با سلام
ادعيه روزانه ماه مبارک رمضان را از طريق لينکهاي زير بخوانيد التماس دعا
http://www.hellomahdi.com/hosseinie/Ramezan/doa.htm
http://www.iec-md.org/RAMADHAN
http://www.sobh.org/Monasebat/Vijename/sal84/84-ramezan/doa-rooz.htm
http://www.hawzah.net/Per/Vigenam/ramazan/farsi/rih.htm
http://www.e-resaneh.com/Ramezan/Days%20adiye/Day%20adiye.htm
http://old.tebyan.net/Monasebat/84/07/html/ramazan-fla-doa.html

ضمنا شرح ادعيه روزانه را از اين لينک مطالعه کنيد:
http://old.tebyan.net/Monasebat/85/07/html/ramezan85_mojtahedi.htm 

قرائت روزانه قرآن را از اين لينک مطالعه کنيد
http://old.tebyan.net/Monasebat/83/07/Html/ramezan-quran.htm

خانه تکانی دل

هر چند روز یک بار حتی وقتی که
پنجره های خانه نیز بسته است
میبینیم که روی وسایل منزل را
گرد و غباری پوشانده کافی است
که انگشت خویش را بر سطح انها
بکشیم رد انگشت خود را خواهیم
دید وقتی که پنجره ها نیز باز
است این موضوع کمی وخیم تر می
شود بعد باید پارچه ای برداریم
و گاهی با زحمت خاکها و غبارهای
نشسته روی اثاثیه را از انها
بزداییم و از همه بدتر شیشه
هاست که اگر مات باشند نور
خورشید را نیز تیره و تار
میکنند و تصویر زشتی از خانه می
سازند... چشم و گوش و دل ما نیز
اثاثیه ماست بلکه پنجره های
وجود ماست گاهی که بلکه همیشه
در اثر ورود ذرات گرد و غبار می
گیرد باید دستمالی از محبت و
مهر و گاهی حتی اشک و یا تبسم
برداریم و غبار نشسته بر آنها
را پاک کنیم تا دوباره
درخشندگی و تمیزی سابق خود را
پیدا کنند ...آیا دل ما ارزش و
اهمیت کمتری از وسایل منزل دارند؟

گل سرسبد ماه های خداوند...

و رمضان گل سرسبد ماه های خدا شد... خدا در رمضان مهمانی می داد و به مهمان هایش می گفت: هر نفسی که می کشید به من سلام می دهید ، خوابتان هم عبادت است.دعایتان را مستجاب می کنم و اشک هایتان را می بینم. دل تنگی هایتان را می فهمم. رمضان هزار نشانه است که شما ببینید. نشانه هایی که من برایتان گذاشته ام. مهمانی است اینجا. نشانی می دهم دستتان. راه را گم نکنید که منتظرم. سحرها چشم انتظارتان هستم که بیایید اینجا. سحرهای این ماه رنگش فیروزه ای است، بیایید و صدایم کنید که سفره پهن و حاضر است. دلتان هم که تنگ شده سرتان را بلند کنید، نگاهی به آسمان بیندازید، من را خواهید دید. غروب ها هم انتظارتان را می کشم. من توی آسمان هستم. توی زمین هستم و توی صدای اذان هستم. در غروب پیدایم می کنید و در باران مرا حس می کنید، در آفتاب هم هستم ماه را هم که ببینید مرا حس می کنید. همیشه هستم ، صدایم کنید صدایتان را می شنوم: ادعونی استجب لکم...
همیشه بوده ام اما رمضان از نام های من است. من خود پاداش روزه ام. در شبهای تاریکتان من روشنایی ام. فرشتگانم به شما سلام می دهند و شیطان جرات نزدیکی به شما را ندارد. شب هایتان که از من پر شود ، دیگر جایی برای شیطان نمی ماند. قرآن را هم برایتان در این ماه فرستادم تا شاد و رستگار بمانید.

