مصاحبه با بهنوش بختياري
ايده آل من طنز وودي آلني است

1- بهنوش بختياري از آن دست بازيگراني بود كه وقتي براي اولين بار تصويرش را روي صفحه تلويزونمان ديديم، با خودمان گفتيم اين هم يكي مثل همه كه يك‌بار آمده‌اند و مي‌روند و … ولي او ماند و حالا به قول خودش سبكي اختصاصي دارد.
2- حضور تيپيك او در سريال «چارخونه» دليلي بود تا سراغ او برويم و در مورد خيلي چيزها با هم حرف بزنيم.
3- قرار گفت و گوي ما چندبار عقب افتاد و آخرش او را موقع استراحت براي خوردن ناهار سرصحنه «چارخونه» گير انداختيم.
4- او بچه پر ادا و اطواري بوده و از همان روزهاي كودكي دوست داشته مهماندار هواپيما شود، ولي وقتي به خودش آمده ديده وسط صحنه گير كرده و سر از دنياي بازيگري درآورده!
5- آدم واقع‌بيني است، اين‌قدر كه مي‌گويد: «قبول دارم بازيگر درجه يك و عالي‌اي نيستم و شايد استعداد متوسطي داشته باشم، اما نمي‌خواهم درجا بزنم و خودم را بالا مي‌كشم.»
6- عقيده دارد كه هيچ چيز به اندازه كار برايش مهم نيست و وقتي درگير آن مي‌شود، به چيز ديگري فكر نمي‌كند.
7-بازيگري را از سال 75 و با كلاس مهتاب نصيرپور شروع كرده. بعد از سه سال به اين نتيجه مي‌رسد اصلاً كار جالبي نيست و مي‌رود پشت صحنه و كارهايي مثل منشي صحنه و دستيار كارگرداني را تجربه مي‌كند. بعد از پنج سال دوباره برمي‌گردد سراغ بازيگري، چون به اين نتيجه رسيده كه نه انگار بازيگري كار جالب‌تري است!
8-مي‌گويد كتاب زياد مي‌خواند اما اصولاً به كارهاي ايراني عقيده‌اي ندارد و طنز امريكاي شمالي را بيشتر دوست دارد اما از ميان ايراني‌ها هم عاشق طنز مهرجويي است. البته كتاب غير طنز هم مي‌خواند و آخرين كتاب‌هاي غير طنزي كه خوانده «11 دقيقه» پائولوكوئيلو و «وديگران» محبوبه قديري بوده است.
9- با بهنوش بختياري كه حرف مي‌زني، در مورد عقيده‌هاي خودش حرف مي‌زند و تمام جواب‌‌هايش را با «به نظر من» شروع مي‌كند. چيزي كه در ادامه مي‌خوانيد ، نظرات اوست در جواب به سؤال‌هاي ما، همين.

- باز هم يك نقش كمدي ديگر. شما مي‌خواهيد فقط در اين ژانر كار كنيد؟
نگاه خود من به زندگي اصولاً نگاه جدي نيست و شخصيت شوخ‌طبعي دارم. فضاي زندگي‌ام فضاي فانتزي است، يك كم با آدم‌هاي معمولي فرق دارد. حتي هر كس به خانه من مي‌آيد، مي‌گويد اينجا يك سوئيس كوچك است. يك دهكده كوچك براي خودم درست كرده‌ام و در آن زندگي مي‌كنم. من آدم معتقد به رويا و خيالي هستم و خيلي واقع‌گرا نيستم. طنز را هم به همين دليل دوست دارم كه باعث مي‌شود زندگي را راحت‌تر تحمل بكنيم. به نظر من زندگي بدون شوخي، خنده و مفرح بودن بي‌معني است. يعني شما مثل يك گياه فقط رشد مي‌كني و هيچ اتفاق خاصي برايت نمي‌افتد. تنها لحظاتي به ياد آدم مي‌ماند كه به آدم خوش گذشته باشد. البته خوش گذشتن تعريف‌هاي گوناگوني دارد، من منظورم از نوع سلامت و خيلي درستش است. به غير از اين لحظات به نظرم لحظات ديگر زندگي قابل ارزش‌گذاري نيستند. لحظاتي است كه همين‌طور يكنواخت و كند مي‌گذرد. اين از نگاه خود من به طنز. از طرف ديگر شروع كار من و ورودم به عرصه طنز خيلي اتفاقي بود. الان هم نمي‌خواهم روي اين تأكيد كنم كه مي‌خواهم فقط كار طنز بكنم، ولي ناراضي هم نيستم و خوشحالم از اين‌كه سبكي براي خودم دارم. به‌هرحال تقريباً در اين ژانر پذيرفته‌شده‌ام، ولي خب اين دليل نمي‌شود كه بگويم قلقلكم نمي‌آيد اگر يك نقش درام يا كاري در ژانر وحشت يا شخصيتي با چالش‌هاي عجيب و غريب رواني به من پيشنهاد بشود.

