eshgh chon be jang darayad piroz mishavad
eshgh daraeye maldoran ra be yaghma nibarad
bar goneye nazoke dokhtari sar bar balesh nahade ast
va sarasar shab ra be negahbani mineshinad
dar darya va dar dashtha seyde khod ra jostojo mikonad
khodayan marg napazirand ama az vasvaseye ou gorizi nadarand
va dar miyane maniz ke omri yek roze darim(manzor elahegane eshgh ast)
ghalbi ke be eshgh biyandishad divane ast
ba tashakor:
shirin.baran.x

منزل دکتر الهام و فاطمه رجبی

اینجا خانه دکتر غلامحسین الهام سخنگوی دولت و فاطمه رجبی است. از دکتر اجازه گرفتم که از حیاط خانه با همین موبایل داغونم عکس بگیرم. شاید اگر برای عکس گرفتن از داخل اتاق محقرشان هم اجازه می گرفتم، مخالفت نمی کردند؛ ولی خجالت کشیدم و به خودم گفتم خیلی پررویی ...

ANIMALS

Lion شیر
Lioness شیر ماده
Wolf گرگ
Fox روباه
Rhino کرگدن
Giraffie زرافه
Goat بز
Sheep گوسفند
Pig خوک
Squirrel سنجاب
Tiger ببر
Panther پلنگ
Bear خرس
Deer گوزن
Camel شتر
Cow گاو ماده
Ox گاو نر
Salamander سمندر
Weasel راسو
Ram قوچ
.ANIMAL,S KID

Kid بزغاله
Veal گوساله
Lamb بره
Ducklingجوجه اردک
Chicken جوجه
Eaglet بچه عقاب
cockerel جوجه خروس
Foal بچه اسب
Cub بچه شیر
Kitten بچه گربه
Puppyتوله سگ

اگر راست می‌گویید
با جنگ اقتصادی هم مخالفت کنید

در جنگ هدف یا نابود کردن طرف مقابل است، یا تسلیم کردنش و یا هردو. از همین نگاه سیستم تحریم کردن که از زمان بحران موشکی در کوبا شروع شد به عنوان یک استراتژی موثر برای تسلیم کردن طرف مقابل شروع شد، الان به یک رویه‌ی عادی تبدیل شده است.
البته این استراتژی همه جا جواب نداده است، و از همه مهمتر، در کوبا. ولی در نیکاراگوآی دهه هشتاد، کره‌ی شمالی، عراق بسیار موثر و وحشتناک بوده است.
اگر هم نگاه کنید الان فقط حرف از تحریم و جنگ اقتصادی علیه برمه (که نمی‌دانم چرا کسی اسم تازه‌اش میانمار را اصرار دارد نگوید) است تا اوضاع داخلی آن را به شکلی که آمریکا و اروپا می‌خواهند تغییر دهد. (حواستان باشد که برمه یکی از بزرگترین منابع گاز دنیا را دارد که تازه هم کشف شده است)
جنگ با ایران مدتی است که شروع شده است و شکل آن اقتصادی است. ولی هدفش هیچ فرقی با حمله‌ی نظامی که همانا تسلیم کردن و نابود کردن ایران است ندارد.
این جنگ اقتصادی در شرایط کنونی ممکن است با وجود چین و هند و آمریکای جنوبی و روسیه نتیجه‌ی دلخواه آمریکا و اروپا را ندهد، ولی به هر حال یک جنگ جدی است و هدفش هیچ فزقی با هدف حمله‌ی نظامی به ایران ندارد.
این روزها خیلی مد شده است که همه ژست مخالفت با حمله‌ی نظامی می‌گیرند. ولی اگر کسی واقعا با جنگ مخالف است، باید با تمام انواع آن مخالف باشد و جنگ اقتصادی یکی از انواع آن است.
شارلاتان‌هایی (یعنی فریبکار) مثل عباس میلانی و رضا پهلوی و شهریار آهی و محسن سازگارا نمی‌توانند با مخالفت بی‌هزینه‌شان با حمله‌ی نظامی به ایران پشت احساسات ملی‌گرایانه‌ی ایرانیان قايم شوند. اگر می‌خواهید ببینید این جانورها طرف مردمشان ایستاده‌اند یا طرف امپراطوری آمریکا از آنها بپرسید با جنگ اقتصادی و تحریم‌های روزافزون بیرون از سازمان ملل مخالفند یا موافق.

خشم

تنها صداست که می‌ماند

مجموعه‌ای از صداهای افراد تأثیرگذار دنیا
قسمت چهارم

مصاحبه با نیکیتا خروشچف
http://4share.ir/storage/33Nikita%20Khrushchev%20-%20Interview.mp3
http://www.hotshare.net/audio/10218-7355794a3d.html

لیندون جانسون : همه انسان‌ها برابرند:
http://4share.ir/storage/776Lyndon%20Johnson%20-%20All%20Men%20Are%20Equal.mp3
http://www.hotshare.net/audio/10226-125622413f.html

هری ترومن : دکترین ترومن
http://4share.ir/storage/522Harry%20Truman%20-%20The%20Truman%20Doctrine.mp3
http://www.hotshare.net/audio/10227-6823381231.html

صدای مالکوم ایکس
http://4share.ir/storage/982Malcolm%20X%20-%20By%20Any%20Means.mp3
http://www.hotshare.net/audio/10230-456385749d.html

رؤیای در حال تحقق بیل گیتس : کامپیوترهای خانگی روی هر میز ، در هر خانه:
http://4share.ir/storage/828Bill%20Gates%20-%20Vision.mp3
http://www.hotshare.net/audio/10196-300219191a.html

بیل کلینتون و رؤیای آمریکایی:
http://4share.ir/storage/845Bill%20Clinton%20-%20Renewal.mp3
http://www.hotshare.net/audio/10222-3579770ece.html

حرف‌های ال گور در مورد اینترنت:
http://4share.ir/storage/540Al%20Gore%20-%20Internet.mp3
http://www.hotshare.net/audio/10198-389471841a.html

سخنرانی مشهور جورج بوش بعد از 11 سپتامبر:
http://4share.ir/storage/571George%20W.%20Bush%20%20September%2011,%202001%20Address.mp3
http://www.hotshare.net/audio/10188-37750497f5.html

خبر دستگیری صدام
http://4share.ir/storage/653saddam%20got.mp3
http://www.hotshare.net/audio/10243-7274412616.html

گوگل ارث و تأسیسات هسته‌ای دیمونا
 

شیر دره پنجشیر
 

ما برای آزادی می رزمیم
زیرا زیستن در زیر چتر بردگی، پست ترین نوع زندگی است.
برای حیات مادی همه چیز را می توان داشت. آب، نان و مسکن. ولی اگر آزادی ما برباد رفت اگر غرور ملی ما درهم شکسته شد واگر استقلال ما نابود گشت، در آن صورت این زندگی، برای ما کوچکترین لذتی نخواهد داشت.
شهید احمد شاه مسعود

--------------------------------
 

چه گوارا این جا، چه گوارا اون جا، چه گوارا همه جا...
بسه دیگه. تورو خدا یه ذره هم که شده انصاف به خرج بدید!
بابا، دم "چه گوارا" و همه تیر و طایفه خودشو هرکی برای آزادی می جنگه گرم، اما مگه تو تاریخ فقط حضرت چه گوارا رو داریم؟
بابا، ما (منظورم مسلموناست) تو هر زمینه ای اگه از دنیا عقب باشیم، تو مبارزه و جهاد به خدا عقب نیستیم(قسم خوردم تا باورتون بشه)
من واقعا متاسفم وقتی می بینم برادران و خواهران دینی ام اینقدر دچار فراموشی تاریخی (اگه نگیم فقر اطلاعاتی) هستن.
بله قبول دارم که روزی حضرت روح الله فرمودند که:
"ما به پیروی از اسلام بزرگ، از جمیع مستضعفین حمایت می کنیم و از هر سازمانی در جهان که برای نجات کشور خود به پا خاسته پشتیبانی می کنیم."
درسته، ولی مطمئنم منظور امام این نبوده که شما فقط از کسانی حمایت کنید که غیر مسلمونن و اصلا یادتون بره که از تیر و طایفه خودتون هم کسانی با ابرقدرت ها جنگیدن.
مثلا همین "احمد شاه مسعود" خودمون.
کدوم یکی از ماها حاضریم مثلا عکسشو بزنیم تو اتاقمون. کدوممون حتی حاضریم به خودمون زحمت بدیم چند خط درموردش بخونیم.
بابا، همین چمران که مال کشور خودمونه رو حالشو نداریم چه برسه به کسی مثل احمد شاه مسعود.
تازه سیگار برگم که نمی کشه و از همه بدتر این که افغانی هم هست. حالا اگه مثلا اروپایی یا حداقل اهل آمریکای لاتین بود یه چیزی!
به جون خودم که می خوام دنیاش نباشه، دیگه دوره چه گوارا و چه گوارا بازی داره تموم میشه. "هین سخن تازه بگید تا دو جهان تازه شود!"
هرچند حاضرم قسم بخورم خیلی از اینایی که سنگ امثال "چه" رو به سینه شون می زنن، حتی دو خط (فقط دو خط) هم در موردش نمی دونن.
از این حرفا که بگذریم وقتی دشمن در تاریخ ۱۸ شهریور ۱۳۸۰ در "خواجه بهاودین ولایت تخار افغانستان"، توسط دو عامل انتحاری در پوشش خبرنگار، چریک آزادی خواه و مسلمان (توجه کنید: مسلمان) افغان یعنی شهید "احمد شاه مسعود" این شیر دره پنجشیر را ترور کرد، آنها دانستند که چه می کنند و لی آیا ما هم می دانیم!؟
از مسعود، پنج دختر و یک پسر به یادگار مانده است ولی کسی در ایران آنها را دعوت نمی کند، راستی چرا؟

باور دارم ای دوست
که زندگی زیباست
می توان مردی را کشت
و جسمش را با خاک یکسان کرد
می توان پاره های گوشتش را از میان برد
اما هرگز نمی توان باورهایش را نابود کرد.
هرگز...