در بدن همه ما -زن و مرد- موادی ترشح مي‌شوند كه تحت كنترل ما نيستند و به آنها هورمون مي‌گويند.هورمونها اجزایی بسيار مهم و كليدي در تنظيم بسياری از فعاليتهای بدن هستند.با اينكه مقادير مترشحه فوق‌العاده جزئی است اما كوچكترين تغييری در ميزان ترشح آنها مي‌تواند تاثيرات فراوان و گاه شديدي بگذارد.
در همه زنان از سنين بلوغ به بعد دو هورمون اساسي ترشح مي‌شوند: استروژن - پروژسترون.يكي از بينهايت تاثيرات اين دو هورمون، تنظيم سيكلهای قاعدگی ( عادات ماهيانه) در زنان است.بدين صورت كه معمولا موجب مي‌شود در يك دوره 28 روزه اين سيكل تكرار گردد.در 14 روز اول استروژن بيشتر ترشح مي‌شود و در 14 روز پاياني پروژسترون.روز 14 بعنوان روز تخمك‌گذاری شناخته مي‌شود.
اين سيكل دقيق بسيار حساس است.گاه دچار تغييراتی مي‌شود كه مي‌تواند عوارض و مشكلاتی ايجاد كند.
در آمارهای پزشكي ديده شده است كه حدود 90% زنان در طول سنين بارداری (از بلوغ تا يائسگي) علايمي را تجربه مي‌كنند شامل: 1-درد پستان 2-نفخ 3-آكنه(جوش غرور) 4- يبوست. معمولا اين علايم از روز 14 هر سيكل تا روز 28 آن، ممكن است اتفاق بيافتد.گاه اين چند علامت آنقدر شديد مي‌شوند كه با تغييراتی در خلق و خوی فرد همراه شده و منجر به اختلال در فعاليتهای شخصي و اجتماعی آن فرد مي‌شود.در اين حالت به آن PMS گويند.(سندرم پيش از قاعدگی). برای اين مشكل توصيه‌هايي جهت ورزش،رژيم غذايي؛ درمانهای پزشكي وجود دارد.اما …
نكته: در اطراف همه ما زنانی وجود دارند : مادر، خواهر، دوست دختر، پارتنر، نامزد، همسر ، همكار خانوم، همكلاسي ، دوست ، فاميل ، همشهری و…… بر طبق آمار علمی اعلام شده 90% آنها ممكن است بارها اين علايم را تجربه كنند.در حدود 5% آنها ممكن است آنقدر علايم شديد باشد كه رفتارهایی تند و خشن از خود بروز دهند.بنظرم وظيفه همه ما اين است كه بدانيم، گاه در بعضي از برخوردهایی اينچنين، شخصي تقصيری ندارد.فهم اين موضوع مي‌تواند موجب رفتاری درست در مقابل آنها شود.جالب آنكه آمارها نشان داده‌اند، در اين دوره درك خوب اطرفيان منجر به بهبود سريعتر و بهتر علايم مي‌شود.

روزي که اميرکبير گريه کرد

در سال 1264 قمري، نخستين برنامه‌ي دولت ايران براي واكسن زدن به فرمان اميركبير آغاز شد. در آن برنامه، كودكان و نوجواناني ايراني را آبله‌كوبي مي‌كردند. اما چند روز پس از آغاز آبله‌كوبي به امير كبير خبردادند كه مردم از روي ناآگاهي نمي‌خواهند واكسن بزنند. به‌ويژه كه چند تن از فالگيرها و دعانويس‌ها در شهر شايعه كرده بودند كه واكسن زدن باعث راه ‌يافتن جن به خون انسان مي‌شود هنگامي كه خبر رسيد پنج نفر به علت ابتلا به بيماري آبله جان باخته‌اند، امير بي‌درنگ فرمان داد هر كسي كه حاضر نشود آبله بكوبد بايد پنج تومان به صندوق دولت جريمه بپردازد. او تصور مي كرد كه با اين فرمان همه مردم آبله مي‌كوبند. اما نفوذ سخن دعانويس‌ها و ناداني مردم بيش از آن بود كه فرمان امير را بپذيرند. شماري كه پول كافي داشتند، پنج تومان را پرداختند و از آبله‌كوبي سرباز زدند. شماري ديگر هنگام مراجعه مأموران در آب انبارها پنهان مي‌شدند يا از شهر بيرون مي‌رفتند روز بيست و هشتم ماه ربيع الاول به امير اطلاع دادند كه در همه‌ي شهر تهران و روستاهاي پيرامون آن فقط سي‌صد و سي نفر آبله كوبيده‌اند. در همان روز، پاره دوزي را كه فرزندش از بيماري آبله مرده بود، به نزد او آوردند. امير به جسد كودك نگريست و آنگاه گفت: ما كه براي نجات بچه‌هايتان آبله‌كوب فرستاديم. پيرمرد با اندوه فراوان گفت: حضرت امير، به من گفته بودند كه اگر بچه را آبله بكوبيم جن زده مي‌شود. امير فرياد كشيد: واي از جهل و ناداني، حال، گذشته از اينكه فرزندت را از دست داده‌اي بايد پنج تومان هم جريمه بدهي. پيرمرد با التماس گفت: باور كنيد كه هيچ ندارم. اميركبير دست در جيب خود كرد و پنج تومان به او داد و سپس گفت: حكم برنمي‌گردد، اين پنج تومان را به صندوق دولت بپرداز چند دقيقه ديگر، بقالي را آوردند كه فرزند او نيز از آبله مرده بود. اين بار اميركبير ديگر نتوانست تحمل كند. روي صندلي نشست و با حالي زار شروع به گريستن كرد. در آن هنگام ميرزا آقاخان وارد شد. او در كمتر زماني اميركبير را در حال گريستن ديده بود. علت را پرسيد و ملازمان امير گفتند كه دو كودك شيرخوار پاره دوز و بقالي از بيماري آبله مرده‌اند. ميرزا آقاخان با شگفتي گفت: عجب، من تصور مي‌كردم كه ميرزا احمدخان، پسر امير، مرده است كه او اين چنين هاي‌هاي مي‌گريد. سپس، به امير نزديك شد و گفت: گريستن، آن هم به اين گونه، براي دو بچه‌ي شيرخوار بقال و چقال در شأن شما نيست. امير سر برداشت و با خشم به او نگريست، آنچنان كه ميرزا آقاخان از ترس بر خود لرزيد. امير اشك‌هايش را پاك كرد و گفت: خاموش باش. تا زماني كه ما سرپرستي اين ملت را بر عهده داريم، مسئول مرگشان ما هستيم. ميرزا آقاخان آهسته گفت: ولي اينان خود در اثر جهل آبله نكوبيده‌اند امير با صداي رسا گفت: و مسئول جهلشان نيز ما هستيم. اگر ما در هر روستا و كوچه و خياباني مدرسه بسازيم و كتابخانه ايجاد كنيم، دعانويس‌ها بساطشان را جمع مي‌كنند. تمام ايراني‌ها اولاد حقيقي من هستند و من از اين مي‌گريم كه چرا اين مردم بايد اين قدر جاهل باشند كه در اثر نكوبيدن آبله بميرند