- بعضي معتقدند بازيگر زن طنز بودن اينجا سخت است و فاكتوري غير از گيج‌بازي و شوخي‌هاي كلامي خيلي كوتاه ندارد. شما در اين باره چه نظري داريد؟
خيلي سخت است. به دليل محدوديت‌هايي كه براي ما در طنز وجود دارد، در آن هجو و فكاهي و لودگي وارد مي‌شود. اينها با افكار من جور نيست. طنز مورد علاقه من طنز وودي آلني است. او اسطوره من است. براي اين‌كه طنزش، طنز موقعيت است و فضاشكني و فاصله‌گذاري. يك نوع روشنفكري در آن وجود دارد. من به هيچ عنوان با لودگي موافق نيستم، اما خب كاريش نمي‌شود كرد. طنز ما طنز كلامي است كه اين‌طور مي‌شود. ما امكاناتي نداريم براي اين‌كه يك صحنه خنده‌دار و يك موقعيت جالب به‌وجود بياوريم. به هر حال بايد رعايت خيلي چيزها را بكنيم و اين زياد با طنز جور درنمي‌آيد. مثل اين‌كه شما برويد و در جايي جوك بگوييد. قطعاً مي‌گويند اين زن سبكي است! در صورتي كه جوك گفتن براي شوخي و انبساط خاطر است، ولي متأسفانه تعبيري كه مي‌شود، مي‌گويند اين آدم‌ها لوس، جلف و سبك‌اند. به‌هر حال مي‌دانيم ببيننده‌مان كل ايران است و مثلاً محدود به شبكه پنج نمي‌شود و بايد رعايت خيلي چيزها را بكنيم. اين‌كه حرمت زن ايراني بايد حفظ بشود و او را زير سؤال نبريم. ولي باز ما در اين فضا سعي مي‌كنيم بهترين كار را انجام بدهيم. من خودم خيلي تلاش مي‌كنم و بيشتر مطالعاتم به طنز اختصاص داده‌ام تا كاستي‌ها را جبران كنم. آثار نويسنده‌هايي مثل عمران صلاحي، مارك تواين، ريموند كارور و ... من پيش‌زمينه طنز خوبي دارم، ولي متأسفانه همه‌اش به ديوار مي‌خورد، چون هيچ كدام از آنها را نمي‌شود اجرا كرد. كاش بشود روزي در يك تئاتر كمدي بازي كنم تا بتوانم از اين زمينه‌ها هم استفاده بكنم. نهايتاً در حال حاضر طنز ما خلاصه مي‌شود به اين‌كه من بگويم «چي شده؟» و ...

- از وودي آلن و طنزش گفتيد. كدام فيلمش را بيشتر دوست داريد؟
«آني هال»، «عشق و مرگ» و «رز ارغواني قاهره»، اينها فوق‌العاده بي‌نظيرند. شما سناريوي اينها را بخوان. ديگر چه كار بايد كرد! فقط بايد بروي جلوي دوربين ديالوگت را بگويي و بروي. اما نصف انرژي بازيگرهاي طنز ما صرف اين مي‌شود كه چه كار كنيم كه يك چيز بشود و بيننده بخندد.

- كار تلويزيوني را بيشتر دوست داريد يا سينمايي را؟
من در سينما بيشتر پشت صحنه كار كرده‌ام و محيطش هنوز برايم غريبه است. در تلويزيون انگار همراه خانواده‌ام هستم، به همين خاطر محيطش را بيشتر دوست دارم. در كل دوست دارم كاري كه انجام مي‌دهم بيشتر مخاطب داشته باشد. به همين خاطر تلويزيون را خيلي دوست دارم. كارهايي هم كه تا حالا در آنها حضور داشته‌ام پرمخاطب بوده.

- فكر مي‌كنيد آدم موفقي هستيد؟
موفق اصلاً تعريف ندارد. كساني كه به موفقيت فكر مي‌كنند، روان سالمي ندارند، چون همه‌اش خودشان را در عرصه رقابت مي‌اندازند و اين روان آدم را اذيت مي‌كند. آدم بايد بيشتر به اين فكر كند كه روحش از كاري كه انجام مي‌دهد، آسوده باشد. اين طوري است كه مي‌گويم موفقيت و تلاش براي رسيدن به آن، كار كساني است كه فكرشان به پختگي نرسيده است. الان در كارم احساس خوبي دارم، به دليل اين‌كه تقريباً شهرت و اعتبار و احترام دارم و اين‌كه اعتياد عجيب و غريبي نسبت به كارم دارم كه من را آرام مي‌كند.

- تقريباً با همه كارگردان‌هاي طنز كار كرده‌ايد. كار كدام را بيشتر دوست داريد؟
الان ناراحتي من اين است كه چطور بروم با كارگردان‌هاي ديگر كار كنم. ما در اين زمينه كاري اين‌قدر حرف همديگر را خوب مي‌فهميم كه اصلاً احساس غريبگي نمي‌كنيم. همه ما در محدوده خنده و شوخي با هم در ارتباطيم. مثلاً من يك نمايشنامه‌خواني كار مي‌كردم كه خيلي جدي بود، هنوز اين عادتم بود كه سر هر چيزي مي‌خنديدم و يك چيزي از آن درمي‌آوردم و طنزش مي‌كردم. اما بعد ديدم محيط خيلي جدي است و نمي‌طلبد كه از اين شوخي‌ها كرد. ما همه‌مان اين‌طوري هستيم. حتي آقاي مديري كه به نظر خيلي جدي مي‌آيد، درونشان دنيايي از شوخي جريان دارد كه شايد از بيرون مشخص نباشد، اما ما خودمان مي‌فهميم. اساساً با هيچ كدام از كارگردان‌ها به من سخت نگذشته، چون خودم هم آدم سختگيري نيستم و هر كس چيزي بگويد از اين گوش مي‌گيرم و از گوش ديگر درش مي‌كنم.