(شعر از رضا دقتی بود ولی "هرگز" آخری رو خودم سرودم!)

با نفت۸۰ دلاری، مشکلات کشور حل می شد اما...

شرایط ما، شرایط مطلوبی نیست. دشمن خود را آماده کرده و علیه ما هر روز توطئه می کند". در سالهای پیش وقتی قیمت نفت به مرز 18 یا 20 دلار می رسید، احساس بر این بود که وضوع اقتصادی خوبی در انتظار است. اما اکنون با نفت 80 دلاری که قدرت اقتصادی ما چند برابر شده است.اگر یک برنامه دقیق و همه جانبه ای داشتیم بسیاری از مشکلات کشور در این شرایط قابل حل بود.
عضو شورای عالی امنیت ملی کشورمان امروز در دیدار با اعضای شورای مرکزی حزب اعتدال و توسعه، در سال 86 را از نظر شرایط سیاسی و بین المللی با اهمیت خواند و افزود: مقام معظم رهبری امسال را سال اتحاد ملی و انسجام اسلامی نامگذاری کرده اند . نیمی از سال گذشت و پرسش این است که ما تا چه اندازه به این هدف نزدیک شده ایم. واقعیت این است که تا آستانه تحمل افراد و به ویژه مسئولان بالا نرود، اتحاد حاصل نمی شود. تنگ نظری ها، خودخواهی ها، عدم اعتنا به نظرات دیگران، از عوامل اصلی تفرقه است. متسفانه در جامعه ما آستانه تحمل برخی مسئولان بسیار پایین است. در جامعه ای با این همه تنگ نظری نمی توانیم به وحدت مطلوب برسیم.
وی افزود: دوران مسئولیت های همه ما زودگذر است. کشور، ملک مطلق کسی نیست. احساس مالکانه داشتن نسبت به مردم و کشور بزرگترین مشکل و درد بی درمان جامعه است.
روحانی تصریح کرد منافع و مسائل ملی مربوط به همت ملت است و همه باید مسئولیت خود را درباره آن انجام دهند. نمی توان یک مسئله مهم ملی را تنها به یک گروه یا چند نفر سپرد، باید از نظرات و اندیشه های دیگران و از کمک دیگران نیز استفاده کرد، باید تلاش کنیم زمینه های اتحاد و نزدیکی مورد نظر مقام معظم رهبری را در کشور فراهم آوریم.
به گزارش مهر، عضو مجمع تشخیص مصلحت نظام تاکید کرد: اکنون در حوزه بین المللی بیش از همیشه مورد تهدید هستیم. دیپلماسی یک کشور زمانی موفق است که اجازه ندهد دشمن دیگر کشورها را علیه منافع ملی کشورمان به خود پیوند دهد. یک ضرب المثل ایرانی می گوید یک دشمن زیاد است و هزار دوست کم. اگر همه کشورهای جهان با ما باشند کم است و اگر یک کشور دشمن باشد زیاد است . نباید برای ازدیاد دشمنان فرصت ایجاد کنیم.
نماینده رهبر معظم انقلاب در شورای عالی امنیت ملی با انتقاد از کسانی که به گفته امیرالمومنین" در شرایط خطر هستند و می گویند در بهترین شرایط هستیم و بر شتر چموش سوارند در حالی که می گویند بر شتر رام سوارند"، به برخی از خطرات اشاره کرد و اظهار داشت: اگر عده ای دشمن و دشمنی را حس نکنند. اگر عده ای این طور فکر کنند که دشمن ندارند یا دشمن ضعیف است این فکر زمینه اعمال تهدید دشمن را بهتر فراهم می کند. غفلت از دشمن خلاف عقل و تدبیر است. دشمنان ما بیرحم هستند حاکمان آمریکا واقعا آدمهای شروری هستند و تجاوزاتشان در منطقه این موضوع را به خوبی روشن کرده است. متاسفانه دشمنان ما رو به افزایش اند. تا دیروز در کنار آمریکا انگلیس بود اما امروز فرانسه هم به حرارتی بیشتر در کنار ایالات متحده قرار گرفته است.
وی در بخش دیگری از اظهاراتش گفت : در سالهای پیش وقتی قیمت نفت به مرز 18 یا 20 دلار می رسید، احساس بر این بود که وضوع اقتصادی خوبی در انتظار است. اما اکنون با نفت 80 دلاری که قدرت اقتصادی ما چند برابر شده است، متاسفانه آثار یک اقتصاد سالم و پویا را نمی بینیم. اگر یک برنامه دقیق و همه جانبه ای داشتیم بسیاری از مشکلات کشور در این شرایط قابل حل بود. در این شرایط می بایست از نظر رفاه، رشد سرمایه گذاری خارجی، کاهش تورم و بیکاری بهترین شاخص ها را می داشتیم. اما می بینید که مثلا در مورد مسکن چه دغدغه بزرگی را مردم دارند.
روحانی گفت : باید دید نسبت به سال های گذشته در چه شرایطی هستیم؟ شرایط ما، شرایط مطلوبی نیست. دشمن خود را آماده کرده و علیه ما هر روز توطئه می کند. سازمان ملل و شورای امنیت را پناهگاهی برای خود قرار داده تا از آن طریق فشار را بر ما افزایش دهد.آثار این فشارها در روابط اقتصادی و سیاسی مشاهده می شود . شرایط ما هر روز سخت تر می شود. ممکن است کسی بگوید، مهم نیست. ولی برای مردم ما بسیار مهم است چون هزینه آن را، مردم پرداخت می کنند و آثار اقتصادی آن در زندگی مردم به خوبی لمس می شود.
وی لازم نیست بانک مرکزی نرخ تورم را اعلام کند، نرخ واقعی تورم را مردم ما بهتر از بانک مرکزی می دانند، بانک مرکزی با فرمول خاص خود محاسبه می کند ولی مردم با همه وجودشان آن را لمس می کنند.
دکتر روحانی یکی از راههای خروج از مشکلات داخلی و بین المللی را مشارکت فعال مردم در انتخابات دانست و اضافه کرد: این امر دشمن را مایوس می کند و فشارها را کاهش می دهد.
مشارکت مردم پای صندوق های رای باعث استحکام نظام، تقویت مشروعیت جمهوری اسلامی و امیدواری دوستان و ناامیدی دشمنان است. حتی اگر احساس کنیم کاندیدای مورد نظر ما رای نمی آورد باید در انتخابات حضور فعال داشته باشیم. این حضور به نفع منافع ملی است. شعار ما پرهیز از افراطی گری، تنگ نظری و شعارزدگی است. ما به دنبال منطقه و انتخاب مسیر میانه یعنی مسیر حق هستیم. شعار ما اعتدال ، میانه روی، توسعه و حفظ منافع ملی است. مسائل حزبی را همواره در مراحل بعدی مد نظر قرار دهید.
عضو هیئت رئیس مجلس خبرگان رهبری ، تشکیل مجلسی قدرتمند و مستقل را به نفع مردم و نظام دانست و افزود : مجلس قوی می تواند راهنمای خوبی برای همه باشد . مجلس نیرومند می تواند فضای بین المللی را هم آرام کند . مجلس در جمهوری اسلامی بالاترین نهاد تاثیرگذار است . بنابراین همه ما باید آستین را بالا بزنیم و از همه توانمان در امر انتخابات ادای وظیفه کنیم . اما شرط مهم این تلاش پایبندی به اخلاق اسلامی است ، ما اهل ، اتهام زدن به دیگران، تبلیغات دروغ ، بد زبانی و فحش نیستیم ، چرا که می دانیم از دیدگاه اسلام و سیره معصومین (ع ) حتی میدان جنگ و مبارزه با دشمن هم دارای قانون است تا چه رسد به یک رقابت دوستانه . با هموطن و هم کیش و هم هدف خود که همه پیرو خط امام و رهبری هستند ، کینه توزانه عمل کردن چه معنایی می تواند داشته باشد ؟! گویی عده ای عادت به بد زبانی و تهمت دارند و فکر می کنند با اتهام دروغ به دیگران در جامعه محبوب می شوند .
قابل توجه اقای رییس جمهور