منبع حكيمي، محمود. داستان‌هايي از زندگي اميركبير. دفتر نشر فرهنگ

>>دستور آشپزی هفته<<
دسر هویج 

مواد لازم
هویج رنده شده : 5 عدد
شکر: پنج قاشق قاشق سوپخوری
آرد: یک قاشق سوپخوری
نشاسته: یک قاشق سوپخوری
گردوی خرد شده: نصف پیمانه
پودر نارگیل: به میزان لازم
هل کوبیده شده: نصف قاشق چایخوری
زعفران: به میزان لازم

طرز تهیه
هویج و شکر و هل را با یک لیوان آب روی حرارت بگذارید تا هویج کاملا بپزد. آرد و نشاسته را را با کمی آب حل کنید وقتی هویج پخته شد به آن اضافه کنید؛ سپس گردوی خرد شده و کمی زعفران را به آن اضافه کرده و روی حرارت بگذارید تا بجوشد و غلظت آن مانند فرنی شود؛ کف ظرف پیرکسی را که برای سرو دسر در نظر گرفتید کمی پودر نارگیل بپاشید و دسر را روی آن بریزید ودوباره روی دسر را با پودر نارگیل و مغز گردو تزئین کنید 
 

شاد باشيد و برقرار
آشپزباشي ندا
http://www.parsplanet.com
http://delkadeh.parsgig.com

بگذار بروم 
 

- یا الله .... یا الله .
زن نگاهی به در کرد . در نیمه باز بود . صدای مرد بود که پشت سر هم یا الله می گفت . زن به مشمای قرص های مرد روی طاقچه نگاه کرد . باز یادش رفته بود . روسری گلدار سفیدش را از روی پشتی برداشت و روی سرش انداخت . چشمانش را بست . لب پایینش را به دندان گرفت . آب دهانش را قورت داد و گفت : بفرمایید آقا جواد .
مرد سرش را زیر انداخته بود . در را کامل باز کرد و آمد تو . گفت : شیرین خانوم مادر گفتن این جایین . نمی خوام مزاحم بشم . فقط اومدم حلالیت بطلبم .
زن دستی به روسریش کشید . پنجشنبه ی این هفته سال مادرش بود . باید آرد نان سنگک بخرد . حلوای پارسال خیلی خوب نشده بود .
مرد تک سرفه ای کرد و گفت : دارم می رم جبهه . با پسر حاج احمد هفته ی پیش ثبت نام کردیم .
می دونم باید زودتر بهتون می گفتم ولی گفتم اگه بدونین شاید .... .
زن نگاهی به مرد کرد . چشمانش دوباره مثل 23 سال پیش شده بود . از چهره اش فقط چشمانش مثل قبل بود . ریشش سفید شده بود . گوشه ی ابرویش زخم کهنه ای داشت . پوست لبانش را باز هم کنده بود .
مرد یک قدم جلوتر آمد و گفت : به خدا برگردم عروسی رو می گیرم . شما فقط دعا کنید .
زن به سمت طاقچه رفت . مشمای قرص ها را برداشت . قرص ها را از مشماء درآورد . لیوان مرد کنار مشماء بود . زن لیوان را پر آب کرد و با قرص ها به سمت مرد گرفت و گفت : بیا آقا جواد . قرصات .
مرد چشمانش را بست . دست راستش را روی گیجگاهش گذاشت . زن لیوان را روی طاقچه گذاشت . دوباره شروع کرده بود . مرد دستش را مشت کرد و محکم به سرش کوبید . کوبید . کوبید . گونه های زن خیس شد . مرد چشمانش را باز کرد و رو به زن کرد و گفت : به خدا دیوونه نیستم . مرتضی خودش گفت میآد دنبالم . دیشب اومد . دلم نیومد بدون خداحافظی ازت برم .
زن با دست راست اشک را از روی گونه هایش پاک کرد . چند سالی می شد که اسم پسر حاج احمد را روی کوچه گذاشته بودند : شهید مرتضی اسدی .
مرد به سمت طاقچه رفت . لیوان را برداشت . گفت : مرتضی نباید می رفت . گفتم خطرناکه مرتضی نرو . نگاهم نکرد و گفت : جنگه پسر . جنگ . خطر چیه . دوس داری ناموستو بگیرن ؟! وقتی دیدم داره می ره جلو . بی سیم زدم به حاجی . نبودن. هیچکی نبود . همه مرده بودن . مرتضی بند پوتین هاشو سفت کرد گفت پل و بگیرن کارمون تمومه . نگاش نکردم . فقط بند پوتین هامو سفت کردم .
زن به سمت مرد آمد . لیوان هنوز دست مرد بود . قرص ها را به سمت مرد گرفت و گفت : بخور آقا جواد . می دونم . به خدا همه رو می دونم .
مرد لیوان را به زمین پرت کرد و گفت : چی می دونی ؟! هیچی ! هیچکی هیچی نمی دونه ! همه رو کشته بودن . گفتم نریم . مرتضی زد تو گوشم .
زن خم شد و لیوان شکسته را جمع کرد . دستش برید .
مرد خم شد . کنار زن روی شیشه ها نشست . زن گوشه لبش را گاز گرفت . دهانش شور شد . مرد سرش را میان دستانش گرفت و گفت : کاش با مرتضی رفته بودم . نه ؟!؟
زن سر مرد را در آغوش گرفت . مرد سرش را عقب کشید و گفت : می خوام برگردم . اون جا راحت ترم .
دهان زن شورتر شد . مرد دستان زن را گرفت و گفت : به خدا تو آسایشگاه راحت ترم . بذار برم !
زن گریه نکرد . طعم گس خون دیگر اذیتش نمی کرد . سرش را تکان داد . مرد دست زن را بوسید .