- درباره شهرت حرف زديد. مي‌خواستم بدانم اين شهرت چقدر خوشمزه است، چقدر اذيت مي‌كند، چه موقع‌هايي لجتان را درمي‌آورد و چه موقع‌هايي مي‌گوييد به‌به چقدر خوب است؟
من شهرت را مثل يك دندان لق مي‌بينم كه هي به آن زبان مي‌زني؛ هم دوست داري بيفتد و هم دوست داري نيفتد. در عين حال يك لذت توأم با نگراني و درد براي شما دارد. شهرت من را اذيت نمي‌كند، گرچه گاهي وقت‌ها شعارش را مي‌دهم. در واقع چيزي است كه دوستش داشته‌ام و ميل به مطرح بودن بوده كه من را به سمت بازيگري آورده. ميل به اين‌كه درونت را به بقيه نشان بدهي. همين مني كه مي‌گويم چون همه مرا مي‌شناسند اذيت مي‌شوم، اگر روزي جايي بروم و كسي تحويلم نگيرد، افسرده مي‌شوم. شهرت را دوست دارم اما الان دغدغه‌ام نيست. در حال حاضر فكرم خيلي عميق‌تر از اين حرف‌هاست. مرتب دارم روي خودم كار مي‌كنم، فيلم مي‌بينم و كتاب مي‌خوانم تا بتوانم ذهنم را بسط و گسترش بدهم.

- شما فيلم هندي هم نگاه مي‌كنيد؟
الان ديگر نه. اما يك دوره‌اي چرا. آن موقع‌هايي كه ويدئوي (تي سون) اجاره مي‌كرديم و 20 تا 20 تا فيلم مي‌گرفتيم كه بيشتر‌شان هم هندي بود. من حتي با چند تا فيلم هندي گريه كرده‌ام. مثلاً باغبان.

- اين يك كمي جديدتر از دوره تي سون است.
بله خب. آميتاباچان را دوست دارم. او يكي از هنرپيشه‌هاي برتر است كه هميشه مثالش مي‌زنم، اما قصه‌هاي آنها را چون زياد عمق ندارد، دوست‌ ندارم. ولي اصلاً مخالفش نيستم.

- آدم رمانتيكي هستيد؟‌
بله. البته اين با بالاتر رفتن سن كم مي‌شود. چند وقت پيش به دوستي مي‌گفتم احساس مي‌كنم دارم بچگي‌ام را از دست مي‌دهم. دارم شفافيت و زلال بودنم را از دست مي‌دهم و آن هم فقط به خاطر اين‌كه جبر روزگار اين طوري به آدم تحميل مي‌كند. عقيده دارم سعادتمند كسي است كه اين قوانين را نپذيرد. آدم غيرمنطقي هميشه پيشرفت مي‌كند، چون سعي مي‌كند دنيا را با خودش وفق بدهد. اما اگر بخواهد طبق قانون و ضابطه پيش ‌برود، بايد خودش را با دنيا وفق بدهد و در اين صورت هيچ اتفاقي برايش نمي‌افتد.

- تا حالا عاشق شده‌ايد؟‌
بله عاشق شده‌ام. عشقم هم صددرصد زميني بوده. من جايي خواندم آدم بايد مثل جيوه باشد. اين خيلي جالب است. جيوه به شكل چيزي نيست، اما به شكل هر چيزي هم در مي‌آيد و مي‌تواند سطح آينه را صيقل بدهد. اگر انسان بتواند به اينجا برسد، كه من فكر مي‌كنم هيچ وقت نمي‌رسم، خيلي جهان قشنگي مي‌شود. در كل آدم شديداً احساساتي‌اي هستم و خيلي بر اساس تفكر زندگي نمي‌كنم. زياد هم ضرر نكرده‌ام.

- زياد گريه مي‌كنيد؟
خيلي. از كجا فهميديد؟ دلم خيلي رقيق است. فكر مي‌كنم با ريختن اشك عالي‌ترين صفت انساني جاري مي‌شود. گونه‌ات گرم مي‌شود و زلال مي‌شوي.

- بزرگ‌ترين آرزوي بهنوش بختياري چه چيزي است؟
[مي‌خندد] آرزو... خيلي سخت است، فكر مي‌كنم هر چه بگويم خيلي سطحي به‌نظر برسد. قبلاً داشتن يك زندگي خانوادگي خيلي درست و جانانه بود. آرزوهاي من هر سال تغيير مي‌كند. نمي‌دانم چرا؟ الان آرزويم اين است كه در كارم خيلي پيشرفت كنم. آرزو دارم يك مستند بسازم. آرزو دارم يك خانه بخرم. آرزو دارم بروم چند تا كشور خارجي را كه دوست ‌دارم ببينم. مخصوصاً فرانسه. چون خودم زبان فرانسه خوانده‌ام و دوست‌ دارم يك جورهايي از آن استفاده كنم. ايتاليا بروم. اسپانيا بروم. بعد هم در سنين 40-50 به بعد ... نه نمي‌شود اين آرزو را ديگر گفت.
دوست ‌دارم يك مؤسسه بزنم و براي آدم‌هاي نيازمند پول جمع كنم. دوست دارم... حالا شايد آرزويم تا سال بعد عوض بشود، اما الان جهانم جهان معنوي است.

- درآمد شما خوب است؟
بله درآمد من خيلي خوب است. خدا را شكر. با اين‌كه پدرم وضع مالي خوبي داشته، هميشه روي پاي خودم ايستاده‌ام. الان درآمد ميليوني دارم، اما ممكن است امروز باشد و فردا نباشد. زياد هم پول جمع‌كن نيستم. شايد اشتباه مي‌كنم، اما اين اشتباه الان دارد به من لذت مي‌دهد. من آدم لحظه هستم. از كجا معلوم آدم فردا زنده باشد. ديشب داشتم مجله‌اي را ورق مي‌زدم و دليل مرگ آدم‌هاي مشهور ايران و جهان را مي‌خواندم. همه سكته قلبي و مغزي كرده‌اند. مرگ به همين راحتي مي‌آيد به زندگي آدم.

