‌ای. آن وقت رژيم‌های غذايی افراطی می‌گيرند. رژيم اتکينز از آن رژيم‌هايی بود که مردم کربوهيدرات‌ها را کاملاً کنار می‌گذاشتند. ده‌ها رژيم گياهی داريم که مردم فقط با خوردن سبزيجات زندگی می‌کنند، رژيم سوپ را هم داريم که در آن چيزی جز سوپ نمی‌خوری. من خودم شخصاً يکی را می‌شناسم که آن‌قدر به وزن بدن‌اش و جرمِ آن وسواس داشت که يکی از اين رژيم‌های متداول سوپ را اختيار کرد. دو روز اين کار را کرد و روز سوم از حال رفت و بلافاصله بردندش بيمارستان تا به هوش بيايد. شانس آورد که جان سالم به در برد، اما اين کاری است که مردم می‌کنند. به خودشان گرسنگی می‌دهند. به جايی می‌رسند که بدن‌شان ديگر هيچ چربی‌ای ندارد و از ماهيچه‌هاشان تغذيه می‌کند و اين همان‌جاست که شديداً خطرناک می‌شود. قلب يک ماهيچه است، و چون بدن‌ هيچ ماهيچه‌ی خاصی را برای تغذيه انتخاب نمی‌کند، ممکن است از قلب تغذيه کند تا جايی که منجر به مرگ شود!
اين نوک کوهِ يخ است، خطرهايی که این کار برای سلامتِ آدم دارد بالاتر از فهم ماست. مردمی که اين رژيم‌های فشرده را اختيار می‌کنند و زير تيغ می‌روند از خطرهای آن برای سلامتی‌شان آگاه‌اند. کسانی که بی‌اشتهايی روانی دارند فشار بسيار زيادی روی بدن‌شان می‌آورند. اما قبل از اين‌که به اين‌ها بپردازيم، چند نفر از شما واقعاً می‌دانيد بی‌اشتهايی روانی چیست و چطور روی بدن‌های ما اثر می‌گذارد؟ بگذاريد نگاهی بکنيم:
«بی‌اشتهايی روانیِِ» تشخيصی روان‌پزشکانه است که اختلالی در خوردن را توصيف می‌کند که مشخصه‌های آن وزن پايین بدن و اعوجاج شکلِ تن است، با هراس وسواس‌گونه از افزايش وزن. افرادی که دچار کم‌اشتهايی روانی هستند اغلب وزن بدن‌شان را با گرسنگی کشيدن اختياری، پاکسازی، استفراغ، ورزش اضافی، يا روش‌های کنترل وزن مثل قرص‌های رژيمی يا داروهای مُدِر کنترل می‌کنند. اين بيماری عمدتاً در دختران نوجوان غربی مشاهده می‌شود و در ميان شرايط روانی، يکی از بالاترين ميزان‌های مرگ و مير را دارد که تقريباً ۱۰ درصد از مردمی که اين وضعيت در آن‌ها تشخيص داده می‌شوند نهايتاً به علت عوامل مرتبط می‌ميرند. بی‌اشتهايی روانی وضعيتی پيچيده است و مؤلفه‌های روانی، عصبی-زيستی و جامعه‌شناختی را در بر دارد.