فرنوش زنگوئی
شهریور 86

نقد

نقدي بر مطلب دوست گرامي چهرزاد در شماره 802 روزانه
به نظر اين دوست گرامي تحريم هاي آمريكا آنطور كه پيش بيني مي شد ( از طرف آمريكا )‌ نتايج دلخواه را بر روي ايران نداشته و ايران منزوي نشده است . قصد اين بوده كه اين فشارهاي اقتصادي مردم و بازار اقتصادي ايران را فلج و ملت در مقابل دولت قرار بگيرند كه اين پروژه شكست خورده است ! ( نقل به مضمون )
اما واقعيت چيست ؟ لازمه يك نقد منصفانه و علمي ، يكسونگري و با توجه به علايق شخصي صحبت كردن و نوشتن نيست . اما دوست عزيم چهرزاد عليرغم متن شيوا و قلم زيبايشان ، كاملا از ديدگاه ناسيوناليستي به اين قضيه نگاه كرده است و يكطرفه به قضاوت نشسته است . سوال اين است كه آيا حتما بايد انقلابي رخ بدهد و يا ملت در برابر دولت قرار بگيرند كه ما از وضعيت اقتصادي كنوني متوجه ضعف ها و بهم ريختگي مملكت شويم ؟ اوضاع و شرايط كاملا بد اقتصادي در خيابان به خيابان اين كشور بيداد مي كند و دوست عزيز چهرزاد از ننوشتن روزنامه ها در مورد اقتصاد شكوفاي ايران انتقاد مي كند ! دوست عزيز ، ايران در جهان مقام اول گاز و مقام سوم نفت را دارد ، آيا سهميه بندي شدن بنزين با شعار جلوگيري از مصرف سوخت و حفظ محيط زيست ،‌به نظر شما منطقي است ؟؟؟ آيا نمي شود جلوي شركت هاي قارچ وار ليزينگ اتومبيل را گرفت ؟ آيا نمي توان ناوگان حمل و نقل شهري را براي جلوگيري از مصرف سوخت مجهز كرد ؟ آيا نمي توان شرايط دريافت گواهينامه را سخت تر كرد ؟ و هزاران آياي ديگر كه همگي مي توانستند ، مصرف سوخت را به نصف برسانند . اما دولت از اين واسطه گري ها و فروش هاي بي مورد اتومبيل ،‌نفع مي برد و دقيقا همانقدر كه خنده دار است روي سيگار مي نويسند براي سلامتي ضرر دارد و توليد و عرضه مي شود ،‌عملكرد دولت هم خنده دار است . وضعيت اقتصادي يك كشور را مي توان از حجم صادرات و واردات آن فهيمد . متاسفانه صادرات ايران در حد صفر هم نيست و فرهنگ ايراني باعث شده است ، واردات انواع و اقسام كالاها ، از آب نبات تركيه اي تا تي شرت تايلندي ،‌اتومبيل هاي مدل بالا تا يخچال و لوستر و ... مانند ريگ به اين كشور وارد شود و نزديك به تمامي پول كشور صرف اين واردات شود . كارخانه هاي داخلي بطور تقريبي همگي خوابيده اند و كارخانجات وابسته به دولت هم ،‌بصورت فله اي مجبور به اخراج كارگران شان هستند . قيمت تمامي اجناس ،‌در هر ماه بطور متوسط با انواع و اقسام بهانه ها ، چند درصدي گران مي شود . نرخ بي شمار بي كاري (‌در حدود شش ميليون نفر ) ،‌نرخ كمر شكن اجاره مسكن ، نرخ ملزومات اساسي خانواده ها (‌مواد خوراكي )‌ و غيره همگي فشاري بي حد و توان فرسا براي مردم ايجاد كرده است و دولتي كه با شعار اقتصادي راي آورده ،‌تاكنون هيچ خدمتي اقتصادي كه نكرده هيچ ،‌بلكه فشارهاي وارده اقتصادي به خانواده ها را چنان كمر شكن كرده كه اگر هم قصد رو در رويي باشد ، ديگر تواني نمانده است . از طرفي حجم انبوهي از سرمايه هاي مردمي ،‌در دوبي و تركيه و غيره سرمايه گذاري مي شود و هيچ انگيزه اي براي سرمايه داران ايراني براي سرمايه گذاري در داخل كشور نيست . از طرفي نبود امنيت اقتصادي در كشور ،‌باعث شده است كه هيچ سرمايه گذاري خارجي هم ريسك نكند و در كشور ما سرمايه گذاري نكند . يعني هيچ ارزي از هيچ طريقي وارد كشور نمي شود و فقط و فقط پول نفت است كه بايد خرج ميليون ها كار در اين كشور شود كه بعيد بنظر مي رسد با احتساب اينكه نفت ايران نهايتا در ده سال آينده تمام مي شود ،‌ اقتصادي شكوفا داشته باشيم . حتي در زمينه توريستي هم كه ايران مي توانست جزو اولين كشورها از درآمد توريست باشد هم عملا هيچ تلاشي صورت نگرفته است و فقط به اين بسنده شده است كه آيا مديران اين امر در فلان كشور در صحنه رقص حضور داشته اند يا نه ؟؟؟ يا در بخش كشاورزي كه عملا گندم و جو را از آمريكا ، شكر و قندمان را از آمريكاي لاتين ، چاي و ديگر خشكبار را از تايلند ، هند و پاكستان و كلا كشاورزي رو به انقراض را هم در پيش رو داريم . برخورد دولت با نظريه هاي اقتصادي كاملا غير كارشناسانه بوده و فقط با خصومت با اين نظريه ها برخورد مي شود . مديران اقتصادي كشور عملا هيچ سوادي در اين راه ندارند و عمدتا قبلا مدير وزارتخانه اي ديگر بوده اند و يا مديري غير اقتصادي . به هر حال از ديدگاه من كاملا آمريكا در اين زمينه موفق عملكرده است و اقتصاد ايران كاملا ناكارآمد و فلج شده است . حال چه شما دوست داشته باشيد يا نداشته باشيد . به هر حال براي ديدن شرايط اقتصادي حتما نبايد به تيتر روزنامه اشپيگل و لوموند و نيويورك تايمز سر زد ! بلكه كافي است به ميدان ميوه تره بار محل تان برويد و خودتان چند قلم ميوه يا گوشت و مرغ بخريد و توان خريد مردم را هم نظاره گر باشيد . همين .