- از مرگ نمي‌ترسيد؟
چرا خيلي مي‌ترسم. اگر ماشين كمي تند برود، سر راننده جيغ و داد مي‌كنم كه آقا يواش برو! من از مرگ مي‌ترسم. اصلاً نمي‌توانم بگويم مرگ تولد دوباره‌است و از اين حرف‌ها. مي‌ترسم. دوست‌ دارم زياد عمر كنم، حداقل صدسال را داشته باشم ديگر. [مي‌خندد]
يك چيز بامزه هم در مورد همين مسئله در فيلم «آني‌هال» بود. مي‌گفت كتاب‌هاي درباره «مرگ و مير» همه مال تو كتاب‌هاي درباره «عشق» مال من.

- شايد سؤال خصوصي باشد، اما جراحي زيبايي در موفقيتت تأثيري داشته يا نه؟‌
به نظرم بازيگر بايد خودش باشد. هيچ چيز به اندازه خود بودن به درد نمي‌خورد. فكر مي‌كنم هيچ چيز به اين اندازه زشت نيست كه تو بخواهي خودت را چيز ديگري جز آن‌چه هستي نشان بدهي. به خاطر بيني‌ام واقعاً پشيمانم، يعني الان حتي با دست بردن در صورتم هم مخالفم، ‌اما شده ديگر كاريش هم نمي‌شود كرد!

هزارتوی ‏DVR

هنوز چندان زماني از شيوع محبوبيت گسترده فيلمهاي Beta Max و VHS نگذشته بود که با آمدن CD و بعد در زماني کمتر DVD ، بازار قديمي تر ها کساد و در مورد بعضي هم نابود شد. اکنون چند گاهي است واژه DVR وارد فرهنگ محاوره ديجيتالي شده است. در این ‏مقاله با تشریح جزئیات اين تکنولوژي، سعی در معرفی چند مدل برتر در این رده خواهیم نمود. با ما باشید.‏

زمانی را به خاطر می آورم که برنامه های تلویزیونی محدود به تک کانال تلویزیونی موجود بود و بس که آنهم از 6 یا ‏هفت صبح برنامه هایش شروع می شد و حدود های ساعت 11 تمام میشد. نه خبری از شبکه های دیگر و پخش ‏مستقیم فوتبال بود و نه چیز دیگر و خلاصه همین بود و همین. در آن روزها بود که بازار  فیلم های معروف به فیلم ‏کوچیک (‏Beta Max‏) و ویدئو های غول پیکرشان گرم بود. تازه به این ماجرا مساله ممنوعه بودن ویدئو را هم اضافه ‏کنید تا میزان استقبال از آن دستتان بیاید.
پس از آن و با آزاد شدن ویدئو و از طرف دیگر آمدن رقیب ارزان تر و کاراتر ‏فیلم های بتا ، با نام ‏VHS‏ رسانه تازه ای شکل گرفت که تا مدتها غیر قابل جایگزین می نمود (هنوز هم هستند ‏کسانی که ویدئوی AIWA ی خود را از پس چندین سال به صد تا ‏DVD‏ نمی دهند!). ولی مطابق رسم زمانه ما همه ‏چیز به سرعت در حال تغییر است مخصوصا مقوله ای با نام دیجیتال. با همه گیر شدن کامپیوتر های شخصی کم کم ‏گرایش عمومی از ‏VHS‏ به سمت ‏Video CD‏ تغییر یافت که شاید در این رده کمترین عمر و اقبال را پیدا کرد و دیری ‏نپائید که شاهد تولد رقیب هم شکل و هم اندازه ولی بسیار قوی تر خود، یعنی ‏DVD گردید.
‏DVD‏ محصولی ست که ‏هر بیننده ای را بدون شک جذب خواهد نمود و با توجه به کاهش سریع قیمت دستگاههای پخش آن، بسیار نیز مورد ‏استفاده عموم قرار دارد. ولیکن ‏DVD‏ نسبت به ‏VHS‏ دارای یک اشکال نچندان جزئی بود و آن اینکه دستگاههای ‏VHS‏ عمدتا قابلیت ضبط تصویر بروی فیلم را داشتند ولی تا همین چندی پیش برای این کار در مورد ‏DVD‏ کاملا ‏احتیاج به کامپیوتر بود.
تا اینکه دستگاههای با نام‎(Digital Video Recorders)‎‏ ‏DVR‏ به بازار عرضه گردیدند که علاوه ‏بر دارا بودن خاصیت ضبط بروی ‏DVD‏ دارای هارد دیسک داخلی جهت ضبط تصویر زنده تلویزیونی نیز بودند.