بی‌اشتهايی روانی وضعيتی است که تهديد جانی دارد و می‌تواند فشار جدی روی بسياری از اندام‌های بدن و منابع فيزيولوژيکِ آن وارد کند. بی‌اشتهايی روانی فشار خاصی روی ساختار و کارکردِ قلب و سيستم قلب و عروق می‌گذارد و از همان ابتدا باعث نبض ضعيف (bradycardia) و دراز شدن بازه‌ QT می‌شود. افرادی که بی‌اشتهايی روانی دارند به طور معمول تعادل الکتروليتی آشفته‌ای دارند و به ويژه ميزات فسفات‌شان پايين است که با نارسايی قلبی، ضعف عضلات، اختلال سيستم ايمنی، و مرگ نابهنگام مربوط است. کسانی که پيش از بلوغ دچار بی‌اشتهايی روانی می‌شوند ممکن است روند رشدشان با اختلال مواجه شود و سطح پايينی از هورمون‌های لازم را داشته باشند (از جمله هورمون‌های جنسی را) و سطح کورتيزول‌شان به طور مزمن افزايش پيدا کند. در ۳۸ تا ۵۰ در صد موارد نيز ممکن است به خاطر بی‌اشتهايی روانی، پوکی استخوان نيز رخ بدهد، زيرا تغذيه‌ بد منجر به رشدِ پريشان ساختارهای لازم برای استخوان و چگالی آلی استخوان پايين می‌شود. اين وضعيت به همه‌ افراد به يک شيوه صدمه نمی‌زند. تغييراتی در ساختار و کارکردِ مغز نشانه‌های اوليه اين وضعيت هستند. گمان می‌رود که بزرگ شدن بطنِ مغز به اين گرسنگی کشيدن مربوط است و وقتی که وزن عادی بر می‌گردد به طور جزيی اين روند معکوس می‌شود. بی‌اشتهايی روانی همچنين با کاهش جريان خون در نرمه‌های گيجگاهی مرتبط است، اگر چه از آن‌جايی که اين يافته ارتباط مستقيمی با وزن فعلی ندارد ممکن است که يک خصوصيت ريسک باشد تا عارضه‌ گرسنگی کشيدن.»
حالا همه‌ ما می‌دانيم بی‌اشتهايی روانی چی‌ست و اين چيزی است که خيلی از مردم خود را دچار آن می‌کند فقط برای اين‌که شبيه چيزی باشند که در تلويزيون می‌بينند. حالا که به بی‌اشتهايی روانی پرداختيم، بگذاريد به همراه آن يعنی بيماری «جوع» نيز بپردازيم که با بی‌اشتهايی روانی همراه است. «جوع» اساساً بالا آوردن بعد از هر غذاست، با اميد پرهيز از افزايش وزن. اين را پاکسازی هم می‌نامند که معمولاً به صورت استفراغ است اما می‌تواند به صورت‌ استفاده‌ افراطی از مسهل‌ها، تنقيه و ساير داروها نيز باشند. من شخصاً افراد زيادی را می‌شناسم که اين وضعيت را دارند. اصلاً انگار برای‌شان مهم هم نيست که اين مشکلی جدی است. عده‌ای هم واقعاً از آن لذت می‌برند، بعضی‌ها هم نه. بعضی‌ها از آن نفرت دارند و اين کار را می‌کنند که در مدرسه کسی به خاطر اندکی اضافه وزن سر به سرشان نگذارد يا برای اين‌که در جمع گوسفندانی که از اين جريان تبعيت می‌کنند، پذيرفته شوند. حالا بياييد به پيامدهای «جوع» نگاه کنيم
اين بلايی است که اين همه مردم سر خود می‌آورند. اگر چند تا را نام ببريم: ناباروری، پوکی استخوان، سرطان و نارسايی قلبی. «جوع» معمولاً شانه به شانه بی‌اشتهايی روانی می‌آيد. در نتيجه با فشار شديدی که اين دو وضعيت روی اندام‌های درونی و بدن‌تان می‌آورد، معجزه‌ای است که افراد دچار این عارضه زنده می‌مانند.
در پایان، اميدوارم باعث افزايش آگاهی شما درباره‌ اين موضوعات شده باشد و اميدوارم که وقتی اين مقاله را تمام می‌کنيد به فکر فرو برويد. اين مشکلی بسياری جدی است که دختران زيادی در جهان غرب به آن مبتلا هستند. يک چيز را به عهده‌تشخيص شما خوانندگان می‌گذارم. به نظر شما تقصير کیست؟ تقصير صنعتِ مُد است؟ تقصير رسانه‌‌هاست؟ يا خودِ مردمی که دچارِ اين‌ها هستند؟ شما بگوييد.