ما هم در گرداب دنيا غرق شديم!

آنچه فرا روي شماست نوشته‌اي است از استاد بزرگ اخلاق و عرفان، آخود ملا حسينقلي همداني، درباره ي درياي عميق دنيا كه چه بسيار آدمها در آن غرق شده‌اند، و چه بسا ما نيز از آنان باشيم!؟

بسم الله الرحمن الرحيم
اى همبازى اطفال! و اى حمال اثقال! و اى محبوس چاه جاه! و اى مسموم مار مال! اى غريق بحر دنيا! و اى اسير همومات آمال! مگر نشنيده‌اى و نخوانده‌اى: اِنَّمََا الدُنيَا لَعِبٌ وَ لَهوٌ [يعنى همانا دنيا بازى و سرگرمى است] و نشنيده‌اى فرموده آن حكيم غيب دانِ منزه از عيب و شين را كه به فرزند ارجمند خطاب كرده: بُنَىَِ اَنَ الدُنيا بَحرٌ عَميقٌ غَرقَ فِيهَا الاَكثَرُون [فرزندم! همانا دنيا دريايى ژرف است كه بيشتر مردم در آن غرق گشته‌اند] و حقير عرض مى‌كنم: عَن تحقيقٍ وَ نَحنُ مِنهُم [قطعا ما نيز از آن غرق شدگانيم]
و اگر بخواهى عمق درياى حكمتش را بفهمى در حقيقت لفظ «بحر عميق» فكر نما. ببين چقدر از جواهر حكمت در اين صندوق كوچك براى متفكرين، به عنوان هديه درج فرموده. همين قدر بدان دريا نهنگ دارد، ماهى دارد، جانورهاى عجيبه آن بسيار و مهالك غريبه آن بى شمار، جزاير هولناكش زَهره‌ي شيران را آب، و كوههاى سهمناكش چه بسيار مردمان را ناياب نموده، اصل و ميدان اين دريا از ظلمات جهل ناشى شده است، و در اوديه اراضى قلوب اهل غفلت جا دارد.
امواج آمالش بسى كشتيهاى عمر را به باد فنا داده، و جبال هموم و غمومش بسا پُشته‌ها نهاده، مارهاى معاصى مهلكه آن، چه بسا اشخاص را به سم خود هلاك كرده، نهنگهاى اوصاف مذمومه‌اش چه كسان را فرو برده، و آب محبت تلخ و شورش چه مردمان را كور، و چه چشمها را بى نور نموده. هر كه در اين دريا غرق شد سر از گريبان نار جحيم [آتش جهنم] بيرون آورده، در عذاب اليم خواهد ماند.
آدمهاى اين دريا «نسناس»، و سياحت ايشان در اين دريا به ساحت وسواس است. راهزنانش جنود ابليس، و اسلحه جنگشان خدعه و تلبيس ‍است. اگر از عمق اين دريا بپرسى، عرض خواهم كرد كه انتها ندارد، و اگر باور ندارى، به غواصان اين دريا، يعنى اهل دنيا از اولين و آخرين نظر نما، و ببين كه همگى در آن غرق شده، احدى به قعر آن نرسيده، و اگر بهتر مى‌خواهى بفهمى، به حال خراب خود نگاه كن و ببين كه هر قدر داشته باشى، باز زياده از آن را طالبى، و حرصت در جايى توقف نمى‌كند.
اى آقاى من! اين دنيا چگونه مردم را به خاك سياه نشانده، و قلوب ايشان را كه براى محبت و معرفت خلق شده، طويله اسب و استر نموده.
جوارحشان از قاذورات گنديده، و دلهايشان آنى خضوع و خشوع نديده و ذره‌اى ذوق حلاوت طاعت را نچشيده. نه در نهادشان از توبه اثرى، و نه در اوهام تفكر نحس ايشان از خداوند - جل جلاله - خبرى. شب و روز به سيف و سنان لسان عِرض و مال و عصمت مسلمانان را پاره پاره مى‌كنند، قلوبشان خالى از ذكر و فكر و مملو از حيله و مكر است. دست عقل را بسته، و دست هوا را گشاده. چه زخمها از آن دستها بر كبد[جگر] دين رسيده، و چه مصيبتها درشرع شريف برپا شده، لباس خدائيان را كنده و جامه فرنگيان را پوشيده اطمعه و اشربه اسلام را بدل به زهر و زقوم نصارى، و دهريان نموده‌اند. وظايف شرع را متروك و آداب كفر را مسلوك داشته‌اند. بازار كفر و شرك در بلادشان معمور و آباد و سوق اسلامشان مخروب و برباد.
وا فضيحتاه‌! عسكر كفر در بلاد وجود، منصور و مسرور، و لشكر اسلام مقتول و ماسورند [بر هم ريخته].