زمانی را در نظر بگیرید که مشغول تماشای فینال جام جهانی هستید، به یکباره یک آدم مزاحم از فوتبال بیخبر ‏شما را پای تلفن می خواهد چه احساسی به شما دست میدهد؟ مطمئنا پس از کلی بدو بیراه گفتن به روان ‏گراهام بل ، در فکر تماشای قسمت های از دست رفته هستید. راستی چه خوب می شد اگر می شد تصویر را نگه ‏داشت و دوباره پس از چند دقیقه از ادامه کار آن را تماشا کرد و چه خوب است که واقعا می شود این کار را کرد! این ‏تنها یکی از وظایف ‏DVRها است که در دنیای مدرن نام های دیگری نظیر ‏HDVR (Hard Disc Video Recorder)‎‏ و یا ‏PVR Personal Video Recorder)‎‏) نیز دارند.
از یک نگاه کلی ‏DVR‏ ها بوسیله هارد درایو های بزرگ خود نه تنها ‏قابلیت ضبط تصاویر پخش شده از هر منبع موجود را دارند بلکه می توانند این کار را با کمکEPG (Electronic ‎Program Guide)‎‏ بدون دخالت انسان نیز انجام دهند.
طرز کار این ‏EPG‏ بدین صورت است که در مورد برنامه های ‏دیجیتالی مثلا برنامه های ماهواره ای ساعت پخش برنامه مورد نظر بطور کامل در آن ثبت می شود علاوه بر آن ‏اطلاعات کاملی از برنامه در حال پخش نظیر نام آن، ساعت آغاز و پایان آن و توضیحات جداگانه ای در رابطه با آن ثبت ‏می گردد که این اطلاعات وسیله مناسبی ست برای شناساندن یک برنامه دلخواه به ‏DVR‏ .
فرض کنید قصد ضبط ‏برنامه ای را دارید که در آن ساعت مشخص در خانه حضور ندارید، بهترین راه را ‏DVR‏ در اختیار شما می گذارد با ‏استفاده از ‏EPG‏ برنامه را به ‏DVR‏ معرفی کرده و با خیال راحت به سر کار خود می روید ، در ساعت مقرر ‏DVR‏ خود ‏بخود روشن شده نسبت به ضبط برنامه مورد نظر شما اقدام کرده و سپس خود بخود خاموش می شود بدون ‏کوچکترین دخالت انسان که این یکی از مهمترین معیار های یک ‏DVR‏ مناسب است که از ‏EPG‏ پشتیبانی کند.
علاوه ‏بر مورد یاد شده موارد دیگری در خرید موفق یک ‏DVR‏ نقش دارند که شاید از مهمترین آنها سایز هارد درایو مورد ‏استفاده توسط آنهاست جائیکه محدوده ای از 40 گیگابایت تا 400 گیگابایت موجود است و علاوه بر این نکته که ‏هرچه هارد بزرگتری داشته باشیم تصویر بیشتری هم ضبط می کنیم  نکته نسبتا مهم تری دراین میان مخفی است ‏و آن اینکه هر چه هارد بزرگتری داشته باشیم تصویر با کیفیت تری ضبط می کنیم مثلا همانگونه که مصطلح شده ‏است هر یک ساعت فیلم ضبط شده دارای ظرفیتی نزدیک 1 گیگابایت است که این بعلت تجربه استفاده از ‏Video ‎CD‏ هاست ولیکن تصویری که در اینجا حاصل می شود دارای کیفیتی نزدیک کیفیت فیلم های ‏VHS‏ است که نسبت ‏به آنچه از تلویزیون می بینیم بسیار کم کیفیت تر است(بعنوان مثال هر یک ساعت ضبط تصویر با فرمت ‏HD‏ چیزی در ‏حدود 10 گیگا بایت فضا احتیاج دارد!) و اگر خواهان کیفیتی مشابه اصل تصویر هستیم می بایست از میزان بیشتری ‏از حافظه استفاده کنیم .
پس همیشه به خاطر داشته باشید که نسبت مستقیمی میان کیفیت و کمیت موجود ‏است (البته این نسبت در روابط انسانی به هیچ وجه صادق نیست!).
نکته دیگر در رابطه با ‏DVR‏ ها مساله نسبتا ‏جدید پشتیبانی از فرمت ‏HD‏ است که کم کم دارد جای خود را در میان رسانه ها باز میکند. بعنوان مثال تعداد شبکه ‏های ‏HD‏ در ماهواره تا همین چند ماه پیش از تعداد انگشت های دست فراتر نمیرفت ولی اکنون بطور فزاینده ای در ‏حال افزایش است و علاوه بر آن نسل تلویزیون های مبتنی بر ‏HD‏ نیز در حال فراگیر شدن است. پس بدین ترتیب ‏پشتیبانی از ‏HD‏ برای وسیله ای همچون ‏DVR‏ امری کاملا ضروری ست.

 

بلاخره روزی فرا میرسد که هارد درایو ‏DVR‏ ما هر اندازه هم که بزرگ باشد پر شود ؛ در آن لحظه است که به اهمیت ‏وجود یک درایو برای کپی کردن محتویات هارد بروی ‏DVD‏ یا ‏VCD‏ پی میبریم. وجود چنین درایوی علاوه بر مزیت ضبط ‏محتویات موجود در  هارد بروی دیسک ، شما را از تهیه یک دستگاه جداگانه پخش ‏DVD‏ بی نیاز می کند.
البته انجام  ‏این عمل در جهت معکوس یعنی ریختن محتویات ‏DVD‏ بروی هارد اگر ‏DVD‏ از نوع ‏Copy Protected‎‏ نباشد ، نیز امکان ‏پذیر است‎.‎
تقریبا تمامی ‏DVR‏ ها امکانی را به شما میدهند که بوسیله آن میتوان در حین ضبط یک برنامه دلخواه به تماشای ‏یک برنامه از پیش ضبط شده نشست ولی تعداد بسیار معدودی از آنها وجود دارند که علاوه بر امکان فوق الذکر می ‏توان در آنها در حین تماشای یک برنامه زنده به ضبط برنامه دیگری از یک کانال دیگر مشغول شد که انجام این کار را ‏مرهون وجود 2 تیونر در ساختمان داخلی خود هستند. ‏
بدون شک یکی دیگر از مهمترین قسمتهای هر ‏DVR‏ قسمت مربوط به پورت های ورودی و خروجی آن است جائیکه ‏شاید اصلا با تلویزیون شما سازگاری نداشته باشد. در یک تقسیم بندی کلی دو دسته پورت ورودی و خروجی در هر ‏وسیله دیجیتالی به این فرم وجود دارد که عبارتند از پورت های مربوط به صدا و مربوط به تصویر که این پورت ها به ‏علت پیشرفت مداوم تکنولوژی و عدم حذف پورت قدیمی (لابد برای اینکه بازار را یه یک باره از دست ندهند) بسیار ‏متنوع و مختلف شده اند.
قدیمی ترین پورتی که تقریبا بروی هر وسیله دیجیتالی از این نوع دیده می شود پورت های ‏سه گانه زرد سفید و قرمز است که پورت های ‏Composite ‎‏ نام دارد از پس آنها پورت دایره شکل معروف ‏S-Video‏ ‏است که وظیفه انتقال صدا و تصویر را با هم با این تک پورت بعهده دارد .
پورت بعدی ورودی نسبتا پیشرفته با نام ‏Component‏ است که فیش های قرمز آبی و سبز رنگ دارد (که میدانید این سه ، سه رنگ اصلی هستند) و تقریبا ‏تمامی دستگاههای ‏DVD‏ از این سه فیش پشتیبانی میکنند و کیفیت آنها بسیار بالاتر از فیش های ‏Composite‏ ‏میباشد.
جدید ترین ورودی های دیجیتالی که بروی دستگاههای جدید هم بندرت دیده می شود پورت های ‏DVI‏ و ‏HDMI‏ میباشد که پورت ‏DVI‏ را احتمالا پشت کارت های گرافیک جدید هم دیده اید ولی ‏HDMI (High Definition ‎Media Interface)‎‏ تنها در تلویزیون های پشتیبانی کننده از فرمت تصویری ‏HD‏ دیده می شود.
تنها پورتی که می ‏ماند پورت بسیار کمیابی ست با نام ‏Fire Wire‏ که با نام های ‏iLink‏ و ‏IEEE 1394‎‏ نیز معروف است که پورتی بسیار ‏پر سرعت بوده (سرعتی معادل چندین برابر پورت ‏USB 2.0‎‏) و برای اتصال دوربین های فیلمبرداری ‏HD‏ موسوم به ‏Camcorder‏ به ‏DVR‏ کاربرد دارد. پس قبل از خرید یک وسیله دیجیتالی از این دست حتما پورت های ورودی و ‏خروجی آن را چک کنید.‏