اظهار تاسف مجدد

جناب ebgh_80
من خدمت شما دوست عزیز عرض کردم که تاریخ و فلسفه بخوانید ولی اگر قرار باشد تاریخ و فلسفه را نیز مانند مطلب بنده مطالعه بفرمایید, حساب ما با کرام الکاتبین می باشد.
ما تاریخ و فلسفه نمی خوانیم که اگر کسی از ما سوالی کرد نام فلاسفه و تاریخ دانان را از حفظ بخوانیم, ما این علوم را مطالعه می کنیم تا از تاریخ درس بگیریم و فلسفه ما را آزاده تر و حقیقت بین تر کند و الا نام مشاهیر و اصطلاحات فلسفی را با کمک امکانات موجود هر کسی می تواند از مطالعه سرسری مقالات حقیقت گرایانه و یا حتی سفسطه گرانه ای که امروز در گوشه و کنار این جهان چاپ می شود, از حفظ کند و به عنوان چاشنی ضمیمه سخنان خود کند.
من واقعا از این روحیه نا امید و در عین حال بلند پروازانه شما بسیار در شگفتم, شما از طرفی آنقدر ناامید هستید که میگویید ما کجا آمریکا کجا! و آنقدر بلند پرواز که می خواهید به یکباره ما از ساخت پیکان به سمت ساخت ماشینهای باطری خورشیدی برویم. متاسفانه باید عرض کنم که این روحیه شما مرا به یاد افرادی می اندازد که بدون اینکه کار عملی در زندگیشان انجام دهند و بدانند شرایط و دشواریهای یک کار عملی چیست, بلند پروازیهای کودکانه ای را در ذهن و روح خود متصور میشوند,
عزیز من, اگر شما با این روحیه به کشور آمریکا هم سفر کنید مطمئن باشید که آنجا هم شما از درب نگهبانی فورد و مایکروسافت بیشتر نمیتوانید جلو بروید . هر وقت توانستید طرح ساخت یک سوزن و یا نخ با کیفیت یا هر چیز دیگری را که به نظر فعلی شما خیلی بی ارزش تر و غیر ضروری تر از یک ماشین باطری خورشیدی است, ارائه دهید و این کار را صرفا با شوق و عشق به مملکت , کار و علایق خودتان انجام دهید ,مطمئن باشید همان شوق و عشق شما را به هدفتان خواهد رسانید. این آن درسی است که باید از امریکاییها یاد بگیرید نه ویندوز نوشتن و ماشین باطری خورشیدی ساختن. ویندوز را دیگر آمریکاییها نوشتند بروید راه را یاد بگیرید تا تولید کننده بعدی و درست یک محصول به ظاهر ناچیز در جهان شما باشید تا آن را به سبک و روشی نو و منحصرا ایرانی, با سربلندی تمام عرضه کنید.
در مورد کاست شما هم باید عرض کنم که نگرانی بابت اینکه به کاست شما مجوزی تعلق نگرفته ما را پریشان نمیکند بلکه ما فقط به خاطر اینکه وزارت ارشاد جهت کنسرت و یا کاست استادانی چون شجریان, حسین علیزاده و دیگر اساتید محترم با گشودگی تمام مجوز صادر میکند و همین اساتید به لحاظ شرایط موجود ابراز امیدواری و رضایت دارند, ظن قریب به یقین می بریم که کار به ظاهر فرهنگی شما مطمئنا با اصول فرهنگی و موسیقایی ما ایرانیان مغایرت داشته است, حالا پذیرش این مطلب از سوی شما بر میگردد به اینکه شما اصلا اصول فرهنگی را که به این اساتید محترم و کار اصیل ایرانی ارزش می نهد, قبول داشته باشید یا نه, که اگر نه در این صورت فکر می کنم بجای وزارت ارشاد باید با تهیه کننده آثار شهره و اندی تماس بگیرید و مطمئن باشید که مردم ایران آثار شما را خواهند شنید و خودشان قضاوت خواهند کرد که آنرا باید در چه سطحی طبقه بندی کنند.
باید خدمت شما عرض کنم که عزیز من آمریکا و اسرائیل خیلی پر زور تر و زرنگ تر از آنند که زیر منگه ی ایران قرار بگیرند و نیازی به دلسوزی شما داشته باشند. تکلیف ما این است که کمی غیرتمند باشیم و در برابر غاصبان و حریصان به جان و فرهنگ ومالمان ایستادگی کنیم و مطمئن باشید که اگر خواب ماندیم و نفتمان تمام شد آمریکا و اسرائیل ما از گرسنگی نجات نخواهند داد (ارجاع به وضیت فعلی افغانستان و دیگر فریب خوردگان )
سعی کنید قبل از اینکه در احوال سیاسی و فرهنگی کشور بالانسی ایجاد کنید , به ایجاد بالانس در احوال خود بپردازید.
در ضمن اگر شما عشق به اصالت و هنر وحقیقت ایرانی را پاچه خواری می دانید باید به شما و همه ی هموطنانم بگویم که بله من پاچه خوار و شیفته ی همه اصالتها و هنر ها و اعتقادات اصیل این مرز و بوم هستم و امید دارم که خاک پای تمام رهروان علم و فلسفه و هنر این مملکت را سرمه ی چشم خویشتن سازم.
در پایان ابراز می دارم سخنان خود را فارغ از هر روال و منش سیاسی, صرفا فرهنگی می دانم و گر چه فکر میکنم ظاهرا سکوت و تفکر در دنیای پیرامون برای شما امری دشوار و ثقیل می نماید اما باز شما را به جای تحریک به پاسخ به تفکر و تدبر بیشتر در تاریخ, جهان و وقایع پیرامون آن دعوت می کنم تا بجای تعصبات و حمایت های کورکورانه به فکر ساختن ایرانی قدرتمند و سر افراز در جهان باشیم.