نه ما را در عافيت كارمان فكرتى، و نه از سياستهاى الهيه [كه] بر اُمَم ماضيه رسيده، عبرتى. قضيه هايله ابابيل را شوخى و قصه فرعون و قابيل را مزاح پنداشته‌ايم، زمينى كه قارون را با گنج بسيار فرو برد، با ماى كج و گيجها، موجود است .
جان من ! آن بادهايى كه به آنها قوم هود را تاديب نمود و فرمود، حال هم، آن قادر حليم را مطيعند. اگر تو از اطاعت امر آن سلطان عظيم الشان جرات نموده، سرپيچيده‌اى، خاك و آب و باد و كلوخ و سنگ، ذليل و مُنقاد اويند بلى، گول صبر و حلمش را خورده‌اند، از حكمرانى عظيم او غافل شده‌، لباس شرم و حيا را كنده، قدم جرات را پيش گذاشته، در حضور عزو جلالش مرتكب معصيت او شده[اند] مگر نمى‌بينى! چگونه حكم محكم او در سماوات و ارضين جارى است. مگر نخوانده‌اى كه يوم نُشور، آسمانها منشور مى‌شود.
بلى، چه گويم از شر آن روز پر آه و سوزى كه قلوب خافقين [شرق و غرب] را خوفش گداخته. چگونه نشود؟!، و دلهايشان از روزى كه زمينِ آن آتش سوزان و صراطش تيزتر از شمشير بران است .
عقلها پران و اشكها ريزان است و نجومش منتشر، و مردمانش چون جراد منتشر. هولش عظيم و انبيا در اضطراب و بيم‌اند. اخيار مدهوش و ابرار بى هوشند. شدائدش بسيار، و محنتش بسيار است. آفتاب بالاى سر، و زمين چون كوره آهنگر بدنها در عرق غرق، و لحوم و عظام در سوز و حرق. جهنم دورشان را گرفته، و راه فرار برايشان بسته. ظالم شرمسار و عادل اشكبار. نامه ها پران بر يمين و يسار.
مردم در دهشت و انتظار. ملائك غلاظ شداد در تردد، و عقوبت الهيه بر مرده عصاره در تشدد.
يكى از اسامى آن روز يوم الحصاه [روز شمارش] است و ديگرى يوم التناد [روزى كه در آن فريادها بلند است] از طرفى منادى به خنده و بشارت ندا مى‌كند: يا اهل الجنة اركبوا [يعنى اى بهشتيان بر نشينيد] و از جاى ديگر ندا مى‌كند كه: يا اهل النار اخسئوا [اى اهل آتش برويد گم شويد] و يكى را خلعت مى‌بخشند، و ديگرى مى‌كشند. طائفه‌اى سرمست شراب طهور، و قومى جگرهاشان قطعه قطعه از ضرايع و زقوم .
مانده‌ام حيران. نمى‌دانم از قهرش بيان كنم، يا از مهرش بگويم اهل قهرش ‍ خاكيان و اهل مهرش افلاكيانند، يعنى اشخاصى كه خود را به افلاك نوريه رسانده‌اند، اعتنائى اصلا به اين افلاك ندارند، جسمشان جان و جانشان در عرش رحمان
اى به فداى قلوبى كه نور الهى - جل جلاله - در آنها تابان ، و جلالت مرتبه شان بى پايان. خود را از عالم گسسته، و به عالم انوار پيوسته، منور به انوار معرفت و مخلع به خلعت محبت. زهدشان پشت پا به دنيا زده، توكلشان سر از گريبان توحيد بيرون آورده، از خلق عالم رميده و به مقام قرب آرميده، فكرشان نور و ذكرشان نور، و باطن و ظاهر و جسم و جان و خيال و عقل و جنان همه نور و غرق درياى نور، و باطن و ظاهر و جسم و جان و خيال و عقل و جنان همه نور وغرق درياى نور.
بس است منِ ناپاك كجا و مدح و وصف پاكان كجا؟ امثال ماها بايد در تدبير ترك معصيت باشيم، اگر اصل ايمان را محكم كرده باشيم.
دنيا نه چنان ما را فريب داده و كر و كور كرده است كه امثال اين مواعظ در قلوب قاسئه‌ي ما اثرى كند. همين قدر مى‌دانم كه تكليف مريض، رجوع به طبيب است، و تكليف طبيب معالجه حال، نه مريض مطيع و نه طبيب حاذق است، ولى اگر مريض مطيع باشد، خداوند رحيم او را لابد به طبيب حاذق خواهد رسانيد، و اگر مطيع نباشد، سكوت كردن با او اولى[بهتر] است .(1)
و السلام