از دیگر نکات مهم و قابل توجه در امر خرید یک ‏DVR‏ بدون شک توجه به فرمتهای مورد پشتیبانی دستگاه برای ضبط ‏بروی ‏DVD‏ های مختلف است جائیکه در حالیکه اکثر ‏DVR‏ ها از فرمتهای ‏DVD+R‏ و ‏DVD–R‏ پشتیبانی میکنند تعداد ‏کمتری از آنها فرمت ‏DVD+R/RW‏ و ‏DVD-R/RW‏ را ساپورت می نمایند و در مورد فرمت بی نظیر  ‏DVD RAM‏ می ‏بایست حوصله زیادی در گشتن در میان مارک های مختلف به خرج داد چرا که تعداد بسیار اندکی از ‏DVR‏ های ‏موجود از این فرمت پشتیبانی میکنند.‏‎ ‎‏
از دیگر امکاناتی که یک ‏DVR‏ مناسب در اختیار شما قرار میدهد امکان ‏ویرایش مقدماتی فایل موجود بروی هارد قبل از انتقال آن به ‏DVD‏ است که این ویرایش شامل حذف قسمتهای ‏دلخواه (مثلا تبلیغات میان فیلم)، تهیه یک ‏Label‏ جهت ‏DVD‏ و حتی بعضی از آنها به شما اجازه ساخت یک ‏Highlight‏ از فیلم ضبط شده را نیز میدهند.‏
شاید اگر کمی دسته بندی ‏DVR‏ ها را گسترش دهیم دسته دیگری از محصولات دیجیتالی در این رده قرار گیرند و ‏آنهم  دستگاههای گیرنده ماهواره ای ست که دارای هارد دیسک داخلی  هستند که این گونه وسایل همگی دارای ‏پسوند ‏PVR‏ در مقابل اسم خود هستند ولیکن دو مشکل نسبتا مهم در رابطه با آنها وجود دارد یکی پشتیبانی ‏نکردن اکثر آنها از فرمت ‏HD‏ و دیگری نبود درایو جداگانه جهت ضبط محتویات بروی ‏DVD‏ .
‏و اما در مورد خرید این وسیله کارآمد در بازار ایران تا آنجائی که من خبر دارم  ‏DVR‏ های  رسمی موجود در بازار ایران ‏به سه مارک محدود می شوند که عبارتند از سامسونگ ، ال جی و البته سونی که در این میان ال جی بغیر از مدل ‏‏250 گیگا بایتی خود دارای تلویزیون ‏LCD‏ ی نیز هست که دارای هارد داخلی ست و خود به آن ماشین زمان میگوید. ‏
محصول سونی را نیز در این رابطه بهتر است ‏DVD Recorder بنامیم  تا ‏DVR‏ چراکه خبری از هارد داخلی در ‏ساختمان آن نیست این محصول که ‏RDR GX7‎ نام دارد توانائی ضبط محتویات تصویری را بروی ‏DVD‏ با فرمت های ‏گوناگون دارد.
البته از قیمت محصولات یاد شده زیاد نمی توان با اطمینان صحبت کرد ولی محصول ال جی با 250 ‏گیگابایت حافظه داخلی قیمتی در حدود 300 هزار تومان دارد و این محصول آخری سونی در سایت ‏Cnet‏ تا 800 دلار ‏قیمت گذاری شده است ولی در سایت فارسی سونی برای آن هیچ مشخصه یا قیمتی ذکر نگردیده است.
البته ‏مطمئنا مدل های بیشتری در بازار ایران یافت می شود (مگر چیزی هم در این دنیا هست که نمونه چینی نداشته ‏باشد؟) و لیکن نمونه های گفته شده دارای گارانتی و ضمانت و توزیع فراگیر هستند. در پایان اگر دوستان با نمونه ‏های بیشتری آشنائی دارند لطفا با ذکر کارائی و قیمت ذکر نمایند.‏

قـوربـاغـه را قـورت بـده!