ترديد در يك رقمي شدن نرخ بيكاري؛
ممكن نيست

خبر كوتاه و كوبنده است: «نرخ بيكاري تك رقمي شد.» در همين حال اما بسيار قابل تامل! دو روز پيش مركز آمار ايران در گزارشي اعلام كرد: «براساس نتايج طرح آمارگيري نيروي كار در تابستان 86 نرخ بيكاري در كل كشور 9/9درصد بوده است كه تك رقمي شدن نرخ بيكاري در دهه اخير نشان مي‌دهد.»
اينك تنها يك سوال در ذهن مي‌نشيند: آيا واقعا اين خبر صحيح است؟ و با واقعيت‌هاي ديگر اقتصاد كشور همخواني دارد؟ دكتر عادل آذر استاد دانشگاه عضو كميسيون برنامه و بودجه مجلس ديروز در گفت‌وگو با يك روزنامه صبح تاكيد كرده بود: «امكان ندارد نرخ بيكاري تك رقمي شده باشد.»
وي افزوده بود: «تجربه نشان مي‌دهد كه بهبود سالانه نرخ بيكاري يك سال و به طور مشخص در سال 85 نمي‌تواند بيش از نيم و حداكثر يك درصد باشد. به بيان ديگر در خوش‌بينانه‌ترين حالت نرخ بيكاري مي‌تواند در سال جاري به 5/11درصد برسد و امكان ندارد اين نرخ تك رقمي شده باشد. محاسبات واقعي، مشاهدات ما و نمونه‌گيري‌هاي تصادفي هم اين نظر را تاييد مي‌كند.»
به باور دكتر محمدحسين اديب، عضو هيات علمي گروه اقتصاد دانشگاه اصفهان تك رقمي شدن نرخ بيكاري «بزرگ‌ترين دروغ در اقتصاد ايران از زمان مشروطه تاكنون» بوده است.
اديب به خبرنگار ما مي‌گويد: «در محاسبه نرخ بيكاري در ايران خانه‌داري را شغل فرض مي‌كنند و بر اين بنياد تعداد بيكاران را اعلام مي‌كنند. اگر براساس عرف بين‌المللي خانه‌داري را نيز شغل تلقي نكنيم تعداد بيكاران ايران به تحقيق از 30درصد عبور مي‌كند. در همين حال در ماه گذشته ميلادي در آمريكا فقط 100هزار شغل جديد ايجاد شده است و اگر تعداد مشاغل جديد ايجاد شده در آمريكا طي همه ماه‌هاي يك سال آينده با ماه گذشته برابر باشد، تعداد كل اشتغال جديد ايجاد شده در آمريكا يك ميليون و 200هزار نفر خواهد بود. وي مي‌افزايد: مي‌‌دانيم در سال جديد يك‌ميليون و 800هزار نفر از جمعيت كشور از سن 24 سالگي عبور كرده‌اند، به عبارت ديگر در سال‌جاري بايد براي يك‌ميليون و 800هزار نفر شغل ايجاد مي‌شده است. در اين ميان اعلام كاهش ميزان بيكاري به كمتر از 10درصد گواه آن است كه بيش از يك‌ميليون و 800هزار شغل در يكسال گذشته در ايران ايجاد شده است. توجه داشته باشيم كه در آمريكا با توليد ناخالص ملي 112هزار و 500ميليارد دلاري فقط يك‌ميليون و 200هزار شغل جديد ايجاد شده است. در اين حال چگونه ممكن است در كشوري با كمتر از 300ميليارد دلار توليد ناخالص ملي (يك چهلم آمريكا) بيش از يك‌ميليون و 800 فرصت شغلي ايجاد شده باشد.
استاد دانشگاه اصفهان با بيان اين‌كه تك‌رقمي شدن نرخ بيكاري با داوري‌هاي عقلي سازگار نيست، اظهار مي‌كند: موفق‌ترين كشور جهان سوم در افزايش رشد اقتصادي در سال گذشته چين بوده است. كل اشتغال ايجاد شده در چين در سال گذشته 6ميليون فرصت شغلي بوده است. اگر ايران با الگوي چين رشد اقتصادي مي‌يافت، به نسبت جمعيت خود تنها مي‌توانست 400هزار شغل ايجاد كند. اعلام كاهش نرخ بيكاري به كمتر از 10درصد گواه آن است كه بهره‌وري در ايران و رشد اقتصادي بيش از 4برابر چين بوده است كه چنين چيزي با مشاهدات سازگار نيست. اعلام كاهش نرخ بيكاري به كمتر از 10درصد بزرگ‌ترين دروغ در اقتصاد ايران از زمان مشروطه تاكنون بوده است.
اديب در خصوص تاثير فصول سال روي ميزان اشتغال مي‌گويد: يكي از شاخص‌هاي معتمد براي محاسبه اشتغال ايجاد شده كه ضريب خطاي كمتري دارد، تعداد بيمه‌شدگان شاغل در سازمان تامين ‌اجتماعي و ديگر نهادهاي بيمه‌گر در ايران است. در همين حال در يكسال گذشته تنها 400هزار نفر به شاغلان بيمه‌شده تامين اجتماعي اضافه شده است. آيا تعداد شاغلاني كه بيمه نشده‌اند، 4برابر شاغلاني بوده است كه مشمول نظام بيمه‌اي بوده‌اند؟ اين آمار نيز نشان مي‌دهد كه تعداد اشتغال ايجادشده در بهترين حالت بيشتر از 500هزار نفر نبوده است و نوسانات فصل مثل تابستان نيز در اين امر تاثير تعيين‌كننده نداشته است.
وي مي‌افزايد: ضمن اينكه بودجه عمراني تخصيص‌يافته در چهار ماهه نخست سال‌جاري فقط 3هزار ميليارد تومان بوده است. اگر بودجه عمراني در 12ماه سال مساوي با چهار ماهه آغاز سال باشد، در سال‌جاري فقط 9هزار ميليارد تومان بودجه عمراني تخصيص مي‌يابد. در حالي كه بودجه مصوب عمراني بيش از 18هزار ميليارد تومان است. به عبارت ديگر تخصيص بودجه عمراني فقط حدود 50درصد بودجه مصوب بوده است يا تخصيص بودجه عمراني به ميزان بودجه تخصيصي سال 83 بازگشته است. اديب مي‌گويد: به عبارت ديگر براي بيش از 90درصد مصوبات استاني آقاي رييس‌جمهوري و سفرهاي استاني ايشان هيچ بودجه‌اي در چهار ماهه نخست سال‌جاري تخصيص نيافته است. متوقف ساختن بودجه عمراني سفرهاي استاني رييس‌جمهوري به شدت ضد اشتغال بوده و بعيد است كه در حالتي كه بودجه سفرهاي استاني تقريبا متوقف شده است. بيكاري در ايران يك رقمي شده باشد.
منطقي نيست
غلامعلي فرجادي استاد دانشگاه نيز در گفت‌و‌گو با خبرنگار ما، با مقايسه تعداد كل جمعيت فعال كشور كه براساس جديدترين سرشماري در آبان‌ماه سال گذشته از سوي مركز آمار ايران اعلام شد و با فرض اينكه نرخ بيكاري 10درصد باشد، نتيجه مي‌گيرد كه طي 11ماه گذشته، يعني از پس از اعلام نتايج سرشماري تاكنون، بايد يك ميليون و 600هزار فرصت شغلي يا به عبارتي ماهانه 150هزارنفر فرصت شغلي در كشور ايجاد شده باشد.
وي معتقد است: ايجاد يك ميليون و 600هزار فرصت شغلي با هيچ منطقي پذيرفتني نيست، چراكه اين رقم حتي از عملكرد كشورهاي پيشرفته در ايجاد فرصت‌هاي شغلي افزون‌تر است.
فرجادي مي‌گويد: طبق نتايج سرشماري سال 1385 كه در آبان‌ماه سال گذشته اعلام شد، كل جمعيت فعال كشور 23ميليون و 466هزار نفر است. از اين تعداد 20ميليون و 474هزار نفر شاغل و 2ميليون و 992هزار نفر بيكار بوده‌اند. همچنين براساس نتايج سرشماري سال گذشته كه رسمي و مستند است، نرخ بيكاري 75/12درصد بوده است. وي مي‌افزايد: از آذرماه سال گذشته تاكنون حداقل كل جمعيت فعال كشور 3درصد افزايش يافته است. بدين ترتيب مي‌توان گفت، جمعيت فعال با افزايش رقمي حدود 700هزار نفر از 23ميليون و 466هزار نفر به 24ميليون و 500هزار نفر رشد يافته است. اگر فرض كنيم از اين جمعيت تنها 10درصد بيكار باشند، تعداد بيكاران 2ميليون و 450هزار نفر و تعداد شاغلان 22ميليون و 50هزار نفر در سال جاري خواهد بود. در اين حال، اگر تعداد شاغلان سال گذشته يعني 20ميليون و 474هزار نفر را از تعداد شاغلان امسال يعني 22ميليون و 50هزار نفر كسر كنيم، اختلاف يك‌ميليون و 600هزار نفري حاصل آمده به معني اين است كه طي ماه‌هاي گذشته يك‌ميليون و 600هزار فرصت شغلي ايجاد شده كه اين با هيچ منطقي پذيرفتني نيست. اين استاد دانشگاه همچنين اظهار مي‌كند: ميانگين ايجاد اشتغال كشور در دهه 70 حداكثر 400هزار نفر در سال و در سال‌هاي دهه 80، حداكثر 600هزار نفر در سال بوده است. اين ميانگين‌ها نيز با رقم يك‌ميليون و 600هزار فرصت شغلي همخواني ندارد و معلوم نيست كه چگونه مي‌توان طي 11ماه يك‌ميليون و 600هزار شغل ايجاد شده باشد.