------------------------------
1- تذكره المتقين ، ص 214، 222

منبع:
از كتاب برنامه سلوك در نامه هاى سالكان - علي شيروانی

افيون من در من
(قسمت دوم)

تو هيچ چي نيستي، يه خيال يا توهم گذرا فقط ، واقعيت منم ، اين بچه ، اين سقف رو سرمون . چيزي كه واقعي باشه بوي عشق مي ده ، اما تو
-- : فردين از خنده هاي تو تنها وقتي تشنهء غريزه مي شد لذت مي برد . البته گاهي هم به تو ترحم مي كرد . تو محصول اشتباه تكاملي ليلا خانم .
نه نه نه نه ، واي خدا من چيكار كنم ، فردين من ديگه نمي تونم نفس بكشم . تو رو به قرآن
باهام حرف بزن ليلا ، من براي قرآن تره هم خرد نمي كنم ..................
باشه فردين ، باشه ، من دوستت دارم فردين ، اينو مي فهمي !؟
با اون حرف بزن ، فقط با اون ......................
با كدوم فردين ؟ با كدوم ؟ هموني كه به من ميگه تكاملم ناقصه؟ ! اگه من يه اشتباهم تو مال زباله دون دروني ، يه وسواس بي جا يا يه حس ذليلي كه فقط گذشتي . اما حالا فرصت پيدا كردي از گورت بياي بيرون ، فردين با يه راه عوضي با يه آشغال فقط با يه عفريته داره همه ما رو نابود مي كنه .
-- : هر چيزي كه لياقت بودن را داشته باشد حتمأ فيض حيات نصيبش مي شود . فردين هم مرا زنده مي كند ، پس من هستم.
من آرمان متولد شده زندگي هستم كه در قلب هاي پوسيده از هستي بي انتها براي بشر به اين كوچكي زندگي مي كنم .
فردين تو خيلي ضعيفي ، ضعيف تر از اون بخش ناچيز درونت . اين قدر ناچيز كه كلمات رو مي دي دست خودت و منو اين بچه با كل هستي رو له مي كني . تو ضعيفي فردين ، ضعيف . اي خدا ، اين لعنتي چيه ديگه ؟
-- : من آن قدري هستم كه هيچ چيز نباشم . فرديني هستم كه پر مي كشم . روي امواجي از نور ، رنگ هاي بي شمار و هيچ چيز نمي بينم جز رنگ آرامشي كه تا ابديت به هر شكلي كه بخواهيد تصور مي شود. من جدايي از قانون تحميل شدهء هستي هستم .
من اين طوري فكر نمي كنم فردين ، بذار حالا كه كار به اينجا كشيد بهت بگم ، به تو و هر كسي كه ازش حرف مي زني ؛ تو ترسو و خودخواهي ، خودخواهيت اين قدر عميقه كه به سادگي هر چيزي رو لگدمال مي كني .
-- : مرحبا ، كاملاً درست حدس زدي ، من نفرت هاي به بلوغ رسيده ، افكار منفي بارور شده و حس ضميمه شدهء شوم به غريزه هستم كه بدون فرديني كه از خودش غافل مي شود هرگز امكان وجود نمي داشتم . گمان مي كني فردين چيزي از من مي فهمد . من خود او هستم و بعد ديگر هيچ چيز نيست . چيزي كه به انسان با اقتدار و ملون دروغ بگويد بسيار پذيرفتني مي شود . من بر كل وجود فردين سيطره دارم . مثل لاروي كه پيله اش را بشكافد . اين من هستم كه حركتش مي دهم .
فردين ، يادت هست كه آن آقاي غريبه كنار ليلا نشست و تو به فاصله آنها نگاه مي كردي ؟
چرا ليلا دير تصميم گرفت تا از آنجا برخيزد ؟ نگاهش را كه دنبال مي كردي ، چند بار به سمت غريبه چرخيد ؟ تو سرت را پايين انداختي و همه چيز را به حال خودش گذاشتي . مگر اين طور نيست ؟
بله همينطوره ، اون روز واقاً از مهموني متنفر شدم ..................