عصر حاضر براي زندگي كردن دوران فوق‌العاده‌اي است. در هيچ زماني تا اين حد امكانات و فرصت‌هاي گوناگون براي دست‌يابي به بيش‌ترين اهداف وجود نداشته است. چرا كه شايد در هيچ دوراني از تاريخ بشر به اين اندازه انتخاب‌‌هاي گوناگون در پيش روي انسان نبوده است. در واقع آنقدر كارهاي خوب و جالب براي انجام دادن وجود دارد كه شايد بتوان گفت توانايي تصميم‌گيري و انتخاب از ميان آنها عامل تعيين كننده‌ي موفقيت شما در زندگي است.
شما هيچ‌وقت براي انجام تمام كارهايي كه بايد انجام بدهيد فرصت كافي نداريد. شما به معناي واقعي كلمه در انبوه كارها، مسئوليت‌هاي فردي، پروژه‌ها، روزنامه‌ها و مجله‌هاي زيادي كه بايد بخوانيد و كتاب‌هايي كه روي هم انبار شده‌اند تا يك روز، به محض اينكه فرصتش را پيدا كرديد به سراغ آنها برويد، غرق شده‌ايد.
سفره را بچينيد
براي موفقيت يك ويژگي هست كه فرد بايد آن را داشته باشد و آن مشخص بودن هدف است. به بيان ديگر، فرد بايد بداند كه چه مي‌خواهد و شديداً خواستار بدست آوردن آن باشد.
ناپلئون هيل
قبل ازآنكه بتوانيد « قورباغه » خود را مشخص كنيد و دست به كار خوردن آن شويد بايد ابتدا دقيقاً معين كنيد كه در هر حوزه از زندگي‌تان به چه چيزي مي‌خواهيد برسيد. در بالا بردن كارايي فردي مهم‌ترين اصل روشن بودن هدف است. اولين دليل اينكه چرا بعضي از مردم مي‌توانند كارها را سريع‌تر انجام دهند اين است كه هدف‌ها و برنامه‌هاي كاملاً روشني دارند و از آنها فاصله نمي‌گيرند.
هر چه برايتان روشن‌تر باشد كه چه مي‌خواهيد و براي به دست آوردن آن چه بايد بكنيد، آسان‌تر مي‌توانيد بر تنبلي غلبه كنيد، راحت‌تر قورباغه‌تان را مي‌خوريد و سريع‌تر كارها را به اتمام مي‌رسانيد.
روشن نبودن هدف، سرگرمي و پريشان فكري در مورد اينكه چه كاري را بايد انجام بدهيد و به چه دليل و به چه صورتي بايد آن را انجام بدهيد يكي از دلايل اصلي تنبلي و نداشتن انگيزه است. براي نجات پيدا كردن از اين شرايط معمول بايد تمام نيروهاي خود را به كار بگيريد و براي هر كاري كه انجام مي‌دهيد هدف روشن و مشخصي را تعيين كنيد.
يك روش عالي براي موفقيت در كار اين است: افكارتان را روي كاغذ بياوريد.
فقط سه در صد از مردم هدف‌هاي مشخصي دارند و آنها را روي كاغذ مي‌آورند. اين افراد در مقايسه با افرادي كه از نظر ميزان تحصيلات و توانايي برابر و يا بهتر از آنها هستند اما به هر دليلي هرگز وقت خود را صرف روي كاغذ آوردن هدف‌هاي خود نكرده‌اند پنج تا ده برابر بيشتر كارايي دارند.
شما مي‌توانيد تا آخر عمر از يك روش مؤثر براي مشخص كردن و رسيدن به هدف‌هايتان استفاده كنيد. اين روش هفت مرحله ساده دارد. با رسيدن به هركدام از اين هفت مرحله مي‌توانيد كارايي خود را دو تا سه برابر كنيد. بسياري از افرادي كه دوره‌هاي آموزشي مرا به اتمام رسانده‌اند با استفاده از اين روش ساده هفت مرحله‌اي توانسته‌اند درآمد خود را ظرف چند سال و حتي چند ماه به طور چشم‌گيري افزايش دهند.
مرحله شماره 1: مشخص كنيد كه دقيقاً چه مي‌خواهيد. به تنهايي يا با رئيس‌تان بنشينيد و آنقدر در مورد هدف‌ها و برنامه‌هايتان بحث كنيد تا كاملاً برايتان روشن شود كه رئيس‌تان از شما انتظار دارد چه كارهايي را انجام دهيد و ترتيب انجام آنها به چه صورتي باشد. تعجب‌آور است كه افراد زيادي مدت‌ها مشغول انجام وظايف و كارهاي بيهوده هستند چون هرگز تصميم نگرفته‌اند كه با رئيس خود در مورد چنين موضوع مهمي به بحث بنشينند.
قانون: يكي از بدترين راه‌هاي استفاده از وقت آن است كه كاري را كه به هيچ وجه لازم نيست به بهترين وجه انجام دهيم.
استفن كاوي مي‌گويد: « پيش از آنكه بالا رفتن از نردبان موفقيت را شروع كنيد، ابتدا مطمئن شويد كه نردبان را به ساختمان مناسب تكيه داده‌ايد. »
مرحله شماره 2: هدف خود را روي كاغذ بياوريد. وقتي هدف‌تان را مي‌نويسيد، آن را شفاف و قابل لمس مي‌كنيد. با اين كار چيزي خلق مي‌كنيد كه قابل لمس و ديدن است. به بيان ديگر هدفي كه روي كاغذ نيامده است فقط يك آرزو يا رؤياست و هيچ انرژي در پشت آن نيست. هدف‌هاي نوشته نشده منجر به سردرگمي، ابهام، گمراهي و اشتباهات بسيار مي‌شوند.
مرحله شماره 3: براي هدف خود مهلت تعيين كنيد. براي يك هدف يا تصميم بدون مهلت مشخص هيچ فوريتي وجودندارد. چنين هدفي فاقد يك آغاز يا پايان واقعي است. اين كه محول كردن يا پذيرش كارها و مسئوليت‌ها فاقد مهلتي معين براي انجام باشد طبيعتاً باعث مي‌شود كه كارها را به تعويق بيندازد و بخش ناچيزي از آنها را انجام دهيد.
مرحله شماره 4: از تمام كارهايي كه فكر مي‌كنيد بايد براي رسيدن به هدف‌تان انجام بدهيد فهرستي تهيه كنيد. هر بار چيز جديدي به ذهن‌تان رسيد آن را به ليست فعاليت‌ها اضافه كنيد. اين كار را تا كامل كردن ليست ادامه دهيد. اين فهرست به شما تصوير قابل مشاهده‌اي از وظيفه يا هدف اصلي ونيز راهي كه بتوان در آن بي‌وقفه به كار ادامه داد ارائه و احتمال رسيدن به هدف را به طور چشم‌گيري افزايش مي‌دهد.
مرحله شماره 5: فهرست را به يك برنامه تبديل كنيد. كارهايي را كه به صورت ليست در آورده‌ايد اولويت بندي كنيد. مشخص كنيد كه چه كاري بايد قبل از همه و چه كاري بعد انجام شود. حتي اگر مي‌خواهيد برنامه خود را قابل مشاهده‌تر كنيد كارها را به ترتيب اولويت در داخل مستطيل‌ها يا دايره‌ها بنويسيد. خواهيد ديد وقتي با اين كار هدف خود را به وظايف يا كارهاي كوچك‌تر تقسيم مي‌كنيد تا چه اندازه رسيدن به هدف برايتان آسان‌تر مي‌شود.
با داشتن يك هدف مكتوب و يك برنامه منظم و سازمان يافته كارايي و توانايي شما بسيار بيشتر از فردي خواهد بود كه هدف‌ها‌يش را در ذهنش نگه مي‌دارد و با خودش حمل مي‌كند.
مرحله شماره 6: فوراً كار را بر اساس برنامه شروع كنيد. هر كاري كه مي‌خواهد باشد. برنامه متوسطي كه بسيار خوب اجرا شود بهتر از يك برنامه عالي است كه هيچ اقدامي در جهت اجراي آن انجام نشود. در راه رسيدن به هر موفقيتي اجراي برنامه از همه چيز مهم‌تر است.
مرحله شماره 7: تصميم بگيريد كه هر روز براي آنكه قدمي به سوي هدف اصلي برداريد كاري انجام دهيد. اين كار يا فعاليت را در برنامه روزانه خود بگنجانيد. هر روز تعداد صفحات معيني در مورد موضوع مورد نظر خود مطاله كنيد، به سراغ تعداد مشخصي از مشتري برويد، مدت زمان معيني ورزش كنيد، از يك زبان خارجي تعداد مشخصي واژه‌هاي جديد ياد بگيريد. هرگز يك روز خود را بيهوده تلف نكنيد. حركت به جلو را ادامه دهيد. وقتي حركت را شروع كرديد به پيشروي ادامه دهيد. متوقف نشويد. همين استواري و ثبات قدم به تنهايي مي‌تواند شما را تبديل به يكي از فعال‌ترين و موفق‌ترين افراد نسل خود كند.
داشتن هدف‌هاي مكتوب تأثير بسيار خوبي روي قدرت تفكر شما دارد. به شما انگيزه‌ي كار و فعاليت مي‌دهد. قدرت خلاقيت شما را تقويت مي‌كند، انرژي بخش است و بيش از هر عامل مؤثر ديگري به شما كمك مي‌كند تا بر تنبلي خود پيروز شويد.
هدف‌ها سوخت و انرژي آتشدان موفقيت هستند. هر چه اين هدف‌ها بزرگتر و روشن‌تر باشد براي رسيدن به آنها مشتاق‌تر مي‌شويد. هر چه به هدف‌هايتان بيشتر فكر كنيد تمايل و اشتياق دروني شما براي دست‌يابي به آنها بيشتر مي‌شود. هر روز به هدف‌هايتان فكر كنيد و آنها را مرور نماييد. هر روز صبح فعاليت‌تان را با مهم‌ترين كار آغازكنيد. اين كار مي‌تواند شما را به مهم‌ترين هدفي كه در حال حاضر داريد، برساند.