جنگ هفتاد و دو ملت همه را عذر بنه
 

سلام به همه دوستان گروه
مدتی بود که میخواستم برای دوستان مطلبی درباره بحثهای جاری در روزانه ارسال کنم. اما علتی موجب شد موضوع حرفم رو کمی تغییر بدم گرچه فکر میکنم هنوز هم یه جوری به موضوع بحثهای بچه های گروه مربوطه.
قبل از هر چیز سه مساله رو تذکر بدهم تا سوء تفاهم پیش نیاد
اول: اگر در متن من جایی مساله ای رو به همه تعمیم دادم و اگر به نظرتون این تعمیم بی انصافی بوده از شما معذرت میخوام، با اینکه سعی کردم این موضوع اتفاق نیافته.
دوم: اگر در ادامه از مردم یا جوانهای مملکتمون انتقادی کردم اعتراف میکنم که خودم هم کم و بیش اون ایرادها رو دارم و به هیچ وجه نمی خوام از دید تحقیر و خود بزرگ بینی به بقیه نگاه کنم
سوم: مطمئن باشید به امید خدا دچار بیماری خود شیفتگی نیستم و فکر نمی کنم متن من چه در محتوا و چه در نگارش بی نقصه. اما از شما هم نمی خواهم اشکالاتش رو به بزرگی خودتون ببخشید بلکه لطف کنید و نظرتون رو درباره اون بنویسید البته اگر اونو قابل جوب دادن بدونید
و اما اصل داستان: امروز، شنبه، که این متن رو براتون مینویسم توی یکی از دانشگاههای اونور آب یه مراسمی برای آغاز سال جدید تحصیلی و مخصوصا برای تازه واردها برگزار شد. از اونجا که حقیر هم اونجا درس میخونم و برای اینکه بیشتر از این قربون خودم نروم کاری به اسم دانشگاه نداریم. توی این برنامه دانشجویان هر کشور غرفه هایی داشتند که توی اون، کشور و فرهنگ خودشون رو معرفی میکردند. این برنامه و مخصوصا قسمت دانشجویان ایرونیش برای من که ذاتا آدم ایراد گیر و مشکل پسندی هستم آیینه تمام نمای فرهنگ ایرونی بود. میپرسید چطور
اول: توی این دانشگاه رسما دو گروه دانشجویی از ایران داریم. یکی گروهی که اکثرا دانشجویان بورسیه هستند به اضافه تعدادی دانشجوی نسبتا مذهبی. و یک گروه هم سایر دانشجویان ایرونی. گروه اول تقریبا توی هیچ فعالیت دانشگاه شرکت نمی کنند. بیشترین فعالیتشون هم برگزاری ادعیه بین خودشونه. در مورد اینکه چقدر این کار رو از ته قلب انجام میدهند یا از قطع بورسشون میترسند نمی تونم نظر بدم و فرض رو بر این میذارم که به کارشون اعتقاد دارند. گروه دوم که اکثرا به بودجه دولتی ایران وابسته نیستند توی مراسم بیشتری شرکت میکنند. طبیعی است که اعضای این دو گروه گرچه همدیگر رو کم و بیش میشناسند اما زیاد با هم کاری ندارند و هم ظاهرشون و هم فعالیتهاشون از زمین تا آسمون با هم فرق داره. این خودش یه خصلت جامعه ما رو نشون میده که میشه اسمشو شکاف فرهنگی گذاشت
دوم: توی این برنامه امروزی هم طبیعتا گروه اول به دلایلی که حدس زدنش زیاد سخت نیست شرکت نداشت. اما از گروه دوم هم که تعدادشون همچین کم نیست برای کارهای یدی قبل از مراسم تنها شش نفر حاضر بودند که تازه سه تاشون دیگه دانشجو نیستند. درحالیکه از هر کدام از دیگر کشورها اقلا 15 الی بیست نفر برای همه جور کار از جاروکشی تا حمالی آماده بودند. این هم اوج کار تیمی ما رو میرسوند. البته مطمئنم که برای قسمت آخر برنامه که احتمالا بزن و برفص و لبی به می رسوندنه تا حالا سر و کله دوستان یکی یکی پیدا شده.
سوم: مهمترین چیزی که توجه من رو به خودش جلب کرد برنامه ای بود که رفقا برای غرفه ایران در نظر گرفته بودند. نمی دونم تعجب میکنید یا نه ولی خود من خیلی تعجب کردم وقتی از گوشه و کنار شنیدم که در غرفه ایران عزیز و سرافراز و شیرپرور و باستانی و مهد تاریخ و دین و هنر و عرفان و فلسفه وعلم و .... در کنار چند پوستر نخ نما از آثار باستانی، تنها با چای و قلیون از علاقه مندان به فرهنگ ایران استقبال میشه و لاغیر. بله نهایت هنری که به ذهن دوستان رسیده بود معرفی فرهنگ اعتیاد و نحوه استعمال دخانیات در ایران بود، نکنه که این جنبه از فرهنگ ما از دید هیچ کس پنهان بموند. حالا اگه غرفه بقیه رو دیده بودید که به هزار جور ترفند فرهنگشونو به رخ بقیه می کشیدند غصه تون چند برابر میشد. حالا کجای کار رو دیدید، دو سه روز پیش خواستم به خیال خودم دوستان ایرونی رو از اشتباه در بیارم و هدایتشون کنم. پس یه ایمیل به گروه ایرونی ها زدم و نوشتم که این برنامه قلیون و امثالهم اصلا خوبیت نداره و تبلیغ منفیه و لطمه به وجهه فرهنگی ایرانه و از این جور قصه ها. تو خیال خودم هم منتظر بودم که بیان و به پام بیافتند که آقا ما غلط کردیم و نفهمیدیم و شیطون گولمون زد و بیا پیش خدا سبیلتو گرو بذار که ما رو سوسک نکنه و چه خوب شد که ما رو متوجه اشتباه مهلکمون کردی و چه و چه. البته زیاد احتیاج به توضیح نداره وقتی که جواب اونها رو خوندم که از کارشون با دلایل متقن دفاع کرده بودند چه حالی شدم. جالبه که دوستان دو قورت و نیمشون هم باقی بود که: ای آقا، ما داریم محیط قهوه خانه سنتی رو شبیه سازی میکنیم و سالهای قبل هم که بساط قلیون به راه بوده چقدر که براش صف کشیده بودند و همه استقبال کرده بودند و از این جور حرفها.
خلاصه تازه فهمیدم که از نظر دوستان اگه دیگران ایران رو با خاطره دود و بوی تنباکو به یاد بیارن مشکلی نیست. همین که براش صف ببندند کافیه. توجه کنید که من کاری ندارم که افراد به تنهایی قلیون میگشند یا نه. مشکل اصلی پیوند ایران و قلیان در دید خارجی هاست.
آخه قسمت ناراحت کننده کار اینه که کسانی که این اعتقادات رو دارن کسایی نیستند که اخیرا با آفتابه در دهن شون با یگان ویژه ناجا عکس یادگاری گرفتند (که اگه اینطوری بود بهشون حرجی نبود و انتظاری هم بیشتر ازاین ازشون نبود) بلکه تقریبا تمامی شون یا بچه های دبیرستانهای تیزهوشان بودند یا درس خونده دانشگاه شریف و تهران و امیرکبیر و علم و صنعت. مثلا اینها همونهایی هستند که بهشون میگیم نخبگان و برای جلوگیری از فرار مغزهاشون دل تو دل مسئولین نیست. واقعا نمی دونم جامعه ای که کسانی که قراره بزرگترین مغزهاش باشن اینطور فکر میکنند به کجا میخواهد برود. جالبه بدونید اول نمی دونستند کی براشون ایمیل زده. بعدا یکی از دوستان که منو میشناخت وقتی فهمید من اون ایمیل رو زدم جوری با تعجب و حیرت پرسید: "آقا اون ایمیل مال شما بود؟ اصلا باور نمی کنم" که انگاری گناه بزرگی مرتکب شدم و عکس خدا رو پاره کردم.
الآن دارم به این فکر میکنم که حالا دوستان گروه روزانه میتونند تا قیام قیامت در مورد اینکه آیا آقای احمدی نژاد معجزه هزاره است یا موجب سر افکندگی وطن حرف بزنند. یا مثلا در مورد اینکه هاشمی و روحانی و خاتمی و کروبی و قالیباف و دیگران خادمند یا خائن روده درازی کنند. یا به بهانه ریشه یابی فارس ستیزی ترکها یا ترک ستیزی فارسها به هم فحاشی کنیم. یا در مورد برتری پسرها بر دخترها یا برعکس فلسفه بافی کنیم. یا میتونیم مباحث خرافی رو به اسم دین به خورد بقیه بدیم. یا به اسم افکار نو، اعتقادات مردم رو لجن مال کنیم. و فکر کنیم که داریم مشکلات فرهنگی مملکت رو ریشه یابی می کنیم. ولی خدا وکیلی ما حالا حالا ها کارهای ریشه ای تری لازم داریم تا مشکلات پایه ای ترمون رو حل کنیم. و تا اون موقع تقریبا نیمی از حرفهایی که ایرونی ها میزنند و مجله روزانه هم انعکاسی از همون هاست فقط و فقط باد هواست و پرداختن به اونها خود رو فریفتنه و طولانی تر کردن دوره خواب خرگوشی

یاد خواجه شیراز به خیر که انگار امروز ما رو میدید که سرود
جنگ هفتاد و دو ملت همه را عذر بنه
چو ندیدند (ندیدیم!!) حقیقت ره افسانه زدند