-- : من در عوض به تو چه دادم ؟
يه اعتماد بي انتها ، نگاه از نگاه جدا نمي شد . ليلا فقط به من نگاه مي كرد و هيج چيز براي حتي يه لحظه خاطرم رو آشفته نمي كرد ..................
-- : كدام يك از اين دو صحنه همهء خواسته هاي تو بود ؟
صحنه اي كه تو برام تصويرش كردي .................
-- : مي خواهم چيز ديگري را براي تو روشن كنم . اما كاملاً صادق باش . آيا به معني حقيقي از زندگي ، مثلاً زندگي با ليلا ، لذت مي بري ؟ آيا بارها و بارها قرباني جاه طلبي هاي او نشده اي و يا او را در جاه طلبي هايت قرباني نكرده اي ؟
چرا ، همهء زندگي من همين بوده ، اما شايد ................
-- : كسي كه مي فهمد بايد لياقتش را هم بيدار كند . بايد ترس را كنار بگذارد . همه چيز براي يكبار رهايي . بايد براي آرامش نهايي از همه چيز بگذري . از خودت ، زنت و زندگي اسير در چارچوب چندش آور غريزه و قانونش . وقتي كه بپذيري رها مي شوي و رهايي يعني همان آرامش ، آنچه كه هدف هر تكاپويي هست .
خوب چيكار مي شه كرد ؟ من زندگي با نون اضافي يا هيچ معني ديگه نمي خوام ................
-- : اين خود تو هستي كه مي فهمي . اما براي زندگي كردن بايد نفهم بود و براي نفهميدن بايد عاقل باشي . مي بيني كه نمي شود زندگي كرد آقاي عزيز .
قدم را كه برداري كران تا كران هاله هاي نوراني احاطه ات مي كند . آن وقت غوطه ور در همه لحظه هاي ابدي الطاف ، خدا را هم در مي نوردي . با نسيم لابلاي شاخه ها يا خنكاي موجي كه بارها وبارها لب تشنه ساحل را نوازش مي كند هم آواز مي شوي . همه چيز تا مرز بي نهايت .
يعني كافي كه فقط قدم بردارم ؟ اونوقت همه چيز به بيكرانگي پيوند مي خوره ؟ من كجام ؟ چرا معلق ؟ من هيچي نمي فهمم ، كمكم كن ………..
-- : كمكت مي كنم . از اين چارچوب تنگ پنجره تا ابديت راهي براي تو نمانده ، با هم فردين با هم .
اما يه چيزي نمي ذاره اينكارو بكنم ، مانعم مي شه ، انگار با همه قواش مي خواد جلومو بگيره . چيكار كنم؟ چقدر همه چيز لغزندست ! مي شه تا آخرت سر خورد ……….
-- : هر چه كه هست در برابر اين عظمت هويتي ندارد . باهم فردين با هم تا خو د مركز هستي،تا مرز رقص قاصدكان سرشار از حياتي كه به دور آن نور بنفش تسبيح مي گويند .
ساعت دوازده و چهل دقيقه است . فردين فندكش را زير زر ورق مي گيرد . دود را مي بلعد .
ساعت يك و سيزده دقيقه صبح است . ليلا و فردين از طبقه چهارم سقوط مي كنند .
روي تخت مي نشيند و به دخترك خيره مي شود . دست هايش را مي گشا يد و به نشانهء آغوش دخترك را مي خواند . از درون چشمان دخترك به همهء انسان ها خيره مي شود . همهء گوش ها صدايش را مي شنوند .
فش فش كنان مي گويد ;
-- : من فريبايي توهم انسان به زمين نشسته ام كه به فريب به او بال پرواز و رهايي مي دهم . من دروغي هستم كه حقيقت خواهم داشت . وقتي كه اولين ميل درونت آهنگ مرا ساز كند من براي خوشايندش خواهم رقصيد .
رقص ، رقصي تا مرز جنون ، واقعيت من و توهم تو ................

شهروز جانباز-shahrooz_sate@yahoo.com

25 شهريور / 16 سپتامبر / 4 رمضان