قورباغه را قورت بده !
همين الآن يك كاغذ برداريد و ده هدفي كه مي‌خواهيد در سال آينده به آنها برسيد ليست كنيد. اين هدف‌ها را به صورتي بنويسيد كه گويا يك سال گذشته است و آنها همگي به تحقق پيوسته‌اند. در نوشتن هدف‌هايتان از زمان حال و ضمير اول شخص استفاده كنيد، هدف‌ها بايد با صراحت و با قطعيت بيان شوند. با اين كار ذهن ناخود آگاه شـما بي‌درنگ آنها را تأييد مي‌كند. براي مثـال مي‌نويسيد: « من ... تومان در آمـد دارم. » يـا « وزن من ... كيلو گرم است. » و يـا « من سوار اتومبيل ... هستم. »
سپس ده هدفي را كه نوشته‌ايد مرور كنيد. از ميان آنها هدفي را انتخاب كنيد كه رسيدن به آن بيشترين تأثير را در زندگي شما مي‌گذارد. اين هدف هر چه كه هست آن را روي يك برگ كاغذ بنويسيد، براي رسيدن به آن مهلتي تعيين كنيد، برنامه‌ريزي كنيد طبق برنامه دست به كار شويد و هر روز براي دست‌يابي به هدف مورد نظر كاري انجام دهيد. همين تمرين به تنهايي مي‌تواند زندگي شما را دگرگون كند!