با درود
امیر کمالی

مختصری‌ راجع‌ به‌ فعالیت‌های محمد مصدق

ما به‌ یقین‌ می‌دانیم‌ كه‌ محمد مصدق، در دوران‌ استبداد صغیر، درزمره‌ی‌ فعال‌ترین‌ طرفداران‌ محمد علی‌شاه‌ قرار داشته‌ تا جایی‌ كه‌ به‌اعتراف‌ خودش‌، هر روز صبح‌ با این‌ پادشاه‌ ملاقات‌ می‌كرده‌ است‌.
چندی‌ بعد از به‌ توپ‌ بسته‌ شدن‌ مجلس‌ شورای‌ ملی‌، محمد علی‌شاه‌مجلسی‌ به‌ نام‌ «مجلس‌ شورای‌ كبرای‌ دولتی‌» تشكیل‌ داده‌ و شخصاًتعدادی‌ از سرسخت‌ترین‌ طرفداران‌ خود را به‌ عضویت‌ آن‌ انتخاب‌ كرده‌كه‌ یكی‌ از آنان‌ محمد مصدق بوده‌ است‌.
كسروی‌ راجع‌ به‌ این‌ اقدام‌ چنین‌ نوشته‌ است‌:
«محمد علی‌شاه‌... با فهم‌ و اندیشه‌ی‌ كوتاه‌ خود بر آن‌ شد كه‌مجلسی‌ به‌ نام‌ مجلس‌ شورای‌ كبرای‌ دولتی‌ از درباریان‌ و اعیان‌و بازرگانان‌ پدید آورد كه‌ در دربار بنشینند و در كارهای‌ دولتی‌ به‌سگالش‌ پردازند و این‌ خود جانشین‌ دارالشورا باشد؛ از این‌ روپنجاه‌ تن‌ كمابیش‌ از آن‌ كسان‌ فهرست‌ كردند و به‌ هر یكی‌ نامه‌فرستاده‌ به‌ باشندگی‌ در آن‌ مجلس‌ خواندند كه‌ روز یكشنبه‌هشتم‌ آذر ]1287[ (4 ذیقعده‌) ]1326[ كه‌ روز گشایش‌ آن‌مجلس‌ خواستی‌ بود، به‌ دربار روند و پس‌ از هفته‌ای‌ دو روز درمجلس‌ باشند و گفت‌ و گو كنند...»
نظر به‌ این‌كه‌ نام‌ محمد مصدق جزو اسامی‌ اعضای‌ این‌ مجلس‌ درروزنامه‌های‌ آن‌ زمان‌ درج‌ شده‌ بود، لذا وی‌ مجبور شده‌ است‌ كه‌ به‌مناسبت‌های‌ گوناگون‌ به‌ عضویتش‌ در آن‌ مجلس‌ اعتراف‌ نماید (از جمله‌در كتاب‌ خاطرات‌ و تألمات‌ مصدق ـ صفحات‌ 63 و 64)

فرار مصدق از ایران‌ به‌ علت‌ ترس‌ از پیروزی‌ مشروطه‌خواهان‌
هرچه‌ از تاریخ‌ به‌ توپ‌ بسته‌ شدن‌ مجلس‌ سپری‌ می‌گردیده‌مشروطه‌خواهان‌ مجاهد و آزادیخواه‌ در شهرستان‌ها، مخصوصاً در تبریزو اصفهان‌ و رشت‌، ترسشان‌ بیشتر زایل‌ می‌شده‌ و قدرت‌ زیادتری‌می‌یافته‌اند.
پیشرفت‌های‌ مشروطه‌طلبان‌ و محیط‌ رعب‌ و وحشتی‌ كه‌ در اثراقدامات‌ آنان‌ به‌ وجود آمده‌ بود، به‌ تدریج‌ رجال‌ استبدادطلب‌ درباری‌ رابار دیگر به‌ وحشت‌ انداخته‌ و بسیاری‌ از آنان‌، از جمله‌ مصدق را به‌ این‌نتیجه‌ رسانده‌ است‌ كه‌ باید دوران‌ استبداد و محمدعلی‌شاه‌ را پایان‌ یافته‌تلقی‌ نمایند.
بر طبق‌ رسمی‌ كه‌ در آن‌ زمان‌ وجود داشته‌ است‌، رجال‌ و درباریان‌درجه‌ی‌ اول‌ و بستگان‌ خاندان‌ سلطنتی‌ و به‌طور كلی‌ تمام‌ كسانی‌ كه‌ باپادشاه‌ وقت‌ سر و كار و ارتباط‌ داشته‌اند، معمولاً در هنگام‌ مسافرت‌ خودیا یكی‌ از بستگان‌ درجه‌ی‌ اولشان‌ به‌ خارج‌ از كشور، مجبور بوده‌اند كه‌مراتب‌ را به‌ پیشگاه‌ مبارك‌ ملوكانه‌! معروض‌ داشته‌ و از حضور قبله‌ی‌عالم‌! كسب‌ اجازه‌ نمایند و مصدق نیز این‌ كسب‌ اجازه‌ را به‌ انجام‌ رسانده‌است‌.

تحصیلات‌ دانشگاهی‌ و تحصیل‌ تابعیت‌ كشور سوییس‌
مصدق در این‌ سفر، قبل‌ از عزیمت‌ از ایران‌ در هیچ‌ مدرسه‌ی‌ رسمی‌اعم‌ از دبستان‌ و دبیرستان‌ تحصیل‌ نكرده‌ بوده‌، هیچگونه‌ كارنامه‌ و مدرك‌تحصیلی‌ در دست‌ نداشته‌ و جز آشنایی‌ مختصری‌ با زبان‌ فرانسه‌، در حدمكالمات‌ ضروری‌، چیزی‌ از این‌ زبان‌ نمی‌دانسته‌ است‌.
وی‌ از چندی‌ قبل‌ از عزیمت‌ از ایران‌، به‌ منظور عضویت‌ در دوره‌ی‌اول‌ مجلس‌ شورای‌ ملی‌، از شغل‌ مستوفی‌گری‌ مستعفی‌ شده‌ بوده‌ است‌؛ولی‌ وی‌ بعد از چهار ماه‌ اقامت‌ در پاریس‌، در اواسط‌ ژوئیه‌ی‌ 1909(اواخر تیرماه‌ 1288) كه‌ امتحانات‌ ترم‌ دوم‌ سال‌ تحصیلی‌ 1908ـ 1909در جریان‌ بوده‌ به‌ «انستیتوی‌ مطالعات‌ سیاسی‌ پاریس‌» مراجعه‌ كرده‌ وضمن‌ ارائه‌ی‌ ترجمه‌ی‌ رسمی‌ مدارك‌ واقعی‌ مربوط‌ به‌ سوابق‌ خدمت‌خود در شغل‌ مستوفی‌گری‌ در وزارت‌ مالیه‌ی‌ ایران‌، برخلاف‌ واقع‌ مدعی‌شده‌ است‌ كه‌ اولاً: هنوز آن‌ شغل‌ را در اختیار دارد و كارمند رسمی‌ دولت‌ایران‌ محسوب‌ می‌شود و ثانیاً: دولت‌ ایران‌ او را برای‌ تحصیل‌ غیررسمی‌در رشته‌های‌ مربوط‌ به‌ امور مالی‌ و مالیه‌ی‌ عمومی‌ به‌ پاریس‌ فرستاده‌ و تادو سال‌ هم‌ هزینه‌ی‌ تحصیل‌ و اقامت‌ وی‌ را خواهد پرداخت‌. به‌ عبارت‌دیگر، مصدق وانمود كرده‌ است‌ كه‌ به‌ هیچ‌وجه‌ قصد تحصیل‌ رسمی‌ وگرفتن‌ مدرك‌ لیسانس‌ و حتی‌ كسب‌ معلومات‌ مربوط‌ را ندارد، بلكه‌ درمقابل‌ وجوهی‌ كه‌ به‌عنوان‌ بورس‌ تحصیلی‌ دریافت‌ می‌كند، مایل‌ و مجبوراست‌ كه‌ مداركی‌ به‌ دولت‌ خود ارائه‌ دهد.
مصدق با این‌ ادعای‌ دروغی‌ موفق‌ شده‌ كه‌ به‌طور موقت‌ در ترم‌ دوم‌آن‌ سال‌ تحصیلی‌ در آن‌ مدرسه‌ ثبت‌ نام‌ كند، ولی‌ تعهد كرده‌ است‌ كه‌گواهی‌ لازم‌ را درباره‌ی‌ صحت‌ ادعای‌ خود از وزارت‌ مالیه‌ی‌ (دارایی‌)ایران‌ كسب‌ كند و ارائه‌ دهد.
خود مصدق نحوه‌ی‌ به‌ دست‌ آوردن‌ آن‌ مدرك‌ را چنین‌ شرح‌ داده‌است‌:
«... ناچار شدم‌ نامه‌ای‌ به‌ مرحوم‌ مستوفی‌الممالك‌ بنویسم‌ ـتصور می‌كنم‌ آن‌وقت‌ وزیر مالیه‌ بود ـ از او تمنا كردم‌ شرحی‌ ازطرف‌ وزارت‌ مالیه‌ به‌ مدیر مدرسه‌ بنویسد به‌ این‌ مضمون‌ كه‌چون‌ من‌ بورسیه‌ی‌ دولتم‌ و مخارج‌ تحصیلات‌ مرا دولت‌می‌دهد و بیش‌ از یكسال‌ دیگر ]یعنی‌ جمعاً دو سال‌[ خرج‌تحصیل‌ نخواهند داد، در صورتی‌ كه‌ مدرسه‌ موافقت‌ كند و من‌امتحانات‌ خود را بدهم‌ زحمات‌ من‌ به‌ هدر نمی‌رود.
وقتی‌ آن‌ نامه‌ را كه‌ به‌ فرانسه‌ در تهران‌ تهیه‌ شده‌ بود، به‌ مدیرمدرسه‌ دادم‌، قبول‌ شد...»
این‌ نویسنده‌ حتی‌ برای‌ یك‌ لحظه‌ نیز نمی‌تواند قبول‌ نماید كه‌ چنین‌گواهی‌ سراسر دروغ‌ و خلاف‌ حقیقتی‌ را مستوفی‌الممالك‌ در سرتاسرعمر خود، امضا كرده‌ باشد، آن‌هم‌ درست‌ در زمانی‌ كه‌ تازه‌ اولین‌ دولت‌مشروطه‌ به‌ ریاست‌ محمدولی‌ خان‌، سپهدار اعظم‌ و در اوج‌ احساسات‌مشروطه‌خواهی‌ و قانون‌طلبی‌ مردم‌ تشكیل‌ شده‌ و هنوز از تبعیدمحمدعلی‌شاه‌ و سایر استبدادطلبان‌ مشهور فارغ‌ نشده‌ بوده‌ است‌! وآن‌هم‌ به‌ نفع‌ یك‌ نفر استبدادطلب‌ فراری‌ و طرفدار محمدعلی‌شاه‌!
در هر حال‌، اعم‌ از این‌كه‌ آن‌ گواهی‌ توسط‌ مستوفی‌الممالك‌ صادرشده‌ بوده‌ یا این‌كه‌ خود مصدق آن‌ را با مهر دفتر كل‌ استیفا یا وزارت‌ مالیه‌(كه‌ آن‌ها را از سابق‌ به‌ اقتضای‌ شغل‌ خود، در اختیار داشته‌) جعل‌ كرده‌بوده‌ است‌، در اصل‌ مطلب‌؛ یعنی‌ عاری‌ از حقیقت‌ بودن‌ محتوای‌ آن‌،تغییری‌ حاصل‌ نمی‌شود.
تحصیل‌ مصدق به‌عنوان‌ مستمع‌ آزاد و به‌طور غیررسمی‌ در«انستیتوی‌ مطالعات‌ سیاسی‌ پاریس‌»، موجب‌ شده‌ بوده‌ است‌ كه‌ استادان‌انستیتو با تصور این‌كه‌ وی‌ در صدد ادامه‌ی‌ تحصیلات‌ دانشگاهی‌ نیست‌،نسبت‌ به‌ او ترحم‌ كرده‌ و با دادن‌ نمرات‌ قبولی‌ ارفاقی‌ به‌ او، به‌ خیال‌ خوداو را از مجازات‌ دولت‌ ایران‌ رهایی‌ بخشند؛ اما، پس‌ از پایان‌ سال‌تحصیلی‌، همین‌كه‌ «انستیتوی‌ مطالعات‌ سیاسی‌ پاریس‌» نامه‌ای‌ با عنوان‌«وزارت‌ مالیه‌ی‌ ایران‌» نوشته‌ و در آن‌ دروسی‌ را كه‌ مصدق به‌ آن‌ ترتیب‌گذرانده‌ بوده‌ گواهی‌ كرده‌ است‌، مصدق باز هم‌ از این‌ نامه‌ سوءاستفاده‌ی‌دیگری‌ به‌ عمل‌ آورده‌ و با ارائه‌ی‌ آن‌ به‌ دانشگاه‌ نوشاتل‌ در سوییس‌ نیز برخلاف‌ واقع‌ وانمود كرده‌ است‌ كه‌ فردی‌ دیپلمه‌ بوده‌ و با داشتن‌ شرایط‌لازم‌ برای‌ ورود و تحصیل‌ در دانشگاه‌ در «انستیتوی‌ مطالعات‌ سیاسی‌پاریس‌» پذیرفته‌ شده‌ و دانشجوی‌ رسمی‌ انستیتوی‌ مزبور است‌ ودانشگاه‌ نوشاتل‌ نیز گواهی‌ صادره‌ از «انستیتوی‌ مطالعات‌ پاریس‌» رابه‌عنوان‌ كارنامه‌ی‌ ترم‌ اول‌ تحصیل‌ پذیرفته‌، واحدهای‌ گذرانده‌ شده‌ راقبول‌ كرده‌ و نام‌ مصدق را برای‌ ادامه‌ی‌ تحصیل‌ در ترم‌ زمستانی‌ 1910ثبت‌ نموده‌ است‌.
اعترافات‌ مصدق در این‌باره‌ بدین‌ شرح‌ است‌:
«... برای‌ ثبت‌ نام‌ می‌بایست‌ در دانشگاه‌ ]نوشاتل‌[ مدرك‌تحصیل‌ ارائه‌ دهم‌ كه‌ چون‌ از مدارس‌ ایران‌ مدركی‌ نداشتم‌، یعنی‌آن‌وقت‌ كه‌ من‌ می‌بایست‌ تحصیل‌ كنم‌، ایران‌ مدرسه‌ نداشت‌. ازتصدیق‌نامه‌ی‌ مدرسه‌ی‌ سیاسی‌ پاریس‌ برای‌ امتحاناتی‌ كه‌ سال‌اول‌ داده‌ بودم‌ استفاده‌ ]؟![ كردم‌ و به‌ نام‌ یك‌ محصل‌ رسمی‌ دردانشكده‌ی‌ حقوق ]دانشگاه‌ نوشاتل‌[ كه‌ یك‌ مؤسسه‌ی‌ دولتی‌است‌ ثبت‌ نام‌ نمودم‌...»
چون‌ مدت‌ تحصیل‌ مصدق در انستیتوی‌ مطالعات‌ سیاسی‌ پاریس‌به‌عنوان‌ مستمع‌ آزاد، دو سال‌ بوده‌ و در این‌ مدت‌ اجباری‌ به‌ حضور دركلاس‌ نداشته‌ است‌، لذا وی‌ با وجود ثبت‌ نام‌ و تحصیل‌ در دانشگاه‌نوشاتل‌، در سال‌ دوم‌ نیز در امتحانات‌ مربوط‌، در انستیتوی‌ مطالعات‌سیاسی‌ پاریس‌ شركت‌ كرده‌ و به‌ همان‌ ترتیبی‌ كه‌ ذكر شد از استادان‌ نمره‌گرفته‌ و آن‌ها را بعداً در دانشگاه‌ نوشاتل‌ به‌ حساب‌ گذاشته‌ است‌.
خلاصه‌ این‌كه‌ مصدق پس‌ از ثبت‌ نام‌ در دانشگاه‌ نوشاتل‌ و با وجوداین‌كه‌ غالباً مریض‌ و بستری‌ بوده‌ و حتی‌ گاهی‌ قدرت‌ حركت‌ هم‌ نداشته‌ وسفری‌ هم‌ به‌ منظور استراحت‌ به‌ ایران‌ آمده‌ بوده‌، موفق‌ شده‌ است‌ كه‌ درپایان‌ سال‌ تحصیلی‌ 1912ـ 1913 به‌ دریافت‌ لیسانس‌ نایل‌ گردد!
مصدق با تصویب‌ شورای‌ دانشكده‌، «وصیت‌ در حقوق اسلامی‌» رابرای‌ نوشتن‌ تز دكترای‌ خود انتخاب‌ كرده‌ بوده‌ كه‌ احتیاج‌ به‌ تحقیق‌ وزحمت‌ زیاد نداشته‌ و تنها كافی‌ بوده‌ است‌ كه‌ شخص‌ به‌ یكی‌ از مراكزدینی‌ مراجعه‌ كرده‌ و از روی‌ كتب‌ و رسائل‌ متعدد مطالبی‌ را انتخاب‌ ورونویسی‌ نماید.
مصدق برای‌ این‌كه‌ ترتیب‌ این‌ كار را بدهد، به‌ تهران‌ مسافرت‌ كرده‌ وانجام‌ آن‌ كار را به‌ شخصی‌ به‌ نام‌ علی‌اصغر ماجدی‌ محول‌ ساخته‌ و ازراهنمایی‌های‌ افرادی‌ دیگر از جمله‌ شیخ‌ محمد كاشانی‌ استفاده‌ نموده‌است‌. به‌ این‌ ترتیب‌ در مدتی‌ بسیار كوتاه‌ موفق‌ شده‌ است‌ كه‌ تز دكترای‌خود را تهیه‌ نماید و به‌ سوییس‌ برگردد. وی‌ پس‌ از مراجعت‌ به‌ سوییس‌ تزتهیه‌ شده‌ را توسط‌ یكی‌ از دانشجویان‌ ایرانی‌ دانشگاه‌ نوشاتل‌ به‌ زبان‌فرانسه‌ ترجمه‌ كرده‌ و با ارائه‌ی‌ آن‌ به‌ دانشگاه‌، در 8 ژوئیه‌ی‌ 1914 (17تیر 1293) به‌ اخذ درجه‌ی‌ دكترا نایل‌ گردیده‌ است‌.
به‌ موجب‌ قوانین‌ كشور سوییس‌، فقط‌ آن‌ عده‌ از لیسانسیه‌های‌ حقوقكه‌ اهل‌ و یا تبعه‌ی‌ آن‌ كشور بوده‌اند، اجازه‌ و حق‌ داشته‌اند كه‌ پس‌ ازدریافت‌ مدرك‌ لیسانس‌ برای‌ دریافت‌ پروانه‌ی‌ وكالت‌ در یك‌ وكالت‌خانه‌به‌ كارآموزی‌ بپردازند؛ زیرا داشتن‌ پروانه‌ی‌ وكالت‌ به‌ منزله‌ی‌ اجازه‌ی‌ كارمحسوب‌ می‌شده‌ و اجازه‌ی‌ كار به‌عنوان‌ وكیل‌ در دادگاه‌های‌ آن‌ كشور نیزفقط‌ مخصوص‌ اتباع‌ آن‌ كشور بوده‌ و هست‌.
به‌ موجب‌ خاطرات‌ مصدق، تحصیل‌ تابعیت‌ سوییس‌، مستلزم‌ سه‌سال‌ اقامت‌ در سویس‌ بوده‌ و ما می‌دانیم‌ كه‌ وی‌ در زمان‌ اخذ مدرك‌لیسانس‌ هنوز این‌ شرط‌ ضروری‌ را نداشته‌ است‌ و در عین‌ حال‌ می‌دانیم‌كه‌ مصدق قبل‌ از اخذ مدرك‌ دكترا، به‌عنوان‌ كارآموز وكالت‌، خدمت‌می‌كرده‌ و در دادگاه‌ها حضور می‌یافته‌ است‌ و این‌ امر می‌رساند كه‌ وی‌قبل‌ از اخذ مدرك‌ دكترا، تابعیت‌ كشور سوییس‌ را كسب‌ كرده‌ بوده‌ است‌.
مصدق جریان‌ اخذ تابعیت‌ سوییس‌ را به‌ شرح‌ زیر بیان‌ كرده‌ است‌:
«... من‌ در تمام‌ مدت‌ اقامتم‌، همه‌ روزه‌ تا ظهر به‌ كارآموزی‌مشغول‌ بودم‌ و عصرها هم‌ با یكی‌ از دانشجویان‌ هم‌دوره‌ی‌ خودبه‌ ترجمه‌ی‌ تز اشتغال‌ داشتم‌.
... مدت‌ كارآموزی‌ شش‌ ماه‌ بود و من‌ نه‌ ماه‌ در آن‌ دارالوكاله‌ كاركردم‌ و در عالی‌ترین‌ دادگاه‌ نوشاتل‌ در محاكمه‌ای‌ شركت‌ نمودم‌و تصدیق‌نامه‌ی‌ وكالت‌ خود را به‌ شرط‌ تابعیت‌ سوییس‌ از آن‌دادگاه‌ گرفتم‌.
نظر به‌ این‌كه‌ تحصیل‌ تابعیت‌ سوییس‌ مستلزم‌ ترك‌ تابعیت‌اصلی‌ نیست‌ و هر واجد شرطی‌ بدون‌ از دست‌ دادن‌ تابعیت‌اصلی‌ می‌تواند آن‌ را تحصیل‌ كند و شرط‌ تحصیل‌ تابعیت‌ هم‌این‌ بود كه‌ درخواست‌كننده‌ مدت‌ سه‌ سال‌ در سوییس‌ اقامت‌كرده‌ و در محل‌ اقامت‌ سابقه‌ی‌ بد نداشته‌ باشد، از شهربانی‌نوشاتل‌ تصدیق‌ گرفتم‌ و آن‌ را به‌ ضمیمه‌ی‌ درخواست‌ خود به‌دولت‌ مركزی‌ سوییس‌ فرستادم‌ كه‌ مورد قبول‌ واقع‌ شد...»
ما به‌ موجب‌ گفتار مصدق، به‌ شرح‌ فوق، فرض‌ می‌كنیم‌ كه‌ تحصیل‌تابعیت‌ سوییس‌، به‌ موجب‌ قوانین‌ آن‌ كشور مستلزم‌ ترك‌ تابعیت‌ اصلی‌نبوده‌، ولی‌ مسلماً مصدق به‌ خوبی‌ می‌دانسته‌ است‌ كه‌ تحصیل‌ تابعیت‌كشوری‌ بیگانه‌، برای‌ ایرانیان‌ خلاف‌ قانون‌ مدنی‌ ایران‌ بوده‌ و هست‌.
به‌ موجب‌ قوانین‌ ایران‌، مصدق با داشتن‌ تابعیت‌ كشور سوییس‌ حق‌نداشته‌ است‌ كه‌ در ایران‌ وكیل‌، وزیر یا نخست‌وزیر گردد و به‌ عبارت‌دیگر وكالت‌ ایشان‌ در دوره‌های‌ 14 و 16 در مجلس‌ شورای‌ ملی‌ ایران‌ ونیز نخست‌وزیری‌ ایشان‌، برخلاف‌ قانون‌ بوده‌ است‌.
لطفاً به‌ مواد زیر از قانون‌ مدنی‌ ایران‌ (كه‌ مصوب‌ دوره‌ی‌ نهم‌قانون‌گذاری‌، در تاریخ‌های‌ 28 بهمن‌ و 21 اسفند 1313، با اصلاحات‌بعدی‌ در تاریخ‌های‌ 17 و 19 و 20 فروردین‌ 1314 است‌ و حداقل‌ تا پایان‌سلطنت‌ محمدرضا شاه‌ پهلوی‌ معتبر بوده‌) توجه‌ فرمایید:
«ماده‌ی‌ 988 ـ اتباع‌ ایران‌ نمی‌توانند تبعیت‌ خود را ترك‌ كنند،مگر به‌ شرایط‌ زیر:
1ـ به‌ سن‌ 25 سال‌ تمام‌ رسیده‌ باشند.
2ـ هیئت‌ وزرا خروج‌ از تابعیت‌ آنان‌ را اجازه‌ دهد.
3ـ قبلاً تعهد نمایند كه‌ در ظرف‌ یك‌ سال‌ از تاریخ‌ ترك‌ تابعیت‌،حقوق خود را بر اموال‌ غیرمنقول‌ كه‌ در ایران‌ دارا می‌باشند و یاممكن‌ است‌ بالوراثه‌ دارا شوند ولو قوانین‌ ایران‌ اجازه‌ی‌ تملك‌آن‌ را به‌ اتباع‌ خارجه‌ بدهد، به‌ نحوی‌ از انحا به‌ اتباع‌ ایرانی‌ منتقل‌كنند.
زوجه‌ و اطفال‌ كسی‌ كه‌ بر طبق‌ این‌ ماده‌ ترك‌ تابعیت‌ می‌نمایند،اعم‌ از این‌كه‌ اطفال‌ مزبور صغیر یا كبیر باشند، از تبعیت‌ ایرانی‌خارج‌ نمی‌گردند مگر این‌كه‌ اجازه‌ی‌ هیئت‌ وزرا شامل‌ آن‌ها هم‌باشد.
4ـ خدمت‌ تحت‌السلاح‌ خود را انجام‌ داده‌ باشند.
ماده‌ی‌ 989 ـ هر تبعه‌ی‌ ایرانی‌ كه‌ بدون‌ رعایت‌ مقررات‌ قانونی‌بعد از تاریخ‌ 1280 شمسی‌ تابعیت‌ خارجی‌ تحصیل‌ كرده‌ باشد،تبعیت‌ خارجی‌ او كان‌ لم‌ یكن‌ بوده‌ و تبعه‌ی‌ ایران‌ شناخته‌می‌شود؛ ولی‌ در عین‌ حال‌ كلیه‌ی‌ اموال‌ غیرمنقوله‌ی‌ او بانظارت‌ مدعی‌العموم‌ محل‌ به‌ فروش‌ رسیده‌ و پس‌ از وضع‌مخارج‌ فروش‌ قیمت‌ آن‌ به‌ او داده‌ خواهد شد و به‌علاوه‌ ازاشتغال‌ به‌ وزارت‌ و معاونت‌ وزارت‌ و عضویت‌ مجالس‌ مقننه‌و انجمن‌های‌ ایالتی‌ و ولایتی‌ و بلدی‌ و هرگونه‌ مشاغل‌ دولتی‌محروم‌ خواهد بود.»
با این‌ ترتیب‌ معلوم‌ نیست‌ كه‌ اگر بخواهند به‌ حساب‌ دوران‌نخست‌وزیری‌ آقای‌ مصدق رسیدگی‌ كنند، تكلیف‌ آن‌همه‌ حكم‌ و لوایح‌كه‌ توسط‌ این‌ نخست‌وزیر غیرقانونی‌ تصویب‌ و صادر شده‌ بوده‌ است‌،چه‌ خواهد بود؟

24 مهر / 16 اکتبر / 4 شوال